| Zastępca | |
|
Uchwyt prąd XV th ustawodawca ( Piąta Republika ) z 21 czerwca 2017 ( 4 lata i 29 dni ) | |
| kreacja | 24 stycznia 1789 |
|---|---|
| Czas trwania mandatu | 5 lat , odnawialny |
| Pierwszy posiadacz |
I ponownie ustawodawcy ( V Republiki ) |
| Wynagrodzenie | 5782,66 euro miesięcznie |
W Francji , A zastępca jest wybierany urzędnik , który siedzi w izbie niższej od Parlamentu , obecnie w Zgromadzeniu Narodowym i dawniej Zgromadzenia Ustawodawczego i Izby Poselskiej . Od 1988 roku jego wybór – jak również jego ewentualnego zastąpienia – odbywał się w bezpośrednich wyborach powszechnych w ramach wyborów ustawodawczych , które odbywają się w 577 okręgach wyborczych , tj. 541 we Francji kontynentalnej, 25 za granicą i 11 dla mieszkańców Francji. . W okręgu wyborczym jest tylko jeden zastępca plus jego zastępca.
Aż do pierwszych wyborów do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z Parlamentu Europejskiego , posłowie byli posłowie krajowe wysyłane do zasiadania w Parlamencie Europejskim podczas sesji kadencji; mieli zatem podwójny mandat. Od teraz połączenie tych dwóch funkcji nie jest już możliwe.
Każdy poseł, choć wybierany w określonych ramach geograficznych, jest przedstawicielem całego Narodu. Tak więc w Zgromadzeniu Narodowym i swoim okręgu wyborczym każdy poseł działa i wypowiada się w imieniu interesu ogólnego, a nie w imieniu partii politycznej, grupy interesu lub regionu, i nie ma mandatu imperatywnego. . Reprezentację władz lokalnych na szczeblu sejmowym zapewnia druga izba parlamentu (zwana wyższą), Senat , w której zasiadają senatorowie .
Jego praca jest wykonywana zarówno w Zgromadzeniu, jak iw jego okręgu wyborczym . W swoim okręgu wyborczym poseł wysłuchuje współobywateli, których może przyjąć, a także odwiedzić . Posłowie nie są jednak rzecznikami swoich wyborców: sami określają się w odniesieniu do swojej wizji „interesu ogólnego”.
Pochodzenie funkcję zastępcy wraca do Ancien Regime , z instytucją z zespołów Stanów Generalnych przez Philippe le Bel w 1302 roku . Takie zgromadzenia były najwyższym ucieleśnieniem zasady „ rządu przez radę ” króla .
Zbierani na zamówienie ( szlachta , duchowieństwo , stan trzeci ), posłowie wybierani byli w bailiwicach i seneszalgach królestwa i prowadzili w zeszytach skargi mieszkańców tych okręgów (rodzaj referendum przez poselstwo). Mieli więc mandat imperatywny, dlatego mówiliśmy o posłach , a nie o przedstawicielach .
Na początku Rewolucji Francuskiej , w stanach generalnych zwołanych przez Ludwika XVI , większość deputowanych radykalnie przekroczyła ten porządek polityczny dwiema ważnymi decyzjami, które podważały dotychczasowe zasady:
Zauważmy, że pomimo rezygnacji z imperatywnego mandatu Ancien Régime, tradycyjna kadencja zastępcy została niewłaściwie zachowana przez system przedstawicielski, podczas gdy kadencja przedstawiciela (jak w Stanach Zjednoczonych ) byłaby do niego bardziej odpowiednia.
Zgodnie z art. 26 Konstytucji poseł, podobnie jak senator , korzysta z systemu immunitetu parlamentarnego , który może zostać uchylony przez urząd Zgromadzenia Narodowego .
Niezgodności przewidziane dla posłów francuskich są kilku rodzajów: artykuł LO 142 kodeksu wyborczego zawiera klauzulę ogólną zakazującą wykonywania parlamentarnych funkcji publicznych niewybieralnych; jest to sformułowanie oparte na „orzecznictwie administracyjnym dotyczącym pojęcia „usługa publiczna”, które w niewielkim stopniu pozwala na rygor tłumacza.
