Aubepierre-sur-Aube
| Aubepierre-sur-Aube | |||||
 Stara pocztówka z centrum wsi. | |||||
| Administracja | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | ||||
| Region | Wielki Wschód | ||||
| Departament | Haute-Marne | ||||
| Miasto | Chaumont | ||||
| Międzyspołeczność | Wspólnota gmin Trzech Lasów | ||||
|
Mandat burmistrza |
Jean-Michel Cavin 2.020 -2.026 |
||||
| Kod pocztowy | 52210 | ||||
| Kod wspólny | 52022 | ||||
| Demografia | |||||
| Miły | Aubepierrois Aubepierroises |
||||
|
Ludność miejska |
186 mieszk. (2018  )
|
||||
| Gęstość | 4,3 mieszk./km 2 | ||||
| Geografia | |||||
| Informacje kontaktowe | 47 ° 54 ′ 56 ″ na północ, 4 ° 56 ′ 09 ″ na wschód | ||||
| Powierzchnia | 43,1 km 2 | ||||
| Rodzaj | Gmina wiejska | ||||
| Obszar atrakcji |
Chaumont (gmina korony) |
||||
| Wybory | |||||
| Oddziałowy | Kanton Châteauvillain | ||||
| Ustawodawczy | Pierwszy okręg wyborczy | ||||
| Lokalizacja | |||||
Geolokalizacja na mapie: Grand Est
| |||||
Aubepierre-sur-Aube jest francuski gmina znajduje się w dziale z Haute-Marne , w regionie East Grand .
Geografia
Wioska Aubepierre-sur-Aube położona jest w dość wąskiej dolinie, przez którą przepływa rzeka Aube . Znajduje się 32 kilometry na południowy zachód od Chaumont i 8 kilometrów na zachód od Arc-en-Barrois .
Uporządkowane konstrukcje mają dość regularny wygląd. Pod koniec XIX wieku wiele fontann rozprowadzało wodę wśród mieszkańców. Żyzną dolinę zajmowaną przez wioskę otaczają zalesione wzgórza.
Lokalizacja
Planowanie miasta
Typologia
Aubepierre-sur-Aube jest gminą wiejską, ponieważ należy do gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu miejskiej siatki gęstości INSEE .
Ponadto miasto jest częścią atrakcyjnego obszaru Chaumont , którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 112 gmin, jest podzielony na obszary od 50 000 do mniej niż 200 000 mieszkańców.
Toponimia
Nazwa z całą pewnością pochodzi od kamieniołomów białego kamienia ( alba petra ) położonych na prawym brzegu rzeki.
Historia
Mieszkańcy Aubepierre zostały uwolnione w końcu XV -go wieku . Przez długi czas we wsi dominowała rodzina pochodzenia bretońskiego, której przedstawicielem był hrabia Vertu i Chellane, baron d'Angour, lord Clisson, Champton, Ingrande i Hudde.
Dzięki dochodom z lasów miasto zbudowało kościół, którego iglicę zniszczył słynny huragan 28 grudnia 1688, odnotowany przez księdza Lecharnego w księdze parafialnej. Obecny kościół zawiera dwanaście odrestaurowanych obrazów i marmurowy ołtarz główny, uratowany z opactwa Longuay podczas rewolucyjnego zamieszania w 1793 roku.
Obfitość drewna sprzyjała powstawaniu kuźni i wielkich pieców w górę rzeki od miasta, na wykopanym przez mnichów kanale wypływającym z rzeki Aube, przecinającym zamieszkany obszar, łączącym się z rzeką w dół rzeki od Longuay. Dawniej kanał ten służył do zapewnienia pracy dwóch młynów oraz zaopatrzenia w wodę komunalnych pralni i poideł. Zakłady metalurgiczne były opuszczane od lat pięćdziesiątych XIX wieku, a wraz z nimi zniknęła duża „pływająca” populacja.
W początku XIX th wieku , Aubepierre-sur-Aube miał 1 000 mieszkańców. Wraz z odejściem robotników pracujących w kuźni, z epidemią cholery w 1854 r., Która spowodowała 130 zgonów, wraz z wyjazdem młodych ludzi do miast, liczba mieszkańców spadła do 580 około 1895 r. (Patrz nowsze statystyki poniżej) poniżej).
Główne zasoby gminy to las i rolnictwo. W halach zniszczonych huraganem r. Odbywały się cztery doroczne jarmarki minionych lat30 kwietnia 1866.
Odchylenia Aubepierre-sur-Aube, wymienione około 1895 roku, są następujące:
- Longuay (patrz poniżej), na starej drodze z Langres do Châtillon-sur-Seine , w pobliżu rzymskiej drogi z Langres do Sens;
- La Roche , odizolowany dom u podnóża kamieniołomów;
- La Forge , pozostałości kuźni i wielkich pieców 1 kilometr w kierunku Rouvres;
- Chemin Bœuf , gospodarstwo położone 3 kilometry w górę rzeki od wioski, dawna stodoła Longuay;
- Champlain , leśny dom 6 kilometrów na południowy wschód od wsi, należący do księcia Joinville (polowanie);
- La Champagne , gospodarstwo położone 3 kilometry na północ od wioski, w pobliżu dwóch rzymskich dróg.
