Binos

Ten artykuł jest projekt dotycząca gminy z Haute-Garonne .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{projekt}} można usunąć, a artykuł ocenić jako będący na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł z gminy Francja .

Binos
Ogólny widok.
Administracja
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Departament	Górna Garonna
Miasto	Saint-Gaudens
Międzywspólnotowość	Wspólnota gmin Haut Garonnaises Pireneje
Mandat burmistrza	Franciszek Guaus 2020 -2026
Kod pocztowy	31440
Wspólny kod	31590
Demografia
Miły	Binosois
Ludność miejska	44  mieszk. (2018 )
Gęstość	22  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe	42°54′07″ północ, 0°37′05″ wschód
Wysokość	Min. 669  m Maks. 1606  m²
Powierzchnia	1,96  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Obszar atrakcji	Gmina z wyłączeniem atrakcji miasta
Wybory
Oddziałowy	Kanton Bagnères-de-Luchon
Ustawodawczy	ósmy okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: region Oksytanietanie Binos Geolokalizacja na mapie: Górna Garonna Binos Geolokalizacja na mapie: Francja Binos Geolokalizacja na mapie: Francja Binos

Binos jest francuski gmina znajduje się w dziale z Haute-Garonne , w regionie Occitan .

Jego mieszkańcy nazywani są Binosois.

Geografia

To miasto znajduje się w Pirenejach w Comminges , 40  km na południowy zachód od Saint-Gaudens . Jest to miasto graniczące z departamentem Hautes-Pyrénées .

Gminy przygraniczne

Binos sąsiadujące z gminami

Esbareich ( Hautes-Pyrénées ) (przy czteropunktowym )	Signac
Sost ( Hautes-Pyrénées )
	Bachos

Hydrografia

Geologia i ulga

Powierzchnia gminy wynosi 196  ha; jego wysokość waha się od 669 do 1606  metrów .

Trasy komunikacyjne i transport

Dojazd regularną międzymiastową linią komunikacyjną sieci Arc-en-ciel (dawniej SEMVAT ).

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został zakwalifikowany w 2010 r. jako „klimat obrzeży Montargnard”, zgodnie z typologią klimatów we Francji, która wówczas miała osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wychodzi z typu „klimatu górskiego” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatów we Francji kontynentalnej. W tym typie klimatu temperatura szybko spada w zależności od wysokości. Minimalne zachmurzenie zimą i maksymalne latem. Wiatry i opady różnią się znacznie w zależności od miejsca.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000 Średnia roczna temperatura: 11,3  ° C Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 5,8 dni Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 4,3 dni Roczna amplituda termiczna: 14,2  ° C Roczna akumulacja opadów: 1182  mm Liczba dni opadów w styczniu: 9,9 dni Liczba dni opadów w lipcu: 8,2 d

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, w rzeczywistości przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średni spadek opadów, przy jakkolwiek silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być zapisywane na stacji meteorologicznej z Meteo France najbliższego „Mauleon Barousse” w gminie Mauleon Barousse zlecenie w 1995 roku i znajduje się 8  km w linii prostej , gdzie średnia roczna temperatura wynosi 12,3  ° C i tym ilość opadów w latach 1981-2010 wynosi 1 121,4  mm . Na najbliższej historycznej stacji meteorologicznej "Saint-Girons" w miejscowości Senconac w departamencie Ariège , oddanej do użytku w 1949 r. i na 43  km , średnia roczna temperatura zmienia się o 12,2  °C w okresie 1971-2000, w 12,3  ° C w latach 1981-2010, następnie w 12,7  ° C w latach 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Binos jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE . Gmina jest również poza atrakcją miast.

Zagospodarowanie terenu

Teren miasta, jak wynika z bazy danych Europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem półnaturalnych lasów i środowiska (59,2% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (59,2) %). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: lasy (59,2%), łąki (40,7%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównania ewolucji z czasem użytkowania gruntów w miejscowości (lub terytoriów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Od korzenia Ibero-Basque-Aquitaine * bin „wysokość” i przyrostka miejsca Akwitanii -os .

Historia

Zobacz Bachos-Binos .

Polityka i administracja

Załączniki administracyjne i wyborcze

gmina należąca do ósmego okręgu wyborczego Haute-Garonne , gminy Cagire-Garonne-Salat i kantonu Bagnères-de-Luchon (przed redystrybucją departamentów w 2014 r. Binos był częścią byłego kantonu Saint-Béat ) oraz przed1 st styczeń 2017była częścią wspólnoty gmin kantonu Saint-Béat .

Trendy i wyniki polityczne

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Kropka		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 2001	W trakcie	Francis guaus	DVG	Urzędnik

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 r. W 2018 r. gmina liczyła 44 mieszkańców, co stanowi wzrost o 4,76% w porównaniu z 2013 r. ( Haute-Garonne  : + 6,32 %, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%). Ewolucja populacji   [  edytuj  ] 1793 1800 1806 1821 1831 1954 1962 1968 1975 88 50 74 75 74 34 32 35 28 Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1) 1982 1990 1999 2006 2007 2012 2017 2018 - 26 22 18 29 30 42 43 44 - Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna . (Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

Ewolucja rangi gminy

według ludności gminy lat:	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2009	2013
Pozycja gminy w wydziale	572	545	574	578	582	573	571	563
Liczba gmin w departamencie	592	582	586	588	588	588	589	589

Gospodarka

Gospodarka gminy opiera się zasadniczo na hodowli .

