Zabójstwo Jamesa A. Garfielda

Zabójstwo Jamesa A. Garfielda
Przykładowe zdjęcie artykułu Zabójstwo Jamesa A. Garfielda
Prezydent Garfield z Jamesem Blaine'em po zdjęciach Charlesa J. Guiteau .
Lokalizacja Waszyngton, DC ( Stany Zjednoczone )
Cel James a garfield
Informacje kontaktowe 38 ° 53 ′ 31 ″ północ, 77 ° 01 ′ 13 ″ zachód
Przestarzały 02 lipca 1881
9  h  30
Rodzaj Zamach
Bronie Buldog Webley
Nie żyje 1
Autorski Charles J. Guiteau
Geolokalizacja na mapie: Stany Zjednoczone
(Zobacz sytuację na mapie: Stany Zjednoczone) Zabójstwo Jamesa A. Garfielda
Geolokalizacja na mapie: Waszyngton
(Zobacz sytuację na mapie: Waszyngton) Zabójstwo Jamesa A. Garfielda

Zabójstwo James Garfield , 20 th Prezydent Stanów Zjednoczonych , produkt2 lipca 1881w Waszyngtonie . To właśnie na stacji Sixth Street o wpół do dziewiątej rano Charles J. Guiteau zastrzelił Jamesa Abrama Garfielda , niecałe cztery miesiące po rozpoczęciu jego mandatu . Garfield zmarł jedenaście tygodni później z powodu odniesionych obrażeń i nieodpowiedniego leczenia19 września 1881.

Guiteau, który twierdzi, że zainspirował go Bóg , zostaje internowany po ataku na szpital św. Elżbiety w południowo-wschodniej dzielnicy Waszyngtonu. Jego proces jest jednym z pierwszych przypadków w Stanach Zjednoczonych, w których bada się niepoczytalność i nieodpowiedzialność. Jednak ława przysięgłych uznała go za winnego morderstwa ,25 stycznia 1882. Odwołał się, ale został odrzucony. On jest powieszony na30 czerwca 1882 w Waszyngtonie.

Kontekst historyczny

Czas przed dojściem do władzy Jamesa A. Garfielda jest częścią tego, co Amerykanie nazywają „złotym wiekiem” (po angielsku  : pozłacany wiek ), który następuje po okresie Rekonstrukcji i Wielkiego Kryzysu 1873 . Charakteryzuje się radykalnymi zmianami społecznymi, takimi jak pojawienie się klasy „superbogaczy”; „kapitanami przemysłu”, jak John D. Rockefeller, który założył w 1870 roku Standard Oil .

Od czasu prezydentury Andrew Jacksona w Stanach Zjednoczonych panuje „  system łupów  ” (w języku angielskim  : system łupów ). Opiera się na zasadzie, że nowy rząd musi być w stanie liczyć na partyjną lojalność urzędników państwowych , a zatem zastąpić obecnych na „wiernych”. Uważa, że ​​ludzie dają zwycięzcy mandat do wyboru urzędników ze swoich szeregów. Zaczyna się od pomysłu, że służba publiczna nie powinna być zarezerwowana dla elity, ale dostępna dla wszystkich. Szczyt systemu przypadał od lat 50. XIX wieku do połowy lat osiemdziesiątych XIX wieku .

