Bernard Cavanna

Bernard Cavanna Obraz w Infobox. Bernard Cavanna podczas próby poruszonego słoika w Douai Biografia
Narodziny 6 listopada 1951
Nogent-sur-Marne
Narodowość Francuski
Czynność Kompozytor
Inne informacje
Ruch Muzyka klasyczna

Bernard Cavanna to francuski kompozytor urodzony w 1951 roku w Nogent-sur-Marne , pianista z wykształcenia. Współpracuje z Henri Dutilleux , Aurelem Stroë , Georgesem Aperghisem i Paulem Méfano, ale mimo to uważa się zasadniczo za samouka .

Często współpracuje z reżyserami teatralnymi i filmowymi , takimi jak Jean Gillibert , Antoine Vitez , Alain Fleischer , z choreografem Angelin Preljocaj , Caroline Marcadé .

Stworzenie Grant 1984, Villa Medici 1985, UNESCO Kompozytor Trybuna 1994, SACEM Prize 1998, Muzyka klasyczna Victory 2000, SACD Muzyka Grand Prix 2007, Charles-Cros Prize 2011 (najlepiej CD i DVD) został dyrektorem Narodowej Szkoły Muzycznej w Gennevilliers od 1987, prezes 2e2m Ensemble i Atelier du Plateau.

Biografia

Bernard Cavanna to francuski kompozytor urodzony dnia 6 listopada 1951 w Nogent-sur-Marne, wschodnich przedmieściach Paryża.

To właśnie w tych dzielnicach, w tamtych czasach na wpół mieszczańskich, na wpół robotniczych, Bernard Cavanna dorastał przy 56 rue Théodore Honoré, ulicy dobrze opisanej w filmie przez Delphine de Blic , The skin on the table (Les filmy d 'tutaj / 2010).

Od 9 roku życia pobierał lekcje gry na fortepianie u Anne Costes (1888-1982), która również wprowadziła go w harmonię.

Pisząc zamiast studiów fortepianowych, przerwał te studia w wieku 13 lat, aby samemu odkryć bardziej współczesną literaturę, pracując samotnie nad harmonią, czytając tylko cenne dzieło Alberta Lavignaca .

W wieku 18 lat wznowi naukę gry na fortepianie u Charlesa Hervé, który będzie miał na niego decydujący wpływ, „interpretacja jako akt kompozycji”.

Jego kariera jako kompozytora pozostaje jednak samoukiem, przerywana uderzającymi spotkaniami z Henri Dutilleux, któremu od 1968 do 1983 roku przedstawia swoje dzieło co roku, Georges Aperghis , Maurice Ohana i Paul Méfano, który jest bardzo zainteresowany jego pierwszymi kompozycjami. ( Canzone 2 ), a następnie pomaga mu je produkować z zespołem 2e2m (Koncerty w Centre Pompidou, Museum of Modern Art, Orleans Festival).

W 1972 roku Bernard Cavanna odkrył na Royan Festival muzykę rumuńskiego kompozytora Aurela Stroë (1932-2008). To było dla niego prawdziwe objawienie.

Ich spotkanie w 1979 roku przypieczętowało bardzo silną przyjaźń. Aurèle Stroë, uciekając przed reżimem Ceausescu , pozostaje z Bernardem Cavanną przez rok.

Ten ostatni wyreżyserował z Laurence'em Pietrzakiem film poświęcony jego „mentorowi”. Aurèle Stroë, wywiady z Bernardem Cavanną (Filmy z tego miejsca / 2000. Prix Classique en images / Louvres 2001. Wybór na festiwalu w Lusas. Dystrybucja w Paryżu: MK2).

Od tamtych lat Cavanna zachowuje silne przywiązanie do swojego popularnego pochodzenia, co można znaleźć w późniejszych pracach, takich jak Karl Koop Konzert czy À agité du bocal oraz nieufność, a nawet nieufność do wszystkiego, co dotyczy zbyt wielu „cennych” pism.

Niektórzy będą mówić o dużej wolności w odniesieniu do dogmatów i będą odwoływać się do eklektyzmu, który łączy w sobie całkowicie intuicyjną inwencję oraz mieszankę romantycznych spuścizny i popularnej inspiracji .

