Składowisko odpadów (odpady znaczenie) czasami nazywany wysypisko , składowisko publicznego , składowisko jest miejscem, w którym odpady są przechowywane przez depozytów zazwyczaj na ziemi.
Składowiska te mogą być publiczne lub prywatne, w szczególności przemysłowe.
Wysypiska istnieją od czasów prehistorycznych, a ich badania przeprowadzone przez archeologów ujawniły wiele o życiu przez cały czas.
Składowiska pomnożyły się wraz z rewolucją przemysłową ( przemysłowe składowiska odpadów), a jeszcze bardziej ze społeczeństwem konsumpcyjnym (komunalne i nielegalne składowiska). Często zlokalizowane na otwartej przestrzeni, występują również w miejscach podziemnych i zbiornikach wodnych, co jest problematyczne, ponieważ miejsca te są słabo sklasyfiko- wane i stwarzają zagrożenia dla ochrony środowiska naturalnego oraz bezpieczeństwa i higieny okolicznych populacji.
W krajach rozwiniętych przepisy dotyczące odzysku odpadów są stopniowo zaostrzane. Zakazuje nielegalne składowanie, a od końca XX th century potrzebne, aby uniknąć uciekania się do składowiska odpadów na rzecz recyklingu , na spalenie , na eko-design . W ostateczności można wykorzystywać składowiska, w szczególności tzw. składowiska techniczne (CET), które muszą spełniać normy ochrony środowiska (uszczelnianie, monitoring, oczyszczanie metanu i odcieków itp. ) do ochrony powietrza i wód gruntowych , z warstwą wodoodporną i zagospodarowanie terenu pod koniec zajęć.
W niektórych krajach, w tym we Francji, tylko ostateczne odpady powinny być ostatecznie składowane na składowiskach zwanych „ostatecznymi centrami składowania odpadów” (CSDU), ze względu na środowisko. Ale jest wiele opóźnień w stosowaniu prawa.
We Francji oprócz jednego „składowiska klasy O” ( Stocamine , zlokalizowanego w Alzacji i nieużywanego od 2004 r. po pożarze odpadów toksycznych na głębokości około 500 m ), oficjalnie istnieją trzy główne typy składowisk. Rozróżnia się obiekty magazynowe:
Składowiska te mają wiele różnych nazw, które są regularnie używane, w tym w szczególności „techniczne centrum składowania” (CET), „ultimate waste storage centre” (CSDU) czy nawet „hazardous waste storage center” (CSDD) .
Należy pamiętać, że porzucanie odpadów lub obiekty, które działają nieregularnie, są ogólnie określane jako:
W 2019 r. w projekcie ustawy o walce z odpadami i gospodarce o obiegu zamkniętym (do rozpatrzenia przez parlamentarzystów od września) znalazł się zapis mający na celu zwalczanie nielegalnych wysypisk i usprawnienie odzysku odpadów budowlanych. Bezpłatny zwrot niektórych odpadów może zostać nałożony na niektórych graczy w branży budowlanej, jeśli odpady te zostały wcześniej posortowane; oraz w celu walki z zanieczyszczeniem plastikiem (100% plastiku musi zostać poddane recyklingowi przed 2025 r.) możliwy jest krajowy system depozytów .
Istnieją inne metody składowania odpadów: zastosowanie do podsypki lub podsypki drogowej niektórych odpadów budowlanych , składowanie odpadów niebezpiecznych w starych kopalniach , magazyny długoterminowych odpadów promieniotwórczych, krótki lub długi okres użytkowania.
Kontrolowane składowiska są jednym ze sposobów (wraz ze spalaniem) odpowiedzi na problem akumulacji odpadów niebezpiecznych lub niewielkich, zerowych (odpadów ostatecznych) lub zbyt kosztownych.
Wiele starych ośrodków zainstalowanych w starych kamieniołomach lub pozbawionych wodoszczelnej bariery budzi obawy jako potencjalne lub sprawdzone źródło zanieczyszczenia gleby i zwierciadła wody , a nawet powietrza (poprzez emisję zanieczyszczeń gazowych, takich jak rozpuszczalniki , WWA , tlenek węgla , dwutlenek węgla , pary rtęci itp.) oraz jako znaczące źródło metanu (CH 4), przyczyniając się do zmiany klimatu lub źródłem zagrożenia wybuchem i ( pożar w przypadku silnej suszy ).
W krajach rozwiniętych, i teoretycznie, centra te są coraz bardziej bezpieczne (ale również droższe) i powinny przyjmować tylko odpady ostateczne , to znaczy, które nie mogą być poddane recyklingowi lub odzyskane przez inne sektory ( centra zasobów, centra recyklingu).
Podobnie jak w przypadku spalarni , budowa nowych składowisk często spotyka się z wrogością miejscowej ludności.
Składowisko odpadów zaprojektowane w celu ograniczenia przenoszenia zanieczyszczeń składa się z reguły w następujący sposób:
Ten rodzaj wyładowania jest zwykle monitorowany przez 30 lat. Emisje biogazu muszą być również zbierane, aby utrzymać masę odpadów w depresji.
