Budowy Dubigeon

Budowy Dubigeon Obraz w Infobox. Historia
Fundacja 1760
Rozpuszczenie 1963
Rama
Rodzaj Firma
Pole aktywności Okrętownictwo
Siedzenie Nantes
Kraj  Francja
Organizacja
Założyciel Rodzina Dubigeon

The Building Dubigeon to firma stoczniowa z Nantes , założona w 1760 roku i zamknięta w 1987 roku .

Dawne miejsce Dubigeon na wyspie Nantes , obecnie ograniczone do bulwarów Léon-Bureau na wschodzie i Prairie-au-Duc na południu, stało się parkiem Chantiers, w którym znajduje się część maszyn wyspy .

Historia

Początki

Dubigeon to duże nazwisko w przemyśle stoczniowym w Nantes, gdzie będzie go wspierać pięć pokoleń tej rodziny.

Pierwsza stocznia rodziny Dubigeon została założona w 1760 roku przez Juliena Dubigeona (1711-1781). Z wykształcenia stolarz, stopniowo szkolił się we wszystkich branżach stoczniowych. Swoją pierwszą stocznię założył w 1760 r. W miejscu starej giełdy .

Pod koniec XVIII -go  wieku, Nantes był pierwszym francuskim portem pozycję handlową głównie na handlu niewolnikami i handlu niewolnikami , co zapewnia dobrobyt armatorów i rozwoju przemysłu stoczniowego Nantes. Podobnie jak stocznie Dubigeon, stocznie w Nantes powstały blisko armatorów.

Pierwsze zwodowane łodzie to cegły , szkunery i trójmasztery . Budowa żaglowców potrwa do XX th  wieku od ostatniego trzy wózki statek zbudowany przez Dubigeon jest Wyspy ptaków (1935), na fosforan firmy Makatea ( Polinezja Francuska ), a następnie stał się statku (pod nazwą Latający chmurze ) który został wycofany z eksploatacji dopiero niedawno (2010).

Rozwój witryny

Na początku XIX -go  wieku, w miejscu rozwija swoje know-how i poprawia jakość i wydajność swoich statków. Możemy zatem zauważyć trójmasztową Opatrzność zbudowaną w 1832 roku z drewna tekowego .

To Théodore Dubigeon (16 sierpnia 1803 -4 stycznia 1875), co oznacza nowy etap w rozwoju firmy; miejsce zostało przeniesione do Chantenay, gdzie był burmistrzem od 1852 do 1870. Był także przewodniczącym rady gminy Nantes. Zostaje kawalerem Legii Honorowej. Rozwija witryny poniżej Nantes.

To wtedy Adolphe Dubigeon przejął opiekę nad Chantiers Dubigeon. Adolphe urodził się dnia10 listopada 1842w Chantenay-sur-Loire autorstwa Théodore Dubigeon (1803-1875) i Angélique Anne Julie Douaud. Adolphe Théodore Dubigeon studiował w École centrale des arts et manufacturing i został inżynierem-konstruktorem.

Armator i partner w 1875 r. Wraz ze swoim bratem Eugène, politechnikiem, znalazł się sam na czele stoczni Dubigeon w 1891 r. Mając dużą klientelę wśród armatorów z Nantes ( Crouan , Bureau , Brunellière, Guillon itp.), Zbudował również, w szczególności łodzie torpedowe i łodzie podwodne dla francuskiej marynarki wojennej. W 1895 r. Został kawalerem Legii Honorowej.

To Adolphe Dubigeon rozpoczyna budowę żelaznych statków, kontynuując jednocześnie budowę ostatnich żaglowców z Nantes, z których Belem , zwodowany w 1896 r. , Jest najstarszą europejską żaglówką, która nadal służy do dziś (2019). W latach 1889 i 1902 stocznia Dubigeon uruchomiła 26 żaglowców .

Trudności XX TH  wieku

Po śmierci Adolphe Dubigeon w 1910 roku , jego 11 dzieci nie było w stanie uzgodnić przyszłości zarządzania Chantiers, które zostały sprzedane Chantiers de la Loire . W 1919 roku z tej operacji powstała firma Anciens Chantiers Dubigeon (ACD) z dwiema stoczniami w Nantes i warsztatem remontowym w Brześciu. Dubigeon organizuje warsztaty na Île de la Prairie au Duc poniżej mostu transportowego . Budynki w szczytowym okresie liczyły do ​​7600 pracowników w 1954 roku, ale liczba ta zaczęła spadać, osiągając 2000 pracowników w latach 80-tych.

W 1963 roku doszło do fuzji Dubigeon z firmą Loire-Normandie, w wyniku której powstała grupa Dubigeon-Normandie (Dubigeon-Normandie SA w 1969 roku): zakłady w Nantes, Dieppe , Le Havre , Petit-Quevilly .

W 1983 roku została włączona do dużej firmy zdominowanej przez Alsthom  : Alstom-Atlantique-Dubigeon-Normandie, której głównym elementem była Chantiers de l'Atlantique w Saint-Nazaire .

Stocznia Prairie-au-Duc, ostatnia w Nantes, została zamknięta w 1987 roku po zwodowaniu ostatniego statku, Bougainville .

Budowa okrętów podwodnych

W przededniu II wojny światowej , Francja zamówił okręty podwodne z Chantiers Dubigeon. W czasie konfliktu stoczni udało się zatrzymać dwie niedokończone jednostki, które zostały dostarczone dopiero w 1946 roku , Astrée i Andromède .