W 1979 roku napisał Io po fragmentu z Ajschylosa ' Prometeusza , instrumentów głosowych i dwunastu, który miał premierę w 1981 roku przez zespół A Sei Voci i Ensemble 2e2m pod kierunkiem Rachid Safir . Ta praca została zauważona i prowadził bardzo Bernard Cavanna współpracować ponownie w 1982 roku na muzyce Eurypidesa kawałka ' , Ion zlecenie na Festival d'Avignon . Nic nie pozostało z tego muzycznego spektaklu teatralnego, dzieła, któremu Bernard Cavanna całkowicie zaprzeczył, znajdując zbyt wiele podobieństw do poprzedniego utworu i bez dostatecznej dramatycznej sprężyny.

W 1984 roku uzyskał stypendium na twórczość, aw następnym roku został wybrany rezydentem Académie de France w Rzymie w Villa Medici, gdzie zaprzyjaźnił się z fotografem Patrickiem Faigenbaumem oraz filmowcami Alainem Fleischerem i Pierre-Henri Salfatim, z którymi potem przez długi czas współpracował (skomponował muzykę do różnych swoich filmów, m.in. Tolerance i Rome Romeo ).

Przed ten pobyt w Rzymie jako rezydenta w Villa Medici, Bernard Cavanna pracował dla teatru w szczególności z Antoine Vitez ( La Mouette przez Tchekhov i Le Héron przez Aksionov , Théâtre de Chaillot , 1984), z Danielem Martinem dla Mariage de Gombrowicza , Stuart Seide for Shakespeare's A Midsummer Night 's Dream , czyli Medea Eurypidesa w reżyserii Jeana Gilliberta z Comédie Française (Cour d'honneur / Palais des Papes in Avignon, Théâtre de l'Odéon / Paris, 1981-82 oraz taniec z pierwsza współpraca z Angelinem Preljocajem ( Le petit napperon rouge , Zenith / Paris).

Na prezydencką inaugurację Grande Halle de la Villette w 1985 roku napisał komplet utworów na saksofony, w tym Goutte d'or blues dla Daniela Kientzy . Utwór ten znajduje się obecnie w repertuarze wielu saksofonistów na całym świecie i został zaadaptowany przez innych artystów (klarnecistę Sylvaina Kassapa czy, ostatnio, dzwoniącego na dudach Erwana Keraveca ).

W Rzymie Bernard Cavanna zaczyna pisać swoją operę na podstawie adaptacji książki Junichiro Tanizakiego Kagiego (Klucz) Daniela Martina pod tytułem La confession impudique. Koncertuje z różnymi fragmentami aż do powstania scenografii na festiwalu Musica w 1992 roku oraz w Théâtre des Amandiers w Nanterre z Orchestre de Mulhouse pod dyrekcją Luca Pfaff  ; praca zostanie powtórzona podczas długiej trasy koncertowej w 2000 roku w innej produkcji wyreżyserowanej przez Gustavo Frigerio i pod dyrekcją Oliviera Dejoursa .

Spotkanie w 1987 roku ze szwajcarską skrzypaczką Noëmi Schindler, któremu towarzyszyło powołanie na stanowisko dyrektora National School of Music of Gennevilliers, było decydujące w jego karierze. Pisze i zawsze dla jego uwagi wszystkie swoje utwory na skrzypce (solowe, kameralne czy koncertowe), które Noëmi Schindler tworzy i nagrywa na płytach CD.

Cavanna zaprzyjaźnił się także z wydawcą Georges Kan (European Musical Editions), z którym blisko współpracował w latach 1995-2005. Następnie, po zaprzestaniu działalności wydawniczej, Cavanna przejął cały zbiór jego partytur, a „wydawane pod nazwą Editions of wzburzony . To wydawnictwo o strukturze asocjacyjnej oferuje zatem większość partytur autora do bezpłatnego pobrania.

W 1994 roku Cavanna napisała jeden z utworów, który stał się symbolem jej stylu i zaangażowania, Messe, un jour Ordinary . To dzieło przywołuje i przeciwstawia liturgiczne słowo (słowo pionowe) temu bardziej minimalnemu (wyrazowi poziomemu) kobiety uzależnionej od dryfowania, Laurence  ; teksty pochodzą z filmu Jean-Michela Carré , Galère de femmes (1993).

