Chièvres

Nazwa "Chièvres" pochodzi od łacińskiego Cervia , czyli Deer Park , a nawet poroża jelenia / łosia / sarny. Wzmiankowany w 828 roku w pracy Eghinharda: „ Quarta die post patrationem huius miraculi, id est 7 kal octobris, iuvenis quidam surdus et mutus, sinistra quoque manus contractus, nomine Hunwaldus de villa Cervio munucupata, cum ante sacras matyrum reliquias venissiciter atque ibirum reliquias venissiciter atque ibi orasset, statim per virtutem Christi, depulsis omnibus quibus displayiebatur, aut ex contractione nervorum in manu fuisset aliquo (...) ". Ta pisownia pojawia się ponownie około 869-75.

Znajdziemy później

- Scirvia ( 1093 - 1110 ); - Cirvia ( 1127 ); - Cirve ( 1194 , w prawie czarterowym ); - Chilvia ( 1200 ) - Chirvia ( 1210 ).

„Chievres” jest nowoczesny. Kształt pojawił się w ostatniej ćwierci XVI th wieku i stało się powszechne w XVII th wieku.

Sytuacja

Chièvres znajduje się w pobliżu głównej drogi z Ath do Mons; 6 km od Ath i 18 km od Mons.

Prawie równy teren; gleba gliniasta. Wysokość 52,2 m przy progu kościoła. Najwyższy punkt: 80 mw wiosce Vaudignies .

Strumień: na północy Dendre , dopływ Skaldy; la Hunelle i kanał od Ath do Blaton.

Demografia

Chièvres policzył, 1 st grudzień 20196 934 mieszkańców (3 442 mężczyzn i 3 492 kobiet), co daje gęstość 147,81 mieszkańców / km² na obszarze 46,91 km².

Poniżej wykres powraca do swojej miejscowej ludności na 1 st stycznia każdego roku

Dane z lat 1846, 1900 i 1947 uwzględniają dane dla dawnych połączonych gmin.

Źródło: DGS - Uwaga: od 1806 r. Do 1970 r. = Spis powszechny; od 1971 = liczba mieszkańców każdego stycznia 1

Historia

Posiadłość galijsko-rzymska i średniowieczna aleja

Po podboju Galii Belgijskiej przez Rzymian , król Eburonów , Ambiorix , zbuntował się. Juliusz Cezar wrócił do Belgii, miał swoją kwaterę główną w Mons , umieścił pięć kohort po swojej lewej stronie, na wzgórzach Fani-Mereurii ( Blaton ) i pięć innych po swojej prawej stronie, na zamku Chièvres. W ten sposób pokonał niedaleko Blatona Nerwian pod dowództwem Turnusa , których obóz powstał w miejscu zwanym Hériaumont

Miejsce Chièvres było z pewnością okupowane przez Rzymian (w szczególności w wiosce Neufville, wokół bruku). Istnieją przesłanki wskazujące na to, że był on zamieszkany w okresie Merowingów.

Chièvres pojawia się po raz pierwszy w Translatio i Miracula SS. Marcellini i Petri przez Eginharda (830). Jest wzmianka „de villa Cervo”.

Za Karola Łysego (869-875) Chièvres miał prawo do bicia pieniędzy w imieniu króla. Znamy co najmniej jednego denara, datowanego na 877 r., Na którym czytamy napis „+ CERVIA MONETA” ( termin moneta oznaczał monetę miejską).

Aż do końca XII p wieku, Chievres jest duże własności własność ważnej linii znane przynajmniej 936 (Egbert Chievres). Pierwsi członkowie tej szlacheckiej rodziny, prawdopodobnie spokrewnieni z hrabiami Hainaut, nie są dobrze znani. Ostatnią spadkobierczynią rodziny, która jest również najbardziej znana, jest Ève de Chièvres .

W 1076 roku Chièvres był jednym z dwunastu parów Hainaut

Stadion przedmiejski

W 1180 roku, po śmierci Eve de Chièvres, rodziny Gavre i Rumigny kierowały losami miasta Chièvres.

