Komitety Tixier-Vignancour | |
Prezentacja | |
---|---|
Prezes Założyciel | Jean-Louis Tixier-Vignancour |
Fundacja |
17 lipca 1964 r.(CTV) 25 stycznia 1966(ARLP) |
Zanik | lata 70. |
Podzielić | MNP |
Siedzenie | 6, rue de Beaune ( Paris 7 p ) , a następnie 19, Boulevard de Sébastopol ( Paryż 1 ul ) |
sekretarz generalny |
Długopis Jean-Marie Le (1964) Raymond Le Bourre (1967) |
Pozycjonowanie | daleko w prawo |
Ideologia |
nacjonalizm antygaulizm antykomunizm |
Te komitety Tixier Vignancour (zwane również komitety TV i łącze VCT ) to ruch polityczny francuski od skrajnej prawicy założona przez Jean-Louis Tixier-Vignancour po wyborach prezydenckich 1965 r . Pod koniec tego wydarzenia, podczas którego Tixier-Vignancour uzyskało 5,2% głosów, Komitety Telewizyjne stały się partią Republikańską na rzecz Wolności i Postępu ( ARLP ), która przegrała i zniknęła w latach siedemdziesiątych .
Nieoficjalna od poprzedniego roku, pojawi się szkolenie w Dzienniku Urzędowym z dnia17 lipca 1964 r, pod nazwą „Stowarzyszenie na rzecz poparcia kandydatury opozycji narodowej na prezydenta republiki”. Powszechnie nazywana jest „Comités Tixier-Vignancour” (komitety telewizyjne), od nazwiska jej założyciela, skrajnie prawicowego prawnika Jean-Louis Tixier-Vignancour .
Od ich powstania były zastępca Jean-Marie Le Pen był sekretarzem generalnym komitetów telewizyjnych i pełnił funkcję kierownika kampanii Jean-Louis Tixier-Vignancour w wyborach prezydenckich w 1965 roku . Inni byli parlamentarzyści ( Poujadists , CNIP , rozczarowani gaulliści ) dołączają do zespołu kampanii: tak jest zwłaszcza w przypadku Philippe'a Marçaisa , Jean-Roberta Thomazo , Jeana-Baptiste'a Biaggiego , Alaina de Lacoste-Lareymondie czy Jeana Didesa .
Komisje TV przedstawiają kandydatów w wyborach samorządowychMarzec 1965w Paryżu .
Podczas wyborów prezydenckichgrudzieńJean-Louis Tixier-Vignancour zajmuje czwarte miejsce w pierwszej turze, z 5,20% oddanych głosów, osiągając najlepsze wyniki w Midi , gdzie mieszka wielu Pied-Noirów, którzy musieli opuścić Algierię , Var przyznając mu nawet 14 %. Zdecydowanie anty-gaullistowskiej powodu polityki algierskiej części Generalnego , skrajnej prawicy rozmów kandydatem do głosowania w drugiej turze na przedstawiciela Unii do lewej, François Mitterrand , instrukcja, która dzieli jego zwolenników.
Podczas krajowego zjazdu Styczeń 1966, Tixier-Vignancour i osobistości takie jak Raymond Le Bourre , Raymond Bourgine czy Jean-Robert Thomazo przekształcają Komitety Telewizyjne w Republikański Sojusz na rzecz Wolności i Postępu (ARLP), który zamierza bronić "doktryn wolności i postępu [...] zgodnie z duchem cywilizacji zachodniej ” . Jean-Marie Le Pen nie wziął udziału, krytykując w szczególności Tixier-Vignancour za brak autorytetu politycznego i jego wezwanie do głosowania na Mitterranda w wyborach prezydenckich. Roger Holeindre , François Brigneau , Dominique Venner robią to samo, podczas gdy komponenty Europe-Action ogłaszają swoje odejście, aby zainicjować Nacjonalistyczny Ruch Postępu (MNP).
W kolejnych latach mnożą się dezercje. Raymond Le Bourre został sekretarzem generalnym partii w 1967 roku i pokłócił się z Jean-Louis Tixier-Vignancourem i szybko opuścił swoje stanowisko. W 1968 r. Yvan Anchier stworzył Unię na rzecz Postępu i Wolności (UPL), przeciwstawiając się zbliżeniu Tixier-Vignancour z większością. Jako sekretarz generalny Gaston de Sansac zrezygnował w 1971 r., by założyć Niezależny i Liberalny Sojusz Republikański (ARIL). Niedługo potem odbywa się ostatni kongres ARLP.
Sklasyfikowany na prawej skrajnej części francuskiej sceny politycznej , the-Vignancour Tixier Komitety zgromadzi zwolenników francuskiej Algierii , nacjonalistów , anty-gaullistami i anty - komunistami .