Ardeche kuchnia ( Ardeche ) jest bogata kuchnia, wykonana z kiełbasy z mięsa do ziemniaków i sera . Ale kasztan pozostaje jedną z jego podstaw i jest nawet dostępny na deser. Na obrzeżach departamentu Rodanu winnice produkują wysokiej jakości wina , zarówno czerwone , różowe , białe lub musujące .
W 1540 roku pojawił się w Saint-Alban-d'Ay , w regionie Annonay , przywieziony z powrotem, a następnie zasadzony przez franciszkańskiego mnicha o nazwisku Pierre Sornas, który przybył na emeryturę do domu rodzinnego po dużej części swojego życie spędzone w Hiszpanii. Został wtedy nazwany w patois la (s) trifolà (s) . Ogólna nazwa dla ziemniaka był Frenchified XVIII th wieku „Truffole”, który do dziś oznacza roślinę (The triffoles) oraz produkcję w Truffole handlową. Od roku 1600, Olivier de Serres , ojca nowoczesnego rolnictwa, już opisane w dziele odniesienia, Théâtre de l'Agriculture et Mesnage des Champs , ziemniak z Vivarais który wyznacza pod nazwą "cartoufle„ale „, że niektóre zadzwoń do trufli ” .
Istnieje kilka rodzajów ziemniaków: Rosa z płaskowyżu Ardèche, z którego robi się patelnię (lub padelade), ziemniak z Villeneuve-de-Berg , miękki i jednocześnie suchy, idealny do zatoki i podpuszczki do ziemniaki i wreszcie ziemniak dolinowy (jakość Bintje ), który jest zaangażowany w rozwój bombiny i Tupi Ardèche .
Kultura kasztanowca ( kastanéiculture dla administracji) zawsze była zasobem, dziedzictwem i silną tożsamością Ardèche, ale dziś jest to głównie rzeczywistość gospodarcza dla obszarów rolniczych i stokowych. Nazwa pochodzenia „ kasztan z Ardèche ” została faktycznie zachowana w systemie AOC od 30 czerwca 2006 r. Dla pięciu form tradycyjnej konserwacji: kasztanów suszonych, kasztanów suszonych, mąki kasztanowej, całych obranych kasztanów i puree z kasztanów.
Od połowy października do połowy listopada w wielu wioskach Ardèche odbywają się kastagnady , seria festiwali związanych z kasztanami. Przygotowujemy roustide, pieczeń kasztanową.
Przemysł spożywczy przetwarza kasztany na mąkę, która będzie używana w szczególności do wypieku chleba i ciastek. Ponadto w maju 2003 r. Wprowadzono wspólny znak „Baguette ardéchoise”, oznaczający chleb z mąki pszennej, żytniej i kasztanowej. Dostępna jest w 88 piekarniach, a także nosi wspólną markę Centrum Rozwoju Rolno-Spożywczego „Goûtez l'Ardèche”.
Caillette typowy okrągły pasztety, wykonany jest z mieszaniny i wieprzowe boćwina zieleni , owiniętego filtrem. Podawana jako przystawka, jest spożywana zarówno na ciepło, jak i na zimno, z wiejskim chlebem. Są różne rodzaje: kapusta, kasztan, a nawet ziemniak.
W potrawach Ardèche rządzą ziemniaki i świnia. Z ziemniakami gotujemy potok , naleśnik z tartych ziemniaków wracamy na patelnię, miazgę , kulkę ziemniaczaną gotowaną w wodzie, mieszamy z tomme i śmietaną, a następnie pieczemy w piekarniku. Albo bombine , ta wyjątkowa potrawa z ziemniaków ozdobiona kawałkami mięsa i aromatyzowana liśćmi laurowymi.
W potrawach wieprzowych maôche to boczek wieprzowy nadziewany kiełbasą, kapustą i ziemniakami; wariant znajdziemy w miasteczku Joyeuse , czyli pouytrolle , żołądek wieprzowy wypełniony farszem mięsnym, warzywnym i ziołowym. Jemy również pourcher , prosty pot-au-feu, w którym golonkę zastępuje szyja wieprzowa.
Oprócz nieuniknionego kasztanowca Ardèche , innym owocem tradycyjnej i lokalnej produkcji są jagody . Ardèche to pierwszy dział, który produkuje dzikie jagody. Ten niewielki owoc rośnie od 600 m do 1200 m na wysokości ponad jedna trzecia wydziału, jego scalenia terytorium o które od regionalnego parku przyrody Monts d'Ardeche i rozprzestrzenia się nad górami Ardeche. Mała roślina rośnie naturalnie, ale wymaga regularnej pielęgnacji. Zbiór odbywa się w tradycyjny sposób ręcznie, za pomocą „grzebienia”, który odczepia owoc od rośliny i wpada do kosza. Jest zbierany w pierwszych tygodniach sierpnia, w tym okresie można go kupić u kombajnów, na targowiskach iw sklepach.
Jagody uwielbiane są od aperitifu po deser; słodkie, pikantne, ale też naturalne (posypane cukrem pudrem i skropione sokiem z cytryny lub czerwonym winem) lub podawane z crème fraîche lub twarożkiem. W cukiernictwie służy do wyrobu ciast, clafoutis, wakherinów, ciast, musów, coulis ... Pochodzi również z cukiernictwa (karmelki, nugaty, galaretki owocowe), dżemów, lodów czy sorbetów, a także napoje (soki, nektary i syropy, aperitif, a nawet piwo jagodowe). Właściciele restauracji wykorzystują drobne owoce do cielęciny, wieprzowiny, gulaszu z dzika lub udźca z dziczyzny, piersi z kaczki lub smażonego na patelni foie gras, czyli pstrąga.