Pierwszy zredukowany mur miejski został zbudowany w 1181 r., Aw 1186 r. Był tonlieu na towary.

Nicolas de Rumigny, drugi syn Hugues de Fagnolle, był częściowo lordem Chièvres; był jednym z liderów partii Ronds. Zmarł bezpotomnie, pozostawiając swoją ziemię Chièvres swojemu siostrzeńcowi Nicolas le Bègue . Sprzedał go swojemu kuzynowi Jean d'Avesnes , hrabiemu Hainaut 7 grudnia 1289 roku.

„Dobre miasto”

Obdarzony statutem (1194), który nadaje mu uprzywilejowany status prawny, Chièvres jest odtąd „wolnym miastem” hrabstwa Hainaut. Rozmiar z 92 książek, które obserwowano w Saint-Rémy (l st października) przetrwał dłużej, co najmniej do XVIII -tego wieku.

Chièvres ewoluuje w kierunku sceny miejskiej. Wtorkowy targ jest poświadczony od 1336 r. W 1363 r. Założono jarmark koni. W mieście jest 470 domów (1365). W latach 1366-1388 miasto otrzymało drugi mur miejski i było bronione przez łuczników i kuszników (poświadczone w 1382 roku).

Nowa zasłona (1389) przynosi dobrobyt. Zwracamy uwagę na istnienie wielu branż i obecność Longobardów na rynku zbożowym.

W 1406 roku Chièvres stało się jednym z „dobrych miast” Hainaut.

1411 widzi wyzwolenie bękartów i obcych martwej ręki .

Miasto zostało przyjęte do Stanów Hainaut w 1413 roku.

Odmowa

W tym czasie na miasto spadły nieszczęścia: dżuma w 1414 r., Trzy pożary (1439, 1459 i 1476). Zniszczone zostają dwie trzecie domów, znika zasłona, pojawia się bieda. Chièvres stopniowo powracał na scenę wiejską, zwłaszcza że Ath spolaryzował całą ówczesną działalność gospodarczą.

W 1430 roku księżna Jacqueline z Bawarii scedowała swój udział w Chièvres na Antoine de Croy , pierwszy szambelan księcia Burgundii . Ten ostatni kupił od księcia Orleanu połowę miasta Chièvres, aw 1473 roku drugą połowę podarował mu książę Burgundii . W ten sposób Chièvres weszła do domu Croÿa .

Ziemia Chièvres przeszła do rodu Egmont poprzez małżeństwo w 1659 roku Marie Fernande de Croy, kanoniczki Sainte-Waudru w Mons, z Philippe Lamoralem, hrabią Egmont , który zmarł w 1682 roku.

Wtedy to seigneury należało do rodziny Pignatelli , której członek Nicolas Pignatelli poślubił Marie-Claire Angélique d'Egmont. W 1714 roku odziedziczył go Procope Marie d'Egmont-Pignatelli.

Liczne wojny z XVII -tego wieku, z ogniem, rekwizycje, składek wojennych, żołnierzy mieszkaniowych, wypełnij ruinę miejscowości. Jego populacja wzrosła z 1304 mieszkańców w 1636 r. Do 858 w 1660 r. Vauban planował ją wzmocnić, ale projekt nigdy nie został zrealizowany.

W 1789 r. (Rewolucja francuska) seigneury w Chièvres przestało istnieć, a towary zostały sprzedane różnym osobom.

Koniec XVIII -tego wieku przyniosła pewną stabilność. W 1798 r. Liczba mieszkańców wynosiła 2115 na powierzchni 2160 ha.

Chièvres poświęca się rolnictwu i hodowli i nie nosi więcej miasta niż nazwa, „biorąc pod uwagę jego dawną fortunę” (dekret królewski z 1825 r.).

Nawet dziś małe centrum handlowe, pomimo obecności bazy wojskowej NATO, aktywność gospodarcza jest ograniczona i tylko w niewielkim stopniu przypomina o minionej świetności miasta.

