Doubs (rzeka)

Doubs
Rysunek
Doubs między Laissey i Deluz , na krótko przed Besançon .
Menu.
Oczywiście Doubs Lupa na zielonej mapie Doubs na OpenStreetMap .
Charakterystyka
Długość 453  km
Basen 7 710  km 2
Umywalka zbiorcza Rhône
Przepływ średni 176  m 3 / s ( Neublans-Abergement )
Organ zarządzający EPTB Saône & Doubs
Dieta pluvio-nival
Zajęcia
Źródło Masyw Jury
Lokalizacja Mouthe
· Wysokość 945  m
· Informacje kontaktowe 46 ° 42 ′ 19 ″ N, 6 ° 12 ′ 31 ″ E
Zbieg Saône
Lokalizacja Verdun-sur-le-Doubs
· Wysokość 175  m
· Informacje kontaktowe 46 ° 54 ′ 07 ″ N, 5 ° 01 ′ 25 ″ E
Geografia
Główne dopływy
· Lewy brzeg Loue , Guyotte , Orain , Drugeon , Clauge , Dessoubre
· Prawo bankowe Allaine , Sablonne
Kraje skrzyżowane Francja , Szwajcaria
Działy Jura , Saône-et-Loire
kanton (Szwajcaria) Neuchâtel , Jura
Regiony skrzyżowane Bourgogne-Franche-Comté , kanton Jura
Główne miejscowości Pontarlier , Morteau , Valentigney , Audincourt , Baume-les-Dames , Besançon , Dole
Źródła  : SANDRE : „  U2--0200  ” , Géoportail , Banque Hydro , OpenStreetMap

Doubs ( wymawiane [ d u ] ) to rzeka francuski i szwajcarski przez trzy wydziały w regionie Burgundia, Franche-Comté  : The Doubs który dał jego imię, Jura i Saône-et-Loire i kantonów Szwajcarii z Neuchâtel i Jura . Jest to główny dopływ z Saone , a tym samym pod-dopływem Rhône .

Jego całkowita długość wynosi 453  km , w tym 430  km na terytorium Francji i 85  km na terytorium Szwajcarii, część jego trasy stanowi granicę między dwoma państwami . Jest dziesiątym francuskim ciekiem wodnym pod względem długości i czwartą francuską rzeką po Marnie , Lotu i Saonie , a także dziewiątym szwajcarskim ciekiem wodnym pod względem długości.

To pochodzi z jamy w Jurze masywu znajduje się w francuskiej gminy z Mouthe w wysokości 945.5  m i pierwszy przepływa głównie w północno-wschodniej. Podchodząc do dziury Belfort , płynie w kierunku przeciwnym do kierunku pierwszego odcinka swojego biegu, kierując się na południowy zachód do zbiegu . Wpływa do Saony w Verdun-sur-le-Doubs , na wysokości 175  m .

Wody Doubs, do Morza Śródziemnego przez Saonę (od Verdun-sur-le-Doubs do Lyonu ), a następnie Rodan (od Lyonu do Morza Śródziemnego ), prowadzą przez rzekę o długości 1032 km, z czego 999 km w języku francuskim terytorium lub najdłuższa trasa rzeczna w dorzeczu Rodanu .

Hydronymia

Doubs jest wcześniej wymieniany w formie Dubis , która pochodzi od celtyckiego (galijskiego) dubu, co oznacza „czarny”. Pierwsza pisemna wzmianka pojawia się w Komentuj wojny galijskie od Juliusza Cezara  : "[...] propterea Flumen quod [alduas] ut Dubis Circino circumductum paene totum oppidum cingit [...]." Jest to imię żeńskie pierwotnie * dubui > dubi (s) , podobnie jak większość starożytnych nazw rzek. W Wielkiej Brytanii istnieje kilka podobnych nazw rzek typu Dove , in -ā ( dubuā ) i nazw pochodnych we Francji (Dhuine, Dheune lub Deûle ).