Musiałby być produkowany metan wysypiskowy, który jest wystarczająco czysty, aby wytworzyć dobre biopaliwo trzeciej generacji, co wymaga sprzętu do oczyszczania. Rzeczywiście, w wyładowania materiał organiczny miesza się z innymi odpadami, coraz więcej odpadów zawierające silikony i związki silikonowe i lotne związki organiczne z krzemionką (COVSi) czyni go nieprzydatnym gazu do stosowania w silnikach cieplnych. Spalanie tych związków powoduje powstawanie silnie ściernego pyłu krzemionkowego, który ogranicza żywotność silnika i zużywa łopatki turbiny. Technologia umożliwia więc uzdatnianie biogazu z tych związków, przystosowanie go do odzysku przez kogenerację lub przekształcenie go w biometan, podobny do gazu ziemnego, który może być wykorzystywany jako paliwo do pojazdów. Już teraz można go zatłaczać do sieci dystrybucyjnych gazu ziemnego.
Eksperymentalny „beztlenowe fermentacyjna” jest badany i badano w Kanadzie, który naśladuje beztlenowa przy pracy w żwaczu z bydła . Mikroorganizmy metanogenne żyjące w symbiozie z krowami wiedzą, jak wyprodukować więcej metanu niż CO 2, ale mają specyficzne wymagania, zwłaszcza w zakresie temperatury i wilgotności. Trudność polega na utrzymaniu optymalnych warunków życia tych organizmów w środowisku złożonym z odpadów, co staramy się tutaj zrobić za pomocą specjalnych elektrod regulujących temperaturę otoczenia. Są to zatem puste włókna składające się z przepuszczalnej membrany, która powinna oddzielać CO 2 metan, który może być następnie spalany jako źródło energii, wykorzystywany przez chemię węgla lub sprężany i magazynowany.
Na dole istnieją dwa rodzaje instalacji, które wykorzystują ten gaz do produkcji ciepła w zbiorowych instalacjach ciepłowniczych, sieciach ciepłowniczych , szklarniach , cegielniach … oraz te, które wykorzystują gaz do produkcji energii elektrycznej.
Istnieją dwa rozwiązania dla odcieków :
W kontekście pracy w bioreaktorze , odciek można zawracać do masy odpadów, aby utrzymać dostateczny poziom wilgotności do fermentacji masy odpadów.
Oddziaływania na środowisko i uciążliwości dotyczą głównie starych nieszczelnych i niekontrolowanych składowisk odpadów.
Zagrożenia są związane z charakterem niektórych odpadów, z wyciekami , z ryzykiem pożarów ( wystąpiły już egzotermiczne reakcje chemiczne , nawet w teoretycznie obojętnych odpadach, prowadzące do pożarów na składowiskach lub w komorach pożarowych. Składowanie, czasami przez kilka dni). Do trzęsienia ziemi lub wybuchu metanu są kolejnym źródłem ryzyka narażania struktur uszczelniających. Wgrudzień 2003, kontrolowane składowisko w Villechien koło Angers, początkowo dopuszczone do odpadów z gospodarstw domowych, a następnie po osiągnięciu pierwszego poziomu napełnienia z górną granicą nieprzepuszczalnych warstw geologicznych, tylko gruz i popiół paleniskowy doznały przerwania hydroizolacji dna po zawaleniu pod składowiskiem dawnej galerii wydobycia łupka .
W niektórych przypadkach powodzie lub podnoszenie się oceanów są źródłem problemów lub obaw na przyszłość. Teoretycznie zapobiega się im poprzez regularne kontrole, pod kontrolą właściwych organów odpowiedzialnych za egzekwowanie przepisów dotyczących odpadów i środowiska. We Francji lokalne komitety informacyjne mogą łączyć obywateli z menedżerem w dyskusjach i działaniach mających na celu kontrolę lub zarządzanie ryzykiem . Podczas nowych projektów składowania odpadów mieszkańcy, organizacje pozarządowe i obywatele mogą również interweniować podczas zapytań publicznych, gdzie mają dostęp do badania wpływu . W tropikach deszcze monsunowe lub niektóre huragany utrudniają zabezpieczanie składowisk.
Są rzadkie. Są to często składowiska materiałów obojętnych (stare zasypane kopalnie) lub toksyczne odpady składowane głęboko, np. w kopalniach soli (np.: Stocamine w Alzacji (Francja) i podziemne składowisko Herfa-Neurode w Niemczech).
We Francji „podziemne składowanie odpadów” jest zabronione, z pewnymi wyjątkami określonymi w Kodeksie Ochrony Środowiska i Kodeksie Energetycznym, z jednej strony w szczególnym przypadku niektórych odpadów radioaktywnych, az drugiej strony w przypadku odpadów ostatecznych. W tym ostatnim przypadku „prace badawcze dotyczące formacji geologicznych lub wnęk, które mogą być wykorzystane do podziemnego składowania ostatecznych odpadów, mogą być podejmowane wyłącznie” :
został poproszony o przedstawienie swoich uwag, na warunkach określonych dekretem Rady Stanu” .