Utwór, napisany na trzech solistów, chór i zespół 15 muzyków, z bardzo wymowną solówką w centrum utworu (dającym następnie serię krótkich utworów na skrzypce solo Fauve ) miał swoją premierę na festiwalu Musica pod dyrekcją Rachida Safira, a następnie od 1995 roku przez Ensemble Ars Nova pod dyrekcją Philippe'a Nahona , z którym Bernard Cavanna współpracuje do dziś.

W 1999 roku, w ramach Festiwalu Présences , Noëmi Schindler stworzył z Orkiestrą Filharmoniczną Radia France pod dyrekcją Dominique My kolejny równie symboliczny utwór w karierze kompozytora - Koncert skrzypcowy . Praca ta była następnie przedmiotem różnych tras koncertowych (Francja, Japonia, Finlandia, Dania, Hiszpania, Rumunia), została nagrana na CD i otrzymała różne nagrody (UNESCO Tribune, Victoire de la musique / 2000).

Drugi ruch Koncertu skrzypcowego , jest od 4 th  ruch jego pierwszej trójki na skrzypce, wiolonczelę i akordeon - stać się fetyszem szkolenia Cavanna - skomponowany w 1995 roku, to pierwsza praca z akordeonu, który jest napisany dla Pascala Contet .

Ta druga część również została zaczerpnięta z muzyki skomponowanej do choreografii Angelina Preljocaja The Anoure z tekstu Pascala Quignarda (Avignon / Théâtre de la Ville / 1995). Bardzo symptomatyczne dla twórczości Bernarda Cavanny, dzieło może powstać na różnych etapach, jak wiele szkiców. Ruch ten, w formie pisemnej trio ( 4 th  ruchu) zostanie wyreżyserowany przez Odile Duboc , Daniel Dobbels , Sophie Mathey lub „próbki” o zespole rockowym.

Bernard Cavanna inauguruje sposób pisania w „zamkniętym wszechświecie”, złożonym z różnych warstw, czasem niezmiennego „obiektu dźwiękowego” bez formalnego powiązania, wyizolowanego przedmiotu, który uniemożliwia „pionową” analizę wszystkich elementów.

Kolejne utwory są czasami przepojone nostalgią za starożytnym światem i są mniej wybiegające w przyszłość: pięć utworów na harfę, melodie w tonacji z datą ważności, symfonia Gennevilliers, Zair-Actualités - opera w inscenizacji Michela Rostaina -, Trio z akordeonem n ° 2, Trio na klarnet basowy, kontrabas i marimbę .

W 2008 i 2009 roku, na prośbę Jean-Claude'a Casadesusa , Bernard Cavanna został powitany jako „kompozytor rezydent” z Lille National Orchestra .

Następnie są wydawane i nagrywane dla wytwórni AEON dwa utwory koncertujące , w tym samym duchu, co Koncert skrzypcowy i Msza w zwykły dzień  : Koncert szanghajski na skrzypce, wiolonczelę i wielką orkiestrę (Noëmi Schindler / skrzypce, Emmanuelle Bertrand / wiolonczela, pod dyrekcją Petera Rundela ) oraz Karla Konzerta na akordeon i orkiestrę, stworzonej przez jego dedykowanego Pascala Conteta pod dyrekcją Grant_Llewellyn .

W Szanghaju concerto pożycza od kawałek napisany przed i premiera w Szanghaju w 2006 roku, utwór napisany dla erhu solo i orkiestrę (wariacje pentatonicznej na dobrze pochowany tematu / zlecone przez Radio-France-Shanghai Symphony Orchestra / batutą Zhang Yi).

Kompozycja koncertu szanghajskiego , której pisanie przypada na czas śmierci jego przyjaciela kompozytora Aurèle Stroë, opiera się na zapożyczeniach muzycznych, oryginalnych lub apokryficznych: taktowanie Chaconne na skrzypce solo Bacha dla pierwszej części, popularnego tematu chińskiego na sekundę lub, po czwarte, sposób myślenia o muzyce, „bloków” przez Aurele Stroe gdzie fałszywe cytaty są mieszane w stylu Mszy Notre Dame przez Guillaume de Machaut .