Starożytni Celtic korzeń dubu- jest przedłużony przez Stary Welsh dub- , walijski, bretoński du i irlandzki dub , czyli „czarny”, również w ujęciu regionalnym dialekcie, na przykład w podwójnym jodły , rozumiana jako „double”, ale pierwotnie Doube , to znaczy czarny. Podobnie, szwajcarski niemiecki zachował słowo, zamrożone w toponimów z Tobwald typu , Toppwald , ale wciąż żyje w średniowieczu, jak pokazano przez łacińskiego wzmianki o 1299 roku: „Silvas nigras que theotonice vulgo topwelde appellantur. "

Hydrografia

Przegląd

Przy długości 453 kilometrów Doubs ma ogólnie kształt litery M z bardzo wydłużonymi nogami: w ten sposób odległość w linii prostej między źródłem a ujściem wynosi zaledwie 93 kilometry. Najpierw płynie w kierunku północno-wschodnim, a następnie po krótkim podejściu w kierunku północnym w górę rzeki od Montbéliard (którego nie podlewa), płynie na południowy zachód do zbiegu z Saoną w Verdun-sur-le-Doubs ( Saône-et-Loire ).

W miocenie Ur- Aar wpada do Dunaju . W środkowym pliocenie Ur-Aar wpada do Rodanu przez Doubs (patrz Aar-Doubs ). Dopiero pod koniec pliocenu, gdy bariera utworzona przez Kaiserstuhl pęka, Aar wpada do Renu .

Źródło

Doubs wznosi się w sercu masywu Jury na wysokości 945,5  m , na terenie francuskiej gminy Mouthe ( departament Doubs ), około pięciu kilometrów od granicy francusko-szwajcarskiej . Doubs wody wynikają z wnęce wykonanej skał wapieni z Portlandian , u podnóża Mont Risoux i lasu Noirmont. Temperatura wody wynosi od 5  ° C do 6  ° C przez cały rok . Eksploracje speleologiczne umożliwiły odkrycie istnienia szeregu syfonów tuż przed wypływem , z których trzeci zanurza się pionowo na głębokość ponad 50  m . Średni przepływ w źródle ma 1,76  m 3 / s. Zaraz za źródłem rzeka płynie na zachód i przecina tereny podmokłe, w tym torfowiska Moutat. Po około dwóch kilometrach, przy wejściu do wioski Mouthe, Doubs otrzymuje wodę z pierwszego dopływu, Cébriot, a następnie kieruje się na północny wschód w dolinę Mouthe-Métabief.

Dolina Upper Doubs Valley

Na pierwszych kilometrach swojego biegu Doubs przyjmuje osobliwy układ w kształcie bagnetu , czasami powodując, że przepływy następują po sobie w dużych, synklinalnych zagłębieniach zwanych vals , czasami korytarzami w wąskich wąwozach przecinających antykliny i nazywanych śluzami . Tak więc po dotarciu do miasta Rochejean kieruje się na północny zachód przez Cluse Fourperet , który odprowadza wody rzeki z Val de Mouthe do Val de Saint-Point. Dwadzieścia dwa kilometry w dół rzeki od źródła biegnie w kierunku północno-wschodnim, a następnie tworzy rozległe naturalne jezioro Saint-Point o długości prawie 7  km i szerokości 800  m . Przejście przez nową śluzę u podnóża Fort de Joux pozwala ciekowi dotrzeć do Pontarlier , pierwszego dużego miasta, przez które trzeba przejść. Otrzymuje jeden ze swoich głównych dopływów, Drugeona , zanim wpłynie do doliny Saugeais . Następnie tworzy część serii stromych wąwozów, zbezczeszczenia Entre-Roches i przełęczy Coin de la Roche, prowadzącej do Val de Morteau .

W tym obszarze poniżej Pontarlier straty z Doubs przynajmniej częściowo zasilą odrodzenie, które stanowi źródło Loue . To zjawisko krasowe zostało odkryte w sierpniu 1901 r., Kiedy spłonęły fabryki Pernod w Pontarlier po uderzeniu pioruna 11 sierpnia 1901 r. W fabrykach produkujących wysoce łatwopalny absynt strażacy wlewali 600 000  litrów spirytusu do głębokiego dołu . Jak donosi André Berthelot, dwa dni później w Loue znaleziono ślady absyntu i złotożółtego barwnika z zielonymi refleksami . Potwierdzili to uczeni speleolodzy Édouard-Alfred Martel i Eugène Fournier , którzy zauważając usterkę w biegu Doubs poniżej Pontarlier , wrzucili tam silny zielony barwnik ( fluoresceinę ). Kilka dni później Loue miał ten sam zielony kolor.

