Olsza czarna, olsza czarna, olcha lepka, brzoza lub vern
Alnus glutinosa Olsza czarna ( Alnus glutinosa )Królować | Plantae |
---|---|
Klad | Okrytozalążkowe |
Klad | Prawdziwe dwuliścienne |
Klad | Rdzeń True Dicotyledons |
Klad | Rosids |
Klad | Fabids |
Zamówienie | Fagales |
Rodzina | Betulaceae |
Uprzejmy | Alnus |
LC : Najmniejszy niepokój
Rozkład geograficzny
Olsza czarna , olsza czarna , lepki olcha ( Alnus glutinosa ), drzewo to drzewo liściaste z rodziny Betulaceae , bardzo obecny w rodzimej florze Europie ( Skandynawia w zestawie). Czasami nazywa się to vergne lub verne .
Olsza czarna ma stożkowaty kształt, a jej kora jest czarno-brązowa i spękana.
Liście są owalne i ścięte u góry (jakby cięte dłutem). Wierzchnia strona jest ciemnozielona, błyszcząca i śluzowata, natomiast strona wewnętrzna matowa z kępkami włosów na kątach żył.
Gałązki są cienkie, elastyczne, a wraz z wiekiem pokrywają się przetchlinkami. Pąki są fioletowe, oślizgłe i oderwane od gałązki.
Gatunek produkuje zarówno kocięta, jak i kocięta. Kocięta płci męskiej oscylują na długości 6-10 cm, a kocięta płci żeńskiej są małe i kuliste. Owoce ( strobiles ) są zielone, stożkowate, brązowiejące i kuliste o średnicy jednego centymetra.
Temperament heliofilski .
Wymagania dotyczące wody: od wilgotnej do bardzo wilgotnej.
Wymagania troficzne: gleby umiarkowanie kwaśne do obojętnych, pomimo preferowania gleb kwaśnych.
Gatunek ten występuje na poziomie szczytu wzgórza aż do poziomu gór (1200 metrów). To gatunek olchy najlepiej znosi stojącą wodę i ciężkie gleby. Olsza czarna bardzo szybko cierpi z powodu suszy w przeciwieństwie do swojego sąsiada, olsza zielona ogólnie bardziej tolerancyjna na gleby suche, drzewo to występuje w lasach łęgowych, ponieważ ceni gleby stale wilgotne. Ta szczególna cecha możliwości wyhodowania korzeni całkowicie zanurzonych sprawia, że to drzewo musi opracować inną technikę wychwytywania azotu niezbędnego do jego wzrostu. Zwykle pobierany przez korzenie w glebie, azot w olszy czarnej jest wchłaniany za pomocą bakterii występującej na jej korzeniach zwanej Frankia .
Jest to gatunek o pionierskiej tendencji, który nie toleruje dobrze konkurencji i ma tendencję do zanikania, gdy inne gatunki zadomowią się.
Olsza czarna nie jest uważana za zagrożoną wyginięciem, ale gaje olszowe, które zostały zachowane w szczególności do produkcji węgla drzewnego cenionego za nawiewy śnieżne , gwałtownie spadły na korzyść uprawy topoli ( uprawa topoli ) lub melioracji, mokradeł pod uprawę, wypas lub urbanizację.
Różnorodność genetyczna glutinous populacji olchy prawdopodobnie cierpiał na sztucznym i wylesianie banków i lasów łęgowych z rzeki .
Wydaje się, że choroba ta, o której donoszono jedynie w Europie, jest spowodowana przez Phytophthora alni i prawdopodobnie inne kofaktory.
W Europie wzrasta od lat 80-tych (znaczna śmiertelność od lat 80-tych). Okazjonalne zamieranie olszy, odnotowywane sporadycznie od początku XX wieku w Europie, wydaje się być wyjaśnione przez problemy stacjonarne (olchy zasadzone lub wyrosłe w środowisku, które im nie odpowiadało: zbyt suche, zbyt kwaśne itp.).
Wydaje się jednak, że pojawiająca się choroba nabiera tempa od lat 90. XX wieku, ze względu na nieznany wcześniej gatunek grzyba z rodzaju Phytophthora (drobnoustrój nitkowaty, lęgniowce zbliżone do grzybów, powstałe w wyniku hybrydyzacji dwóch gatunków Phytophthora obecnych w tych samych środowiskach)
Objawy liście nienaturalnie liczne, zbyt małe i żółknące, rzadka (ale jednorodna) korona, rdzawe lub czarniawe plamy u podstawy pnia, zaznaczające obszary martwicy pod korą i sugerujące raka, często z towarzyszącymi smolistymi kroplami (wysiękami).
To sprawia, że olsza, obok wiązu , jest najbardziej zagrożonym gatunkiem drzew w europejskich ekosystemach naturalnych . Temperatura wody i słabość prądu sprzyjają odkładaniu się inokulum u podnóża drzew, a kontekst gliniasto - pylasty (ogólnie rolniczy) sprzyja na ogół gatunkowi Phytophthora .
