Zakon Karmelu | |
Zelo zelatus sum pro Domino Deo Exercituum Jestem pełen zazdrości o lorda Sabaota! ( 1R 19.14 ). Żyje Pan, przed którym stoję. ( 1R 18.15 ). | |
Papieski porządek prawny | |
---|---|
Papieska aprobata |
1226 , a definitywnie w 1274 przez Honoriusza III następnie Grzegorza X |
Instytut | zakonny żebrak |
Rodzaj | Kontemplacyjny i apostolski |
Duchowość | karmelitański |
Reguła | Reguła św. Alberta |
Cel | kontemplacja |
Struktura i historia | |
Fundacja |
XIII th century(812 lat temu) nagórze Karmel |
Założyciel | Święty Berthold , Święty Brocard , Albert Jerozolimski |
Skrót | O.Carm. |
Inne nazwy | Zakon Braci Matki Bożej z Góry Karmel |
Szef | Eliasz , Matka Boża z Góry Karmel |
Oddział (y) | Wielcy Karmelici , Zakon Karmelitów Bosych , III Zakon Karmelitów |
Stronie internetowej |
Les Grands Carmes Francja Kuria Generalna Karmelu Bosego |
Lista zakonów | |
Karmelitów Zamówienie jest kontemplacyjny katolicki zakon . Jej członkowie nazywani są Karmelitami (dla mężczyzn) i Karmelitami (dla kobiet). Ich duchowym ojcem jest prorok Eliasz . Założona przez pustelników na Górze Karmel w Palestynie w końcu XII th wieku , pierwsi karmelici opuścić swoje pustelnie na początku XIII th wieku do szukania schronienia w Europie . Po wielu ucisków The pustelniczego kolejność została przekształcona w klasztornej kolejności . Zna wiele reform, najbardziej istotna jest reforma wszczęte przez Teresa z Avila w XVI -tego wieku .
Obecnie istnieją dwie główne gałęzie: wielcy karmelici (nie po reformie św. Teresy z Avila ) oraz gałąź powstała w wyniku reformy terezjańskiej, czyli karmelici bosi . Te dwie gałęzie są podzielone na trzy zamówienia:
Zakon Karmelu jest nosicielem bogatej tradycji duchowej, która ma wielkie znaczenie dla całego Kościoła katolickiego , w szczególności dzięki kilku doktorom Kościoła z zakonu: Thérèse d'Avila , Jean de la Croix , Thérèse z Lisieux . Są szczególnie znani ze swojego nauczania o modlitwie , centrum życia duchowego Karmelu. Wielu mistyków pozostawiło także pisma, które oświeciły ich czasy, a czasem nawet odwołujące się do współczesności ( Jan de Saint-Samson , Laurent de la Résurrection , Marie-Madeleine de Pazzi , Élisabeth de la Trinité , Marie Candide de l'Eucharist , Marii Petyt ).
Od XII -tego wieku, ludzie natchnieni przez proroka Eliasza się żyć jak pustelnicy w jaskiniach Góry Karmel . Albert Avogadro , łaciński patriarcha Jerozolimy , nadał im w 1209 roku regułę życia . Ta zasada, złożona z kilku głównych tematów zapożyczonych z Biblii , koncentruje się na modlitwie . Jest to akt założycielski Zakonu, który przyjmuje nazwę „Zakon Braci Matki Bożej z Góry Karmel” lub Karmelitów. Później, w 1247 roku , papież Innocenty IV nadał karmelitom oficjalną nazwę Braci Notre-Dame du Mont-Carmel .
Oblężenie Jerozolimy w 1187 roku, która zakończyła podboju Palestyny przez Saladyna , zmuszony chrześcijan z Zachodu w okresie wypraw krzyżowych do urlopu. Wracając do Europy w 1238 r. , coraz częściej mieszkali w miastach, gdzie tworzyli małe społeczności. W 1247 roku pustelniczy zakon Karmelu został zorganizowany przez papieża Innocentego IV jako zakon żebraczy. W 1274 roku , istnienie kolejności jest ostatecznie potwierdzone przez papieża Grzegorza X .
W 1435 papież Eugeniusz IV łagodzi rygory rządów monastycznych poprzez łagodzenie, co doprowadzi do licznych prób kontrreformy (próby reform Jeana Soretha , reforma Mantui, reforma Turenii ).