Herb

	Herb Chièvres Blazon : Gules z trzema szalonymi lwami w koronie Lub pozował 2 i 1, dwóch wodzów ustawionych w plecy. Obrady miejskie: 2 sierpnia 1978 Dekret królewski : 16 maja 1980 r Monitor belgijski : 12 września 1980 r

Ciekawostki i muzea

Kościół św. Marcina został „całkowicie odbudowany, ukończony i benist” w 1543 r. Wieża została zniszczona przez francuskiego pułkownika w 1684 r. I odrestaurowana w 1705 r. Około 1750, 1876 i 1931 r. Kościół przeszedł różne kampanie renowacyjne. Poważnie zniszczony podczas wojny światowej. II , został ponownie otwarty dla kultu w 1950 roku.
Mury obronne i wieża Gavre
Kaplica Saint-Jean-Baptiste de Chièvres została wzniesiona przez Eve de Chièvres poza murami miasta, a jej fundacja została przekazana na rzecz Zakonu św. Jana Jerozolimskiego , na końcu Malty. Kaplica zachowała swój pierwotny kształt. Obchodzone jest tam święto Saint-Jean .

Kaplica Notre-Dame de la Fontaine , konsekrowana w 1893 r., Zastępuje kaplicę ufundowaną w 1130 r., Bogato wyposażoną, którą rozebrano w 1798 r.

Cysteria założona w 1126 r. To dawna kolonia trędowatych . Zintegrowany z budynkami gospodarczymi, to składa się z nawy romańskiej XII th wieku i gotyckim prezbiterium z XIII th wieku.

Międzynarodowe Muzeum Chievres Air Base
Farma Calbreucq
W Huissignies : muzeum życia na wsi
W Grosage : małe muzeum chleba
W Huissignies : zamek Malaise

Tradycje

Crossage a l'tonę od Środy Popielcowej w Chievres i Vaudignies
Procesja pielgrzyma z 1570 roku, po uzdrowieniu uznanym za cudowne. Następnie wiele cudów wzmacnia procesję, która odbywa się w niedzielę między Wniebowstąpieniem a Pięćdziesiątnicą.
Ducasse Saint-Jean lub Święto Saint-Jean z rozpaleniem ognia każdego dnia 23 czerwca.
Ducasse z berdouille z Huissignies

Osobowości

Ewa z Chièvres
Gilles de Chin
Gerard Le Rond
Dudley Gordon (1883-1972), wyzwoliciel miasta w 1918 roku
Émilie Dequenne (1981-), aktorka. Mieszkała w Vaudignies w jednostce Chièvres
Auguste Criquelion
Jean De Bay , censier w Bauffe, a następnie w Lombise , urodzony około 1470 r. W Chièvres i ojciec Michela De Baya , teologa na Uniwersytecie w Louvain .

Historia religii

Kościół Saint-Martin de Chièvres był kiedyś częścią diecezji Cambrai . W 1108 roku jego ołtarz został podarowany opactwu Eename przez Odona , biskupa Cambrai. Nicolas de Chièvres , syn Ide de Chièvres , był biskupem Cambrai.

Dekanat od Chievres był bardzo rozszerzony XV th wieku; obejmował prawie 80 parafii, wśród których: Ath , Beloeil , Condé (Francja), Flobecq, Herchies, Lessines, Sirault, Soignies… W 1559 r. kilka z tych parafii zostało odłączonych od dekanatu Chièvres, tworząc dekanat Lessines .

W 1802 roku powstał nowy dekanat Chièvres z parafii: Arbre, Attre, Blicquy, Brugelette, Chièvres, Fouleng, Gages, Gibecq, Gondregnies, Grosage, Husseignies, Irchonwelz, Maffles, Mévergnies, Moulbaix, Ormeignies, - Dame, Tongre-Saint-Martin z Ladeuze, Villers-Saint-Amand z Villers-Notre-Dame.