W Villers-le-Lac tworzy jezioro Chaillexon (nazwa francuska) lub Lac des Brenets (nazwa szwajcarska) składające się z trzech basenów, z których dwa ostatnie tworzą Gorges du Doubs . Kończy się lejkiem prowadzącym do 27-metrowego wodospadu Saut du Doubs . Od Villers-le-Lac do Indevillers , Doubs stanowi naturalną granicę między Francją a Szwajcarią na długości około pięćdziesięciu kilometrów, w postaci głębokiego kanionu zdominowanego przez półki skalne, miejscami o głębokości prawie 400  m . Ta graniczna część cieku, ze względu na swoją morfologię, jest bardzo dzika: tylko dwa mosty pozwalają na jego przekroczenie, a na jego brzegach utworzono tylko jeden obszar zamieszkany, transgraniczną wioskę Goumois . Wkrótce potem wnika na terytorium Szwajcarii, kierując się na wschód, aż do miejscowości Saint-Ursanne, gdzie tworzy sworzeń, aby ponownie wyruszyć w kierunku zachodnim: ten region otoczony rzeką nazywa się Clos of the Doubs . Jej bieg ponownie wkracza do Francji, dociera do wód Dessoubre w Saint-Hippolyte , a stamtąd kieruje się na północ. Przecina złożony łańcuch Lomont przez śluzę przed podlewaniem miasta Pont-de-Roide i idzie w górę w kierunku dolnej części kraju w kierunku szczeliny Belfort . Dociera do bardzo zurbanizowanego obszaru, aglomeracji Montbéliard , przez którą tworzy rozległą pętlę, która rozgałęzia się ponownie w kierunku zachodnim.

Dolina Middle Doubs Valley

Po przejściu dwa kilometry na południe od Montbéliard, Doubs otrzymuje w Voujeaucourt swój drugi najważniejszy dopływ, Allan , i ostatecznie skręca w kierunku południowo-zachodnim, wzdłuż pierwszego podnóża masywu Jura. Następnie jego wysokość spada poniżej znaku 300  m, po czym ponownie zanurza się w Clerval Cluse, która przecina Chaîne d'Armont, w głębokiej dolinie kilkuset metrów. Dociera do największego miasta założonego na jej biegu Besançon , gdzie tworzy doskonale zdefiniowany meander zwany Boucle . Ostatecznie opuścił formy Jury na poziomie miejscowości Osselle .

Dolina Dolnego Doubs

Doubs dociera do departamentu Jura, gdzie jego wody wiją się następnie przez płytką aluwialną równinę między lasem Chaux na południu a niskim płaskowyżem lasu Arne na północy. Po przekroczeniu Dole, punkt, z którego przechodzi poniżej wysokości 200  m , zaczyna ostatnią część swojej drogi wędrując w zwykły z Saone przez kolejnych meandrów i martwych ramion aż do jej ujścia . Otrzymuje Loue , jej główny dopływ, a następnie Orain . Wpływa do Saony w Verdun-sur-le-Doubs ( Saône-et-Loire ): u zbiegu Doubs ma średni przepływ (173  m 3 / s na stacji Neublans-Abergement ) większy niż na Saonie (160  m 3 / sw Lechâtelet ).

Główne dopływy

Poniższa tabela podsumowuje główne dopływy Doubs, od góry do dołu, których długość przekracza dziesięć kilometrów:

