Bitwa pod Wielkim Turkiem

Bitwa pod Wielkim Turkiem

Ogólne informacje
Przestarzały 9 marca 1783
Lokalizacja Wyspy Turks i Caicos
Wynik Zwycięstwo Francji
Wojujący
Królestwo Francji  Brytania
Dowódcy
Markiz Grasse-Briançon
M. de Coujolles
nieznany (obrona)
Horatio Nelson (ratunek)
Zaangażowane siły
400 Nieznane (obrona)
167 (ratunek)
Straty
Każdy

Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych

Bitwy

Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych Kampania bostońska (1774-1776)   Inwazja na Quebec (1775)   Kampania w Nowym Jorku i New Jersey (1776-1777)   Kampania Saratoga (1777)   Kampania Filadelfijska (1777-1778)   Teatr Zachodni (1775-1782)   Front północny (1777)   Teatr Południowy (1775-1781)   Kampania na Zachodniej Florydzie (1779-1781)   Kampania Yorktown (1781)   Wojna na Antylach (1775-1783)   Kampania indyjska (1778-1783)   Kampania europejska (1778-1783)   Współrzędne 21 ° 40 ′ 00 ″ północ, 72 ° 27 ′ 30 ″ zachód Geolokalizacja na mapie: Wyspy Turks i Caicos
(Zobacz lokalizację na mapie: Wyspy Turks i Caicos) Bitwa pod Wielkim Turkiem
Geolokalizacja na mapie: Karaiby
(Zobacz lokalizację na mapie: Karaiby) Bitwa pod Wielkim Turkiem

Battle of Grand Turk odbyła się9 marca 1783podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych . Oddziały francuskie zajęły archipelag wysp Turcji i Caicos w lutym 1783 r., Który słynął ze złóż soli . Brytyjski zareagował wdrażania HMS  Albemarle , fregaty 28-gun, z siłą ponad 100 pod dowództwem młodego kapitana Horatio Nelson . Brytyjska próba odzyskania tych wysp zakończyła się niepowodzeniem, niemniej zostaną one zwrócone Wielkiej Brytanii po podpisaniu drugiego traktatu paryskiego , kończącego konflikt.

Zdobycie wysp przez Francuzów

Plik 12 lutego 1783Mała francuska eskadra składająca się z trzech budynków , w tym La Coquette (28 dział) dowodzona przez markiza de Grasse-Briançon (bratanka hrabiego de Grasse ) przybywa na wyspę Grand Turk . Około 400 żołnierzy należących do czterech pułków pod dowództwem pana de Coujollesa bez oporu zdobywa wyspę.

Brytyjska próba odzyskania

2 marca 1783 roku HMS  Resistance z 44 działami dowodzonymi przez Jamesa Kinga podczas rejsu z wyspy HMS  Duguay Trouin odkrył dwa francuskie statki zakotwiczone w pobliżu Wielkiego Kanału Tureckiego. Po zauważeniu, oba statki przecięły kable i wypłynęły w kierunku południowo-zachodnim, HMS Resistance natychmiast rozpoczął polowanie. Najwolniejszy statek, który przewoził 20 armat, poddał się po tym, jak ruch oporu wysłał go burtą . Ruch oporu wyrusza w pościg za drugim budynkiem, La Coquette , wycierając ogień z jego polujących fragmentów , dołącza do niego i zmusza go do poddania się. Kilka dni później HMS Resistance, wzmocniony przez małą eskadrę dowodzoną przez kapitana Horatio Nelsona , podejmie próbę odbicia wyspy. Eskadra ta składała się z HMS  Albemarle , HMS  Tartar , HMS  Drake i Barrington . Źródła pierwotne różnią się kolejnością zdarzeń.

Historia Schomberga

King postanawia, na podstawie informacji zebranych po zdobyciu La Coquette , o odbiciu wyspy. Brytyjczycy wysadzają około 350 marynarzy i marines pod dowództwem kapitana HMS Drake Charlesa Dixona, podczas gdy pozostałe dwie cegły ustawiają się, aby zasłonić lądowanie i ostrzelać miasto, jeśli to konieczne. Jednak dwie baterie przybrzeżne (jedna składająca się z czterech 24-funtowych dział, a druga z pięciu 6-funtowych dział), których Brytyjczycy nie widzieli, zaczęły strzelać do cegieł. Ich ogień zranił siedmiu ludzi na pokładzie HMS Drake i dwóch na pokładzie Barrington . Te strzały zmuszają cegły do ​​wycofania się. W tym samym czasie ludzie Dixona napotykają silny opór przeważających sił francuskich. Udaje mu się wycofać straty . King przewidział drugi atak ze swoimi fregatami, ale niesprzyjające wiatry ostatecznie zmusiły brytyjską eskadrę do odwrotu.

Historia Nelsona

Nelson w liście z 9 marca 1783 r. Donosi, że dowodził eskadrą i operacjami. Wkrótce po tym, jak eskadra opuściła Grand Turk, Tatar pozostawił resztę floty bez wyjaśnienia. Nelson zapewnia, że ​​wysłał Dixona pod białą flagę, aby poprosić francuskiego dowódcę o poddanie się; żądanie, które zostało odrzucone. Brytyjczycy następnie wylądowali 167 ludzi pod dowództwem Dixona. Nadbrzeżna bateria składająca się z trzech dział nagle otworzyła ogień do dwóch cegieł. Raniąc kwatermistrza Drake'a , a także siedmiu ludzi na pokładzie generała Barringtona . Dixon donosi, że żołnierze morscy strzelali z francuskich armat, a wojska francuskie miały kilka dział artylerii. Nelson następnie decyduje się wycofać.

Wyspy Turks i Caicos zostały zwrócone Brytyjczykom po podpisaniu traktatu paryskiego , który został formalnie ratyfikowany później w 1783 roku.

Uwagi i odniesienia

  1. Rellie i Hayne 2008 , s.  11
  2. Duncan 1805 , str.  133
  3. Duncan 1805 , str.  132
  4. Schomberg 1802 , str.  136-137
  5. Nelson (1847), t. 1, str.  72-3 .
  6. Black 2006 , s.  182

Zobacz też

Powiązane artykuły

Źródła i bibliografia

Źródło tłumaczenia