W latach 80. produkcja borówki amerykańskiej w Ardèche wynosiła 1200 ton. Liczba ta z roku na rok maleje (ze względu na starzenie się ludności wiejskiej i niski wskaźnik finansowy produktu). Obecnie każdego roku zbiera się 400 ton dzikich jagód.
Morela, owoc słońca, ma upodobanie do strony Drôme (trzy czwarte produkcji regionu Rhône-Alpes), ale występuje również w Ardèche, panującej wzdłuż środkowej doliny Rodanu.
Wędkarstwo w dolinie Eyrieux swoją specyfikę zawdzięcza mikroklimatowi (słonecznemu z łagodną wiosną). Produkcja trwa od połowy czerwca do połowy września i obfituje w serce lata.
Półmisek serów Ardèche zawiera pikodon , zrobiony z surowego mleka koziego, posiada certyfikat AOC od 1983 roku; goudoulet , surowe mleko krowie, opracowany przez rzemieślniczego serów z Coucouron , w tym innego sera o nazwie: the Coucouron , niebieski ser z mleka krowiego; Rogeret Sewenny , ser kozi; na płaskowyżu Ardèche znajdujemy foudjou , mocny ser złożony z koziego sera zmieszanego z goździkami czosnku, pieprzu, oliwy z oliwek, brandy i znajdujemy jego kuzyna, miromando , zrobione z serwatki, soli, pieprzu, brandy, czasem masła i musztarda. Do tego dochodzi macerowany bosson , specjalność sera z Vivarais. Znajdziemy również rebarbe , fermentowane z mleka owczego, Saint-Félicien de l'Ardèche , produkowane na wyżynach Ardèche, oraz sarassou , ser na bazie maślanki , wytwarzany w górach Vivarais .
Kasztan, zawsze kasztan, w słodyczy jest nawet zrzucony. Słynny krem kasztanowy z miąższu kasztanów, cukru i aromatyzowany wanilią. Spożywa się go na kromce chleba lub z twarogiem. Jest również używany do wyrobu wielu ciast i deserów, którymi cieszymy się zimą i które z grubsza nazywamy Ardéchois . Znajdziemy też ciasteczka i chrupki z mąki kasztanowej.
Po stronie cukierniczej kasztan mrożony , duży kasztan kandyzowany w cukrze i mrożony z cukrem pudrem. Jest często spożywany podczas świąt Bożego Narodzenia , podobnie jak bugnes , chrupiące pączki, które są gotowane w rodzinach Ardèche.
Lou Pisadou to stosunkowo nowy wspólny znak oznaczający ciasto wyrabiane w Ardèche przez sklepikarzy. Ciasto kasztanowe zainicjowane przez Syndicat des Pâtissiers-Confiseur-Glaciers de l'Ardèche i de la Drôme w lipcu 1994 roku, mające na celu powiązanie z lokalnymi tradycjami i bycie godłem uzupełniającym dziedzictwo kulinarne Ardèche.
Na płaskowyżu Ardèche można skosztować naleśników z Cévennes z mąki kasztanowej lub tarty ze świeżo zebranymi jagodami .
Macaron od miejscowości Joyeuse , małym, nieregularnym kształcie, chrupiące ciasteczka domowego z subtelnym smaku karmelizowanymi migdałami, przygotowany od 1581 roku w małym średniowiecznym miasteczku Joyeuse. Firma Maison Charaix od tego czasu zarejestrowała „Macaron de Joyeuse” jako znak towarowy w INPI .
Po stronie czekolady odkrywamy warsztat Pierre Chauvet w Aubenas, który łączy klasyczne smaki z najwyższej jakości produktami rolnymi Ardèche, takimi jak trufla Ardèche, która świętuje mariaż kremu kasztanowego, kakao i ciastka kasztanowego. Jednak jego znakiem firmowym pozostaje czekoladowe „millefeuille”, cienkie batony czekoladowe, pięknie udekorowane zaskakującymi smakami. Joël Patouillard, producent czekolady w Privas, został wybrany Meilleur Ouvrier de France w 1986 roku.
Założony wiosną 1995 r. „Goûtez l'Ardèche” jest zarejestrowanym zbiorowym znakiem towarowym należącym do Centrum Rozwoju Rolno-Spożywczego, który identyfikuje produkty rolno-spożywcze w regionie i ich przetwórstwo. Marka odtwarza tradycje Ardèche.
Logo stara się uwypuklić produkty komercyjne, które ze względu na pochodzenie oraz określoną jakość produkcji lub przetwórstwa pozwalają zachować gospodarkę rolno-spożywczą działu. Wszystkie produkty są testowane przez jury degustacyjne, w skład którego wchodzą konsumenci i profesjonaliści z branży gastronomicznej. Równolegle produkty są analizowane i kontrolowane przez zewnętrzne laboratorium, firmy poddawane są audytowi jakości, wizytowane są punkty sprzedaży, wszystko po to, aby zagwarantować minimalną jakość produktów.