Obecnie dekanat Chièvres tworzą parafie: Attre, Brugelette , Chièvres, Gages, Gondregnies, Grosage, Huissignies, Ladeuze, Mévergnies, Tongre-Notre-Dame, Tongre-Saint-Martin, Vaudignies oraz diecezja Tournai .

Historia lotniska

W ostatnich miesiącach 1917 roku niemieckie lotnictwo rozpoczęło budowę lotniska w Chièvres. Urządzenia w tamtych czasach nie były zbyt wymagające, do startu i lądowania wystarczyło proste, płaskie podłoże. Zimą 1939-1940 Belgowie odrestaurowali lotnisko Chièvres.

Od 20 maja 1940 roku Niemcy, pamiętając swoją inicjatywę z lat 1914-1918, podjęli ten sam projekt i uruchomili lotnisko Chièvres. Od 22 października 1940 do 3 stycznia 1941 w bazie znajdowały się 43 ° Stormo BT (bombardowanie, na Fiacie BR.20M) i 172a Squadriglia RST (rozpoznanie strategiczne, na kancie Z.1007bis) Corpo Aereo Italiano, który był wysłany przez Mussoliniego, by zbombardował Anglię. Szybko rozprzestrzenił się na 500 hektarów, by w 1944 roku osiągnąć 1500 hektarów. Dwie betonowe tory mają 56 m szerokości i 2 km długości. W osi pasów startowych Niemcy przecięli dachy okolicznych domów, ponieważ mocno obciążone samoloty (bomby i paliwo) miały duże trudności z uzyskaniem wysokości. Ponadto Niemcy zakładają linię kolejową wychodzącą ze stacji Mévergnies. Budują też hangary i baraki. Na Place de Chièvres przywieziono bardzo duży zbiornik paliwa. Nie mogła przejść przez Wielki Plac w kierunku lotniska i została pochowana na samym placu. W lipcu 1944 r. Bazę jako pierwszą w Belgii odwiedzały niemieckie odrzutowce.

We wrześniu 1944 r. Wszystkie niemieckie samoloty opuściły Chièvres i następnego dnia wylądowały tam dwa samoloty RAF. Alianci zajmowali go do 1947 roku.

6 marca 1947 r. Belgijskie lotnictwo wojskowe przejęło bazę lotniczą Chièvres. Zwróć uwagę na obecność patrolu akrobatycznego „Les Diables Rouges” w Chièvres od kilku lat.

1 st stycznia 1968 r podstawa Chievres jest przypisany do SHAPE .

Lotnisko posiada kod IATA : CHE.

Kod ICAO: EBCV.

Twinning

Gołuchów (gmina) ( Polska )

Źródła bibliograficzne

Źródła, katalogi źródłowe, inwentarze

MÓJ. ARNOULD, „Najstarszy akt w langue d'oïl: prawo statutowe z Chièvres (1194)”, Homage to Professor Paul Bonenfant (1899-1965) , Bruksela, 1965, s. 85-118.

MÓJ. Arnould, "prawdopodobnie romańska czarter XII th (Chievres 1195)," w Miscellanea Medievalia in memoriam Jan Frederik Niermeyer , s. 257-266.

J. DERAMAIX, „Miasto Chièvres. Archiwa miejskie ”, w Podsumowanie inwentaryzacji małych archiwów Hainaut , t. I, 1911, s. 110-144.

G. HANSOTTE, Inwentaryzacja archiwów miasta Chièvres, 1404-1918 , Bruksela, 1948.

R. WELLENS, „Chièvres Inventory”, in Inventories. General Archives of the Kingdom , nr 456, Bruksela 1976, s. 61-64.

„Chièvres”, w: G. WYMANS, R. WELLENS i C. DUMONT, Archives de cures: Inventaires , t. 1, Bruksela 1976, s. 61-63.

Historia ogólna

P. BAUWENS, Chièvres. „Dobre miasto Hainaut”, Gembloux, 1972.

J. DELMELLE, „Chièvres i jego wspomnienia”, w: Hainaut Tourisme , nr 164, 1974, s. 93-97.

L. DEVILLERS, „Notatka historyczno-archeologiczna miasta Chièvres”, w: Annales du cercle archéologique de Mons , t. VII, 1868, s. 165-209.

