Paul Méfano
Paul Méfano
Paul Méfano w 2009 roku.
| Narodziny |
6 marca 1937 Basra |
|---|---|
| Śmierć |
15 września 2020 r(w wieku 83 lat) Chilly-Mazarin |
| Imię urodzenia | Paul Lucien Mefano |
| Narodowość | Francuski |
| Trening |
Normalna Szkoła Muzyczna Wyższego Narodowego Konserwatorium Muzyki i Tańca w Paryżu w Paryżu |
| Zajęcia | Kompozytor , dyrygent , nauczyciel muzyki , nauczyciel kompozycji |
| Małżonka | Jacqueline Méfano |
| Pracował dla | Paryskie Narodowe Konserwatorium Muzyki i Tańca |
|---|---|
| Gatunek artystyczny | Muzyka klasyczna |
| Nagrody |
Kawaler Orderu Zasługi Komandora ds. Sztuki i Literatury |
Paul Méfano (urodzony dnia6 marca 1937w Basrze ( Irak ) i zmarł dnia15 września 2020 rin Chilly-Mazarin ) jest dyrektorem muzycznym i kompozytorem francuskim , założycielem 2e2m .
Biografia
Paul Méfano studiował muzykę na Normal School of Music , a następnie w Konserwatorium w Paryżu z Darius Milhaud . Trening odbył w Bazylei u Pierre'a Bouleza , Karlheinza Stockhausena i Henri Pousseura , następnie w Paryżu w klasie Oliviera Messiaena .
Od 1966 do 1968 przebywał w Stanach Zjednoczonych , następnie w 1969 r. W Berlinie .
Po powrocie do Francji w 1970 roku skomponował, następnie w 1972 stworzył wyreżyserowany przez siebie Ensemble 2e2m , z którym nagrał około czterdziestu płyt.
Od 1972 do 1988 roku , był dyrektorem Conservatoire de Champigny-sur-Marne , a następnie profesorem kompozycji i orkiestracji w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Paryżu aż do 2002 roku .
Od 1996 do 2005 roku , wyreżyserował konserwatorium w Wersalu .
Cena £
- 1982: Krajowa Wielka Nagroda Muzyczna
Nagrody
- 1980: Kawaler Orderu Zasługi
- 1985: Komendant Orderu Sztuki i Literatury
Pracuje
- 1956: Ewokacje na użytek młodych dziewcząt , na fortepian
- 1957: Szkice dla nastolatka na fortepian
- 1958: The Age of Life na sopran, róg i harfę, na podstawie wiersza Paula Éluarda
- 1958: Trzy pieśni zmierzchu na sopran, 3 saksofony, 3 perkusje (+ fortepian), 3 wiolonczele do tekstu kompozytora - czas trwania 10 min
- 1958: Pięć utworów na dwoje skrzypiec - czas trwania 12 min
- 1958: Involutive na mały klarnet Es-dur - czas trwania 4 min 47 s
- 1959: japońskie druki na sopran, 2 flety, 2 saksofony (klarnety ossia), fortepian, czelestę / dzwonki, kwartet smyczkowy - czas trwania 6 min; Druki japońskie na głos koloraturowy i fortepian; Japońskie druki na flet i fortepian - czas trwania 7 min 40 s
- 1959: Darmowe Wariacje i bułgarskiego tańca przez Bela Bartok , dwie wersje na orkiestrę smyczkową
- 1960: Incidences na orkiestrę o 3 - czas trwania 15 min
- 1960: pieśni krepowe na głos i fortepian (redukcja) - czas trwania 15 min
- 1962: Madrigal na 3 głosy żeńskie, flet, fortepian i 3 perkusistów - czas trwania 18 min 36 s
- 1962: W niewoli flecisty (wyciąg z Madrigala) - czas trwania 2 min 23 s
- 1962: 5 melodii na sopran i zespół kameralny - czas trwania 18 min 47 s
- 1964: Przypowieści na sopran i orkiestrę na podstawie wierszy Yvesa Bonnefoya - czas trwania 21 min
- 1964: Niech ptak rozerwie się w piaski… trio na głos żeński, klarnet i perkusjonistę (fragment z Przypowieści ) - czas trwania 3 min 53 s
- 1966: Interferencje na fortepian, róg i mały zespół - czas trwania 10 min 34 s