Wydaje się, że jakość wody nie jest kwestionowana, ale rodzaj gleby i obecność sztucznych konstrukcji ( tamy , mosty) wydają się - według agencji wodnej - zwiększać ryzyko infekcji poprzez pogorszenie częstotliwości. powodzie i stagnacja wody. Śmierć olszy przyczynia się do zmniejszenia zacienienia rzek, a tym samym ich ocieplenia, co w perspektywie globalnego ocieplenia może dodatkowo sprzyjać produkcji zoospor . Zaleca się spalanie podłoża skażonych pni, utrzymywać skażone drewno z dala od brzegu wody, dezynfekować narzędzia do konserwacji brzegów, nie wprowadzać Phytophthora alni do miejsc nieuszkodzonych (co można zrobić za pomocą roślin lub transportu skażonej gleby lub drewna) lub przez ponowne zarybianie lub sprowadzanie raków, roślin, itp. z dotkniętych obszarów.
Las odroślowy pozwala - na obszarach dotkniętych. - produkować zdrowe nici (mikroby nie wydaje się, aby przejść łatwo odcedzić odrzucenie którego odpornościowy systemy mogą zostać wsparte przez las odroślowy z Keep lasów łęgowych o wysokiej bioróżnorodności jest to, że jest non-nawet wieku, wykonane gatunków rodzimych, przystosowanych do środowiska i zróżnicowanych genetycznie, jest prawdopodobnie najlepszym sposobem zwalczania i ograniczania tej choroby.
Liść olchy czarnej często zawiera dziewięć różnych galusów z rodzajów Eriophyes i Aceria, w tym:
Jej korzenie są ostoją ważnej fauny wodnej, gdy rośnie na skraju strumienia.
Olcha wydaje się, jak wszystkie gatunki drzew, wrażliwa na nadmiar ozonu troposferycznego (nekrozę liści), często występującą podczas fal upałów , zawietrznej w dużych miastach i ciągach komunikacyjnych.
Te gatunki Alnus glutinosa została pierwotnie opisana przez szwedzkiego przyrodnika Carl von Linné i przekwalifikowane przez niemiecki botanik Joseph Gärtner w 1790 roku.
W masywie Albères w Roussillon, a także w Katalonii nazywano je drzewem murzyńskim (czarnym drzewem), zarówno ze względu na ciemną korę, jak i przekonanie, że czarownice używają węgla drzewnego do rysowania kręgów.
Według Catalog of Life (8 czerwca 2014 r.) I World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (8 czerwca 2014 r.) Istnieją cztery podgatunki :
i odmiany do celów dekoracyjnych:
Alnus glutinosa glutinosa
Alnus glutinosa barbata
Alnus glutinosa „Incisa”.
Olcha pomaga skonsolidować brzegi cieków wodnych dzięki ważnemu systemowi korzeniowemu.
Stosowany jest w leśnictwie do przygotowania gleb, które dezynfekuje i wzbogaca przed sadzeniem topoli. Uważany jest za zielony nawóz leśników.
W Japonii do przygotowania przyszłego gruntu rolnego użyty zostałby rodzaj olchy .
Był używany w średniowieczu przez kapeluszy do barwienia markerów na czarno.
Kiedyś był preferowanym paliwem dla piekarzy i szklarzy, ponieważ spala się szybko przy dużym upale i niewielkim dymie.
Olcha gnije w wilgotnym powietrzu; z drugiej strony jest uważany za odporny na gnicie w wodzie: był używany do wykonywania podziemnych rur wodociągowych i kanalizacji. Może być stosowany w odwadnianiu: wiązki olchy szczelnie upakowane na dnie wykopów zapewniają długi przepływ wody i napowietrzenie gleby.
Połowa Wenecji została zbudowana na palach w Olcha.
Może być używany jako wydajna zapora ogniowa wokół stacji żywicznych.
Korzenie i liście olchy często służą jako ostoja dla okolicznych dzikich zwierząt (w tym owadów i pajęczaków, takich jak kleszcze ). Kiedy odwracamy liście olchy, często znajdujemy szkodniki (termin, który ma taką samą etymologię jak „verne”). W przeszłości, gdy chciałeś pozbyć się robactwa w domu, kurniku lub stajni , rozkładaliśmy na ziemi liście verne nadal bardzo mokre od rosy o poranku, a wszystkie robactwo przychodziło i docierało do nich. Następnie liście wrzucono do ognia, a miejsce opróżniono z tych pasożytów.
W Roussillon , czarownice były znane używać swojego drewna do produkcji swoich magicznych różdżek . Przysłowie vern jib, infern jib (olchowy ogień, piekielny ogień) odnosi się zarówno do wysokości płomieni, kiedy płonie, jak i do ognia piekielnego. W masywie Albères , jeszcze w Roussillon, został oskarżony o deixar morir el seu pare de fred (co po katalońsku oznacza : pozwolić ojcu umrzeć z zimna), z powodu złej jakości drewna opałowego.