Dopływ Lokalizacja ujścia Doubs
Nazwisko Długość (km) Dorzecze (km 2 ) Przepływ (m 3 / s) Długość w dół rzeki (km) Wysokość (m) Bank Gmina (departament) Informacje kontaktowe Długość w górę rzeki (km) Dorzecze (km 2 ) Przepływ (m 3 / s)
Tavern 10 432 850 Lewo Labergement-Sainte-Marie ( Doubs ) 46 ° 46 ′ 52 ″ N, 6 ° 16 ′ 17 ″ E 21
Strumień Lavaux 12 409 414 821 Dobrze Pontarlier ( Doubs ) 46 ° 54 ′ 19 ″ N, 6 ° 21 ′ 28 ″ E 39
Drugeon 39.1 220 3.1 408 805 Lewo Drzewo ( Doubs ) 46 ° 56 ′ 43 ″ N, 6 ° 21 ′ 40 ″ E 45
Ransom 10.3 1,165 368 752 Dobrze Villers-le-Lac ( Doubs ) 47 ° 04 ′ 00 ″ N, 6 ° 41 ′ 29 ″ E 85
Dessoubre 33.3 515 13.6 268 370 Lewo Saint-Hippolyte ( Doubs ) 47 ° 19 ′ 08 ″ N, 6 ° 48 ′ 40 ″ E 185
La Barbèche 14.1 2 338 261 354 Lewo Dampjoux ( Doubs ) 47 ° 20 ′ 49 ″ N, 6 ° 45 ′ 27 ″ E 192
Acorn 13.5 2 338 240 325 Dobrze Audincourt ( Doubs ) 47 ° 28 ′ 18 ″ N, 6 ° 50 ′ 17 ″ E 213
Allan 59.6 248 231 310 Dobrze Voujeaucourt ( Doubs ) 47 ° 28 ′ 42 ″ N, 6 ° 45 ′ 34 ″ E 222
The Cusancin 12.6 299 177 265 Lewo Baume-les-Dames ( Doubs ) 47 ° 20 ′ 30 ″ N, 6 ° 22 ′ 20 ″ E 276
Martwego 11.2 4 814, 84 Lewo Orchampy ( Jura ) 47 ° 08 ′ 16 ″ N, 5 ° 40 ′ 03 ″ E 369
La Clauge 35.3 5,183 54 192 Lewo Gevry ( Jura ) 47 ° 01 ′ 10 ″ N, 5 ° 26 ′ 50 ″ E 399
Loue 122,2 1,733 59.2 53 191 Lewo Ponieważ ( Jura ) 47 ° 00 ′ 46 ″ N, 5 ° 26 ′ 52 ″ E 400
Orain 39 215 2.86 41 184 Lewo Longwy-sur-le-Doubs ( Jura ) 46 ° 57 ′ 26 ″ N, 5 ° 23 ′ 01 ″ E 412
Sablonne 27.3 7,301 26 178 Dobrze Lays-sur-le-Doubs ( Saône-et-Loire ) 46 ° 55 ′ 49 ″ N, 5 ° 14 ′ 55 ″ E 427
Guyotte 41.1 7,606 6.54 13 176 Lewo Navilly ( Saône-et-Loire ) 46 ° 56 ′ 25 ″ N, 5 ° 08 ′ 27 ″ E 440

Główne jeziora

Poniższa tabela podsumowuje główne jeziora na Doubs:

Nazwisko Powierzchnia [km2]
Jezioro Saint-Point 5.2
Jezioro Brenets 0.8
Jezioro kretyńskie 0,7
Jezioro Biaufond 0.5

Główne miasta skrzyżowane

Doubs podlewa dwie aglomeracje liczące ponad 100 000 mieszkańców, obie położone w departamencie Doubs, Besançon (około 135 000 mieszkańców) i Montbéliard (106 000  mieszkańców ). W tym ostatnim mieście Montbéliard nie przecina sama rzeka, ale kilka miast na jego przedmieściach to: Mandeure (5000  mieszkańców ), Valentigney (10 000  mieszkańców ), Audincourt (14 000  mieszkańców ), Voujeaucourt (3000  mieszkańców ) i Bavans ( 4000  mieszkańców ).

Trzeci aglomeracja najludniejszym przeszedł przez Doubs jest to, że od Dole (30.000  mieszkańców ), sub-prefektury w departamencie Jura , a następnie Pontarlier (22.000  mieszkańców ), sub-prefektury departamentu Doubs.

Inne godne uwagi miasta założone na jego trasie znajdują się w departamencie Doubs: Morteau (10 000  mieszkańców ), Villers-le-Lac (5 000  mieszkańców ), Pont-de-Roide (6 000  mieszkańców ), L 'Isle-sur-le- Doubs (3000  mieszkańców ), Baume-les-Dames (5000  mieszkańców ) i Saint-Vit (5000  mieszkańców ).

Hydrologia

Przepływ jest bardzo nieregularny, z reżimem od pluwialnego do pluwialno -niwalnego . Niski poziom wody jest poważny w okresie letnim, a okres powodzi jest bardzo szeroki i historycznie trwa od września do końca maja. W rzeczywistości powodzie mają dwa źródła: albo długie deszcze, które nasycają glebę, albo deszcze związane z ciepłą pogodą i które przyczyniają się do topnienia pokrywy śnieżnej.