Karla Koop Konzert (Karl Koop jest nazwisko dziadka Bernard Cavanna'S) kolejno wykorzystuje starą akordeon przed 1930 i klasycznego akordeonu. „Piskliwe” i popularne brzmienie akordeonu musette było decydujące dla napisania tego koncertu, jak podkreśla kompozytor: „Nigdy nie wyobrażałbym sobie pisania koncertu akordeonowego, gdyby Pascal Contet nie grał mi tego starego. Akordeon włoski, datowany z lat trzydziestych XX wieku prezentujący tylko trzy rzędy przycisków po prawej stronie, unikalny system harmonii po lewej, a przede wszystkim charakterystyczny dla ówczesnej muzyki popularnej dźwięk „musette”, w którym instrumentem był akordeon - no, instrument pracującej młodzieży, zagubionej, ale mimo wszystko w nadziei na świętowanie, upojonej alkoholem, wielkimi czerwonymi i trójbitymi rytmami, by zapomnieć o minionych wojnach lub nie myśleć o tej, która ma nadejść, młodzieńca, który należał do moich rodziców , mojego dziadka ze strony matki Karla Koopa, jeńca wojennego w 1917 r., uczącego się równie dobrze grać na akordeonie, który właśnie dał mu Czerwony Krzyż, jak i oczyszczać równiny Północy, zawsze w skromnym samouku ”.

Równolegle z pisaniem tych dwóch koncertów Bernard Cavanna zaadaptował siedem arii ze swojej opery La confession impudique , którą nazwał Siedem okrutnych pieśni (stworzonej przez sopranistkę Rayanne Dupuis i Ensemble Intercontemporain / reżyseria: Jonathan Nott ) i skomponował utwór dla altówka solo (na uwagę Hélène Desaint ) oraz pięć instrumentów zatytułowanych Trois strofy na imię Patrice Lumumba . W tej nietypowej formacji, w przeciwieństwie do altówki solo, violi da gamba , dwóch kontrabasów (ze skordaturą ), harfy i trzech kotłów, które są używane w technice gry zapożyczonej z zarby . Stworzone przez Hélène Desaint i zespół 2e2m pod kierownictwem Pierre'a Roulliera , te Strophes (nawiązujące do dzieł Henri Dutilleux, ale skierowane do postaci, której los był znacznie bardziej tragiczny niż los Sachera ) wykorzystują nieoczekiwane dźwięki.

Od 2010 roku Bernard Cavanna zajął się pisaniem projektu, który pielęgnował przez wiele lat, polegającego na wprowadzeniu do muzyki broszury Celine , A agitated bocal .

„Céline pracująca na swojej stronie zawsze szukała„ małej muzyki ”między słowami. To była obsesja. To zdanie było ważne tylko wtedy, gdy usłyszano „jej” małą muzykę. Czy moglibyśmy wtedy nałożyć kolejny? Zadawałem sobie to pytanie przez długi czas. Czy dotknięcie takiego pomnika nie grozi uszkodzeniem go zbędnym graffiti? "

40-minutowe dzieło, napisane dla zespołu Ars Nova, gromadzi trzy tenory i zespół osiemnastu instrumentów, w których zderzają się instrumenty klasyczne z dwoma dudami, róg myśliwski, cymbał, organy beczkowe, wiertło, bębny, hamulec, akordeon. Ten niejednorodny zbiór prezentuje najsilniejszą heterogeniczność napotkaną w pracach Bernarda Cavanny. To „uczciwa orkiestra”, zgodnie z nazwiskiem autora, dla utworu, którego podtytuł brzmi „bousin na trzy niedopasowane tenory i uczciwą orkiestrę”. Ten wysoko ceniony utwór wzbudził różne kontrowersje, zwłaszcza w Paryżu i Orleanie; Bernard Cavanna został oskarżony o obronę siarkowego Louisa-Ferdinanda Céline, podkreślając jeden z jego tekstów, który był zbyt skatologiczny i brudny w stosunku do Sartre'a. Niektóre wpływowe osoby próbowały - na próżno - odwołać koncerty w Paryżu czy na prowincji (listy kierowane do minister kultury Fleur Pellerin przez senator-burmistrz Orleanu, list adresowany do DRAC w Poitou-Charente).

Ta kontrowersja była tematem filmu reżyserki Delphine de Blic, która nakręciła już film o Bernardzie Cavannie ( Skin on the table / Les Films from here, 2008), pod tytułem zapożyczonym od wielkiego specjalisty przez Céline, Emile Brami : Kamień w bucie (rozprowadzany przez Label l'Empreinte digitale).

Po trasie koncertowej i nagraniu przez zespół Ars Nova z À Agité du Bocal , Bernard Cavanna milczał przez dwa lata, nie produkując żadnych utworów.

W 2016 roku ostatecznie napisał nowy utwór na wiolonczelę solo, zamówiony na Beauvais Cello Festival i na uwagę wiolonczelistki Emmanuelle Bertrand , Na akordeonie Henri Dutilleux oraz utwór na orkiestrę symfoniczną i zespół smartfonów., Geek bagatelles na zamówienie: GRAME de Lyon i Orchestre de Picardie pod dyrekcją Arie van Beek .

„Od czasu napisania utworu na wiolonczelę solo ( Sur un accord d'Henri Dutilleux / 2016) i Geek bagatelles na orkiestrę (2016) moja twórczość bardzo się zmieniła i odbiega od wszystkiego, co mogłoby się zdarzyć. (Do tej pory czułem się blisko takich malarzy jak George Grosz, Otto Dix lub bliżej nas Francis Bacon / por. Msza w zwykły dzień, Karl Koop Konzert, Podekscytowany bocal …). Dziś - być może w nadchodzącym wieku - czuję potrzebę zastosowania się do ekspresji muzyki, która ma nadejść, większego dystansu, który zmusiłby mnie do uniknięcia płaczu, jęku, krzyku, jęczącej gwałtowności; graj bardziej na inscenizacji struktur dźwiękowych, nie próbując wciągać ich w odcisk, który można porównać do przesadnie zorientowanego gestu. Zagrajmy materiałami, z których może narodzić się ekspresja ”.

Nagrody-nagrody

Sacem Prize za najlepszą kreację dla Messe, un jour zwykły , 1998;

Laureat Międzynarodowej Trybuny Unesco (1999) i Victoire de la musique (2000) za Koncert skrzypcowy  ;

Grand prix de la musique de la Sacd, 2007, Nagroda Charlesa Crosa za DVD La peau sur la table , 2009

Arthur Honegger International Prize - Fondation de France , 2013;

Wielka nagroda za symfoniczną karierę Sacem, 2014

Katalog utworów - według gatunku / szkolenia (niewyczerpujący)

Utwory solistyczne

Trzy wersje: klawesyn, organy lub dwa fortepiany. Czas trwania: od 3 min do 4 min 30 s Ed. Salabert Na saksofony sopranowe i sopraninowe oraz taśmę magnetyczną (zestaw składa się z 12 saksofonów) Czas trwania: 6:30 Ed. Salabert sześć utworów na skrzypce Czas trwania: 9 min Editions de l'Agité Czas trwania: 13 min Editions de l'Agité Czas trwania: 10 min Editions de l'Agité Czas trwania: 6 min Editions de l'Agité na fortepian na zlecenie Radio-France 2004 Czas trwania: 2 min Editions de l'Agité Czas trwania: 6 min Editions de l'Agité na dudy (2012) (drony w C) Czas trwania: 6:30 Editions de l'Agité na dudy, 2014 ' (drony w C) Czas trwania: 6 min Editions de l'Agité do dud (drony w C) i taśma magnetyczna Czas trwania: 8 min Editions de l'Agité wiolonczela solo, 2016 Czas trwania: 4 min Editions de l'Agité

Muzyka kameralna

Na flet w G, obój, wiolonczelę, klawesyn i perkusję Czas trwania: 10 min Ed. Salabert skrzypce, wiolonczela, akordeon Czas trwania: 12 min Editions de l'Agité skrzypce, wiolonczela, akordeon Czas trwania: 11 min Editions de l'Agité Czas trwania: 13 min Editions de l'Agité teksty Ericha Frieda, Dietrischa Ashera, Mariny Tsvétaïevy Czas trwania: 10 min Editions de l'Agité Czas trwania: 30 min Editions de l'Agité na skrzypce i fortepian Na zlecenie konkursu Long-Thibaud / 2008 Czas trwania: 7 min Editions de l'Agité Czas trwania: 7 min Editions de l'Agité na 2 klarnety (2012) na podstawie cytatu Kateriny Fotinaki Zamów w firmie SACEM Czas trwania: 6 min Editions de l'Agité Czas trwania: 7 min Editions de l'Agité

Zespół instrumentalny

orkiestra: fl (również piccolo), obój (także róg angielski), 2 klarnety (także mały klarnet w klarnecie basowym i eb), fagot (także kontrabason), róg, trąbka, puzon, perkusja, akordeon, 2 skrzypiec, altówka, wiolonczela kontrabas (5 strun) Czas trwania: 22 min Editions de l'Agité zespół 18 muzyków (flet (również rys. i fl. w G), klarnet (także bas), saksofon sopranowy (także saks. baryton), róg, trąbka, puzon, dwa statywy perkusyjne (w tym talerz i Zarb), bandoneon, 2 harfy, instrumenty klawiszowe (fortepian i syntezator) Editions de l'Agité teksty Ericha Frieda, Dietrischa Ashera, Mariny Tsvétaïevy Czas trwania: 10 min Editions de l'Agité na altówkę solo, viola da gamba, dwa kontrabasy, harfę i kotły Czas trwania: 10 min Editions de l'Agité na skrzypce solo i wiolonczelę, klarnet, akordeon i cztery instrumenty chiński tradycyjny (di, gu-zheng, pipa, erhu) Zamów z Chai Traditional Taïwan Czas trwania: 8 min Editions de l'Agité Społeczna, popularna i realistyczna komedia na akordeon i orkiestrę wersja na 17 instrumentów (fl, clar, dudy) saksofon fagot - tp róg trb tba 2 perc. Klawesyn, smyczki: 1 1 1 1 1) (Róg zabiera również bagażnik w D) Czas trwania: 17 min Editions de l'Agité z tekstu Louisa-Ferdinanda Céline (red. Gallimard) Porządek państwowy 3 tenory i zespół 18 muzyków: kl. saksofon, 2 dudy (drony w C i drony w Bb), róg (także trąbka w D), trąbka (także trąbka ślizgowa), puzon, tuba, akordeon, organy beczkowe (42 dźwięki), cymbalum, 2 instrumenty perkusyjne, skrzypce, altówka , wiolonczela, 2 kontrabasy. Czas trwania: 42 min Editions de l'Agité

Chór i zespół

z fragmentu Prometeusza Ajschylosa Na mezzo, chór mieszany, 12 instrumentów (flet basowy, 3 oboje, 2 trąbki, 2 puzony, 2 perkusje, pozytyw organ / klawesyn, wiolonczela) Czas trwania: 30 min Editions de l'Agité na sopran liryczny i tenor, sopran lekki, chór mieszany i 15 instrumentów: klarnet (także mały klarnet i bas, saksofon sopranowy (także baryton), trąbka (także mała trąbka), róg, puzon, organy, 3 akordeony, harfa , 2 perc. Skrzypce, kontrabas. Czas trwania: 30 min Editions de l'Agité 3 sop., 3 mez. 3 dziesięć. 3 bary. Czas trwania: 8 min Editions de l'Agité

Orkiestra

orkiestra: 2 fl. ( 2 e także piccolo), 2 oboje ( 2 e także róg angielski) 2 klarnety ( 2 e także klarnet), klarnet basowy, saksofon sopranowy, 4 rogi, 2 trąbki, 2 puzony, harfa, kotły, 2 perc. akordeon, struny: 12 10 8 6 6 (możliwe również z 4 basami) Czas trwania: 22 min Editions de l'Agité Order zespołu międzywspółczesnego (pełna wersja / 2006) zespół 18 muzyków (flet (również rys. i fl. w G), klarnet (także bas), saksofon sopranowy (także saks. baryton), róg, trąbka, puzon, dwa statywy perkusyjne (w tym talerz i Zarb), bandoneon, 2 harfy, instrumenty klawiszowe (fortepian i syntezator) lub orkiestra symfoniczna: 2fl (także zdj.), hbt, cor anglais, 2clar, clar. bass 2 bas, 2cors, 2tp, 2tb, harfa, cymbalum, 2 perc. ciągi znaków: (minimum 3 0 2 2 1 Czas trwania: 18 min do 50 min Editions de l'Agité (3 3 3 3 - 4 3 3 1? 6 perc. Timb. Piano, Celesta, Harp, strings: 16 14 10 8 8) Na zlecenie Orchestre Nationale des Pays de la Loire Czas trwania: 30 min Editions de l'Agité Na zlecenie Radio France i Shanghai Symphony Orchestra Erhu solo (3 3 3 3 - 4 3 3 1 1 4 perc. Timb. Piano / Celesta, smyczki: 16 14 10 8 8) Czas trwania: 11 min Editions de l'Agité Społeczna, popularna i realistyczna komedia na akordeon i orkiestrę (2 2 dudy 2 2 - 2 2 2 1? 4 klawesyn perc., Smyczki: 8 6 4 4 3) rogi również biorą trąbkę w D Na zlecenie Lille National Orchestra Czas trwania: 17 min Wydania l? Agité Na zlecenie Radio France i Orchester national de Lille (3 3 3 3 - 4 3 3 1 1 4 perc. Timb. Piano / Celesta, smyczki: 16 14 10 8 8) Czas trwania: 37 min Editions de l'Agité na orkiestrę symfoniczną i zespół smartfonów Czas trwania: 13 min (2 2 2 2 - 2 2 1 0 - 2 struny ok .: 8 6 4 4 2 Editions de l'Agité

