Atlit

Atlit Obraz w Infobox.
Oficjalne imię (on)  עתלית
Nazwa lokalna (on)  עתלית
Geografia
Kraj  Izrael
Dzielnica Okręg Hajfa
Poddzielnica Subdistrict Hadera ( w )
Rada regionalna Wybrzeże Carmel
Wysokość 12 m
Informacje kontaktowe 32 ° 41 ′ 14 ″ N, 34 ° 56 ′ 18 ″ E
Demografia
Populacja 6.818 mieszk. (2015)
Operacja
Twinning Arad
Historia
Fundacja 1904
Identyfikatory
Kod pocztowy 30350
Stronie internetowej www.atlit.org.il/mainsite.asp
Lokalizacja na mapie Izraela
zobacz na mapie Izraela Czerwony pog.svg

Atlit ( עתלית ) to gmina o charakterze rolniczym założona w 1903 roku i położona na północnym wybrzeżu Morza Śródziemnego u podnóża góry Karmel , 20 kilometrów (12 mil) na południe od Hajfy w Izraelu .

Historia

neolityczny

Atlit Yam to starożytna zatopiona neolityczna wioska położona u wybrzeży Atlit w Izraelu. Atlit Yam dostarcza pierwszych znanych dowodów na istnienie morskiego systemu rolno-pasterskiego utrzymania na wybrzeżu Lewantyńskim.

Epoka żelaza

Wykopaliska wskazują, że miejsce to było zamieszkane w epoce żelaza , prawdopodobnie przez Fenicjan .

Epoka brązu

Atlit wykazuje oznaki zamieszkiwania przez ludzi od wczesnej epoki brązu .

Okres grecki

Kolonia najemników greckich i egipskich kobiet z rdzennych przeniesiony do Atlit w tym czasie perski-hellenistycznego ( VI -tego w II th  century  BC. ). Greckie źródło podaje, że miejsce to nazywa się Adarus , osada w Sydonie .

Okres rzymski

W Itinerarium Burdigalense pielgrzym do Bordeaux podaje, że miasto znane jest po łacinie jako Certa, około 333 roku naszej ery.

Czas krzyżowców

The Crusaders wybudowana w 1217 na Zamku Pilgrim ( Castrum Peregrinorum ), jeden z największych bastionów w Ziemi Świętej i jeden z ostatnich pozostałych placówkach krzyżowców, aby umocnić pozycje krzyżowiec jest na wybrzeżu, aby oprzeć się atakom na mameluków sułtana Bajbarsa przez ochrona konwojów i pielgrzymów z Saint-Jean-d'Acre. Służy jako zajazd dla chrześcijańskich pielgrzymów i jako miejsce spotkań nowo przybyłych krzyżowców ; Król Ludwik IX by tam przebywał. Arabski geograf Yaqut al-Hamawi podaje w 1228 r., Że twierdza nazywa się al-Ahmar , co oznacza „czerwony”.

Atlit pozostał w rękach krzyżowców do 1291 roku, podobnie jak Saint-Jean-d'Acre, który został pokonany w tym samym roku. Ruiny cytadeli są nadal widoczne do dziś, a także cmentarz krzyżowców o powierzchni ponad 7500  m 2 , z którego wykopalisk wynika, że ​​prawdopodobnie był używany przez templariuszy twierdzy, okoliczną ludność i pielgrzymów.

Okres mamelucki

W 1296 roku , w okresie mameluckim w Kairze , w Atlit i jego okolicach powstali członkowie plemion Tatarów Uwayrat , lud turecko-mongolski .

Dominacja osmańska

W 1596 r. , W okresie osmańskim, który rozpoczął się w 1517 r., Atlit został zarejestrowany jako gospodarstwo rolne, którego podatki płacono rządowi tureckiemu.

Pod zarządem Acre of Suleiman Pasha al-Adil , Atlit jest siedzibą miejscowego caïd Mashoud al-Madi, który nazywa się (en) mutasallim (poborca ​​podatkowy) wybrzeża Atlit, terytorium które rozciągało się od ( fr ) Umm Khalid (blisko obecne miasta Netanja i Tulkarem ) do Hajfy .