C. PERE, „Notatka historyczna o małym miasteczku Chièvres”, L'Echo de la Dendre , 14 i 28 października 1858; 11 i 25 listopada 1858; 9 i 23 grudnia 1858, 6 i 20 stycznia 1859; 3 lutego 1859.

L.-A.-J. PETIT, „Historia miasta Chièvres”, w: Annales de l'Académie d'Archéologie de Belgique , t. XXXVI, 1880, s. 157-306.

M. VAN HAUDENARD, Historia miasta Chièvres , Bruksela, 1923.

M. van HAUDENARD, Histoire de la ville de Chievres , 2 nd ed., Bruksela, 1933.

M. VAN HAUDENARD, „Historia miasta Chièvres”, w: Annales du cercle d'archéologique d'Ath , t. VIII, 1922, s. 45-96; t. IX, 1923, s. 1-83; t. X, 1923, s. 1-84; t. XI, 1924, s. 1-88.

M. VAN HAUDENARD, „Chièvres”, w słowniku historyczno-geograficznym gmin Hainaut , Bruksela, 1940, s. 21-63.

Firma ekspansji turystycznej Chièvroise (pod kierunkiem), Czy znasz Chièvres… ?, Chièvres, sd

Historia według epoki

MÓJ. ARNOULD, „ Szczere prawdy ” w Chièvres, w Biuletynie Instytutu Archeologicznego w Liège , t. XX, 1986, s. 15-30.

P. DERAMAIX, Obwieszczenie o wyzwoleniu miasta Chièvres , Chièvres, 1918.

J. DEWERT, „Les Ronds en Hainaut”, w Walonii , t. XIII, 1905, s. 73-84.

M. DE WAHA, „In viribus suis castrum de Ath construxit. Opozycja między Ath Chievres i XII -go wieku „, w Archeologii w zachodniej Hainaut (1983-1988) , Komen, 1988, s. 101-122.

Michel De Waha , Z Karolingów do bazy lotniczej, Heurs et misheurs de Chievres , Walońskiej Agencji Dziedzictwa , coll. "Notebooki dziedzictwa" ( N O 70)2010, 56 s. ( ISBN 978-2-87522-006-6 )

Miasto w kosmosie

A. DELCOURT, Gallo-Roman well of Chièvres, w Annals of the archeological circle of Ath , t. XLVI, 1976-1977, s. 13-28.

M. DE WAHA, Chièvres: ochrona średniowiecznych murów, w L'archéologie en Hainaut occidental (1983-1988). Katalog wystawy zorganizowanej w Comines od 17 września do 16 października 1988 , Comines, 1988, s. 83-99.

J.-P. DUCASTELLE i J.-P. DUGNOILLE, Rescues and Discoveries at Chièvres, w Bulletin du cercle d'archéologique d'Ath , 1971, s. 50-52.

J.-P. DUCASTELLE, Chièvres nie ujawnił jeszcze wszystkich tych tajemnic, w Hainaut Tourisme , nr 131, 1968, s. 187-191.

J. DUFRASNES, Chièvres: ślady rzymskiej okupacji w wiosce Vaudignies, w Chronicle of Walloon archeology , t. IX, Namur, 2001, s. 48.

J. DUFRASNES, Chièvres: ślady galo-rzymskiej okupacji w pobliżu strumienia Beaumont, w Chronicle of Walloon archeology , t. VII, Namur, 1999, s. 33.

J. DUFRASNES i E. LEBLOIS, Gallo-Roman Nóż pochwa z Chièvres (B), w: Instrumentum , 19 czerwca 2004, s. 23-24.

J. DUGNOILLE, Średniowieczne ogrodzenie Chièvres, w Communal Information periodical , nr 16, czerwiec 1996, Chièvres, s. 9.