Edukacja

Binos jest częścią akademii w Tuluzie .

Aktywności sportowe

Ekologia i recykling

Lokalna kultura i dziedzictwo

Miejsca i zabytki

Binos to typowa wioska w dolinach Pirenejów.

Złożona głównie z kamiennych domów i dachów z łupków , wieś zachowała urok dawnych wsi. Do dziś zachowała się stara baszta , znajdująca się przy wjeździe do wsi. Binos jest ślepym zaułkiem, wioska od dawna jest chroniona przed turystami. Nawet dzisiaj niewiele osób zna to miejsce. Kilka ścieżek wychodzących ze wsi pozwala wspiąć się na przełęcz, która przez długi czas służyła do handlu z doliną Barousse lub zejść do doliny przez sąsiednie wsie.

• St. Lawrence Church romańskiej randki początki sięgają XII -tego  wieku .
• Monumentalna marmurowa rzeźba dwóch ptaków ( jaskółki  ?)
• Datowanie wieży zamku z XII -tego  wieku do XX th  wieku było kilka korekt. Ta cecha jest dungeon Czworoboczne budynki XII th  century . Pierwotnie wieża była dziesięć metrów, ale w końcu XX th  wieku , wieża jest zmniejszona o jedną trzecią jego wysokości. Ten zamek należał do księżnej Binos.
• W elewację północną wieży wkomponowano bliźniacze przęsło w trójdzielnym łuku . Jest to ostatnia pozostałość dawnego zamku rodziny Binos, że pochodzi z XII TH - XIII th  century . Rodzina Binos przez kilka stuleci ugruntowała swoją władzę nad górnymi Commingami , m.in. około 1550 roku przebudowali kaplicę Notre-Dame de Polignan .
• Pijący.
• Żeby ją zobaczyć.

• Monumentalna rzeźba dwóch marmurowych ptaków i kościół św. Wawrzyńca

• Wieża zamkowa

• Geminine Bay , pozostałości starego zamku rodziny Binos

• Domy, odrestaurowana umywalnia i poidła

Osobowości związane z gminą

Aby wejść głębiej

Bibliografia

Powiązane artykuły

• Lista gmin Haute-Garonne
• Dawne miasta Haute-Garonne
• Architektura romańska w Pirenejach

Linki zewnętrzne

• Binos na stronie National Geographic Institute

Uwagi i referencje

Notatki i karty

• Uwagi

1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
2. Odległość jest obliczana w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a siedzibą miasta.
3. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi zwalidowanej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
4. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

• Karty

1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (dostęp 14 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

1. Mapa IGN pod Géoportail
2. Katalog geograficzny gmin , publikowany przez Narodowy Instytut Informacji Geograficznej i Leśnej , [ czytaj online ] .
3. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 6 lipca 2021 )
4. "  Klimat we Francji metropolitalnej  " , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020(dostęp 6 lipca 2021 )
5. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (konsultacja 6 lipca 2021 r. )
6. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
7. „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (wyrocznia) Occitanie  ” , na occitanie.chambre-agriculture.fr ,2020(dostęp 6 lipca 2021 )
8. „  Station Météo-France Mauléon-Barousse - metadata  ” , na Donneespubliques.meteofrance.fr (dostęp 6 lipca 2021 r. )
9. „  Orthodromy between Binos and Mauléon-Barousse  ” , na fr.distance.to (dostęp 6 lipca 2021 ) .
10. „  Stacja Météo-France Mauléon-Barousse – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i ewidencje  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 13 lipca 2021 r . ) .
11. „  Orthodromy between Binos and Senconac  ” , fr.distance.to (dostęp 6 lipca 2021 ) .
12. "  Stacja meteorologiczna Saint-Girons - Normy za okres 1971-2000  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 6 lipca 2021 )
13. "  Stacja meteorologiczna Saint-Girons - Normy za okres 1981-2010  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 6 lipca 2021 )
14. "  Stacja meteorologiczna Saint-Girons - Normy za okres 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 6 lipca 2021 )
15. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 27 marca 2021 r . ) .
16. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 27 marca 2021 ) .
17. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp 27 marca 2021 r . ) .
18. "  Baza obszarów atrakcyjności miast 2020 r.  " , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
19. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w obszarze miejskim  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 27 marca 2021 r . ) .
20. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 14 kwietnia 2021 )
21. Organizacja spisu na insee.fr .
22. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
23. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
24. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
25. INSEE , „  Populacja według płci i wieku pięciu lat od 1968 do 2012 r. (od 1990 do 2012 r. dla departamentów zamorskich)  ” , na stronie insee.fr ,15 października 2015 r.(dostęp 10 stycznia 2016 r . ) .
26. INSEE , „  Populacje prawne 2006 zamorskich departamentów i społeczności  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2009(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
27. INSEE , "  Legalne populacje 2009 departamentów i społeczności zamorskich  " , na insee.fr ,1 st styczeń 2012(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
28. INSEE , „  Populacje prawne 2013 departamentów i społeczności zamorskich  ” , na stronie insee.fr ,1 st styczeń 2016(dostęp 8 stycznia 2016 r . ) .
29. „  Kościół św. Wawrzyńca – Kościoły i dziedzictwo religijne Francji  ” (dostęp 28 października 2019 r . ) .
30. Dziedzictwo gmin Haute-Garonne - Tom 2 ( ISBN  9782842340810 ) , s.  1295-1296.