Niedawne powodzie historyczne są te od stycznia 1955 maja 1983 luty 1990 grudzień 1995, luty 1999, marzec 2001, listopad 2002, marzec 2006 i styczeń 2018. Największy wzrost o XX th  century to 1910.

Wydaje się, że przepływ rzeki Doubs jest większy niż strumień Saony u ich zbiegu. Wielka Saona została utworzona przez związek Doubów i Saony w Verdun-sur-le-Doubs. Doubs zapewnia średni roczny przepływ 175  m 3 / s, a Saona 160  m 3 / s.

Obciążenia w Neublans-Abergement

Doubs to rzeka bardzo obfita, ale bardzo nieregularna, jak prawie wszystkie rzeki we wschodniej Francji. Jej przepływ obserwowano przez okres 43 lat (1966-2007) w Neublans-Abergement , miejscowości w departamencie Jura położonej około trzydziestu kilometrów od jej ujścia do Saony . Powierzchnia zlewni rzeki wynosi 7 290  km 2 (prawie 95% całości, czyli 7 710  km 2 ).

Moduł rzeki w Neublans-Abergement wynosi 176 m 3 / S.

Doubs wykazuje stosunkowo niewielkie wahania sezonowe i generalnie jest dość obfity przez cały rok. Wysokie wody występują zimą, czemu towarzyszy wzrost średniego miesięcznego przepływu na obszarze od 225 do 268 m 3 / s, od grudnia do kwietnia włącznie (maksimum w lutym). Od końca kwietnia przepływ stopniowo maleje, aż do niżu letniego, który ma miejsce od początku lipca do września, ze spadkiem średniego miesięcznego przepływu do 64 m 3 / s w miesiącu sierpień. Ale fluktuacje przepływu są znacznie bardziej wyraźne w krótszych okresach lub w ciągu lat.

Średni miesięczny
przepływ (wm 3 / s) Stacja hydrologiczna: U2722010 - Doubs w Neublans-Abergement dla zlewni 7290  km 2
(dane obliczone na przestrzeni 43 lat) Źródło: Banque Hydro - Ministerstwo Ekologii i Zrównoważonego Rozwoju

Niska lub niska woda

Przy niskiej wodzie VCN3 może spaść do 14 m 3 / s, w przypadku suchego pięcioletniego okresu, który jest stosunkowo dotkliwy, ale odpowiada reżimowi opadów w regionie.

Powodzie

Powodzie mogą być bardzo znaczące, biorąc pod uwagę duży obszar zlewni. QIX 2 i QIX 5 warto 1,100  m 3 / s do 1300 m 3 / s, odpowiednio. QIX 10 wynosi 1500 m 3 / s, QIX 20 1600 m 3 / s, a QIX 50 nie mniej niż 1800 m 3 / s.

Aby zrozumieć znaczenie tych przepływów, możemy porównać je do tych z wielkiego dopływu Sekwany na zachód od Paryża, Marny (na końcu szlaku, w Gournay-sur-Marne w aglomeracja paryska), który przetacza się średnio z prędkością 110 m 3 / s na powierzchni 12920  km 2 . QIX 10 Marny na końcu trasy jest wart 510 m 3 / s (wobec 1500 m 3 / s dla Doubs), a QIX 20 wynosi 570 m 3 / s (wobec 1600 m 3 / s dla Doubs). Tak więc, pomimo basenu mniej więcej o połowę mniejszego, objętość powodzi na rzece Doubs jest prawie trzykrotnie większa niż na Marnie w Paryżu.

Maksymalny przepływ chwilowy zarejestrowany w Neublans-Abergement w tym 42-letnim okresie wynosił 1760 m 3 / s 28 maja 1983 r., Podczas gdy maksymalna wartość dobowa wynosiła 1760 m 3 / s tego samego dnia. Porównując pierwszą z tych wartości w skali QIX rzeki, wyraźnie widać, że powódź ta trwała prawie pięćdziesiąt lat, a zatem miała się powtarzać rzadko.

Łopatka wodna i przepływ właściwy

Doubs to bardzo obfita rzeka, zasilana silnie przez obfite opady deszczu na jej obszarze. Warstwa wody płynącej w jego wodnym 765 mm rocznie, co jest więcej niż dwukrotnie większa od całkowitej średniej Francji, wszystkie zbiorniki w połączeniu, jak również średnią dla Saône zbiornika (501 milimetrów na rok w Lyon). Przepływu specyficzne rzeki (lub qsp) osiąga zatem bardzo silny postać 24,2 litrów na sekundę na metr kwadratowy następującej zbiorniku.