W 1799 roku , podczas kampanii Egiptu i Syrii, wieś Atlit pojawia się tylko na mapie Pierre'a Jacotina .

W 1859 roku , ludność ogłoszony „180 dusz”, pracując glebę na 13 feddans według konsula angielskiego Rogers. Na wschód od zamku Pélerin znajduje się ślad po arabskim napisie z XIX wieku, który przedstawia stary muzułmański cmentarz.

Osmańska lista wiosek z około 1870 roku pokazuje, że el-Lidd składa się z 9 domów i 33 mieszkańców, chociaż liczba ta dotyczy tylko mężczyzn.

W 1880 roku podróżnik Thomson wskazuje, że w ruinach wioski krzyżowców zbudowano wioskę.

W 1881 roku Palestine Exploration Fund utworzył Survey of Western Palestine i odnotował istnienie małej arabskiej wioski. Lista ludności z około 1887 roku pokazuje, że Athlit ma około 180 mieszkańców, wszyscy muzułmanie .

Założenie wsi żydowskiej

W 1903 r. Żydowscy osadnicy zbudowali niewielką sąsiednią wioskę, zwaną także Atlit, nawiązującą do średniowiecznego Fortu Atlit z czasów krzyżowców , skupiając kilka domów. Ta wioska została założona na ziemiach barona Edmonda Jamesa de Rothschilda , w większości kupionych od arabskich rybaków, którzy zbudowali swoje chaty wśród ruin krzyżowców odkupionych w 1899 roku.

Pierwsze imigracje żydowskie

Atlit jest ponownie wspominany w czasie pierwszych imigrantów do Ziemi Izraela , po wybudowaniu rolniczej stacji doświadczalnej, założonej w 1910 r. Przez botanika i polityka z Zihron Yaakov , Aharona Aharonsona , prekursora w 1906 r. dzikiej pszenicy w rejonie Rosz Pina , do której tymczasowo dołączył gubernator Imperium Osmańskiego Djemal Pasza . Aharonson jest także jednym z założycieli grupy szpiegowskiej Nili , pro-brytyjskiej organizacji syjonistycznej, która zaciągnęła się do służby Brytyjczykom przeciwko Turkom podczas pierwszej wojny światowej . Stacja doświadczalna służy następnie jako baza dla sieci Nili i punkt komunikacji z brytyjskimi łodziami stacjonującymi naprzeciw plaży Atlit.

W 1917 roku Turcy przypadkowo odkryli tę sieć; gołębia pocztowego , wysyłane ze stacji eksperymentalnej i którego noga tajny komunikat został dołączony, przypadkowo ląduje na dziedzińcu tureckiego gubernatora w Cezarei .

Okres mandatu brytyjskiego

Podczas gdy region jest pod kontrolą Kolumbii, Spis Ludności Obowiązkowej Palestyny z 1922 roku pokazuje, że Athlit liczy 81 osób, wszyscy muzułmanie, podczas gdy kolonia Athlit liczy 78 Żydów i 3 muzułmanów.

Na prośbę Żydów, w tym Mordechaja Surdina i Izraela Kassela, władze brytyjskie przyznały im w październiku 1921 r . Prawo do wydobywania soli morskiej , warzelni soli Athlit , w której mieszka 196 Żydów, 1 muzułmanin i 1 chrześcijanin. Pierwsze zbiory soli w wysokości 2117 ton przeprowadzono w 1924 r. W ciągu pierwszych dwudziestu lat istnienia firmy produkcja w fabryce opierała się na pracy ręcznej przy minimalnej mechanizacji - maszyny elektryczne miały być instalowane dopiero po odzyskaniu przez Izrael w 1948 r . Dzięki sukcesowi gospodarczemu, ludność Atlit wzrosła w spisie z 1931 r. Do 496 Żydów, 413 muzułmanów i 39 chrześcijan, co daje łącznie 193 domy.

Wieś nabyła stację kolejową w latach trzydziestych XX wieku.

