Butch i fem są dwie tożsamości społeczne i seksualne lesbijki z XX th wieku.
Wyrazy „butch”, skrót od „butcher” (boucher) w języku angielskim oraz „femme” lub „fem”, zaczerpnięte z francuskiego słowa lub skrótu słowa „feminine”, pojawiają się w Stanach Zjednoczonych w latach czterdziestych XX wieku w celu oznaczenia lesbijek. mężczyzna i kobieta . Pierwotnie słowo „butch” może odnosić się do szczególnie męskiego mężczyzny. Tożsamości te mają jako precedens w modzie chłopięcych dziewcząt we Francji w latach dwudziestych XX wieku , a zwłaszcza w nurcie lesbijek przebranych za mężczyzn, takich jak Mathilde de Morny czy Radclyffe Hall , w przeciwieństwie do kobiecej Djuny Barnes czy Amazonki Natalie Barney . Para utworzona przez Gertrude Stein i Alice B. Toklas jest jednym z prekursorów.
Tożsamości te, studiowane w społeczności lesbijek w Buffalo , są odpowiedzią na potrzebę potwierdzenia specyfiki społeczności lesbijek; następnie naprawiają zachowanie. Rozprzestrzeniać się one w ciągu 1950 i zorganizowany na subkulturę z barów lesbijek w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, podejmowanych pod tą nazwą w Quebecu . W tym czasie butch miał łączyć się z kobietą. Wyraźnie twierdząc, że wówczas zachowanie jest wyłącznie męskie, w tym samym środowisku, „rzeź” uczyniła społeczność lesbijską widoczną, ale bardziej cierpiała z powodu przemocy i dyskryminacji. Ze swojej strony „kobiety” mogły wspierać „rzeź”, wykorzystując jednocześnie obojętność, którą wzbudzały (patrz tabliczka ), będąc mniej widocznymi.
W latach siedemdziesiątych pewne radykalne feministki dyskredytują męskie tożsamości za ich kulturę macho, kontestując w ten sposób naśladowanie mężczyzn i krytykując parę „butch-fem” jako karykaturę pary heteroseksualnej (film Sex Revelations ukazuje tę wadę w jego środkowa część). Ataki te doprowadziły do ujednolicenia wyglądu lesbijek na wzór androgynicznych lesbijek , a następnie tak zwanych lesbijek „ szminki ” , bardzo kobiecych , które rozprzestrzeniły się poprzez reklamy .
To w latach 80. i 90. XX wieku pod kierownictwem Joan Nestle, a następnie teoretyków queer , pojawiła się obrona i rehabilitacja tożsamości lat 50. XX wieku , a także ich kodów identyfikacyjnych . Do drag king wystąpienie nowych przysługę, kanadyjski piosenkarz kd lang sukienki w męskim stroju na scenie iw życiu i punk rock jest lesbijką nawet nazywa się Butchies . We Francji te słowa pojawiły się w latach 90. i 2000. XX wieku , gdzie istniały już słowa na oznaczenie lesbijek płci męskiej, takie jak „trucker” lub „jules” / „nana” na określenie pary, a feministyczne osobowości, takie jak „Hélène Azenor lub Monique Wittig .
W 1990 , z Trouble dans le rodzajowych , Judith Butler dalej zrehabilitował się „butch-fem” dychotomii, tym razem z feministycznego punktu widzenia. Utrzymuje, że fakt, że populacje inne niż heteroseksualne mogą parodiować zachowania heteronormalne, pokazuje, że ta dwoistość zachowań nie jest naturalna, ale zintegrowana poprzez system nabytych norm kulturowych.
„Mięśnie” przyjmują zachowania, tempo, zawody, gusta i / lub ubiór charakterystyczny dla mężczyzn w kulturze zachodniej. Niektóre osoby transpłciowe mogą identyfikować się z „rzeźami”. Ale „butches” różnią się od trans kobiet do mężczyzn (FTM) ludzi , którzy identyfikują się z innej płci niż jednego przypisanego im w momencie urodzenia : zatem „butch” osoba niekoniecznie jest trans.
Z kolei „kobiety” przyjmują zachowania i kobiecy urok. Rzadziej są identyfikowane jako homoseksualne, a także mogą dać bardziej akceptowalny obraz lesbijek, ponieważ odpowiadają oczekiwanym kodom kobiecym. Zachowania i zwyczaje lesbijek z często wygodnymi, dobrze sytuowanymi społecznie dochodami określa się słowami „ szyk lesbijek ” lub „ lesbijka szminka ” (reprezentowane na przykład w filmie She Hate Me lub w serialu The L Word ) .
Tożsamość „Butch-fem” może rozciągać się na seksualność, określając praktyki seksualne i rozdzielając role w parze. Skojarzenie tych nazw rzeczywiście sugeruje komplementarność ról. Wynika to z uprzedzenia, że homoseksualiści to mężczyźni, którzy chcą uwieść heteroseksualne kobiety. Jednak to skojarzenie nie jest wyjątkowym modelem par: istnieją pary „fem-fem” i „butch-butch”, a także pary „fem-butch”. „ Kamienny but ” reprezentuje skrajny przypadek bardzo męskiej kobiety, która uwodzi kobiety i dostarcza im przyjemności bez wzajemności. W innych społeczeństwach pary żeńskie były tworzone zgodnie z wymogiem komplementarności, generalnie w formie kryterium wieku, na przykład wśród Nuer z Sudanu lub wśród Jorubów .
Pozorna stałość tożsamości jest równoważona przez wyrażanie gustów i indywidualnych różnic, oferując możliwość modulowania tożsamości. Bez przymusu homoseksualiści mogą przyjąć lub odrzucić jedną lub obie te tożsamości. Na przemian reprezentowały tożsamości, których należy bronić i zachować, lub które mają być krytykowane i przezwyciężane. W toku swojego niedawnego rozwoju historycznego uczestniczyli w społecznej konstrukcji tożsamości płciowych i wolności wyboru elementów różnic.
Mężczyźni homoseksualni używali terminu „butch” na określenie bardzo męskiego homoseksualisty . W „społeczności gejowskiej” geje można podzielić na dwa stereotypy: