Alnus viridis
Alnus viridis Olcha zielonaKrólować | Plantae |
---|---|
Sub-panowanie | Tracheobionta |
Podział | Magnoliophyta |
Klasa | Magnoliopsida |
Podklasa | Hamamelidae |
Zamówienie | Fagale |
Rodzina | Betulaceae |
Uprzejmy | Alnus |
Zamówienie | Fagale |
---|---|
Rodzina | Betulaceae |
Alnus viridis , zwany olcha zielona , Alder Sitka , Verne , lub Arcoce Savoie gatunek olcha płci Alnus , bardzo obecny we wszystkich obszarach górskich lub na zimno z półkuli północnej . Należy do rodziny Betulaceae .
Gatunek ma pięć podgatunków, z których każdy ma swój obszar ekspansji. Niektóre podgatunki są czasami traktowane jako różne gatunki przez niektórych autorów:
Podgatunek Alnus viridis subsp. maximowiczii generalnie nie jest już rozpoznawany. Przywrócił swój status gatunkowy pod nazwą Alnus maximowiczii
Występuje jako krzew lub małe drzewo o wysokości 3-12 m , ma brązową korę. Na liście są błyszczące zielone poniżej z kępkami włosków pod kątem żyłach, podwójne spiczaste zęby owalnym kształcie, od 3 do 8 cm długości i 2 do 6 cm szerokości. Gałązki nagie, pąki spiczaste, ledwo podszyte; jasne fiolety. Kwiat to kociak, który pojawia się późną wiosną po tym, jak liście pojawiają się w przeciwieństwie do innych olch. Części płci męskiej są obwisłe, mają długość od 4 do 8 cm, podczas gdy części płci żeńskiej mają tylko 1 cm długości i są pogrupowane w grupy od 3 do 10 na gałęziach. Te nasiona są między 1 i 2 mm długości, to światło w kolorze brązowym i mają cienkie skrzydła.
Drzewo rośnie szybko nawet na ubogich glebach. Na ogół kolonizuje tereny górskie podlegające regularnym lawinom . Może rzeczywiście odrastać z korzeni, w przeciwieństwie do dużych drzew, z którymi konkuruje w tych regionach. Ponadto jego elastyczność pozwala mu leżeć pod śniegiem (gdzie może sprzyjać wybuchowi lawiny, zniechęcając do zasiedlania się innych gatunków w dół rzeki) lub uginać się bez uszkodzeń pod lawiną. Wreszcie jego system korzeniowy chroni glebę przed erozją ; z Vernes lub arcoces (ojczystego nazwa gatunku w Sabaudii ) są zatem krzewy bardzo znane z wąwozów i stromych zboczach od połowy góry .
Olcha zielona wiąże azot atmosferyczny dzięki bakteriom Alnus-Frankia. Drzewostany olszy zielonej uwalniają średnio 1,3 kg podtlenku azotu na hektar. W Szwajcarii emisje te stanowią 1,5% krajowych emisji gazów cieplarnianych. Aby przeciwdziałać ekspansji olchy zielonej, najlepszym rozwiązaniem byłyby owce engadyńskie .
W Szwajcarii olsza zielona jest rzadkością na Jurze , występuje głównie w Alpach, gdzie rozrasta się z powodu porzucenia pastwisk na dużych wysokościach. W 2013 roku w Alpach Szwajcarskich lasy olsów zielonych pokryły 500 km 2 .
Czasami sadzi się ją w celu poprawy jakości gleby (dzięki jej zdolności do wiązania azotu w glebie ), co umożliwia przesadzanie drzew na bardziej interesujące komercyjnie drewno.
W Quebecu suszone kocięta są używane jako przyprawa pod nazwą „pieprz wydmowy”, o cytrynowym smaku i pewnej goryczce, które mogą zastąpić czarny lub różowy pieprz i są podobne do długiego pieprzu.