W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych stocznie Dubigeon specjalizowały się w budowie okrętów podwodnych, kontynuując jednocześnie budowę statków konwencjonalnych.

W 1952 roku francuska marynarka wojenna rozpoczęła projekt budowy okrętu podwodnego  klasy 2 e . To znaczy okręt podwodny o wadze od 700 do 750 ton.

Ta łódź podwodna została bezpośrednio zainspirowana niemieckimi łodziami podwodnymi wraz z postępem technologicznym tamtych czasów.

Ta łódź podwodna jest znana jako klasa Daphne , nazwana na cześć pierwszej jednostki. Jedenaście zostało zbudowanych dla francuskiej marynarki wojennej, w tym trzy w Chantiers Dubigeon, Daphné i Diane , rozpoczęte odpowiednio w marcu i lipcu 1958 r. , A następnie Minerve .

Jednostki zbudowane

Okręty podwodne

Okręty podwodne klasy 1500 ton zbudowane w stoczniach Dubigeon dla Francji:

Okręty podwodne typu Daphne zbudowane w stoczniach Dubigeon dla Francji:

Te okręty podwodne cieszyły się bardzo dobrą opinią poza granicami Francji. Tak więc zamówiło je kilka flot wojskowych. Niektóre zostały zbudowane w Nantes .

Za Portugalię  :

Dla RPA  :

Inne statki

Zobacz: Lista statków zbudowanych w Chantiers Dubigeon

Transformacja placu budowy

Chantiers Dubigeon-Normandie zaprzestali działalności w 1987 r. Nowa gmina wybrana w 1989 r., Kierowana przez Jeana-Marca Ayraulta , będzie starała się zachować pamięć o przemyśle stoczniowym w Nantes. W tym celu jeden z dużych żółtych dźwigów Titan ze starej stoczni zostaje zakupiony przez miasto i przetrzymywany na miejscu jako świadek długiej przemysłowej i morskiej przeszłości Nantes. WKwiecień 1994, w starym budynku Ateliers et Chantiers de Nantes , zostaje zainaugurowany Dom Ludzi i Technik, zarządzany przez utworzone w tym celu stowarzyszenie o tej samej nazwie.

W tym samym czasie rozpoczęto poważną fazę badań, która powinna określić główne kierunki projektu Ile de Nantes . Oprócz kwestii przebudowy zachodniej części wyspy architekci Dominique Perrault i François Grether wyobrażają sobie przekwalifikowanie całego terytorium.

W 1996 r. Rzeka została umieszczona w centrum strategii terytorialnej. Powinien otrzymać wyłączność na ten zakrojony na szeroką skalę projekt miejski.

Po ponad 10 latach przemyśleń i wieloletnich studiów, w 2002 roku rozpoczęto prace pod kierownictwem Alexandre Chemetoffa , architekta wyznaczonego na 10 lat do przekształcenia i zmiany Île de Nantes .

„  Miejsce budowy  ”, jak nazywa się je dzisiaj, odżywa w innej formie. Rehabilitowane są gigantyczne nawy zgromadzeń, a także Dom Ludzi i Technik  ; podkładki n o  1, 2 i 3 są usuwane, a opracowane w celu podkreślenia 250 lat miejscu budowy statków; przeprojektowano brzegi Loary, powstały podjazdy, odnowiono nabrzeża ...

Ochrona dziedzictwa

Od 1980 roku pracownicy Chantiers Dubigeon-Normandie chcieli stworzyć miejsce, które chroniłoby historię przemysłu stoczniowego w Nantes.

W 1986 roku w tym celu utworzono Association Histoire de la construction navale à Nantes (AHCNN).

Stowarzyszenie to ma na celu ochronę i gromadzenie dziedzictwa budownictwa morskiego w Nantes. Podjęła działania, gdy tylko Chantiers zamknęli w 1987 roku, aby gromadzić i zapisywać archiwa i dokumenty. Od 1996 roku stowarzyszenie zezwoliło grupie morskiej Scouts de France „Jacques Cassard” na założenie swojej siedziby na pochylni numer dwa.

Plik 15 kwietnia 1994, kilka stowarzyszeń i instytucji: AHCNN, Centre d'histoire du travail , Stowarzyszenie rad zakładowych Nantes i regionu (ACENER), Stowarzyszenie na rzecz rozwoju inwentaryzacji w Kraju Loary (Ministerstwo Kultury) , miasto Nantes, wspólnie stworzyło stowarzyszenie Maison des Hommes et des Technic, które w związku z tym zarządza starym, odnowionym budynkiem Ateliers et Chantiers de Nantes . Obecnie mieści się w nim centrum dokumentacji i sale wystawowe, z których jedna jest na stałe nazywana stoczniowcami .

W 2018 roku czarny żuraw został uznany za pomnik historii.

Bibliografia

  1. Prezentacja Parc des Chantiers na nantes-tourisme.com
  2. Prezentacja dzielnicy Prairie-au-Duc na stronie SAMOA
  3. Dzielnica ekologiczna w la Prairie-au-Duc - Artykuł z nantes.maville.com z 6 listopada 2009.
  4. Przewodnik rejestracji grup szkolnych Aimé Césaire na rok szkolny 2012
  5. Nowe życie placu budowy Dubigeon de Chantenay , Eric Cabanas, Presse Océan , 14 września 2015 r.
  6. „Nantes: Żółty dźwig Titan i czarny dźwig stają się pomnikami historii” , 20 minut , 30 października 2010.

Źródła