Poznanie społeczne
Ten artykuł można ulepszyć, tłumacząc artykuł z Wikipedii na język angielski : Poznanie społeczne .
Jeśli dobrze znasz sugerowany język, możesz wykonać to tłumaczenie. Dowiedz się, jak to zrobić .
Poznanie społeczne jest zbiorem procesów poznawczych ( percepcji , pamięci , rozumowania , emocji ...) zaangażowanych w interakcje społeczne w człowieka , ale również w innych zwierząt społecznych , zwłaszcza naczelnych .
Indywidualne poznanie społeczne
W istocie poznanie społeczne odnosi się do podejścia kognitywistycznego w psychologii . W tej perspektywie obiekty społeczne są przedmiotem mentalnych reprezentacji typu schematu (czyli elementów charakterystycznych, prototypowych atrybutów i przykładów). Na przykład pojęcie nauczyciela pasowałoby do wzorca z atrybutami takimi jak autorytet , wiedza i przykłady nauczycieli, którzy nas naznaczyli. Jednak zgodnie z teorią kognitywisty aktywizacja pojęcia (przez element kontekstu, przez aktywną reminiscencję lub inną) ma ułatwiać dostęp do jego schematu i pojęć, które są z nim powiązane. Zatem w sferze społecznej interakcja z daną jednostką aktywowałaby szereg wzorców, które same wpływałyby na nasze poznanie społeczne poprzez to, co przywołują. Na przykład, jeśli przedstawiamy osobę jako nauczyciela, nasz osąd może być obciążony schematem aktywowanym przez tę koncepcję: ta osoba będzie wydawać się nam uczona lub autorytarna zgodnie z reprezentacjami mentalnymi związanymi z aktywowanym schematem.
Ta perspektywa daje zatem wyjaśnienie zjawisk uprzedzeń , rasizmu , ale także przyjaźni ...
Neuronauka społeczna
Od 1990 , neuronauki poznawczej zaczęli koncentrować się na podstawach mózgu poznania społecznego. W szczególności badania neuropsychologiczne pacjentów z uszkodzeniem mózgu w pewnych obszarach płata czołowego miały ogromny wpływ na pokazanie, że te regiony odgrywają kluczową rolę w ocenie społecznej i interakcjach z innymi. Historycznym przykładem, który ilustruje książkę neurologa Antonia Damasio Kartezjusza, jest przypadek Phineasa Gage'a (1823-1860), którego zachowanie społeczne zostałoby zmodyfikowane po wypadku powodującym utratę części kory przedczołowej . Poza tą anegdotyczną obserwacją neuronauka poznawcza od tego czasu w dużej mierze potwierdziła znaczenie pewnych obszarów mózgu w procesach społecznych, wykorzystując obrazowanie mózgu . Możemy przytoczyć kilka przykładów:
- płat skroniowy , zwłaszcza zębatym wrzecionowate w percepcji z powierzchni , oraz doskonałą rowka czasowej w percepcji od ludzkiego głosu ;
- kora przedruchowa , aw szczególności neurony lustrzane , w procesach imitacji;
- przyśrodkowe struktury korowe ( w szczególności zakrętu obręczy ), które biorą udział w rozróżnianiu między sobą a innymi;
- migdałków złożone w emocje i zaufania innym.
Nowa perspektywa została wprowadzona w 2000 roku wraz z wprowadzeniem eksperymentalnych sytuacji bliższych rzeczywistym interakcjom społecznym. Zainspirowane ekonomią eksperymentalną , podejście to, które czasami mieści się pod hasłem neuroekonomii , stara się zrozumieć mechanizmy neuronalne zaangażowane w takie zjawiska, jak altruizm , zaufanie do innych, kara oszusta czy osąd moralny . Równocześnie pojawiła się neuronauka społeczna jako interdyscyplinarna dziedzina poświęcona badaniu tych neuronalnych, hormonalnych, komórkowych i genetycznych mechanizmów, a w konsekwencji badaniu powiązań i wpływów między społecznym i biologicznym poziomem gatunków. owady, gryzonie, mangusty lub naczelne.
Ten postęp w wiedzy o ludzkim mózgu zbiega się z odkryciami dokonanymi u zwierząt w etologii poznawczej . Te ostatnie pokazują, że pewne zdolności ludzkiego poznania społecznego mają swoje ewolucyjne korzenie w zdolnościach dzielonych przez inne zwierzęta, takie jak małpy człekokształtne . Jest to w szczególności jeden z argumentów psychologii ewolucyjnej : mózg ludzki (podobnie jak mózg zwierzęcia) jest złożoną maszynerią, którą należy badać, szukając sposobu, w jaki jest przystosowany do swojego ekosystemu, który w dużej mierze składa się z innych przedstawicieli tego gatunku. Dlatego nie jest zaskakujące odkrycie, że niektóre z tych zdolności są wrodzone , jak na przykład fakt wyrażania pewnych emocji za pomocą określonego wyrazu twarzy , który występuje u dzieci niewidomych od urodzenia, które w związku z tym nie mają, nie mogą się tego nauczyć naśladując .
Ta perspektywa rzuca nowe światło na patologie rozwojowe z elementem społecznym, takim jak autyzm lub zespół Williamsa . Najnowsze badania wskazują, że przynajmniej częściowo odpowiadają one dysfunkcji pewnych mechanizmów poznania społecznego. To wyjaśniałoby, dlaczego ci pacjenci mogliby mieć normalne zdolności w innych obszarach poznawczych .
Zbiorowe poznanie społeczne
Przez metonimii , termin ten odnosi się również do paradygmatu w psychologii społecznej , która Badania te procesy umysłowe na poziomie grup lub tłumów.
Grupy mają tendencję do modyfikowania indywidualnego poznania:
- albo ze względu na rozszerzenie źródeł informacji, co jest pozytywnym skutkiem;
- lub z powodu presji społecznej ( uwarunkowania ), która może prowadzić do pewnego zubożenia rozumowania, co jest skutkiem negatywnym.
W związku z pojęciem schematu na poziomie indywidualnego poznania społecznego psychologia społeczna rozwinęła koncepcję stereotypu wprowadzoną przez Waltera Lippmanna (z początkowo innej perspektywy, która bardziej odpowiadała uprzedzeniom ). Pojęcie stereotypu pozwala wyjaśnić istnienie wspólnych reprezentacji społecznych w obrębie jednej grupy ludzkiej w odniesieniu do innej grupy ludzkiej (lub samej siebie).
Bibliografia
- W tej kwestii, na przykład, cena P r Alain Berthoz College de France : fizjologii percepcji i działania .
- Cacioppo, JT (2002). Neurobiologia społeczna: zrozumienie fragmentów sprzyja zrozumieniu całości i odwrotnie. Amerykański psycholog, 57 (11), 819.
- Decety, J. i Cacioppo, JT (2011). Oxford Handbook of Social Neuroscience. Nowy Jork: Oxford University Press.