W 1938 r. Mieszkało tam 508 Arabów i 224 Żydów. Obecność arabska doznała gwałtownego spadku w latach czterdziestych XX wieku, po części ze względu na sprzedaż ziemi Żydom, aby pomieścić uchodźców z Europy uciekających przed nazizmem i ich obozami koncentracyjnymi , oraz inną część ich późniejszego wywłaszczenia przez Żydów. Żydzi, według nowego historyka Benny'ego Morrisa, który nie do końca wyjaśnia to zjawisko wyludnienia, tak że statystyki z 1945 roku pokazują, że nadal mieszka tam tylko 150 Arabów, w tym 90 muzułmanów i 60 chrześcijan, obok 510 Żydów.

Niedaleko wioski Newe Yam zostało zbudowane w 1939 roku przez polskich migrantów, którzy uciekli przed nazizmem .

Obóz zatrzymań

Atlit jest również znany z brytyjskiego obozu wojskowego, który znajduje się na obrzeżach miasta i obejmuje więzienie. W czasie nielegalnej imigracji , Między 1934 a 1948 rokiem w Mandatory Palestine , więziono tam żydowskich uchodźców zwanych „  mahapilim” , aresztowanych przez brytyjskie siły kontrolne marynarki wojennej, aby uniemożliwić im wejście do Palestyny. Opierały się one na Białej Księdze z maja 1939 r., Która ograniczyła zezwolenie do 75 000 migrantów w ciągu pięciu lat, ale pomimo tej blokady do Palestyny ​​przybyło ponad 122 000 osób chcących ratować życie .

Dziesiątki tysięcy żydowskich imigrantów jest zatem internowanych w tym obozie, który został otoczony drutem kolczastym i wieżami strażniczymi . Znajduje się na północnym wybrzeżu Izraela.

Plik 10 października 1945 r, podczas akcji najazdowej zorganizowanej przez młodego Icchaka Rabina , Hagana uwalnia wszystkich 200 więźniów i ukrywa ich wśród mieszkańców Hajfy kilka kilometrów dalej.

Po odzyskaniu przez Izrael niepodległości

„Obóz funkcjonował nadal po drugiej wojnie światowej  ”: niektórzy ocaleni z Holokaustu przypłynęli łodziami aż do brzegów Izraela i zostali aresztowani przez brytyjskie siły kontrolne marynarki wojennej. „Ci ludzie przeszli przez nazistowskie obozy koncentracyjne, obozy dla przesiedleńców w Europie, a następnie wylądowali w angielskim obozie wojskowym Atlit na kilka miesięcy, dopóki nie zmieścili się w limitach imigracyjnych. Niektórzy osadzeni spędzili w obozie do roku. Po utworzeniu Państwa Izrael w 1948 r. Obóz stał się dużym ośrodkiem recepcyjnym dla imigrantów ”.

Przez kilka lat strona była nadal używana do celów zatrzymań w innych konfliktach, tylko w celu zmiany przeznaczenia.

dzisiaj

Atlit został uznany za radę miejską w 1950 r., Ale w 2004 r . Został włączony do rady regionalnej Hof Hacarmel, podobnie jak kilka innych komitetów regionalnych.

Podwodny archeologicznych witryny , Atlit Yam , została odkryta w 1984 roku kilkaset metrów od brzegu.

Dzielnice jednostki morskiej shayetet 13 z izraelskiej marynarki znajdują się na (w) bazy morskiej Atlit . W 2010 r. Izraelski premier Benjamin Netanjahu odwiedził bazę, aby powitać komandosów, którzy uczestniczyli w wejściu na pokład flotylli do Gazy naruszającej wody Izraela.

Dziś W Atlit nadal istnieje fabryka wydobycia soli morskiej ( Soli Ziemi ) założona przez żydowskich emigrantów w 1921 r., A także nowsza fabryka chemiczna .

Część byłego obozu od 1987 roku służy jako muzeum nielegalnej imigracji żydowskiej ( Ha'apala ), które rozpoczęło się pod koniec lat trzydziestych XX wieku , aby przybliżyć gościom historię nielegalnej imigracji do Izraela w latach 1934-1948, m.in. w szczególności imigracja łodzią, która stanowiła główną część tej imigracji.