Ch. FREBUTTE, Chièvres / Ladeuze: łoteńska wioska i grobowce galijsko-rzymskie, w W drodze do historii. Archeology and TGV , Namur, 1996, s. 121-124.

Ch. FREBUTTE, Chièvres / Ladeuze: łoteńska wioska i pozostałości galijsko-rzymskie, w Chronicle of Walloon archeology , t. IV-V, Namur, 1996-1997, s. 60.

D. INGELS, Chièvres: struktura grobowa i zajęcia protohistoryczne, pozostałości galijsko-rzymskie, w W drodze do historii. Archeology and TGV , Namur, 1996, s. 125-128.

D. INGELS, Chièvres: siedlisko Hallstattian w młynie Hunelle, w W drodze do historii. Archeology and TGV , Namur, 1996, s. 125-128.

D. Ingels, Chievres: obronne układy do XIV TH i XV -tego wieku w dziedzictwa archeologicznych Walonii , t. IV-V, Namur, 1995-1996, s. 39-40.

D. INGELS, Chièvres. Odkrycie obudowie tower XV -go wieku w dziedzictwa archeologicznego Walonii , Namur, 1997, s. 517-519.

D. INGELS, Chièvres: okupacje protohistoryczne i rzymskie na wyżynach Hunelle, w Chronicle of Walloon archeology , t. IV-V, Namur, 1996-1997, s. 59.

D. INGELS, Chièvres: okupacje protohistoryczne i rzymskie, w Chronicle of Walloon archeology , t. IV-V, Namur, 1996-1997, s. 61.

Th. Mathieu Odkrycie części drugiej komory Chievres miejskich ( XIV p wieku), w Biuletynie archeologicznych Ath koła , nr 159, s. 435-441.

E. POUMON, Vieilles cités du Hainaut , Chaumont-Gistoux, 1970.

H. ROUSSEAU, Chièvres na starych pocztówkach z wizerunkami Tongre-Saint-Martin , Zaltbommel, 1973.

Ch. Ruelens (red. Z), Atlas miast Belgii w XVI -tego wieku. Sto plany geograf Jacques Deventer , 4 th dostarczona., Bruksela 1886.

G. SMET, Du nouveau à Chièvres… “Le moulin de la Hunelle, in Hainaut Tourisme , nr 223, 1984, s. 59-61.

O. VRIELYNCK i B. DURBISE, Chièvres: miejsca z epoki żelaza w dolinie Hunelle i niedaleko Bois de la Folie, w Chronique de archéologie wallonne , t. VIII, Namur, 2000, s. 35.

O. VRIELYNCK i P.-Ph. SARTIAUX, Chièvres: odkrycie budynku galijsko-rzymskiego w miejscu zwanym „Champ des Enfers”, w Chronicle of Walloon archeology , t. VIII, Namur, 2000, s. 42-43.

M. DE WAHA, Fortyfikacje i porzucone tereny w północnej części hrabstwa Hainaut. Aspekty archeologiczne, historyczne i monumentalne. Praca doktorska obroniona na ULB w latach 1982-1983.

M. DE WAHA, Chièvres: ochrona średniowiecznych murów, w L'archéologie en Hainaut occidental , Comines, 1988, s. 83-99.

D. WILLEMS, Chièvres / Huissignies i Tongre-Notre-Dame: indeksy rzymskich okupacji, w Chronique de archéologie wallonne , t. IV-V, Namur, 1996-1997, s. 22.

D. WILLEMS, Chièvres / Tongre-Notre-Dame: sieci rowów z drugiej epoki żelaza i okresu rzymskiego, w Chronique de archéologie wallonne , t. IV-V, Namur, 1996-1997, s. 61.

T. WIBAUT, Chièvres: odkrycie miejsca protohistorycznego, w: Chronicle of Walloon archeology , t. VII, Namur, 1999, s. 30.

Chièvres, w : Monumentalne dziedzictwo Belgii , t. XIII: t. 2, Liège, 1988, str. 565-635.

Mur miejski: przypadek Chièvres, w La Mémoire des Pierres , Bruksela 1990, s. 13-15.

