Kobaltowo-żółty | |
Identyfikacja | |
---|---|
Nazwa IUPAC |
Hexanitritocobaltate (III) z potasu dwuwodzianu |
Synonimy |
CI Pigment Yellow 40 |
N O CAS | |
N O ECHA | 100.034.018 |
N O WE | 237-435-2 |
UŚMIECHY |
[Co + 3]. [K +]. O = [N -] = OO = [N -] = OO = [N -] = OO = [N -] = OO = [N -] = OO = [N -] = O. [K +]. [K +] , |
InChI |
InChI: InChI = 1 / Co.3K.6NO2 / c ;;;; 6 * 2-1-3 / q + 3; 3 * + 1; 6 * -1 |
Właściwości chemiczne | |
Brute formula |
Co K 3 N 6 O 12 [Izomery] K 3 [Co (NO 2 ) 6 ] .H 2 O |
Masa cząsteczkowa | 452,2611 ± 0,0051 g / mol Co 13,03%, K 25,94%, N 18,58%, O 42,45%, |
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. | |
Kobalt żółty jest jasny żółty barwnik, a także sprzedawane pod nazwą Aureolin lub żółte Aureolin.
Żółty kobaltowy ( indeks barwny PY40) został po raz pierwszy wyprodukowany w 1831 roku przez niemieckiego chemika Nicolausa Wolfganga Fischera (1782-1850). W 1852 roku, najwyraźniej niezależnie, francuski chemik Édouard Saint-Evre opublikował szczegółowy raport na temat jego produkcji i zasugerował użycie go jako pigmentu do sztuk pięknych . To jest związek o azotynu z kobaltu K 3 [Co (NO 2 ) 6 ]-H 2 O wytrąca się ona podczas reakcji:
CoCl 2 + KNO 2 + CH 3 COOH → K 3 [Co (NO 2 ) 6 ]
W XIX -tego wieku , Michel Eugène Chevreul zobowiązał się zidentyfikować kolory razem i porównane z liniami Fraunhofera . To stawki „Cobalt żółty przygotowany przez pana Saint-Evre, sypki proszek” 4 pomarańczowo-żółtej 10 ton . Jednak w swoim artykule z 1852 roku Saint-Evre napisał: „to ciało (…) jest jasnożółte; jej odcień jest tak wyrazisty, że stanowi rodzaj żółci w kręgu M. Chevreula ” , co stawia ją o dwa odcienie dalej od pomarańczy.
W przypadku Petit, Roire i Valot odcień kobaltowo-żółtego pigmentu w świetle dziennym wynosi T = 12,6-12,7 i staje się bardziej czerwony w świetle żarówek. Ten odcień, podobnie jak ten podany przez Chevreula, dobrze koresponduje z nazwą (aureolina przywołuje złoty ) i ci sami autorzy zauważają: „ Kazaliśmy Blockxowi powiedzieć (bez sprecyzowania, który - ojciec? Syn? aby znaleźć oryginał): - „ Aureolin to jedyny pigment, który może zastąpić żółtą indyjską i lakierowaną spoinę , której niestabilność jest znana ” ” ( GRP 1 ).
Ten kolor przedstawia fotografia zamieszczona na stronie sprzedawcy pigmentów .
Wśród handlarzy kolorami znajdujemy 242 aureoliny ; 559 aureolina ; 016 aureolin .
Żółty kobaltowy był sprzedawany jako pigment dopiero w 1850 r. I znalazł ogólne zastosowanie jedynie jako kolor akwareli, jako „aureolina z wiesiołka” firmy Winsor & Newton w 1889 r. Inne produkty były sprzedawane pod nazwą d „Aureolin” lub „aureolin” .
Żółty kobaltowy ma niską siłę barwienia, co czyni go nieekonomicznym (jak wszystkie pigmenty kobaltowe jest drogim pigmentem). Jest bardziej wymarły niż żółcień kadmu lub żółcień cytrynowa, ale jest łatwy w użyciu jako mieszanka. Daje złamane odcienie zieleni, niezbyt czyste, ale bliskie naturze, dzięki czemu idealnie nadaje się do krajobrazów.
Mimo bardzo pięknego koloru aureolina jest zaniedbywana na rzecz mniej toksycznych i wydajniejszych żółtych pigmentów ( izoindolinony , benzimidazolony ). Jego odporność na światło była przedmiotem kontrowersji ( PRV 1 ).