| Przestarzały | 7 sierpnia 1620 r |
|---|---|
| Lokalizacja | Ponts-de-Cé |
| Wynik | Królewskie zwycięstwo |
| Zwolennicy Marie de Medici | Królestwo Francji |
| Ludwik de Marillac | Ludwik XIII Francji |
| ~ 4500 mężczyzn | ~ 8600 mężczyzn |
Bitwa Ponts-de-ce , znany również jako Drôlerie des Ponts-de-ce , to konflikt, który powstał,7 sierpnia 1620 rw Ponts-de-Cé , między stronnikami króla Ludwika XIII i zwolennikami jego matki Marii de Medicis , którą jej syn usunął z regencji trzy lata wcześniej i która próbowała powrócić do władzy.
Marie de Medici nadal może liczyć na Wielkiego królestwa: Cezar, książę Vendôme , pierwszy syn Henryka IV i jego ulubioną Gabrielle d'Estrées , a zatem przyrodni brat Ludwika XIII, stanął po stronie królowej matki i przewodzi jego brat, wielki przeor Vendôme , wojska „Wielkich” ( książę Epernon , książę Retz , książę Nemours , książę Montmorency , hrabia Soissons , książę Longueville , marszałek de Boisdauphin , „książę” La Trémoille ).
Tak więc za ich pośrednictwem Marie kontroluje Rouen i Le Havre (Longueville), Dreux , La Ferté-Bernard , Le Perche i część Maine (Soissons), Château-Gontier i Sablé ( Boisdauphin ), część Loary (Vendôme), Bretania (La Trémoille) i Poitou (Retz) oraz Saintonge (Épernon). Strategiczne przejście Loary, między Anjou i Poitou, znajduje się w Ponts-de-Cé.
W Normandii książę Longueville oficjalnie wszczął bunt w dniu 2 lipca; Langwedocja również idzie drogą nieposłuszeństwa. Siódmego wojska królewskie wyjechały do Rouen . Kieruje nim suweren i obejmuje m.in. jego brata , księcia Condé (niedawno uwolnionego), oraz trzech doświadczonych wojowników: marszałków Praslin , Créquy i przyszłego marszałka Schomberga . Rouen zostanie podjęta 10 lipca. Longueville, który nie spodziewał się tak szybkiej reakcji, musiał schronić się w Caen w towarzystwie przeora Vendôme. Miasto i jego zamek poddają się, gdy tylko król przybędzie 17 lipca.
Armia francuska składa się z 8000 piechoty i 600 kawalerii dowodzonych przez księcia Condé w asyście marszałka Praslina i marszałków Tresnela, Créquy, Nerestang i Bassompierre. Drugie zamówienie:
Każdy pułk piechoty stracił dzieci .
Ludwik XIII następnie wysyła księcia Bellegarde , prezydenta Jeannina i arcybiskupa Sens, aby negocjowali pokój w Château d'Angers z Marie de Médicis i jej zwolennikami. Ale tylko Richelieu był otwarty na te propozycje, a armia królewska nadal posuwała się naprzód: 2 sierpnia znajdowała się w Le Mans i ukośnie w kierunku Angers. Król opuścił La Fleche na 6 sierpnia zjeść w Durtal i spać na Verger . 7 sierpnia wojska królewskie zebrały się na równinie Trélazé , w pobliżu kamieniołomów łupków w Angers . François de Bassompierre , widząc kilku strażników hrabiego Soissons, wysyła na znak stu ludzi z pułku piemonckiego . Te przeciwstawne karabiny wycofać następnie ukryć obserwować.
W tym czasie armia Królowej Matki został umieszczony w delcie utworzonej przez zbiegu z Maine w Loire . Poparła jej prawą stronę w Ponts-de-Cé , z zamkiem za zmniejszoną, a lewą w zamknięciu Angers . Znacznie liczniejsza niż armia królewska, jest też bogata w wodzów: Ludwik de Marillac , który oficjalnie ma swoje dowództwo, musi na miejscu zakwestionować ten zarzut z księciem Vendôme, księciem Nemours, hrabią Soissons i marszałkiem de Boisdauphin. Kontyngenty nie przybywają już do Anjou, a obecne oddziały zaczynają się rozpraszać. Książę Retz dowodzi piechotą, a hrabia Saint-Aignan kawalerią.
Naprzeciw są wojska królewskie, z Gardes-Françaises , Picardie i Champagne oraz 2 armatami. Bezpośrednio dowodzeni przez króla otrzymali rozkaz zajęcia Sorges-sur-l'Authion w celu przeprowadzenia kilku potyczek oraz rozpoznania wrogiej ziemi i okopów. Następnie otrzymują rozkaz szarży na wrogą piechotę, która wciąż dowodzona przez Retza wycofuje się przy trzeciej szarży.
Ucieczka księcia Retz i jego 1500 ludzi, redukując wojska Grandes o ponad jedną trzecią, skłoniła księcia Vendôme do rezygnacji z walki i schronienia się w Angers , gdzie znajdował się dwór Marii de Medicis. , pozostawiając swoją armię w nieładzie. Dla marszałka de Créqui wówczas dziecinną zabawą było rozgromienie tej armii bez przywódcy, rozproszenie, czyniąc z tej bitwy „ żart ”. „ Drolerie des Ponts-de-Cé ” było rozgromem i rozproszeniem wojsk bez rozkazu królowej matki przez wojska królewskie. Porażka Marie de Medici jest całkowita.
10 sierpnia został podpisany Pokój Gniewów między Ludwikiem XIII a Marią Medyceuszy. Obawiając się, że jego matka będzie kontynuowała swoje spiski, król akceptuje jej powrót na dwór Francji i godzi się z nią przez Richelieu, ówczesnego biskupa Luçon .