Pozostałości murów zamku Pélerin rozciągają się dziś na północ miasta. Od 2010 roku różne kampanie wykopaliskowe na terenie cmentarza Château-Pèlerin są podejmowane przy wsparciu izraelskich władz antycznych, rady regionalnej Hof-Hacarmel i Francuskiego Centrum Badawczego w Jerozolimie (CFRJ).

Co roku pro-palestyńska organizacja pozarządowa Zochrot organizuje „  Marsz Powrotu  ” domagający się zwrotu ziemi palestyńskim Arabom, który w 2018 roku odbywa się w Atlit w imieniu 174 mieszkańców tej wioski, wypędzonych w czasie wojny. które nastąpiło po utworzeniu Państwa Izrael w 1948 roku .

Okolice

Różne współczesne dzielnice Atlit to Neve Moshe, Yamit, Giv'at Haprahim, Giv'at HaBrekhot, Giv'at Sharon, Shoshanat Hayam, HaGoren, Yafe Nof, Argaman, Hofit, Savyonei Atlitet Allon.

Atlit znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie wiosek Neve Yam i kibucu Ein Carmel .

Galeria

  • Pozostałości archeologiczne

  • Ruiny zamku Atilt

  • Worki z piaskiem i brytyjscy żołnierze przed stacją, 1936

  • Bunkier brytyjski

  • Widok obozu Atlit w 1946 roku

  • Obóz zatrzymań poza rozgłośnią , 1947

  • Wnętrze obozu zatrzymań

  • Stare baraki obozu internowania

  • Akademiki w obozie zatrzymań

  • Historyczna część obozu

  • Część zewnętrzna obozu

  • Dworzec kolejowy Atlit

  • Newe Yam Bay w Atlit

  • Widok z lotu ptaka na Atlit w 2013 roku

  • Dawna twierdza krzyżowców w Château Pèlerin, fotografia z 2006 roku

Twinning

Uwagi i odniesienia

  1. „Marine Archaeology in IZRAEL, OSTATNIE ODKRYCIA” (wersja z 6 czerwca 2011 r. W Internet Archive ) , na www.emu.edu.tr ,6 czerwca 2011
  2. "  Atlit  " , w Guide Israel ,16 października 2019 r(dostęp 18 stycznia 2020 )
  3. dokumentacji przez propalestyńskiej NGO Zochrot na zochrot.org (PDF)
  4. „  Trasa z Bordeaux do Jerozolimy -„ Pielgrzym z Bordeaux ”(333 ne)” , trad. Aubrey Stewart, wyd. w: Palestine Pilgrim's Text Society , t. 1, Londyn 1887, s. 16 (uwaga 8)
  5. Philippe Testard-Vaillant, „  Cmentarz krzyżowców: jak badania prowadzą dochodzenie  ” , w dzienniku CNRS Le ,22 czerwca 2018 r(dostęp 20 stycznia 2020 )
  6. (de) Muʿdjam al-buldān [ Jacut's Geographisches Wörterbuch ] ( Księga Krajów , ukończona w 1228). Bände I - VI. Ed F. Wüstenfeld, Lipsk 1866–73; 1924. Przedruk Teheranu 1965; Bejrut 1955–1957; Frankfurt 1994. ( ISBN  3-8298-1197-7 ) (oryginał w języku arabskim ( ISBN  964-435-979-8 ) ) (Digitalisat).
  7. Yves Gleize , Mathieu Vivas , Simon Dorso i Dominique Castex , „Cmentarz Atlit, miejsce dla zmarłych u stóp Château-Pèlerin (łacińskie królestwo Jerozolimy - XIII wiek)” , w : Żywi i umarli w społeczeństwach średniowieczne: XLVIII Kongres SHMESP (Jerozolima, 2017) , Éditions de la Sorbonne, coll.  „Historia starożytna i średniowieczna”,3 kwietnia 2020 r( ISBN  979-10-351-0577-8 , czytaj online ) , str.  187–204
  8. (w) „  Atlit, Israel  ” na kehilalinks.jewishgen.org ,2017(dostęp 18 stycznia 2020 )
  9. http://jchp.ucla.edu/Bibliography/Karmon,_Y_1960_Jacotin_Map_(IEJ_10).pdf