Garfield

James Abram Garfield jest dwudziestym prezydentem Stanów Zjednoczonych . Podczas wojny secesyjnej służył jako oficer w armii Stanów Zjednoczonych, a po bitwie pod Chickamauga został awansowany na generała majora . Jednocześnie został wybrany na członka Izby Reprezentantów stanu Ohio i opuścił wojsko, aby poświęcić się swojej kadencji. W Izbie Republikańskiej jest jednym z „jastrzębi” Partii Republikańskiej , bezwzględnych wobec pokonanych południowych stanów. W 1880 r . Legislatura Ohio, która w przeważającej części stała się republikańska, musiała wybrać następcę senatora Allena Granberry Thurmana, a jego głos zdobył Garfield. Jednak na kongresie republikanów w tym samym roku partia była tak podzielona, ​​że ​​trzej najlepsi kandydaci, Ulysses S. Grant , James G. Blaine i John Sherman, nie zdołali wygrać nominacji partii w wyścigu do Prezydenta Stanów Zjednoczonych. Stany. To wreszcie, że Garfield w 36 th  głosowania został wyznaczony jako kandydata Republikanów. Następnie wygrał wybory, wraz ze swoim kolegą kandydującym, Chesterem A. Arthurem , przeciwko demokracie Winfieldowi Scottowi Hancockowi zaledwie 9 464 głosami, wyprzedzając ponad dziewięć milionów ważnych głosów. Składa przysięgę 4 marca 1881i utworzył jego gabinet , w skład którego weszli m.in. James G. Blaine w Sekretarzu Stanu i Robert Todd Lincoln w War .

Gitara

Po bankructwie różnych firm -  teologicznych , kancelarii prawniczych, bywał w społeczności Oneida  - zainteresowanie Charlesa Guiteau zwróciło się ku polityce. Napisał przemówienie popierające Ulyssesa S. Granta zatytułowane Grant vs. Hancock („Grant vs. Hancock  ”), którego nazwę zmienił na Garfield vs. Hancock po tym, jak Garfield wygrał nominację republikanów w wyborach prezydenckich w 1880 roku . Guiteau nigdy nawet nie wygłosił przemówienia publicznie, wydrukował je tylko w kilkuset egzemplarzach, ale jest przekonany, że jego przemówienie i inne podjęte przez niego wysiłki są w dużej mierze odpowiedzialne za zwycięstwo Garfielda w wyborach. Guiteau uważa, że ​​jego zaangażowanie na rzecz Garfielda musi zapewnić mu stanowisko ambasadora, najpierw szukając posady w Wiedniu , a następnie w Paryżu . Nawiedza republikańską kwaterę główną w Nowym Jorku , na próżno mając nadzieję, że jego wysiłki zostaną docenione. Nie zniechęcając się, pojechał dalej do Waszyngtonu5 marca, dzień po inauguracji Garfielda. Dostaje nawet wywiad z prezydentem8 marcai daje mu kopię jego słynnego przemówienia. Następne dwa miesiące spędził w Waszyngtonie, podróżując między Departamentem Stanu a Białym Domem , kontaktując się z różnymi członkami gabinetu i wpływowymi republikanami, którzy mogliby bezskutecznie argumentować w jego sprawie. Guiteau jest coraz bardziej pozbawiony środków do życia i zaniedbywany, nosi codziennie te same ubrania, jedyne jakie posiada, ale nie poddaje się. Plik13 maja 1881, zostaje wyrzucony z poczekalni Białego Domu. Plik14 majaSekretarz Stanu James G. Blaine mówi mu: „Nigdy więcej nie rozmawiaj ze mną o konsulacie w Paryżu, dopóki żyjesz!” "

Po tym spotkaniu Guiteau decyduje, że jego misją jest zabicie niewdzięcznego prezydenta. Guiteau pożycza piętnaście dolarów i idzie kupić broń . Niewiele wie o broni palnej, ale chce mieć broń dużego kalibru. Ma do wyboru kaliber Webley British Bulldog .455 z drewnianą kolbą i kolbą z kości słoniowej . Kupuje to drugie, bo chce, żeby robiło wrażenie w oknie muzeum, które po zamachu go wyeksponuje (rewolwer nie wejdzie jednak do muzeum, bo po ataku zaginie). Kolejne dni spędził na ćwiczeniach strzeleckich - odrzut broni również nie powalił go przy pierwszej próbie - i wypatrywaniu prezydenta. Pisze też list do Garfielda, w którym mówi mu, że powinien zwolnić Blaine'a, albo „Ty i Partia Republikańska możecie się nie zgodzić. „ To jest ignorowane, jak cała korespondencja Guiteau skierowana do Białego Domu.

