Bois-d'Haine
| Bois-d'Haine | ||||
 Kościół Bois-d'Haine | ||||
 Heraldyka |
||||
| Administracja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Kraj | Belgia | |||
| Region | Walonia | |||
| Społeczność | Społeczność francuska | |||
| Województwo | Prowincja Hainaut | |||
| Miasto | Soignies | |||
| Gmina | Zarządzać | |||
| Kod pocztowy | 7170 | |||
| Strefa telefoniczna | 064 | |||
| Demografia | ||||
| Miły | Bois-d'Hainois | |||
| Populacja | 3978 mieszk. | |||
| Gęstość | 1304 inhab./km 2 | |||
| Geografia | ||||
| Informacje kontaktowe | 50 ° 30 ′ szerokości geograficznej północnej, 4 ° 13 ′ długości geograficznej wschodniej | |||
| Powierzchnia | 305 ha = 3,05 km 2 | |||
| Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Hainaut
| ||||
| Znajomości | ||||
| Oficjalna strona | za pośrednictwem witryny Zarządzaj [1] | |||
Bois-d'Haine (w Walonii i Picard El Botinne ) to belgijski wieś w gminie o Zarządzanie znajduje się w prowincji Hainaut w regionie Walonii . Przed połączeniem gmin w 1977 r . Była to pełnoprawna gmina .
Etymologia
Bois d'Haine ( po łacinie Bosca Hanica ) swoją nazwę zawdzięcza lasom rozciągającym się niegdyś wzdłuż rzeki Haine (z wioskami Haine-Saint-Pierre , Haine-Saint-Paul , Ville-sur-Haine itp.). Te zindywidualizowane pozostała część zachowała nazwę drewna.
Różni historycy wyjaśniają pochodzenie nazwy „Bois-d'Haine” poprzez jej położenie geograficzne: „las w pobliżu Haine”. Istnieje jeszcze jedna możliwość: Bois-d'Haine oznaczałby Bois de Haine (św. Paweł). Rzeczywiście, Bois-d'Haine pierwotnie zależało od parafii „Haina” (która w 1163 r. Z powodu istnienia dwóch oratoriów została podzielona na Haine-Saint-Pierre i Haine-Saint-Paul).
Pisownia tej nazwy przeszła wiele zmian w ciągu ostatnich stuleci. Oto jak sukcesywnie znajdujemy:
| Rok | Nazwa |
|---|---|
| 1010 | Bois-d'Haigne / Bos de Haïgne |
| 1263 | Bos-d'Haine |
| 1314 | Bos de Hayne / Bos de Haÿne |
| XV th | Drewno Haisne |
| 1563 | Hayne Wood / Hayne Bos |
| 1749 | Bois d'Hesne |
| 1775 | Bois-d'Haine |
Herb
Gmina Bois d'Haine posiadała herb, posługując się pieczęcią „z tarczą”, cesarskiego orła z koroną królewską, mającą jako wpisaną legendę „Eschevins Bois d'Haine”, którego ramiona były takie same jak te ze Świętego Cesarstwa Germańskiego, które były „ze złota z dwugłowym orłem piaskowym”
Folklor
Święto Caudii (lub Chaudeau): Święto obchodzone w Bois d'Haine we wtorek po ostatniej niedzieli czerwca.
Święto o bardzo starożytnych początkach trwa do dziś. W jej skład wchodzą dostojnicy, mistrz ceremonii, muzycy, wszyscy ubrani w kostiumy. Caudia to ceniony w Hainaut ajerkoniak , ale tu produkowany z mleka, cukru i mastellów pozyskiwanych przez młodzież, która w przeszłości żebrała do zmroku z farmy na farmę przy dźwiękach muzyki i bębnów. Po zakończeniu zadania tuzin jeźdźców z wierzchowcami ozdobionymi wielobarwnymi sztandarami wyrusza na poszukiwanie żebraków i prowadzi ich pod czcigodny kasztanowiec, gdzie trzy kotły zawieszone są z jarzmem nad ogniem wiązek. Następnie zbieracze przebierają się za kucharzy, robią kocioł, niosą kapłanowi garnek, po czym każdy pędzi z naczyniem do popularnego napoju. Komitet w fartuchu laboratoryjnym, rydwan młodych dziewcząt przebranych za wieśniaków, muzyka i pieśni zdobią tę uroczystość, której początki sięgają 1411 roku . Caudia lub Chaudeau to jedno z arcydzieł ustnego i niematerialnego dziedzictwa Federacji Walonia-Bruksela .
Osobowość
- Louise Lateau (1850-1883). Urodzona w Bois-d'Haine w biednej rodzinie, szybko bez ojca, Louise Lateau od najmłodszych lat borykała się z chorobą i biedą. Będąc jeszcze dzieckiem, opiekowała się chorymi w swojej wiosce i wykazywała wielką zdolność do służby, oddania i współczucia. Niewykształcona, głęboko wierząca i bliska proboszczowi, ciężko zachorowała w wieku 18 lat, a jej ciało było siedliskiem tajemniczych zjawisk. Pojawienie się stygmatów z 1868 r. Wywołało silne emocje wśród ludności i doprowadziło w następnych latach do fali spekulacji, zarówno naukowych, jak i religijnych, nie bez aspektów polemicznych. Louise Lateau przyciągała także, często wbrew sobie, wielu gości do swojego skromnego domu w Bois-d'Haine, wiosce, która dzięki niej zyskała rozgłos w kraju, a nawet za granicą. Jego sprawa kanonizacyjna została wprowadzona.