Kadm żółty

Żółcień kadmowa są pigmenty mineralne, które oferują szeroką paletę żółtej cytryny, blady, światło, średnio, ciemne.

Historia

Siarczek kadmu został odkryty w 1817 roku do laboratorium analitycznego University of Goettingen , prof Friedrich Strohmeyer . Był obecny w postaci żółtych zanieczyszczeń na węglanie cynku , który nazwano „kadmią” lub „kadmeją” (wcześniej nazwano go smithsonitem ). Stromeyer izoluje nowe proste ciało z pierwiastka, który nazywa kadmem . Ale władze niemieckie podejrzewają toksyczność tego organizmu i zabraniają stosowania tych węglanów cynku z żółtawymi plamami. Niektórzy chemicy przygotowujący lub odzyskujący tlenek cynku, ofiary proskrypcji nieczystych rud, rozpoczynają wyścig, aby pokazać swoje zdolności oczyszczania, a nawet ujawnić chemię zaangażowanych składników. Na przykład Carl Hermann pokazuje, że pozostałości z produkcji tlenku cynku to żółty tlenek, którego analiza z kolei ujawnia mu, że zawiera on nowy metal, zwany już kadmem . Ten jasnożółty siarczek bardzo szybko pojawia się różnym manipulatorom chemicznym jako doskonały, stabilny pigment w sztuce. Niemieccy chemicy odkryli również, że zmiana warunków przygotowania lub zróżnicowana obecność selenu zamiast siarki umożliwiła uzyskanie barwy czerwonej i pomarańczowej.

Ślady stosowania żółcieni kadmowej w farbach we Francji i Niemczech od ok. 1829 r. ok. 1850 r. wszedł do katalogu angielskiego handlarza farbami Winsor and Newton, pomimo konkurencji ze strony innych tańszych pigmentów.

Claude Monet intensywnie z niego korzystał od 1873 roku, a kilka lat później Édouard Manet i Berthe Morisot . W 1881 roku sprzedawca kolorów Jacques Blockx umieścił go na swojej liście „ustalonych kolorów, których można bezpiecznie używać” .

Kompozycja

Istnieją 2 żółtka kadmu:

Otrzymuje się go przez wytrącenie roztworu soli kadmowej. Wprowadzone w latach 40. XIX wieku żółcienie kadmowe szybko zastąpiły zawodne żółcienie chromowe .

Charakterystyka

Jak wszystkie kadmy są nieprzezroczyste i mają dobrą moc barwiącą.

Mimo swojej ceny są niezbędne w palecie artysty.

Związki kadmu stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzkiego i środowiska. Ich produkcja i użytkowanie podlegają ograniczeniom. Pigmenty kadmowe pozostają dopuszczone ( INRS , s.  3). Pomimo tych zagrożeń i ich wysokich kosztów, posiadają one cechy solidności, siły barwiącej i żywotności, co czyni je bezkonkurencyjnymi ( PRV 2 , s.  15).

Kadm, który jest częściowo wchłaniany przez drogi oddechowe i przewód pokarmowy, ale nie drogą przezskórną, jest eliminowany bardzo powoli ( INRS , s.  5). U pracowników produkujących związki kadmu, którzy wdychali pył, występowała nienormalna częstość występowania raka płuc, wchłaniania pokarmowego, patologicznych rozrostów w prostacie. Pigmenty na bazie kadmu należy stosować ostrożnie, zwłaszcza na zewnątrz iw wilgotnym klimacie.

Zobacz również

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Powiązane artykuły

Uwagi i referencje

  1. Jacques Blockx , Kompendium na użytek malarzy: Obraz olejny - Materiały - Definiowanie ustalonych kolorów i porady praktyczne, a następnie adnotacja o rozpuszczonym bursztynie , Gandawa, Autor,1881( czytaj online ) , s.  47, 51-52.