Ekologia

Rzeka nigdy nie była skanalizowana i jest zróżnicowana: odcinki w kanionach przeplatają się z odcinkami w dorzeczach okresowo zasilanych przez napływy krasowe . Mniejsze koryto, położone od 30 do 50 metrów od dużych zapór, na ogół zachowało swoją naturalną morfologię na większości swojego biegu w górę rzeki, często na dnie zalesionej doliny. Dno łóżka jest niejednorodne. Te cechy dają Doubsom silny potencjał biologiczny, ale kontekst krasowy sprawia, że ​​są one podatne na ewentualne zanieczyszczenie wód gruntowych zasilających źródła.

Doubs nie jest już dziką rzeką: jej reżim hydrologiczny (pierwotnie oznaczony jako „pluvio-nival” ) i jakość jej wód są naznaczone antropizacją  ; naturalność przedmiotu i ciągłości ekologiczne są wyraźnie zmieniony przez trzy zapór hydroelektrycznych ( Châtelot zapory  , zbudowany w 1953 i ulgi aż do 2028; tamy Refren (1909, dopuszczalne do 2032) i goule zapory (1898, upoważnionego do 2024). Zwracamy również uwagę na zanikanie niektórych naturalnych zatorów lodowych, zmianę temperatury lub dynamiki osadów (DIREN Franche-Comté, 1994) Progi wyznaczone przez pierwsze duże tamy są dziś uważane za „trzy duże obszary funkcjonalne” .

Jakość wody degradowane przez kilka makro i mikro zanieczyszczeń . Składniki odżywcze również eutrophied rzekę, na niekorzyść potencjału hodowli ryb i ogólnego ecopotentiality środowiska.

Bogactwo ichtiologiczne Doubs i ichtiocenoz było okresowo badane (w tym przez Jeana Verneaux i University of Franche-Comté (1973) oraz przez Najwyższą Radę Rybołówstwa , badanie SRAE Franche-Comté w 1986 roku. Badanie CSP-INRA z 1994–1999. Badanie CSP w latach 2003–2005…), porównując obecną sytuację z tym, co ma być stanem ekologicznym dla biocenotypu odpowiadającego badanej stacji, a raczej z opracowanym odniesieniem ( „w statystykach w szeregu niezanieczyszczonych witryn ” ).

Rzeka uważana jest za „pstrąga i lipienia” i jest domem dla endemicznego i dziedzicznego gatunku występującego w południowo-wschodniej Francji: Apron du Rhône . Obserwuje się tam kilka odmian pstrąga (fario i tęczowy), szczupaka, lipienia, okonia ..., ale zagęszczenie jest wciąż dalekie od teoretycznego potencjału ekologicznego cieku.

Ciek wodny przedstawia sytuacje zdegradowane, po części słabo wyjaśnione, co uzasadniało w 2003 r. „Program poprawy ekosystemów francusko-szwajcarskiego Doubs” (w formie umowy ramowej francusko-szwajcarskiej), w tym wdrożenie rozpoczęte wraz z realizacją początkowy stan jakości ekosystemu (koncentruje się głównie na rybach; hodowli ryb potencjał, stan populacji, itd.). Porozumienie ma na celu wyposażenie obiektów hydroelektrycznych w przepławki dla ryb (lub wyciągi dla ryb), zwiększenie stałych przepływów oraz umożliwiło jeszcze większe „wygładzenie” śluz .

Podobnie jak w Loue (dopływie Doubs), zaobserwowano kilka epizodów masowej śmiertelności ryb (w tym wiosną 2010 r. Z wysoką śmiertelnością pstrąga oraz w styczniu 2011 r. Z wieloma dotkniętymi gatunkami). Zjawiska te zostały zbadane przez ONEMA, który w tym przypadku zidentyfikował częste inwazje martwych lub chorych ryb przez lęgniaka ( saprofit ) z rodzaju Saprolegnia , który jest mikroorganizmem określanym czasami jako pseudogrzybica , zbliżona do mączniaka rzekomego, który może atakować organizmy stan osłabionej odporności . W następstwie tych epizodów, badanie przeprowadzone jesienią 2011 r. Dokonało aktualizacji ichtiofauny z 5 stacji (w tym dwóch szwajcarskich) zinwentaryzowanych przez rybołówstwo elektryczne i metodę „depletion fishing method” (DE LURY, 1947 w LAURENT & LAMARQUE, 1975) (1985 , 1994, 1996 i 2004).