Źródła historyczne
- Księgi parafialne w Aubepierre-sur-Aube.
- Odręczny dokument napisany przez pana Legrosa, nauczyciela, przeznaczony dla pana Piedtremonta, inspektora Akademii, w Styczeń 1895, Historia i archeologia gminy Aubepierre .
Heraldyka
 |
Herb | Nieznany. |
|---|---|---|
| Detale | Oficjalny status herbu nie został jeszcze ustalony. |
Polityka i administracja
| Kropka | Tożsamość | Etykieta | Jakość | |
|---|---|---|---|---|
| Marzec 2001 | Marzec 2008 | Michel Defraire | ||
| Marzec 2008 | W trakcie | Jean-Michel Cavin | ||
| Brakujące dane należy uzupełnić. | ||||
Ludność i społeczeństwo
Demografia
Ewolucja demograficznaEwolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis powszechny opiera się obecnie na corocznym zbieraniu informacji dotyczących kolejno wszystkich terytoriów miejskich przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, a legalne populacje w kolejnych latach szacuje się za pomocą interpolacji lub ekstrapolacji. W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2004 r.
W 2018 roku miasto liczyło 186 mieszkańców, o 0,53% mniej niż w 2013 roku ( Haute-Marne : -4,11%, Francja bez Majotty : + 2,36%).
| 1793 | 1800 | 1806 | 1821 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 | 1851 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 750 | 684 | 738 | 830 | 920 | 948 | 950 | 896 | 890 |
| 1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 | 1896 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 708 | 705 | 686 | 670 | 641 | 623 | 590 | 581 | 527 |
| 1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 | 1954 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 517 | 476 | 483 | czterysta dziewięćdziesiąt siedem | 471 | 463 | 438 | 383 | 376 |
| 1962 | 1968 | 1990 | 1999 | 2004 | 2009 | 2014 | 2018 | - |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 346 | 296 | 195 | 215 | 213 | 190 | 187 | 186 | - |
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., A następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego
Struktura wiekowa
Gospodarka
Miejsca i zabytki
- Opactwo Longuay : Niedaleko drogi prowadzącej do Dancevoir do dziś istnieją pozostałości opactwa cystersów Notre-Dame de Longuay.
- Kościół św. Marcina, zbudowany około 1550 roku, wpisany na listę zabytków.
-
Dawny budynek braci świeckich z opactwa Longuay.
-
Dawna dormitorium świeckich braci opactwa.
-
Zamek Longuay.
Środowisko
Położone na bardzo zalesionym obszarze miasto ma zostać włączone do przyszłego Parku Narodowego Lasów Szampanii i Burgundii .
Osobowości związane z gminą
- Pierre Bulliard
- W mieście urodził się Michel Sordel (1920-1994), burmistrz Châtillon-sur-Seine i senator Côte-d'Or.
- Michel Girardot (ok. 1759-1800), żołnierz
Jean-Baptiste François Bulliard znany jako Pierre Bulliard
Francuski przyrodnik z końca XVIII -tego wieku , urodzony24 listopada 1752 w Aubepierre-sur-Aube, piętnastego dziecka François, notariusza na zamku Chateauvillain (ur. 6 lutego 1703 Fayl Billot, która zmarła później 28 czerwca 1753 w Aubepierre-sur-Aube) i Élizabeth Tripier (ur 09 września 1707 w Aubepierre-sur-Aube i zmarł dalej 12 grudnia 1754 w Aubepierre-sur-Aube.
Elżbieta, ochrzczona 10 września 1707 w Aubepierre-sur-Aube przez księdza Lecharnego, miał jako ojca chrzestnego mistrza Nicolasa Louisa de la Ruelle, mistrza kuźni w piecu Chevrolley, i jako matkę chrzestną Elisabeth Miet, wdowę po Louisie Rigollocie de Laube, żywym kapitanie artylerii.
Dzieci Elisabeth i François, urodzone w Aubepierre-sur-Aube, to chronologicznie: Élisabeth (1728-), Alexandre (1729-), Thérèse (1731-), Anne (1732-1780), Élisabeth (1734-), Claude (1736-), Louis-Alexandre (1738-), Thomas (1740-), Blandine Placide Thérèse (1742-), Anne Élisabeth (1743-), Simone Marie-Madeleine (1744-), Gabriel (1746-), Marie-Anne (1748-), Thérèse-Élisabeth (1749-), Jean-Baptiste François dit Pierre (1752-1793) (podczas chrztu miał jako ojca chrzestnego Jean-Baptiste Mailferta, urzędnika kuźni Aubepierre i jako matkę chrzestną Anne Bertrand, córka Claude'a Bertranda, oracza).