Opera

Wersja z 1999 r. Napisana dla: 4 śpiewaków, dwóch tancerzy (ad.lib), zespołu 18 muzyków (flet (także rys. I fl. In g), klarnet (także bas), saksofon sopranowy (także saksofon barytonowy), róg, trąbka , puzon, dwa stoły perkusyjne (w tym cymbalum i Zarb), bandoneon, 2 harfy, instrumenty klawiszowe (fortepian i syntezator) Czas trwania: 2h10 min Editions de l'Agité Przedstawienie dla młodych widzów na 5 śpiewaków i 3 instrumenty (skrzypce, wiolonczela, akordeon). Czas trwania: około 1 godziny Editions de l'Agité Na zlecenie Quimper National Scene, Cornouailles Theatre Libretto Michela Rostaina, kontynuacja z opery Mozarta Zaïde Soprano, tenor, 2 barytony Fl, hbt, clar, bas., Horn, 12 smyczków (4 3 2 2 1) Czas trwania: 20 min Utwór ten można wykonać tylko po operze Mozarta Editions de l'Agité

Zasoby i media

Osobista strona Bernarda Cavanny (www.bernard-cavanna.com) oraz strona wydań agitated (www.editionsagite.net) pozwalają na szeroki przegląd działalności kompozytora.

Wiele klipów dźwiękowych i wideo jest dostępnych na stronach YouTube (zwłaszcza Messe, un jour zwykły lub Koncert skrzypcowy ) lub Bandcamp.

Większość prac jest dostępna na płycie CD.

Kilka filmów poświęconych było Bernardowi Cavannie:

Uwagi i odniesienia

  1. http://archive.wikiwix.com/cache/?url=http%3A%2F%2Fwww.atelierduplateau.org%2Faccueil
  2. Zobacz Wywiady z Bruno Serrou w Inne wyznania / 2e2m.
  3. Bernard Cavanna, "  Odważny do narracji"  ", Poetic Confluences, 4 ,2011artykuł zawarty w Composer le monde / transculturality in works // Festival 38e Rugissants / 2011
  4. Pascal Huyhn, Miasto muzyki
  5. „  Wydania wzburzonych  ”
  6. "  Mass, zwykły dzień  " na BRAHMS / database IRCAM (dostęp na 1 st październik 2016 )
  7. „  Bernard Cavanna, Works  ” , na bernard-cavanna.com (dostęp 2 października 2016 r. )
  8. Bernard Cavanna, notatka programowa z Cité de la musique, Paryż, 2014.
  9. „  Ars Nova Ensemble | Kierunek Philippe Nahon  " na www.arsnova-ensemble.com (dostęp na 1 st październik 2016 )
  10. Prezentacja i fragmenty: http://www.lepetitcelinien.com/2013/03/louis-ferdinand-celine-agite-bocal-ars-nova-poitiers.html
  11. Nie bez złośliwości sam kompozytor wymienia niektóre z tych reakcji: http://bernard-cavanna.com/wrapper.php?t=/home/blog/menu/catprod(100)/object(303)
  12. „  The skin on the table  ” , na bernard-cavanna.com (dostęp 2 października 2016 r. )
  13. „  Orders 2016 - Grame  ” , na grame.fr (dostęp 2 października 2016 r. )
  14. Bernard Cavanna, notatka programowa dla Grame, Lyon, 2016

Linki zewnętrzne