Kobiety bliskie tym wspólnotom Braci Karmelitanek są przyciągane do ich życia modlitewnego. Na przykład, almshouses Holandia rodzić klasztorów karmelitów w drugiej połowie XV -go wieku . Jean Soreth , brat klasztoru Karmelitów w Caen , przełożony zakonu Karmelitanek od 1451 do 1471 pracował przekształcić pewne Béguinages w Holandii do klasztorów karmelitanek. W ten sposób zapoczątkowany ruch rozprzestrzenił się w Bretanii wraz z księżną Bretanii Françoise d'Amboise, ale także we Włoszech i Hiszpanii .
W kontekście zamieszek protestanckich i Soboru Trydenckiego , dwie wielkie postacie w Hiszpanii naznaczyły życie Karmelu: św. Teresa z Avila (1515-1582) i św. Jan od Krzyża (1542-1591), który założył Karmelitów Bosych w 1568 . Odnawiają w Zakonie sens modlitwy i ubóstwa poprzez pokorę i życie ukryte.
Po założeniu pierwszego klasztoru reformacji , klasztoru św. Józefa w Avili w 1562 r. , w ciągu zaledwie 20 lat powstało w Hiszpanii szesnaście wspólnot żeńskich i piętnaście nowych wspólnot męskich .
W 1604 roku The Cardinal Bérulle i Barbe Acarie założył pierwszą Karmelitanek boso w Francji , gdzie szybko spotkał się z wielkim sukcesem (74 female karmelita i 67 klasztory karmelitów reformowanych są obecne w końcu XVII -tego wieku wobec zaledwie 6 klasztorów karmelitów nie reformowany). Kilka wielkich nazwisk szlachty lub społeczeństwa paryskiego weszło do Karmelu, jak Ludwika de La Vallière czy Ludwika de France .
Do wojen religijnych prowadzić do exactions i zniszczenia kilku klasztorach. Wiek Oświecenia to czas duchowego upadku życia zakonnego w obliczu kwestionowania od racjonalizmu , powołania zakonne maleje.
Cesarz Józef II z Cesarstwem , jeszcze przed rewolucją francuską, zdecyduje się tłumić wszelkie konwentów zakonnych kontemplacyjnych (Carmel, ale także Wizytek ). Wszystkie klasztory jego imperium ( Niemcy , Austria , Polska , część Włoch, Holandia ) zostały zlikwidowane, a zakonnicy i zakonnice zostali wypędzeni lub wysłani do klasztorów innych zakonów. Nawet interwencja i wizyta papieża Piusa VI nie zmienia jego zdania.
Rewolucja Francuska doprowadziła do zamknięcia wszystkich klasztorów karmelitanek i karmelitanek w Francji (Zgromadzenie Składnik zniesione kongregacje religijne z uroczystego ślubowania na18 sierpnia 1790). Dobra zakonników są konfiskowane i sprzedawane. Karmelici zniknęli z Francji do 1840 r. Karmelici pozostali i zeszli do podziemia. Kilku zakonników i zakonnic zostaje straconych.
W Hiszpanii , podczas XIX e wieku , kilka zamieszki i bunty prowadzić populacje spalić klasztory, nawet masakrze mnichów tam. W 1835 r . rząd nakazał zniesienie zakonów, które liczyły mniej niż 12 członków. W ten sposób zamykanych jest ponad 900 klasztorów. W 1936 roku , jeszcze przed wybuchem hiszpańskiej wojny domowej , milicje republikańskie zaatakowały i spaliły liczne klasztory, a nawet posunęły się do masakr religijnych (patrz Czerwony terror: przemoc antyreligijna ).
Po zamknięciu klasztorów we Francji w 1792 roku karmelici zorganizowali konspiracyjne klasztory. Matka Teresa-Camille de l'Enfant Jesus (Marie-Thérèse-Françoise-Camille de Soyecourt), której udało się odzyskać rodzinną fortunę, wykorzysta te pieniądze na odkupienie dawnych klasztorów przejętych i sprzedanych przez republikę w celu ponownego zainstalowania zakonnic. W roku 1800 , M mnie z Soyécourt zorganizowanie pierwszego tajnego zakonu służyć jako centrum zbierania izolowanych karmelitów i zwrócić je do nowych klasztorów (nielegalny). W ten sposób w 1804 r. odtworzono dwadzieścia pięć klasztorów. Po upadku Napoleona I er kontynuuje się renowację klasztorów karmelitanek i powstają nowe fundacje (pięćdziesiąt siedem restauracji i fundamentów do 1850 r .). Karmelici bosi, którzy uciekli z Francji, powrócili, by w 1840 r . założyć tam pierwszy klasztor . Fundamenty rosną we Francji aż do końca XIX -tego wieku . W 1901 r. było sto trzydzieści dwa klasztory karmelitów, czyli o pięćdziesiąt osiem więcej niż przed rewolucją. Od drugiej połowy XIX -go wieku , zlecenia francuski karmelitanki uruchomienie fundamenty na innych kontynentach ( Indie , Palestyna ).