Zamek baronialny Remains of Counts Egmont in Chièvres, w Bulletin of the Archaeological Circle of Mons , 3 e ser., 1868-1876, s. 261.

Toponimia i nauki pomocnicze

F. BELS, Stare pomiary stosowane w lokalizacjach jednostki Chièvres w ramach Ancien Régime, w Bulletin du cercle archeologie d'Ath , 1979, s. 2-7.

J. DE BUISSERET, Epitaph Etienne de Guise Church Chièvres, w Bulletin of the archeological circle of Mons , 4 e ser., 1877-1884, s. 144-146.

J. MONOYER, oficjalny herb Hainaut. Prowincja, miasta, gminy, w Annales du cercle archéologique de Mons , t. XX, 1887.

Ed. PONCELET, Pieczęcie i herby miast, gmin i jurysdykcji starożytnego i współczesnego Hainaut, w Annales du cercle d'archéologique de Mons , t. XXXIV, 1904-1905.

P. SARTIAUX i M. SOUMOY, Chièvres: kościół św. Marcina, nadzór robót, w Chronique de archéologie wallonne , t. I, Namur, 1993, s. 42.

Historia gospodarcza i społeczna

MÓJ. Arnould Miasto Chievres i zasłonami ( XIV p - XVI TH wiek) w Annals okręgu archeologicznych Ath , t. XXIX, 1943, s. 105-157; w Biuletynie Naukowym Wyższego Instytutu Handlu Prowincji Hainaut, t. II, 1954, s. 45-107.

P. BAUWENS, Struktura ludności miasta Chièvres w 1798 r., W: Przyczyny do historii gospodarczej i społecznej, t. III, 1964-1965, s. 71-103.

P. BAUWENS populacja parafiach Chievres i Grosage XVII th i XVIII p wieku (1607-1798), w Annals okręgu archeologicznych Ath, t. XLII, 1967-1969, s. 5-183.

H. Brema, Jałmużna dla biednych w Chievres XVII -tego i XVIII th stulecia. Przyczynek do historii pomocy publicznej, praca doktorska przedstawiona ULB w 1957 r.

N. DELHAYE, Finanse miasta Chièvres od 1577 do 1715 r., Teza przedstawiona ULB w 1957 r.

A. FRANCOIS, Chièvres. Okupacja niemiecka w prowincji Hainaut (1940-1944), Louvain-La-Neuve, 1998.

L. Hannecart, instytucja charytatywna w Chievres do XII -tego wieku, w Annals belgijskiej historia firmy szpitale, t. I, 1963, s. 19-28.

L. HANNECART, Finanse miasta Chièvres od 1577 do 1715, w Annales du cercle archeologique d'Ath, t. XLV, 1973, s. 5-99.

G. NISOLLE, rachunki kościoła parafialnego Chievres XVII -tego i XVIII th stulecia Chievres-Louvain-La-Neuve 1999.

VAN HAUDENARD, uwaga na nieruchomości posiadanej w XIII -go wieku przez Grey mniszek Chievres, w Annals of kręgu archeologicznego Ath, t. I, 1912, s. 79-90.

M. VAN HAUDENARD, La draperie aux pays d'Ath, Chièvres i Lessines, w La vie wallonne, t. X, s. 41-46.

W. De Keyser świadkiem trąd Hainaut dobrego domu St. Ladre Chievres w epidemie i endemitów w Ath Hainaut i średniowiecza do XIX th century, t. XIII, 1998, s. 15-36.

Chrześcijańska wzajemność Chièvres: 1888-1988, Bruksela, 1988.

Historia polityczna i instytucjonalna

Cl. BRONCHART i D. LECLERCQ, Il ya 800 ans ... La loi de-Charte Chievres , 2 nd ed., Chievres, 1997.

G. DESCAMPS, gminy okręgu Ath , Mons, 1908.

L. DESCAMPS, Suwerenna Rada Hainaut w Chièvres w 1615 r. W Annales du cercle d'archéologique de Mons , t. XXX, 1901, s. 215-221.