Badania te pozwoliły zidentyfikować 12 gatunków ryb obecnych w 2011 roku na 3 stacjach francuskich i potwierdziły regularny wzrost liczby gatunków obserwowany od 30 lat (1970-2004), co jest zjawiskiem ogólnym w Europie, w szczególności ze względu na przybycie wprowadzonych gatunków (czasami inwazyjnych). Początkowo nowe gatunki należały do ​​typów ekologicznych uznawanych przez ONEMA za „gorsze” lub podległe strefom lentusowym , głównie ze zbiorników wodnych zapór hydroelektrycznych, ale tendencja ta wydaje się odwracać w przypadku trzech gatunków ( lin , leszcz i wzdręga ). które nie zostały znalezione w 2011 r. poza zbiornikami, być może według ONEMA ze względu na wyższe przepływy dobrowolnie utrzymywane przez elektryków, co nadałoby szybszy i bardziej dotleniony przebieg obszarów pobierania próbek. Z drugiej strony Fartuch, który wciąż był schwytany (przez Verneaux na początku lat 70.XX wieku podczas jego pracy doktorskiej na stanowiskach Goumois (Francja), Clairbief (Szwajcaria) i des Rosées (Szwajcaria)), nie znajduje się już na granicy Doubs we Francji, ale nadal jest obecny w szwajcarskiej pętli Doubs. Jeśli chodzi o pstrągi, ONEMA doszła do wniosku w 2011 r. O niezrównoważonej populacji pod względem klas wieku ( „deficyt nieletnich (1+), ale także dorosłych powyżej 5 lat " , z regresją dużych osobników (> 51  cm ) w porównaniu z poprzednimi latami). ONEMA obawia się również " gwałtownego spadku liczebności małych gatunków (Loach, vandoise i minnow) " (Na stacji" Cable station ").

Umywalka gospodarcza Doubs

Wykorzystanie wody

Woda pitna Energia hydrauliczna

Strome zbocze Doubs (436  m na 144  km ) nadaje się do produkcji energii elektrycznej.

Na biegu rzeki znajduje się kilka elektrowni. Są to od góry do dołu:

  • Mikroinstalacja w Rochejean Amont, w miejscowości Rochejean , o wysokości spadku 4 m
  • Mikroinstalacja Rochejean Aval, w miejscowości Rochejean, o wysokości spadku 4 m
  • Zapora i mikroinstalacja Fourperet, zainaugurowana w 1906 r. W mieście Labergement Sainte Marie , o wysokości upadku 27 m
  • Tama Châtelot , francusko-szwajcarska, ukończona w 1953 r. I 74  m wysokości .
  • Tama Refren , otwarta w 1909 roku, o wysokości upadku 66,5 metra
  • Barrage de la Goule w szwajcarskiej gminie Noirmont
  • Tama Vaufrey (1949) w miejscowości Vaufrey
  • Tama Grosbois (1927) w miejscowości Soulce-Cernay
  • Tama Dampjoux (1943) w miejscowości Dampjoux
  • Zapora La Pretière (1918) w miejscowości La Prétière

Nawigacja

Kultura i turystyka

Trasa rowerowa EuroVelo 6

Brzoskwinia

Sporty na Whitewater

Atrakcje turystyczne

  • Zamek Joux i fort Larmont

  • Saut du Doubs łodzie

  • Drabiny śmierci

  • Saint-Ursanne i most Saint-Jean

  • Cytadela Besançon

  • Jaskinie Osselle

  • Zasiłek

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

  • Mouthon J, Inwentaryzacja mięczaków z rzeki Doubs (Franche-Comté, Francja). MalaCo 4: 158-162 ,2007

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Wynik dodania długości na terytorium Francji i Szwajcarii jest większy niż długość całkowita, o ile część trasy stanowiąca granicę liczy się dla obu krajów.
  2. W języku niemieckim przedrostek ur- oznacza stary . W języku angielskim używany jest również ten niemiecki przedrostek (por. Angielskie słowa poprzedzone ur- na Wikisłowniku ).

