Podatek od odpadów domowych

Ogólny kodeks podatkowy przewiduje to w artykule 1609 Do gmin i instytucji publicznych, współpracy między gminami , które zapewniają co najmniej, zbieranie odpadów z gospodarstw domowych, może wnieść podatku ma na celu zapewnienie w odniesieniu do wydatków na usługi, o ile są one nie są objęte zwykłymi dochodami, które nie mają charakteru podatkowego. Podatku usuwanie odpadów domowych jest zatem opcja podatkowe; władze lokalne mogą zrezygnować z ich ustanawiania iw takim przypadku usługa będzie finansowana z budżetu ogólnego lub z opłaty za wywóz śmieci z gospodarstw domowych (REOM) .

TEOM to główna metoda finansowania usługi publicznej w zakresie zbiórki i unieszkodliwiania odpadów z gospodarstw domowych. W 2012 r. Tylko 3% gmin lub EPCI sfinansowało gospodarkę odpadami z budżetu ogólnego, 68% skorzystało z pomocy TEOM, a ostatecznie 29% ustanowiło REOM. REOM jest częściej stosowany na obszarach wiejskich, ale nie jest tam dominujący. Zatem 35% gmin liczących mniej niż 500 mieszkańców otrzymuje REOM i odsetek ten stopniowo maleje wraz ze wzrostem liczby ludności.

W przypadku podjęcia decyzji o utworzeniu TEOM, obowiązkowe jest ustanowienie specjalnej opłaty (art. L.2333-78 Kodeksu Władz Lokalnych ) mającej zastosowanie do odpadów innych niż z gospodarstw domowych (przemysł, rzemieślnicy, handlowcy i inne).) zwane „odpadami zasymilowanymi”.

Opłata specjalna ma na celu uzupełnienie finansowania usługi unieszkodliwiania i odbioru odpadów oraz umożliwia udział w finansowaniu usługi wytwórcom odpadów, którzy nie posiadają terenu zabudowanego.

Każdego roku wspólnota, która ustanawia opłatę specjalną, musi podjąć decyzję wskazującą zasady jej obliczania i ewentualnie listę osób zobowiązanych do uiszczenia opłaty specjalnej, z tytułu której występuje o zwolnienie z TEOM.

Podatek jest należny od każdego właściciela nieruchomości podlegającej opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości od nieruchomości wybudowanych, położonych na terenie zbierania odpadów z gospodarstw domowych. Podatek ustalany jest w imieniu właścicieli lub użytkowników. Jest więc pozbawiona jakiegokolwiek związku z jakością mieszkańca lokalu, ale może zostać przekazana przez właścicieli na ich najemców.

Są zwolnieni z TEOM:

• fabryki,
• lokale nieprzemysłowe lub komercyjne wynajmowane przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego oraz instytucje publiczne, naukowe, edukacyjne i pomocowe, przeznaczone do świadczenia usług publicznych
• lokale zwolnione z podatku od nieruchomości, w szczególności nieruchomości państwowe, jednostek samorządu terytorialnego i placówki publiczne przeznaczone do świadczenia usług publicznych, które nie przynoszą dochodu;
• o ile gmina lub grupa gmin nie postanowi inaczej, budynki położone w części gminy, która nie jest obsługiwana przez firmę prowadzącą zbiórkę;
• na motywowanych obradach wspólnoty odnawiane co roku lokale do użytku przemysłowego i handlowego.

W przypadku wakatu trwającego dłużej niż trzy miesiące, zwolnienie lub obniżenie podatku może nastąpić na podstawie złożonej reklamacji na warunkach przewidzianych w takim przypadku w zakresie podatku od nieruchomości.

Podatek jest obliczany na podstawie katastralnej wartości najmu nieruchomości wybudowanych, nawet jeśli te ostatnie są czasowo zwolnione z podatku od nieruchomości lub nawet na stałe zwolnione z podatku od nieruchomości w przypadku mieszkań pracowniczych dla urzędników służby cywilnej. Od 2006 roku władze samorządowe mogą podjąć decyzję ograniczającą katastralną wartość czynszową wykorzystywaną do obliczania podatku. Jeżeli lokale nieobsługiwane przez firmę pobierającą opłaty są zwolnione z podatku, zainteresowane władze lokalne mogą podjąć odmienną decyzję.

Społeczności głosują na rok kalendarzowy według stawki obowiązującej na ich terytorium. Możliwe jest dla nich określenie stref, dla których będą obowiązywały różne stawki; ma to na celu uwzględnienie różnic w świadczonej usłudze (na przykład cotygodniowy odbiór zamiast codziennego odbioru spowoduje zastosowanie niższej stawki). Stawka może wahać się od symbolicznej kwoty bliskiej zera do stawki tak, aby w pełni pokrywała koszty zbierania i utylizacji odpadów domowych (ale nie może być źródłem zysku).

Zasada ustalania cen motywacyjnych wyłania się z Grenelle I w 2009 r. Ustawa finansowa z 2012 r. Faktycznie stworzyła motywacyjny TEOM, którego ustanowienie pozostaje opcjonalne. Celem ustanowienia tego elementu motywacyjnego jest zachęcenie użytkownika do zmiany swojego zachowania w celu uzyskania zmniejszenia ilości wytwarzanych odpadów; zwiększenie sortowania (zbiórka selektywna, punkty odbioru odpadów) w celu lepszego odzysku; optymalizacja usług pod kątem kontroli kosztów.

Ta część motywacyjna jest doliczana do części stałej TEOM, ustalonej na warunkach prawa zwyczajowego. Część zachęty musi wynosić od 10% do 45% całkowitych dochodów podatkowych.

Część promocyjna jest oparta na ilości odpadów wytworzonych przez każdy obiekt podlegający opodatkowaniu w roku poprzedzającym rok opodatkowania. Taryfę ustalaną za jednostkę ilości wytworzonych odpadów można również różnicować ze względu na rodzaj odpadów. Do ilościowego określenia ilości wytwarzanych odpadów z gospodarstw domowych można zastosować różne rodzaje pomiarów.

Zbieranie odpadów podatkowej (TEOM) twierdził, jest na tym samym uprzedzenia podatku jako podatku od nieruchomości. Podatek jest należny od osoby zobowiązanej do zapłaty podatku od nieruchomości, która jest generalnie właścicielem. Właściciele mają możliwość odroczenia tego podatku w żądanych od najemców opłatach najmu . Do kwoty podatku doliczane są lokalne opłaty administracyjne. W przypadku oficjalnego zakwaterowania zajmowanego przez urzędników służby cywilnej i trwale zwolnionego z podatku od nieruchomości, podatek płaci urzędnik, który je zajmuje.