| Kabinda | |
| Administracja | |
|---|---|
| Kraj | Angola |
| Rodzaj | Prowincja Angoli |
| Stolica prowincji | Kabinda |
| ISO 3166-2 | AO-CAB |
| Demografia | |
| Populacja | 716.076 mieszk . ( maj 2014 ) |
| Gęstość | 98 mieszkańców/km 2 |
| Geografia | |
| Powierzchnia | 728 300 ha = 7283 km 2 |
Cabinda (również napisany Kabinda ) jest jednym z osiemnastu województw z Angoli , w skrajnej północy. Eksklawa pomiędzy Demokratyczną Republiką Konga (DRK) na północnym wschodzie, wschodzie i południu oraz Republiką Konga na północnym-północnym zachodzie, jest oddzielona od głównego terytorium Angoli pasem przybrzeżnym o długości około 60 km, zależnym od DRK ( stanowiący jedyny dostęp morski do tego ostatniego). Od zachodu graniczy z Oceanem Atlantyckim . Stolica, Kabinda (lokalnie Tchiowa ), zamieszkana przez 598 210 mieszkańców w 2014 roku, znajduje się na wybrzeżu w południowo-zachodniej części terytorium, na prawym brzegu rzeki Bele (lub Lulondo ).
W przeszłości terytorium to było często określane jako „Kongo Portugalskie ” ( Angola jest dawną kolonią portugalską ).
Kabinda, która w 2014 roku liczyła 716.076 mieszkańców, pochodzi z królestw Loango , Kakongo i Ngoyo przed przybyciem europejskich kolonizatorów. Jest zajęta przez Portugalczyków w końcu XV -go wieku. 29 września 1883 r. podpisano Traktat Chinfuma. Cabinda stała się protektoratem Portugalii następującego po traktat Simulambuco podpisana w dniu1 st lutego 1885między książętami i notablami Kabindy a koroną portugalską, dokument prawny, który Portugalia przedstawia na konferencji berlińskiej w celu poparcia swoich roszczeń na tym terytorium i który Kabindanie powołują się w obronie swojego prawa do samostanowienia. Granice Kabindy zostały ustalone na tej konferencji, kiedy europejskie mocarstwa kolonizacyjne podzieliły Afrykę . Poza tym, oba terytoria miał odrębny status vis-à-vis Portugalia: Angola miała statusu rozliczenia , natomiast Cabinda była protektoratem ponieważ traktat 1 st lutego 1885 r.
Ze względów ekonomicznych i administracyjnych w 1956 roku oba terytoria zostały objęte jednym gubernatorem zasiadającym w Luandzie . Ale mieszkańcy Cabindais nigdy nie poddali się portugalskiej dominacji. W celu wyzwolenia swojej ludności, Cabindais zorganizowali się w ramach Ruchu Wyzwolenia Enklawy Kabindy (MLEC) kierowanego przez Luisa de Gonzagę Ranque Franque , Komitet Działań na rzecz Związków Narodowych Cabindais (CAUNC) Nzity Henriques Tiago i Sojusz Mayombe (ALLIAMA). Aby jeszcze bardziej zintensyfikować swoje działania, trzy ruchy łączą się w 1 st Kongresu Pointe-Noire (Kongo) 2, 3 i 4 sierpnia 1963 roku i doprowadziły do Frontu Wyzwolenia Enklawy Cabinda (FLEC). Luis Ranque Franque zostaje wybrany przez delegatów na prezydenta.
W czasie niepodległości Angoli w 1975 r., ta ostatnia przymusowo zaanektowała Kabindę, która od tego czasu została zajęta przez 50 000 żołnierzy angolskich sił zbrojnych, FAA. Naftowe bogactwo Kabindy podsyca chciwość kilku mocarstw, w tym w szczególności Francji , która faworyzuje niepodległość FLEC, a duże grupy naftowe, takie jak Elf-Erap, mają nadzieję na czerpanie korzyści z tej operacji. Prezydent FLEC to były podoficer armii francuskiej, Jean da Costa, zainstalowanej przez SDECE przy współudziale z Mobutu w Zairze . Sytuacja mieszkańców jest niepewna. Zbrojna walka o niepodległość prowokuje politycznie napiętą i represyjną sytuację.
W grudniu 1996 r. różne frakcje Kabindy podpisały porozumienie w Holandii i postanowiły zmienić nazwę FLEC, Front Wyzwolenia Stanu Kabinda; utworzyli rząd Cabindese na uchodźstwie, kierowany obecnie przez komandora Antonio Luisa Lopesa, urodzonego w Malembo w Kabindzie. Patrick Lola został mianowany premierem zgodnie ze schematem organizacyjnym FLEC. Jednak na ziemi walka wyzwoleńcza jest nadal aktywna przeciwko siłom zbrojnym Angoli. Od końca 2008 r. trwają rozmowy mające na celu wzmocnienie memorandum pokojowego dla Kabindy, a walki wydają się nasilać.
8 stycznia 2010 r. jeden z autobusów reprezentacji Togo w piłce nożnej eskortowany przez żołnierzy Angoli , który jechał do Kabindy na Puchar Narodów Afryki 2010 ( CAN ), organizowany przez Angolę, zostaje zaatakowany przez FLEC-Position Militaire. Atak pozostawił dwóch zabitych i ośmiu rannych.
Kabinda jest najbardziej wysuniętą na północ prowincją; to eksklawa Angoli.
Składa się z czterech gmin : Cabinda (stolica), Cacongo (36 778 mieszkańców według spisu z maja 2014 r.), Buco-Zau (33 843 mieszkańców według spisu z maja 2014 r.) i Belize (19 454 mieszkańców według spisu z maja 2014 r.) ). Gminy są podzielone na gminy:
| Gminy | Gminy | Główne miejsca |
|---|---|---|
| Belize | Belize | |
| Buco Zau | ||
| Tchiowa-Cidade | Kabinda | |
| Cacongo | Landana , Dinge , Massabi | Landana |
Całkowita populacja Kabindy szacowana jest na 668.285 mieszkańców według spisu z maja 2014 roku.
Językiem urzędowym ( de jure ) jest portugalski .
Francuski pozostaje ważniejszy niż angielski, duża część mieszkańców mówi po francusku, a 90% nielicznych osób potrafiących czytać i pisać po francusku, a 10% po portugalsku. Co więcej, w ugrupowaniach niepodległościowych istnieją tendencje „profrankofoniczne”, by nie powiedzieć „profrancuskie”, które chciałyby uczynić z francuskiego język urzędowy w przypadku uzyskania przez Kabindę całkowitej niepodległości. separatyści twierdzą, że kontrolują 85% terytorium.
Jako prowincja Angoli terytorium nie posiada określonego znaku, ale trójkolorową flagę z pomnikiem Traktatu z Simulambuco, który proponuje Front Wyzwolenia Enklawy Kabindy, który jest przeciwny rządowi Angoli. .