  10. C. R. (Claude Reignier) Conder , Horatio Herbert Kitchener Kitchener , Edward Henry Palmer i Walter Besant , Przegląd zachodniej Palestyny: wspomnienia topografii, orografii, hydrografii i archeologii , Londyn: Komitet funduszu poszukiwań Palestyny, 1881-1883 ( czytaj online )
  11. (De) Martin Hartmann and Deutsches Evangelisches Institut für Altertumswissenschaft des Heiligen Landes , Zeitschrift des Deutschen Palästina-Vereins , Leipzig: K. Baedeker, 1878-1945 ( czytaj online ) , s.  143
  12. (De) Albert Socin and Deutsches Evangelisches Institut für Altertumswissenschaft des Heiligen Landes , Zeitschrift des Deutschen Palästina-Vereins , Leipzig: K. Baedeker,1878( czytaj online ) , s.  147-148
  13. (w) Sandra Sufian (2008) Healing the Land and the Nation: Malaria and the Zionist Project in Palestine, 1920-1947 , University of Chicago Press, str. 103
  14. „  Atlit  ” na www.jewishvirtuallibrary.org (dostęp 18 stycznia, 2020 ),
  15. „  Zikhron Yaakov.  » , On Boker Tov Yerushalayim ,9 października 2013(dostęp 21 stycznia 2020 )
  16. „  תוצאות חיפוש באוספי הארכיון - הארכיון הציוני  ” , na www.zionistarchives.org.il (dostęp 18 stycznia 2020 )
  17. (en-US) "  długoterminowy sukces - Jakość, trwałość, innowacyjność  " , na Soli ziemi (dostęp 18 stycznia 2020 )
  18. „  Exploring Atlit warzelnia soli  ” , w The Jerusalem Post | JPost.com (dostęp 18 stycznia 2020 )
  19. „  Palestine Census (1922)  ” , na archive.org (dostęp 18 stycznia 2020 )
  20. E. Mills , Spis ludności Palestyny ​​1931. Ludność wsi, miast i obszarów administracyjnych ,1932( czytaj online )
  21. (w) Benny Morris (2004). Narodziny problemu uchodźców palestyńskich ponownie . Cambridge University Press . ( ISBN  978-0-521-00967-6 ) . p. XVIII, wieś # 387. Jako przyczynę wyludnienia podaje również „nieznane”.
  22. (en) al-Khalidi Walid (red.). Wszystko, co pozostaje: palestyńskie wioski okupowane i wyludnione przez Izrael w 1948 roku . Waszyngton: 1992
  23. (w) „  Pre-State Israel: Immigration Atlit Camp  ” w Jewish Virtual Library ,2017(dostęp 17 maja 2017 )
  24. Infos-Israel.News , „  Atlit Yam, podwodne stanowisko archeologiczne na południe od Hajfy ujawnia nowe tajemnice  ” , na Sté Alyaexpress-News ,27 października 2016 r(dostęp 20 stycznia 2020 )
  25. "  Netanjahu salutuje 13 żołnierzom Shayeteta podczas nalotu 'Marmara'  " , w The Jerusalem Post | JPost.com (dostęp 18 stycznia 2020 )
  26. WEBadmiNcrfjorG , „  Mission Atlit: a Frankish cemetery of the 13th century  ”, na CRFJ.org , 26 września 2017 r. (Dostęp 18 stycznia 2020 r. )
  27. (w) Zochrot , „  The March of Return to 'Atlit  ” na zochrot.org (dostęp 18 stycznia 2020 )
  28. Magazyn Le Point , „  Izraelscy Arabowie demonstrują w rocznicę powstania państwa hebrajskiego  ” , w Le Point ,19 kwietnia 2018 r(dostęp 20 stycznia 2020 )

Źródła

  • Moshe Gilad Atlit . Ed. Yédiot Aharonot. 2002.
  • Zeev Anar Historie domów . Ed. Departament Obrony. Tel Awiw 1988.

Znajomości

Wewnętrzny

Zewnętrzny