Bibliografia

  1. sandacza , „  Fiche cours d'eau - Le Doubs (U2--0200)  ” (dostępne 06 grudzień 2014 ) .
  2. Banque Hydro - MEDDE , "  Synthèse de la Banque Hydro - Le Doubs à Neublans-Abergement (U2722010)  " (dostęp 6 grudnia 2014 )
  3. Jean-Marie Pierret , Historyczna fonetyka języka francuskiego i pojęcia fonetyki ogólnej , Peeters, Louvain-la-Neuve , 1994, s.  104 .
  4. Zobacz etymologię w słowniku irlandzko-angielskim [1] .
  5. Pierre-Yves Lambert , La langue gauloise , edycje errance 1994. ( ISBN  2-87772-089-6 ) .
  6. Xavier Delamarre, Słownik języka galijskiego , wędrujące wydania 2003.
  7. Deutschlands Süden autorstwa Joachima Eberle'a, Bernharda Eitela, Wolfa Dietera Blümela i Petera Wittmanna. Wydania Springer, 3 rd Edition. ( ISBN  978-3-662-54380-1 )
  8. Géoportail - IGN , „  Géoportail  ” (dostęp 17 stycznia 2010 ) .
  9. „  Source du Doubs  ” na Géoportail .
  10. „  Sytuacja hydrologiczna stacji Mouthe  ” , na www.rdbrmc.com (dostęp: 4 lutego 2018 r . ) .
  11. Raporty Akademii Nauk, 1901 w Gallica , O pochodzeniu źródła Loue , obserwacje M. André Berthelot, strony 394-397.
  12. Źródło Loue
  13. Epizod jest wspomniany w powieści Narodziny mostu Maylisa de Kerangala, wyd. Branże 2010, s.  170
  14. Powodzie Doubsów .
  15. Banque Hydro - MEDDE , „  Summary of Banque Hydro - La Marne in Gournay-sur-Marne (H5841020)  ” (dostęp 6 grudnia 2014 )
  16. ONEMA (2011) badanie jakości ryb na trzech stacjach francusko-szwajcarskiego Doubs , raport tymczasowy; listopad 2011
  17. DIREN Franche-Comté (1994) Francusko-szwajcarski Doubs. Rozwój hydroenergetyki, sytuacja hydrodynamiczna i termiczna, elementy sedymentologii i biologii . 90 p + załączniki.
  18. Degiorgi F i Champigneulle A (2000), „  Diagnoza ryb i pomiar skuteczności narybku pstrąga we Franco-Helvetic Doubs  ”, Wyższa Rada Rybołówstwa i Narodowy Instytut Badań Agronomicznych w Thonon-les-Bains, str. 119.
  19. SRAE Franche-Comté (1986) Rozwój hydroelektryczny francusko-szwajcarskiego Doubs, elementy diagnostyczne . 46 pkt
  20. np .: CSP DR5 (1995), „  Stan zdrowia populacji łososiowatych i wpływ zarybiania na Franco-Swiss Doubs  ”, Raport wstępny: ocena populacji i wyniki znakowania w 1994 r. Raport CSP DR5-09-95 , 1 tom, 34 s.
  21. CSP (2005) Badanie jakości hodowli ryb u Franco-Helvetic Doubs - Definicja stanu początkowego . Raport z badania 38 s. + rok.
  22. DE LURY DB, 1947. O szacowaniu populacji biologicznej . Biometria. 3p, 145-147.
  23. CSP (Najwyższa Rada Rybołówstwa) (1996) Obieg ryb w Loue. Identyfikacja przeszkód. Wyposażenie w konstrukcjach przejazdowych. Raport z badania. 22 pkt
  24. Verneaux J., 1973. Strumień Franche-Comté (Massif du Jura). Badania ekologiczne sieci hydrograficznej Doubs. Test biotypologiczny. Praca doktorska, University of Besançon, 257 s.
  25. AQUARIUS (2011) Połowy inwentaryzacyjne 2011 na Jurze Doubs. Raport z badania. 22 p + załączniki.
  26. „  Rozwój hydroelektryczny w dolinie Doubs  ” , na http://energie.edf.com/ (przeglądano 17 kwietnia 2011 r. )
  27. „  Barrage de Châtelot  ” , on Structurae (dostęp 6 grudnia 2014 )

Linki zewnętrzne