- 1968: Linie , szlachetny bas i 15 instrumentów do tekstu kompozytora - czas trwania 7 min 40 s
- 1970: Ceremonia do tekstu kompozytora - czas trwania 15 min
- 1972: The Mass of Thieves - czas trwania 40 min
- 1972: Znaki / zapomnienie , dla 22 muzyków - czas trwania 8 min 7 s
- 1972: N na flecistę, urządzenie, modulator pierścieniowy i dźwięki stałe - czas trwania 23 min 30 s
- 1974: Czy chciałbyś, aby był to zmienny zespół - zmienny czas trwania
- 1974: Oni za piosenkarką i stacjonarnych dźwięków - czas trwania 23 min 24 s
- 1974: Fale, ruchome przestrzenie dla 10 muzyków - czas trwania 13 min 45 s
- 1974: À Bruno Maderna wiolonczela solo, 11 smyczków i ustalone dźwięki - czas trwania 23 min 15 s
- 1974: Signes / Oubli na zespół instrumentalny
- 1976: Spokojny ruch na kwartet smyczkowy lub orkiestrę - czas trwania 7 min 35 s
- 1976: Motet na 6 głosów mieszanych. Placebo Domino w Regione Vivorum
- 1976: Wentylatory na wzmacniany flet basowy - czas trwania 9 min 55 s
- 1978: Micromégas , akcja liryczna w 7 obrazach (według Voltaire'a) - czas trwania 1 h 20 min
- 1978: Scena 3 , fragment z opery Micromégas - czas trwania 12 min
- 1978: Voyager , interludium w Micromégas , na zespół instrumentalny - czas trwania 7 min 20 s
- 1978: Gradiva na flet oktobasowy i dźwięki stałe - czas trwania 24 min 15 s
- 1978: Podróż na saksofon (y) - czas trwania 9 min 20 s (3 min do ok. 20 min)
- 1978: Podróż dla 2 osób na 2 saksofony - czas trwania 8 min 35 s
- 1978: Podróż dla 4 osób na 4 saksofony - czas trwania 6 min
- 1980: Traits suspendus , flet ośmiokątny - czas trwania 3 min 13 s
- 1984: Douce Saveur , na głos basowy, CA i tubę, do tekstu Nathalie Mefano
- 1986: Ensevelie , na flet i sampler - czas trwania 8 min 16 s
- 1986: Stem na saksofon lub klarnet
- 1990: Scintillante na fagot i klawisze MIDI - czas trwania 11 min
- 1991: Mémoire de la porte blanche na fortepian - czas trwania 4 min 50 s
- 1992: La Matrix des vents , na sho i taśmę - czas trwania 25 min 30 s
- 1992: Asahi na obój i urządzenie - czas trwania 4 min 25 s
- 1993: Dragonbass na głos basowy, 2 saksofony i syntezator - czas trwania 13 min 40 s
- 1995: Mój przyjaciel Émile , interpretacja walców Waldteufela
- 1 st książka: Miłość i wiosna - łyżwiarzy - fiołki, na flet, klarnet, fortepian i kwartet smyczkowy - czas trwania: 25 min
- Notatnik 2 e : Róże i stokrotki - Walc lalki - Syreny - Madeleine na flet, klarnet, fortepian, fisharmonię i kwartet smyczkowy - czas trwania 35 minut
- 1996: Dwie melodie na sopran, mezzosopran, saksofon, klarnet basowy, altówkę do tekstu kompozytora - czas trwania 6 min 30 s
- 1996: Alone na skrzypce - czas trwania 7 min
- 1998: Hélios na flet altowy i trio smyczkowe - czas trwania 27 min 9 s
- 1999: Erwartung przez Arnolda Schönberga , redukcja na zespół 17 muzyków Michel Decoust / Paul Mefano
- 2000: Dziwne / aresztowany / zmięty singiel na 2 flety, skrzypce, wiolonczelę i perkusję - czas trwania 9 min
- 2000: ... rozbić jak wiatr na głos, 2 flety, skrzypce, wiolonczelę i perkusję, do tekstu kompozytora - czas trwania 9 min
- 2001: Luftklang dla stałych dźwięków 8 utworów - czas trwania 22 min 50 s
- 2001: Tronoën na wiolonczelę solo - czas trwania 9 min 5 s
- 2003: Jades na flet, klarnet, gitarę i 2 wiolonczele - czas trwania 14 min 58 s
- 2003: Ashem na ustalone dźwięki, 7 utworów + 1 - czas trwania 25 min
- 2004: Speed , na trąbkę - czas trwania 4 min
- 2004: Batro na skrzypce i wiolonczelę - czas trwania 10 min
- 2004: Petit Batro na skrzypce i wiolonczelę - czas trwania 6 min
- 2005: Migawki , utwory edukacyjne na różne instrumenty: flet, traverso , klarnet, saksofon, obój, trąbka, róg, puzon, tuba, fortepian, organy, głos solowy, głos i fortepian, perkusja, gitara, harfa, vn. udać się. wiolonczela, kontrabas
- 2006: Cendre na mezzosopran, saksofon, trąbkę, róg, puzon, sampler i 4 smyczki - czas trwania 18 min
- 2007: Heterotopologia na skrzypce sopranowo-barytonowe, klawiatura, 5 mikrofonów i 4 głośniki, mikser, 5 minimum wejść
- 2011: Instantaneous na wiolonczelę i fortepian
- 2013: Der Geier na głos żeński, strunowe altówki, stałe dźwięki i 8-ścieżkowy mikser - czas trwania 10 min
- 2013: Bestiariusz jednostek na głos i kwartet smyczkowy
- 2013: NGC602 Quartet - czas trwania 9 min 56 s
- 2013: Pre-NGC602 na skrzypce - czas trwania 2 min 10 s
- 2014: Gematria na flet - czas trwania 7 min 42 s
Krytyczna praca
Paul Méfano to przykład kompozytora niesklasyfikowanego, który jest trudny do zrozumienia przez krytyków, choć wyraźnie wywodzi się z muzyki post-serialowej. Od Incidence na orkiestrę (1960) do Speed na trąbkę (2000), jego twórczość ewoluowała w kierunku hartowanych wszechświatów, zmierzających w kierunku niewypowiedzianych progów podświadomości. Założyciel Ensemble 2e2m (1972) i dyrygent, aktywnie uczestniczył w życiu muzycznym, w odkrywaniu i wspieraniu wielu kompozytorów, takich jak Jean Barraqué , Brian Ferneyhough , Franco Donatoni , Luigi Nono , Aldo Clementi , Philippe Boesmans , Morton Feldman , Edison Denisov , John Cage ... oraz, w młodszym pokoleniu, Stéphane de Gérando, Laurent Martin , Thierry Blondeau , Marc André , Michael Finnissy , James Dillon , Bruce Mather , Claude Lefebvre.
Paul Méfano stworzył otwarcie na Chiny, Armenię, Izrael, Japonię, świat arabski, odkrywając także na nowo takie osobistości jak Charles-Valentin Alkan i czeskich kompozytorów deportowanych do Terezienstadt w 1940 roku. Szef klasy kompozycji i orkiestracji w CNSMDP, on miał głównie wpływ stymulujący i destabilizujący, odrzucając tymczasowe mody.
Uwagi i odniesienia
- „Death of Paul Méfano, kompozytor i założyciel zespołu 2e2m” , France Musique, 15 września 2020.
Załączniki
Bibliografia
- (fr + en) Paul Méfano, Wywiady i świadectwa ( tłum. Eric Rosencrantz), Inactuelles,2014, 244 str. ( ISBN 978-2-919360-02-7 (niesłusznie edytowane) BNF Wskazówki n O FRBNF44508268 )
- Pierre Michel i Gérard Geay, Paul Méfano: Drogi muzyka-poety , Paryż, Hermann ,2017, 353 str. ( ISBN 978-2-7056-9447-0 )
- Renaud François i Paul Méfano, Dialogi między dźwiękami a słowami , Paryż, Michel de Maule ,2018, 214 s. ( ISBN 978-2-87623-678-3 )
Linki zewnętrzne
- Dokumentacja urzędowa :
- Informacje w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Biografia Deutsche • Encyklopedia Universalis • Archiwum Munzingera • Kto jest kim we Francji
- Zasoby związane z muzyką :
- BRAHMS
- Discogs
- (en) AllMusic
- (en) MusicBrainz
- (od) Operone
- Fragmenty archiwów dźwiękowych dzieł Paula Méfano na ContemporaryMusicOnline (portal muzyki współczesnej).