Celje

Celje
Celje
Widok na miasto z zamku w Celje
Administracja
Kraj Słowenia
Burmistrz Bojan Šrot
Kod pocztowy 3000
Demografia
Populacja 37 875  mieszk. (2019)
Gęstość 399  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 46 ° 13 ′ 51,66 ″ północ, 15 ° 15 ′ 37,06 ″ wschód
Wysokość 241  m
Powierzchnia 9490  ha  = 94,9  km 2
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Słowenia
Zobacz na mapie administracyjnej Słowenii Lokalizator miasta 14.svg Celje

Celje ( po niemiecku  : Cilli  ; po węgiersku  : Cille , po francusku także Cilley , po łacinie Celeia ) to trzecie miasto Słowenii . Położona w środkowo-wschodniej części kraju jest stolicą regionu Dolnej Styrii . Przecina ją rzeka Savinja .

Toponimia

Miasto poświadczone pod nazwą Celeia przez Pliniusza wywodziło swoją nazwę od celtyckiego rdzenia * Cēlios „Towarzysz”, w formie łacińskiej transkrypcji Celeia , czyli „pola Towarzysza”.

Historia

Celje było bardzo ważne z historycznego punktu widzenia: po włączeniu tego obszaru do Cesarstwa Rzymskiego w 15 rpne stało się znane jako Civitas Celeia . Prawa miejskie otrzymuje w 45 r. Pod nazwą municipium Claudia Celeia za panowania cesarza rzymskiego Klaudiusza (41-54). Zapisy sugerują, że miasto było bogate i gęsto zaludnione, chronione murami i wieżami, zawierające wielopiętrowe marmurowe pałace, szerokie place i ulice. Nazywa się „Druga Troja” Troia secunda lub mała Troja. Rzymska droga przez Celeię prowadziła z Akwilei (Sln. Oglej) do Panonii . Celeia szybko stała się kwitnącą rzymską kolonią i zbudowano wiele dużych budynków, takich jak Świątynia Marsa, znana w całym Imperium. Celeia została włączona do Akwilei do 320 r. Pod panowaniem rzymskiego cesarza Konstantyna I er (272-337).

W 333 roku anonimowy mężczyzna z Bordeaux w drodze do Jerozolimy zatrzymał się tam i zapisał na swojej trasie: Civitas Celeia.

Miasto zostało zrównane z ziemią przez plemiona słowiańskie podczas migracji V TH i VI th stulecia, ale został przebudowany w okresie wczesnego średniowiecza. Pierwsza wzmianka o Celje w średniowieczu pojawiła się pod nazwą Cylie w Kronice Wolfholda von Admonta, która powstała między 1122 a 1137 rokiem. Miasto było siedzibą hrabiów Celje od 1341 do 1456 roku. z gminy w pierwszej połowie XIV -go wieku i miejskich przywilejów od hrabiego Fryderyka II Celje 11 kwietnia 1451 roku.

Po śmierci hrabiów Celje w 1456 roku region przeszedł w dziedzictwo Habsburgów Austrii i jest administrowany przez Księstwo Styrii . Mury miejskie i fosę obronną zbudowano w 1473 r. Miasto musiało bronić się przed Turkami, aw 1515 r. Podczas wielkiego buntu chłopów słoweńskich przeciwko chłopom, którzy zajęli stary zamek.

Wielu miejscowych szlachciców przeszło na protestantyzm podczas reformacji protestanckiej , ale obszar ten został ponownie przekształcony w katolicyzm podczas kontrreformacji . Celje stało się częścią austriackiego imperium Habsburgów podczas wojen napoleońskich . W 1867 roku, po klęsce Austrii w wojnie austriacko-pruskiej , miasto stało się częścią Austro-Węgier.

Miasto było także siedzibą ostatniego niezależnego historycznego państwa słoweńskiego (do uzyskania niepodległości przez Słowenię w 1991 r. ), Hrabstwa Celje lub Cilley (nazwa historyczna używana w języku francuskim), które okoliczności zbliżyły do ​​rodziny Luksemburgów.

Dziedzictwo

Dziedzictwo obywatelskie

Dziedzictwo religijne

Lista hrabiów Celje

Założycielem linii jest Gehhard I st  Lord of Simeck (1173-124):

Heraldyka

Herby hrabiów Celje, trzy gwiazdy w odwróconym trójkącie, można dziś znaleźć na herbach i fladze Słowenii .

Relacje międzynarodowe

Twinning

Miasto Celje jest miastem partnerskim z:

Sport

RK Celje Pivovarna Laško , klub z miasta, jest jednym z najlepszych słoweńskich klubów piłki ręcznej. Od czasu powstania mistrzostw wygrał wiele edycji , jest również znany w Europie jako wielki cylinder, odkąd wygrał Ligę Mistrzów w latach 2003-2004 . Większość zawodników reprezentacji narodowej tam gra lub grała tam w przeszłości. Rozgrywają swoje mecze domowe w Zlatorog Arena , która może pomieścić 6000 miejsc.

Osobowości

Uwagi i odniesienia

  1. Xavier Delamarre, Notes d'onomastic Old-Celtic , Keltische Forschungen 5, 2012, strony 99-138
  2. Anthony Stokvis Podręcznik historii, genealogii i chronologii wszystkich stanów świata, od najdawniejszych czasów do współczesności Wydania Brill , Leyden 1889, pref. HF Wijnman, przedruk 1966. Tom 2 część 1 Rozdział VI Family Table n o  8, „Genealogy of the Counts of Cilly” s.  376 .

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne