Circulade jest Langwedocja wioska zbudowana w kręgu wokół kościoła lub warownego zamku . Nazwę i koncepcję wymyślił architekt-urbanista Krzysztof Pawłowski w 1992 roku.
W geografii wsie te określane są nazwą „wioska okrągła” lub po prostu „wioska okrągła”.
Termin „okręg” to neologizm zaproponowany w 1992 roku przez Krzysztofa Pawłowskiego, architekta-urbanisty polskiego pochodzenia, specjalizującego się w zabytkowych miastach, w swojej książce Langwedockie Cyrkulacje Tysiąca Roku .
Wcześniejsza nazwa używana przez geografów to „okrągła wioska”, o czym świadczy artykuł Louisa Josseranda „Okrągłe wioski Razès” ( Aude ), opublikowany w Revue Géographique des Pyrénées et du Sud-Ouest w 1931 roku. wiosek „zbudowanych na okrągło, z przedmieściami zbudowanymi później” w dolnym Razès, na południowy zachód od Carcassonne, odnotował w rzeczywistości od 1843 roku pisarz Limousin Alexandre Grimaud.
Dziś słowo „okręg” jest promowane w celach turystycznych i gospodarczych przez Stowarzyszenie Wiosek Obwodowych.
Według Krzysztofa Pawłowskiego średniowieczna wieś okrągła to wieś, której krąg jest podstawą całości lub części organizacji systemu fabularnego . Istotnym elementem systemu zwanego „kołem” byłby ciąg pierścieni ułożonych regularnie wokół centralnego rdzenia w postaci wstęg domów szeregowych . Do tej pory bastidy południowego zachodu, miasta na planie prostokąta, uważane były za pierwsze przejawy kreacji urbanistycznej w średniowieczu. Jednak dla Krzysztofa Pawłowskiego w Langwedocji model kołowy powstałby dwa wieki przed bastydami i tym samym oznaczałby narodziny europejskiego urbanistyki.
Te koliste aglomeracje oznaczałyby narodziny urbanistyki na skalę europejską poprzez rzutowanie na grunt planowanych form uzyskanych za pomocą palika środkowego i liny materializującej promień okręgu do prześledzenia. Ich konstrukcja i budowa będzie fakt potęgi rodziny arystokratycznej, Trencavel Carcassonne Beziers, w końcu XI TH i początku XII th wieku.
Od 1993 r. w Aude, Hérault i Gard około czterdziestu aglomeracji tego typu (wsi lub małych miasteczek) zostało upublicznionych w celach turystyczno-gospodarczych, na stronie internetowej wspierającej, przez „Stowarzyszenie Wiosek Okrężnych w Langwedocji, pod ogólną nazwą „Circulades”, neologizm uformowany na potrzeby sprawy. Obiegi spotykają się z przychylną reakcją burmistrzów, ponieważ mogą generować turystykę kulturową i korzyści ekonomiczne, jednocześnie spowalniając pustynnienie wsi. Od początku korzystają ze wsparcia władz regionalnych Langwedocja-Roussillon.
Yves Rouquette , jedno z wielkich nazwisk współczesnego okcytanizmu , podejmuje sprawę cyrkul, poświęcając im wystawę w ramach Międzynarodowego Centrum Dokumentacji Okcytanizmu w Béziers w latach 1994-1995. Są one odczuwane jako wektor tożsamości regionalnej, nawiązujący do czasów, gdy górna Langwedocja była poza zasięgiem władzy królewskiej, z dodatkiem dynastii Trencavel, ostatniego rdzennego rodu zniszczonego przez krucjatę przeciwko albigensom .
Tezie Krzysztofa Pawłowskiego, z braku dostatecznych podstaw naukowych, daleko do osiągnięcia jednomyślności. Podobnie jak bastidy na południowym zachodzie czy tak zwane zamki katarów , teza o krążeniu służy przede wszystkim jako instrument promocji turystyki i jako element federacyjny tożsamości regionalnej dla społeczności Langwedocji-Roussillon .
Dla etnologa Dominique'a Baudreu podłoże firmy i idee, dzięki którym się pojawiła, opierają się na fikcji. Interpretacje Pawłowskiego zostały historycznie obalone.