To zezwolenie na prowadzenie badań „nadaje posiadaczowi, w granicach określonych dekretem, prawo do prowadzenia prac badawczych z wyłączeniem jakiejkolwiek innej osoby, w tym właściciela gruntu”. To „jest przedmiotem uprzedniej konsultacji, dzięki czemu ludność, wybrani urzędnicy i zainteresowane stowarzyszenia ochrony środowiska do przedstawienia swoich uwag”
Są to na przykład:
Centra ostatecznego składowania odpadów promieniotwórczych nazywane są centrami ostatecznego składowania:
Niektóre składowiska są poddawane renaturyzacji i kształtowaniu krajobrazu pod koniec ich życia, aby były otwarte dla zwiedzających.
We Francji Engie i Suez ogłosiły w 2018 r. partnerstwo mające na celu zainstalowanie fotowoltaicznych parków słonecznych we wszystkich Sueskich zakładach recyklingu i utylizacji odpadów we Francji kontynentalnej . Engie zbuduje i będzie eksploatować te parki i szacuje ich potencjał produkcyjny na 1 GW (tj. 27 500 ton emisji CO2 unikniętych rocznie), aw przyszłości rozważane są inne formy zagospodarowania terenu (wodór itp.). Składowisko Drambon ( Côte-d'Or ) jest pierwszym, którego dotyczy, z instalacją 12 MW mocy produkcyjnych energii elektrycznej w 2018 roku.
Te same odpady mogą, w zależności od kontekstu, być uważane czasami za odpady, a czasami za zasób, i chociaż metale rzadkie są coraz trudniejsze do znalezienia, promowanie gospodarki o obiegu zamkniętym i ekologii przemysłowej daje nowe życie. odpady uważane za ostateczne , kilka dekad lub lat temu, które stały się materiałem nadającym się do recyklingu lub recyklingu.
Po dwóch wojnach światowych Niemcy ponownie wykorzystały na potrzeby rekonstrukcji metale wydobywane z niektórych (wówczas niedawnych) podwodnych składowisk materiałów wojennych (zwłaszcza amunicji zanurzonej).
W XX p wieku spontanicznie metan odgazowania starych składowisk odpadów niekiedy wykorzystywane. Eksploatowano liczne hałdy, niektóre hałdy, różne złoża lądowe (popioły denne, muły i piaski pogłębiarskie).
Wiele składowisk były dawniej selektywnie obsługiwane przez ragpickers i pracowników złomu jak zostały one ustalone (jak zdecydowana Mbeubeuss składowisko w Dakarze , w ramach nieformalnej gospodarki , aw tym przypadku nie bez zagrożeń dla zdrowia publicznego ) i że nadal jest w krajach rozwijających się. Czasami zabiera się tam również kozy, świnie i drób, aby zjeść resztki jedzenia obecne w odpadach. Produkcja kompostu i/lub fermentacja beztlenowa to jeden z możliwych sposobów odzyskiwania czystych i odpowiednio posortowanych odpadów.
Niektóre składowiska i/lub ich odcieki zawierają duże ilości substancji humusowych, toksycznych metali ciężkich oraz materiałów, których ceny wzrosły i/lub które stały się wartościowe, czasem bardziej proporcjonalnie niż w przypadku dobrych minerałów, ale techniki odzysku, sortowania i recyklingu tych produktów wciąż wysokie koszty i wyzwania technologiczne (w tym zarządzanie dużymi ilościami toksycznych lub niepożądanych związków lotnych. Składowiska te będą przez długi czas potencjalnym źródłem ryzyka zdrowotnego , epidemiologicznego, a tym samym ekoepidemiologicznego. z tych składowisk (od dziesiątek do setek milionów ton odpadów) prawdopodobnie zostaną zatopione, stając się nowym źródłem zanieczyszczenia mórz, jeśli nie zostaną zobojętnione lub odzyskane i przemieszczone.
Od co najmniej 20 lat celowość wykorzystania starych składowisk jako kopalń odkrywkowych, ewentualnie w ramach działań remediacyjnych , jest przedmiotem coraz większej liczby opracowań i opracowań rynkowych, możliwości lub analiz krytycznych.
W Belgii w 2015 r. rząd flamandzki zatwierdził zasadę oczyszczania starych składowisk odpadów (dosłownie „zrzut kopalni”) , co umożliwiłoby testowanie nowych form eksploatacji zawartości starych składowisk. region, obejmujący 88 km 2 lub 0,7% terytorium Flandrii belgijskich). jest zatem możliwe, aby odzyskać drewno, plastik, metal, rzadkie metale z odpadów elektrycznych i elektronicznych (zwrotowi na różne sposoby, ale także, gdy strona została wyczyszczona W górę możliwe jest również odzyskiwanie cennych gruntów, na przykład w parkach podmiejskich, terenach leśnych lub terenach mieszkalnych i/lub rekreacyjnych.
Europa popiera zasadę bliskości, jeśli chodzi o gospodarkę odpadami, ale te strategie ponownego użycia/ odzysku mogą jednak stawić czoła syndromowi nimby'ego .