Gminny magazyn informacji

Historia religii

F. CARLIER, Kościół Saint-Martin w Chièvres, w: Dziedzictwo kraju Ath, 1980, s. 147-151.

Q. CRIGNON, Prawdziwy raport o bardzo niezwykłych cudach dokonanych w Chievres w kaplicy znanej jako ND de la Fontaine, Ath, 1616.

G. DESCAMPS, Odcinek dotyczący prawa do azylu w Chièvres, w Annales du cercle d'archéologique de Mons, t. XVI, 1880, s. 740-742.

L. DESCAMPS, Kaplica Guise w kościele Saint-Martin de Chièvres, w Annals kręgu archeologicznego Mons, t. XXIX, 1900, s. 231-238.

E. FOURDIN, Akt nabycia renty dożywotniej przez Siostry Siwe z Chièvres, za kwotę otrzymaną od Michela de Bay, w Analects, aby służyć w kościelnej historii Belgii, t. X, 1873, s. 449-452.

A. HENNEPIN, Egzorcyzmy w Attre i Chièvres w 1675, w Annales du cercle archeologique de Mons, t. XXVII, 1897, s. 273-281.

Ed. ROLAND, Chièvres, jego romańska kaplica Saint-Jean-Baptiste, w Hainaut Tourisme, nr 103, 1963, s. 49-52.

M. VAN HAUDENARD, Historia Notre-Dame de la Fontaine czczona w mieście Chièvres, Chièvres, sd

M. VAN HAUDENARD, La frérie de la Chandelle à Chièvres, w La Terre wallonne, t. XI, 1925, s. 302-304.

Chièvres, w J.-J. VOS, Parafie i księża obecnej diecezji Tournai, t. VII, Bruksela, s. 82-93.

J. WEALE, Przedmioty sztuki z kościołów Chapelle-à-Wattines, Basècles, Braffe i Chièvres, w Annales du cercle d'archéologique de Mons, t. I, 1857, s. 321.

Chièvres: kaplica Notre-Dame de la Fontaine. Kaplica Ladrerie, na Kalwariach i kaplice w Hainaut, t. I, 1955, s. 16-20.

Historia cudów Notre-Dame de la Fontaine w miejscowości Chièvres w Hainaut. Jak również łaski i łaski udzielane tym, którzy błagają go o jego cudowny obraz w tym miejscu, Bruksela, 1864.

CJ. Lafontaine, Historia cudów Notre-Dame de la Fontaine w mieście Chièvres w Hainaut, 1877.

Sprawozdanie Sióstr Wizytek z ich klasztoru w Chartres-Chièvres dla ich przełożonego generalnego, Chièvres, 1920.

Historia kultury, nauka i edukacja

P. Wynants, Edukacja biednych dziewcząt w Chievres XIX th wieku, w Annals of kręgu archeologicznego Ath , t. L, 1983-1984, str. 341-363.

Uwagi i odniesienia

http://www.ibz.rrn.fgov.be/fileadmin/user_upload/fr/pop/statistiques/stat-1-1_f.pdf
3_Population_de_droit_au_1_janvier, _par_commune, _par_sexe_2011_2014_G_tcm326-194205 na stronie Federalnej Służby Publicznej
http://www.ibz.rrn.fgov.be/fileadmin/user_upload/fr/pop/statistiques/population-bevolking-20190101.pdf
Historia gminy Wiers en Hainaut autorstwa Julesa Renarda (1887)
Lieve Viaene-Awouters i Ernest Warlop , Godło gminne w Belgii, Walonii, Brukseli i gminach niemieckojęzycznych , t. 1: gminy Walonii AL , Bruksela, Dexia,2002, s. 230
M. van HAUDENARD, historia miasta Chievres , 2 nd ed., Bruksela, 1933.
CJ. Lafontaine, Historia cudów Notre-Dame de la Fontaine w mieście Chièvres w Hainaut , 1877.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona gminy