Guiteau skrupulatnie kontynuował przygotowania do ataku, pisząc list do generała Williama Tecumseha Shermana, prosząc go z wyprzedzeniem o zapewnienie mu ochrony przed tłumem, a także inne listy uzasadniające jego działanie jako konieczne w celu uzdrowienia sporów między frakcjami republikanów. Przyjęcie. Cały czerwiec spędza podążając za Garfieldem wokół Waszyngtonu. Pewnego razu odwraca go do stacji, podczas gdy prezydent towarzyszy tam jego żonie, która wyjeżdża do nadmorskiego kurortu na wybrzeżu New Jersey . Jednak decyduje się nie strzelać, ze względu na kruche zdrowie pani Garfield, której nie chce przytłoczyć.

Atak

Garfield planował wyjechać z Waszyngtonu dalej 2 lipcana jego letnie wakacje. Tego samego dnia Guiteau czeka na prezydenta na (obecnie zburzonej) stacji kolejowej Baltimore i Potomac , na południowy zachód od skrzyżowania Sixth Street i Constitution Avenue w Waszyngtonie. Czekając, Guiteau czyści buty i prosi kierowcę, aby zaczekał, aż zawiezie go później do więzienia.

Prezydent udaje się na stację po zatrzymaniu się przy swojej macierzystej uczelni , Williams College , gdzie właśnie wygłosił przemówienie. Garfieldowi towarzyszą dwaj jego synowie, James i Harry , a także sekretarz stanu James G. Blaine . Secretary of War Robert Todd Lincoln czeka mu odejście prezydenta na stacji. Garfieldowi nie towarzyszy żaden ochroniarz ani żadne specjalne środki bezpieczeństwa; Z wyjątkiem Abrahama Lincolna podczas wojny secesyjnej amerykańscy prezydenci nie mieli ścisłej ochrony.

Gdy Garfield wchodzi na stację, Guiteau podchodzi i z bliskiej odległości naciska spust za plecami prezydenta. Garfield woła: „Mój Boże, co to jest? ! „ Guiteau znowu strzela i Garfield upada. Jedna kula trafia Garfielda w ramię, a druga zatrzymuje się w pierwszym kręgu lędźwiowym, nie uszkadzając rdzenia kręgowego .

Guiteau chowa rewolwer z powrotem do kieszeni i opuszcza stację, aby dostać się do czekającego wagonu, ale wtedy zostaje zatrzymany przez policjanta Patricka Kearneya. Ten ostatni jest tak podekscytowany aresztowaniem człowieka, który zastrzelił prezydenta, że ​​nawet nie skonfiskował broni Guiteau, zanim przybyli na komisariat. Szybko rosnący tłum krzyczy „  Lynch go!”  " ( " Powieś go! " ) Podczas gdy Kearney między Guiteau już z policją. Poddając się władzom, Guiteau oznajmia z uniesieniem: „Jestem krzepkim z Stalwarts … Artur jest teraz prezydentem! "

To stwierdzenie na krótko doprowadzi do bezpodstawnych podejrzeń, że Chester Arthur lub jego zwolennicy podżegali Guiteau do popełnienia przestępstwa. W stalwarts są frakcji Republikanów lojalny wobec byłego prezydenta Granta  ; stanowczo sprzeciwiali się pół-rasom, którzy popierali Garfielda. Podobnie jak wielu wiceprezydentów, Arthur został wybrany, aby ułagodzić swoją frakcję, a nie ze względu na swoje umiejętności lub lojalność wobec swojego kandydata. Guiteau w swoim delirium przekonał się, że jego czyn połączy dwie frakcje Partii Republikańskiej.

Powolny marsz ku śmierci prezydenta

Garfield, przytomny, ale w szoku , zostaje wniesiony na górę na stację. Młody Jim Garfield i James Blaine upadli i płaczą. