Zamek Saint-Maur

Zamek Saint-Maur
Zdjęcie poglądowe artykułu Château de Saint-Maur
Rendering 3D Château de Saint-Maur około 1715 r
Epoka lub styl Architektura renesansowa
Rodzaj zamek
Architekt Philibert de l'Orme
Początkowy cel podróży dom przyjemności
Aktualny właściciel EDF
Aktualny cel podróży Zniszczony zamek
Informacje kontaktowe 48°48′46″ północ, 2°28 229″ wschód
Kraj Francja
Region Ile-de-France
Departament Val de Marne
Gmina Saint-Maur-des-rowy
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Zamek Saint-Maur

Renaissance- styl zamku Saint-Maur był położony w Saint-Maur-des-Fossés ( Val-de-Marne ). Jest teraz całkowicie zniszczony.

Historia

Zamek Saint-Maur został zbudowany tuż nad starym opactwem Saint-Maur , którego historia sięga wczesnego średniowiecza.

Zamek Philibert de l'Orme

Rozpoczęty w 1541 roku przez Philiberta Delorme zamek jest pierwszym poważnym dziełem tego architekta. Po jego śmierci w 1570 roku budową kierował Jean Bullant .

Został zamówiony przez kardynała Jean du Bellay , biskupa Paryża i doradcę króla. Zbudowany na małym cyplu z widokiem na Marnę , wychodził na dawne opactwo Saint-Maur , którego opat był kardynałem. Rabelais , mnich przez pewien czas w tym opactwie, przebywał w zamku i być może tam pisał.

W 1547 roku , po śmierci króla François I er , Du Bellay, upośledzona w intryg kardynała Lotaryngii , popadł w niełaskę, stracił stanowisko i udał się do Rzymu . Zamek składał się wówczas z budynku głównego i przylegającego do niego dziedzińca.

Wznowienie pracy dla Katarzyny Medycyny (1563-1589)

Prace przerwano do 1563 roku , kiedy to królowa-matka Katarzyna Medycejska przejęła je po wykupieniu zamku od Eustachego du Bellay , kuzyna i dziedzica Jana. Budowę wzbogaciły nowe budynki rozpoczęte około 1570 roku przez Delorme'a, a następnie, po śmierci budynku, przebudowane przez Jacques'a Androueta du Cerceau około 1579 roku, które reprezentują te wzrosty w jego księdze architektonicznej Najwspanialsze bastimenty Francji. To przede wszystkim umocnienia i odrestaurowanie istniejącego budynku, a następnie pewne rozbudowy. To właśnie projekt Du Cerceau w dużej mierze zmodyfikuje rozkłady, przejmie dekoracje i nada elewacji renesansowy charakter.

23 września 1568, młody król Karol IX podpisał na zamku edykt św. Maura , na mocy którego zakazał kultu protestanckiego .

Domena Condé

Po śmierci Katarzyny Medycejskiej w 1589 r. majątek został przekazany księciu de Condé Henrykowi II de Bourbon-Condé i pozostał w tej rodzinie. To pozostało w użytkowanie w 1670 roku do Intendant w Wielkim Condé , Jean de Gourville. Le Notre powierzono ogrody, a Claude Desgots ich realizację. M me de Lafayette kilkakrotnie pobyty w Saint-Maur.

Pani księżna , córka Ludwika XIV , zajęli zamek w pierwszej połowie XVIII th  wieku i dał tam wystawne przyjęcia. Zamek i ogrody są wtedy u szczytu.

Upadek i zniszczenie

Uderzony dekretami wymierzonymi w emigrantów , w czasie rewolucji został sprzedany jako własność narodowa i zniszczony w 1796 roku .

Jej duża flota została nagrodzona w 1831 r. , a następnie przekazana w 1853 r . przez Koleje Wschodnie . Nic nie pozostaje, z wyjątkiem stajni Petit-Bourbon.

Opis zamku i ogrodów

Uważany za jeden z najlepszych osiągnięć renesansu zamku Saint-Maur jest opisany przez Androuet Hoop w końcu XVI -tego  wieku  :

Cztery główne budynki wyznaczały kwadratowy dziedziniec, którego zewnętrzne narożniki tworzyły cztery duże pawilony. Od strony ogrodu dziewięć arkad, przepuszczających światło dzienne na galerię, ozdobiło każdą z trzech kondygnacji głównych budynków. Galerie te łączyły każdy z narożnych pawilonów i zapewniały drugie światło dla pomieszczeń, których okna wychodziły na galerie. Od strony dziedzińca budynek otaczał taras ozdobiony kolumnami i osadzony na filarach.

Opis Dezallier d'Argenville (około 1750)

W swojej Malowniczej podróży , której pierwsze wydanie pochodzi z 1749 r., Dezallier d'Argenville opisuje Saint-Maur kilka lat po jego świetności, które można umieścić między 1700 a 1730 r.:

[Sytuacja]

„Zamek pana le Prince de Condé znajduje się dwie mile od Paryża, nad Marną i w jednej z najpiękniejszych sytuacji znajduje się w okolicach tego miasta. Philibert de l'Orme zaczął go wznosić z rozkazu Katarzyny de Medici , który powierzył mu zarządzanie swoimi budynkami. Po ponad stu latach niedoskonałości Gittard prawie całkowicie go przebudował [to nieprawda].

[Zamek]

Główny budynek wraz z czterema połączonymi pawilonami, każdy z osobnym dachem, tworzy Château de Saint-Maur. Od strony dziedzińca, wspartego na dwóch tarasach z kamiennymi balustradami, wejście zdobią kolumny zwieńczone marmurową płaskorzeźbą. Powyżej, na frontonie, znajduje się popiersie z brązu Franciszka I.

Od strony ogrodów lico zamku zachowuje więcej ze swojego wieku, ponieważ ta część została wykonana, z wyjątkiem jednego z pawilonów. Środkowy budynek główny jest w całości zwieńczony frontonem wypełnionym rzeźbami. Cały parter, wzniesiony na dużej werandzie, to tylko galeria ozdobiona pejzażami i dwa piękne stoły portorskie [porfir?]. Z tyłu znajduje się kilka pozłacanych pokoi, z dwoma małymi szafkami na każdym końcu, z których jedna jest wyłożona chińską boazerią.

[Ogrody]

Ogrody zasadzili Desgots według projektów Le Nostre . Po raz pierwszy jest prezentowany przez zagłębiony kwietnik, zakończony dużą umywalką i drewnem poprzecinanym gwiazdami z umywalką pośrodku. Po lewej stronie znajduje się bardzo wzniesione zbocze, z którego odsłaniają się dwa rabaty kwiatowe, których dorzecza graniczy z rzeką Marną , wzdłuż której króluje duża kryta aleja, która prowadzi do lasu wysokiego futay. Obok jest trawnik ozdobiony kawałkiem wody i strumieniem, który unosi się bardzo wysoko.

Na prawo od zamku kwietniki angielskie, otoczone podwójnymi alejkami z kilkoma stawami; W pobliżu znajduje się duży, cieniowany zbiornik.

Na dole tych pomieszczeń znajduje się ogród, który książę Burbon kupił od zmarłego pana de Touane , aby zamknąć go w swoim parku. Składa się z zatopionego ogrodu warzywnego, wyżej zagajnika, oranżerii , a następnie bardzo długiego tarasu, którego widok kończy oranżeria. Ten taras odkrywa kilka kawałków podzielonej trawy, pośrodku których znajduje się całkowicie zrujnowany wodospad, a także wszystkie wody Saint-Maur. Rycina, którą wykonano z niej do księgi Teorii Ogrodnictwa (strona 426, wydanie czwarte), ujawnia jego genialny plan.

Na prawo od tarasu znajduje się stół bilardowy, duży staw; W pobliżu domu łaźnie ze zbiornikami dostarczanymi przez młyn”.

Źródła i bibliografia

Linki wewnętrzne

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

  1. Spotkanie Muzeów Narodowych
  2. Katarzyna Grodecki, Monique Kitaeff, “  Saint-Maur w 1570. Dwa projekty Katarzyny Medycejskiej.  », Biuletyn Monumentalny , t.  158 n O  3,2000, s.  203-215 ( czytaj online ).