Po hiszpańskiej wojnie domowej św. Maravillas de Jesús odrestaurował klasztor Cerro de los Angeles i założył 10 nowych klasztorów w Hiszpanii i za granicą (jeden w Ekwadorze ). Zakon Karmelitów Bosych szybko rozwinął się w Hiszpanii, osiągając 149 klasztorów. W Wielkiej Brytanii kilka klasztory fundamenty nastąpić w połowie XIX -go wieku . Klasztory te z kolei rozprzestrzeniły się na różne kraje anglojęzyczne ( Australia , Irlandia , Stany Zjednoczone ).
Inne osobistości przyczyniły się do odrodzenia Carmelu: Hiszpan François Palau y Quer , polski oficer Raphaël Kalinowski , niemiecki pianista i Carmelite Hermann Cohen . W 1831 r. bł. Kuriakose Elias Chavara założył w Indiach Zgromadzenie Służebnic Niepokalanej Maryi z Góry Karmel , zwane potocznie Karmelitami Maryi Niepokalanej . On też założył żeńskie zgromadzenie Karmel Maryi w 1866 roku . Te dwa zbory rozprzestrzeniły się na Afrykę i Europę.
Odnowa duchowaŚw. Teresa z Lisieux i św. Elżbieta od Trójcy Świętej odnawiają duchowe przesłanie Karmelu. Lektura Historii duszy świętej z Lisieux miała ogromny wpływ, podobnie jak jej kanonizacja w 1925 roku . W 1933 roku Karmel w Kolonii powitał Edyta Stein , słynną filozofkę żydowską, pod imieniem Siostry Teresy-Bénédicte de la Croix . Jego praca teologiczno-filozoficzna miała ogromny wpływ na jego czasy, aż do dziś.
W XX th century Ojciec Marie-Eugene z Dzieciątkiem Jezus założył pierwszą Karmelitanek Instytut Świecki: Our Lady of Life , część Trzeciego Zakonu Karmelitów . Koniec XX p wieku nastąpił rozwój i ekspansji świeckiego Carmel.
Rodzina Karmelitów składa się dziś z dwóch gałęzi:
Na całym świecie Trzeci Zakon stanowi zakon liczniejszy (dla dwóch gałęzi Zakonu), przed zakonnicami, następnie bracia karmelici.
Do tych gałęzi dołączają różne wspólnoty karmelitanek apostolskich (mniszek nieklauzurowych), przyłączonych do zakonu karmelitanek, w tym:
Rodzina Karmelitów obejmuje również:
Karmelici i karmelici pracują, aby zaspokoić swoje potrzeby. Ten punkt jest wskazany od początku w regule Karmelu. Jeśli dla Wielkich karmelitów , wielkość klasztorów nie jest ograniczona (Wcielenia w Avila Convent mniszek były dwa centy XVI th century ), Teresa z Avila ma ograniczoną liczbę klasztorów Karmelitów Bosych dwudziestu osób plus przeoryszy.
Zakonnicy, zgromadzeni w klasztorze, wybierają przełożonego (ojca przełożonego lub matkę przełożoną dla karmelitów). Osoba odpowiedzialna jest wybierana na kapitule na 3 lata. Klasztory są zgrupowane w prowincjach. Kraj może być podzielony na kilka prowincji lub, jeśli jest kilka klasztorów, prowincja może zawierać klasztory z kilku krajów. Świeckie wspólnoty Trzeciego Zakonu Karmelitów są przyłączone do prowincji karmelitańskich, podobnie jak klasztory Zakonu. Różne konwenty prowincji wybierają (na trzy lata) podczas kapituły prowincjalnej, odpowiedzialnego za prowincję, mianowanego prowincjałem . Wszystkie prowincje karmelitańskie wybierają (na 3 lata) przeora generalnego Zakonu zwanego generałem Zakonu . Generał Zakonu jest wspólny dla dwóch gałęzi, brukowanej i gołej .
Mnisi Karmelici bosi i mniszki Karmelici bosi żyją tym samym rytmem modlitwy i spędzają cztery godziny każdego dnia na modlitwie, w tym dwie godziny na modlitwie w ciszy (odmawiajcie codziennie pięć Oficjów Liturgii Godzin ). Bracia karmelici prowadzą również działalność przepowiadania apostolskiego skoncentrowaną na duchowej tradycji Karmelu. Świeccy Trzeciego Zakonu również zobowiązują się do odmawiania Liturgii Godzin , ale jest to (dla nich) ograniczone do jutrzni i nieszporów .