Podczas gdy pracownicy i robotnicy stanowią połowę ludności czynnej zawodowo, tylko 2% posłów pochodzi z ich szeregów. Z kolei kadra kierownicza i wyższe zawody intelektualne stanowią 82% deputowanych. Dla Obserwatorium Nierówności różnicę tę można tłumaczyć koniecznością posiadania sieci powiązań w celu wygrania nominacji partii, ale także ryzykiem dla pracowników sektora prywatnego nieznalezienia początkowego zatrudnienia w przypadku mandat wyborczy nie został odnowiony. Odsetek robotników i pracowników wybranych do Zgromadzenia Narodowego osiągnął swój historyczny szczyt w 1946 r. wraz ze znaczeniem reprezentowanym przez francuską partię komunistyczną ; odsetek ten od tego czasu stale się zmniejsza.
Poseł korzysta ze środków materialnych i finansowych związanych z jego funkcją: oprócz „diety parlamentarnej” (5 357,34 euro netto miesięcznie, 7 142,75 euro brutto), korzysta również z „dodatek na wydatki biurowe” (IRFM, 5 805 euro). / miesiąc ), na pokrycie kosztów związanych z jego mandatem, oraz "kredyt pracowniczy" (do 9 561 euro / miesiąc ), na opłacenie jednego lub więcej asystentów stacjonujących przy Zgromadzeniu. Dodatek parlamentarny odpowiada średniemu wynagrodzeniu urzędników służby cywilnej w kategorii poza skalą. Niewysokie pensje mogą pojawić się w trakcie ich kariery zawodowej: profesorowie nadzwyczajni, nauczyciele-naukowcy, inżynierowie z głównych organów technicznych, byli pracownicy ENA. Niektórzy urzędnicy państwowi przybywają w kategoriach nieskalowych ze względu na zajmowane stanowiska „zastępców dyrektora, kierowników departamentów i dyrektorów administracji centralnej, szefów służb zdecentralizowanych” .
Członek posiada prywatnego biura, z których niektóre są jeszcze w terenie Palais Bourbon, ale większość z nich znajduje się w n o 101, University Street, w budynku, który został nazwany Jacques Chaban -Delmas się8 lutego 2001a także w budynku przy rue Aristide-Briand 3 , naprzeciwko Palais Bourbon. Budynek przy n o 233, Boulevard Saint-Germain , nabył w 1983 roku, jest domem dla większej liczby członków, ale różnych usług Montaż i niektórych pracowników grup politycznych. MP oferuje również wiele korzyści w zakresie transportu, takich jak wolne wycieczek kolejowych w 1 st klasy i komunikacyjnych, ubezpieczeń społecznych, funduszu emerytalnego i ubezpieczenia specyficzne dla bezrobotnych.
„ Rezerwa parlamentarna ” to kwota przyznawana corocznie przez parlamentarzystów na podstawową kwotę 130 000 euro pod kontrolą sprawozdawcy Komisji Finansów . Jego łączna kwota to 90 mln euro dla Zgromadzenia Narodowego i 55 mln dla Senatu w 2006 roku . Aż do 2012 roku, kwota przypadająca na posła była bardzo zmienna, od kilku tysięcy euro dla nowych członków parlamentu do ponad 1 milion euro. Przydział tej rezerwy leży w wyłącznej gestii parlamentarzystów. Służy do współfinansowania projektów władz lokalnych lub stowarzyszeń. Zastrzeżenie to zostało jednak usunięte, gdy przyjęto ustawę o moralizacji i zaufaniu do życia politycznego, uchwaloną latem 2017 roku.
Od 2011 r. parlamentarzyści mogą konsultować się z rzecznikiem ds. etyki Zgromadzenia Narodowego, aby uniknąć konfliktu interesów. Ten ostatni i przewodniczący Zgromadzenia Narodowego proponują nadzorowanie i nagłośnienie działalności klubów parlamentarnych prowadzonych przez agencje public relations. Utworzona w 2013 r. Wysoka Władza Przejrzystości Życia Publicznego (HATVP) kontroluje oświadczenia majątkowe wybieranych urzędników.
Wybrani urzędnicy mogą ubiegać się o pomoc w powrocie do pracy, za którą wpłacają do 28 euro miesięcznie (podczas gdy dla pracownika z płacą minimalną składka wynosi 35 euro). Ma cztery cechy:
Według oficjalnej strony internetowej Zgromadzenia Narodowego liczba beneficjentów tego zasiłku spadła podczas ostatniej kadencji: spadła z 44 w 2012 r. do dwóch w 2015 r.