Jean-Baptiste François ożenił się po raz pierwszy z Angélique Marie Gabrielle de Voulges (bez znanego potomstwa), a następnie po raz drugi 3 lutego 1787 w Paryżu z Marie-Adélaïde Le Mercier, córką prawnika w parlamencie, która dała mu co najmniej dwie córki, Anne Adélaïde Joséphine i Marie Lucile, urodzone odpowiednio w 1788 i 1790 roku.
Jean-Baptiste François miał mniej niż rok, kiedy stracił ojca i zaledwie dwa lata, gdy zmarła jego matka. Został przyjęty do Langres przez ciotki, które zapewniły mu edukację. Studiował w Langres College, gdzie rozwinęła się jego pasja do historii naturalnej (zwłaszcza ptaków i roślin). Około 1771 roku, po swojej retoryce, dzięki zainteresowanym nim osobom wstąpił do służby u opata Clairvaux, korzystając z zakwaterowania w opactwie i skromnej pensji uznanej za wystarczającą. Sporo czasu poświęcił tam studiowaniu anatomii i botaniki w najlepszych pracach, a także praktyce rysunkowej. Duża część lasu Clairvaux została zbadana w poszukiwaniu ptaka, rośliny, grzyba. Jest bardzo prawdopodobne, że w Clairvaux (około 1773 r.) Został napisany i zilustrowany traktat o awiceptologii (sztuce chwytania ptaków) oraz że namalowano 300 akwareli roślin leczniczych. Po Clairvaux Bulliard wyjechał do Paryża (ok. 1775 r.), Aby kontynuować studia medyczne i chirurgiczne u największych mistrzów.
Tam napisano i zilustrowano kilka prac, w tym Historię trujących i podejrzanych roślin we Francji , paryską florę zawierającą malowane tablice świadczące o jego talencie. Około 1780 roku rozpoczął publikację tablic swojej Historii grzybów .
Śmierć zaskoczyła przyrodnika 29 września 1793(8 Vendémiaire Year II) o piątej wieczorem. Okoliczności tej śmierci są dziś nadal owiane tajemnicą. Wersja przekazana przez FV Raspaila w 1840 r. Ujawnia, że Bulliard został zamordowany „przez dźgnięcie skierowane przeciwko niemu przez najbardziej opłakany błąd”.
- W mieście urodził się Michel Sordel (1920-1994), burmistrz Châtillon-sur-Seine i senator Côte-d'Or.
Zobacz też
Bibliografia
- Księgi parafialne w Aubepierre-sur-Aube
- Artykuł EJ Gilberta (lekarza farmacji, byłego prezesa Société mycologique de France), Bulliarda Jean-Baptiste-François, dit Pierre (1752-1793) opublikowany w periodyku „Les Cahiers Haut-Marnais” nr 26, trzeci kwartał 1951 prawną depozytu 4 th kwartał 1951.
- Pierre Bulliard, 1780, Paryż, autor Chez, Didot le Jeune, Debure et Belin, Herbier de la France, czyli kompletna kolekcja roślin pochodzących z tego królestwa, z ich szczegółami anatomicznymi, właściwościami i zastosowaniami w medycynie. Tom 1 .
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- Zasób geograficzny :
- Zasoby związane z organizacjami :
- Dokumentacja urzędowa :
- Aubepierre-sur-Aube na terenie Narodowego Instytutu Geograficznego
- Aubepierre-sur-Aube na stronie internetowej INSEE
Uwagi i odniesienia
Uwagi
- Według podziału na strefy gmin wiejskich i miejskich opublikowanego w listopadzie 2020 r., Przy zastosowaniu nowej definicji charakteru wiejskiego14 listopada 2020 r w międzyresortowym komitecie ds. wsi.
- Pojęcie obszaru ciążenia miast zostało zastąpione w październiku 2020 r. Starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
- prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st stycznia 2018.
Bibliografia
- „ Typologia miejska / wiejska ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (przegląd: 29 marca 2021 ) .
- " gmina wiejska - definicja " , na tej stronie INSEE (konsultowany w dniu 29 marca 2021 ) .
- „ Understanding the density grid ” , na www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (dostęp: 29 marca 2021 ) .
- " Baza obszarów atrakcyjności miast 2020. " , na insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 29 marca 2021 ) .
- Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „ We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta ” , na stronie insee.fr ,21 października 2020 r(dostęp 29 marca 2021 ) .
- Organizacja spisu ludności na stronie insee.fr .
- Departamentalny kalendarz spisu ludności na stronie insee.fr .
- Od wiosek Cassini do dzisiejszych miast na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
- Insee - Populacje prawne gminy w latach 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .