Przestarzały | 9 marca 1783 |
---|---|
Lokalizacja | Wyspy Turks i Caicos |
Wynik | Zwycięstwo Francji |
Królestwo Francji | Brytania |
Markiz Grasse-Briançon M. de Coujolles |
nieznany (obrona) Horatio Nelson (ratunek) |
400 | Nieznane (obrona) 167 (ratunek) |
Każdy |
Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
Bitwy
Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych Kampania bostońska (1774-1776) Inwazja na Quebec (1775) Kampania w Nowym Jorku i New Jersey (1776-1777)
![]() ![]() |
![]() ![]() |
Battle of Grand Turk odbyła się9 marca 1783podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych . Oddziały francuskie zajęły archipelag wysp Turcji i Caicos w lutym 1783 r., Który słynął ze złóż soli . Brytyjski zareagował wdrażania HMS Albemarle , fregaty 28-gun, z siłą ponad 100 pod dowództwem młodego kapitana Horatio Nelson . Brytyjska próba odzyskania tych wysp zakończyła się niepowodzeniem, niemniej zostaną one zwrócone Wielkiej Brytanii po podpisaniu drugiego traktatu paryskiego , kończącego konflikt.
Plik 12 lutego 1783Mała francuska eskadra składająca się z trzech budynków , w tym La Coquette (28 dział) dowodzona przez markiza de Grasse-Briançon (bratanka hrabiego de Grasse ) przybywa na wyspę Grand Turk . Około 400 żołnierzy należących do czterech pułków pod dowództwem pana de Coujollesa bez oporu zdobywa wyspę.
2 marca 1783 roku HMS Resistance z 44 działami dowodzonymi przez Jamesa Kinga podczas rejsu z wyspy HMS Duguay Trouin odkrył dwa francuskie statki zakotwiczone w pobliżu Wielkiego Kanału Tureckiego. Po zauważeniu, oba statki przecięły kable i wypłynęły w kierunku południowo-zachodnim, HMS Resistance natychmiast rozpoczął polowanie. Najwolniejszy statek, który przewoził 20 armat, poddał się po tym, jak ruch oporu wysłał go burtą . Ruch oporu wyrusza w pościg za drugim budynkiem, La Coquette , wycierając ogień z jego polujących fragmentów , dołącza do niego i zmusza go do poddania się. Kilka dni później HMS Resistance, wzmocniony przez małą eskadrę dowodzoną przez kapitana Horatio Nelsona , podejmie próbę odbicia wyspy. Eskadra ta składała się z HMS Albemarle , HMS Tartar , HMS Drake i Barrington . Źródła pierwotne różnią się kolejnością zdarzeń.
King postanawia, na podstawie informacji zebranych po zdobyciu La Coquette , o odbiciu wyspy. Brytyjczycy wysadzają około 350 marynarzy i marines pod dowództwem kapitana HMS Drake Charlesa Dixona, podczas gdy pozostałe dwie cegły ustawiają się, aby zasłonić lądowanie i ostrzelać miasto, jeśli to konieczne. Jednak dwie baterie przybrzeżne (jedna składająca się z czterech 24-funtowych dział, a druga z pięciu 6-funtowych dział), których Brytyjczycy nie widzieli, zaczęły strzelać do cegieł. Ich ogień zranił siedmiu ludzi na pokładzie HMS Drake i dwóch na pokładzie Barrington . Te strzały zmuszają cegły do wycofania się. W tym samym czasie ludzie Dixona napotykają silny opór przeważających sił francuskich. Udaje mu się wycofać straty . King przewidział drugi atak ze swoimi fregatami, ale niesprzyjające wiatry ostatecznie zmusiły brytyjską eskadrę do odwrotu.
Nelson w liście z 9 marca 1783 r. Donosi, że dowodził eskadrą i operacjami. Wkrótce po tym, jak eskadra opuściła Grand Turk, Tatar pozostawił resztę floty bez wyjaśnienia. Nelson zapewnia, że wysłał Dixona pod białą flagę, aby poprosić francuskiego dowódcę o poddanie się; żądanie, które zostało odrzucone. Brytyjczycy następnie wylądowali 167 ludzi pod dowództwem Dixona. Nadbrzeżna bateria składająca się z trzech dział nagle otworzyła ogień do dwóch cegieł. Raniąc kwatermistrza Drake'a , a także siedmiu ludzi na pokładzie generała Barringtona . Dixon donosi, że żołnierze morscy strzelali z francuskich armat, a wojska francuskie miały kilka dział artylerii. Nelson następnie decyduje się wycofać.
Wyspy Turks i Caicos zostały zwrócone Brytyjczykom po podpisaniu traktatu paryskiego , który został formalnie ratyfikowany później w 1783 roku.