Reguła karmelitańska, napisana w 1209 roku, przeznaczona była dla pustelników mieszkających w jaskiniach Góry Karmel . Musiało to zostać nieco zmienione przez papieża Innocentego IV w 1247 roku, kiedy pustelnicy musieli schronić się w Europie i pozostawić pustelnicze życie, aby przejść do życia monastycznego. Następnie miały miejsce inne rewizje.
Początkowo kontemplacyjna, duchowość Karmelu ewoluuje podczas powrotu do Europy i końca pustelniczego stylu życia. Po aprobacie Innocentego IV w 1247 charyzmat Karmelu rozwinął się w podwójnym wymiarze: życia kontemplacyjnego i życia apostolskiego (życie mieszane). Ta ewolucja duchowości Karmelitów nie zakończone w XIV -tego wieku .
Misję apostolską odnajdujemy w ojcostwie Eliasza , „proroka ognia”, czczonego od najdawniejszych czasów przez pustelników na Górze Karmel . Eliasz jest integralną częścią duchowości Karmelu. Karmelita o. Kilian, przeor generalny Zakonu w 1959 roku , autor kilku książek, kładzie nacisk na fundamentalny charyzmat Zakonu, „który ma być” prorokami ognia „podążając za Eliaszem, zachęcając wszystkich do umieszczenia Boga w centrum swojego życia ” . Virgin Mary (czczona pod imieniem Matki Bożej z Góry Karmel ) jest również bardzo obecne w karmelitańskiej duchowości.
Modlitwa jest czasem modlitwy, w której mnich musi poświęcić. Ten czas modlitwy opisany jest w Regule jako „czuwanie na modlitwie”. Brat karmelita Bruno Secondin, profesor teologii, wskazuje, że „modlitwa jest zatem wchodzeniem w tajemnicę Bożego serca, którą Słowo objawia i przekazuje; to dążyć do Kogoś, kto mieszka w Słowie, który jest żywym Słowem” . Ten czas cichej modlitwy (i możliwości wejścia w nią), nawet jeśli nie dotyczy wyłącznie Karmelu, został bardzo rozwinięty i podkreślony przez Zakon.
Uproszczony herb
Herb używany w Świeckim Zakonie Karmelitów Bosych .
Herb na boso Karmelitów ( XVII th wieku ).
Herb Zakonu Karmelitów Bosych wydany w 1605 roku .
Herb Zakonu Karmelu.
Herb przedstawić w Sanlucar Rękopis od świętego Jana od Krzyża .
Herb opublikowany w „Heraldischer Atlas”. Stuttgart 1899.
Herb na zworniku w chórze dawnej kaplicy karmelitanek w Rennes .
Herb Karmelu istnieje w wielu mniej lub bardziej uproszczonych formach. Najbardziej podstawowy po prostu utrzymuje 3 gwiazdki z brązowym sercem otoczonym dwoma białymi płatami.
Środkowa tarcza przedstawia dwa białe płaty zwisające z brązowego serca: całość symbolizuje dwa białe boki karmelitańskiego płaszcza otwierające się na robe de bure (brązowy). Brązowa część wznosi się i kończy na krzyżu; wskazuje, że krzyż jest drogą, która prowadzi na Górę Karmel, gdzie odbywa się spotkanie z Bogiem.
3 gwiazdki mogą reprezentować, zgodnie ze zwykłą interpretacją, trzy cnoty teologalne (wiara, nadzieja i miłość) lub trzy śluby złożone po wstąpieniu do religii ( ubóstwo , posłuszeństwo i czystość ).
Coat of arms zamówienia obejmuje dwa wersety biblijne zakotwiczonych na proroka Eliasza (uważany za ojca założyciela Zakonu):
Św. Teresa z Avila , Św. Jan od Krzyża i Św. Teresa z Lisieux , wszyscy trzej Doktorowie Kościoła , są dziś często uważani za trzech Mistrzów Karmelu.
Teresa z Avila autorstwa Rubensa .
Święta Teresa-Bénédicte de la Croix ( Edyta Stein ), współpatrona Europy.
Doktryna tych autorów w dużej mierze obraca się wokół tematu małżeństwa (przywołanego m.in. w Pieśni nad Pieśniami , księgi Ozeasza, a nawet przez Jezusa w Ewangeliach), czyli zjednoczenia duszy z Bogiem, który jest oblubieniec. Pisma Teresy z Avili i Jana od Krzyża stanowią prawdziwą naukę o sztuce modlitwy , a zwłaszcza o kontemplacji mistycznej, podczas której inicjatywę w modlitwie przejmuje sam Bóg.
Inne prace podsumowujące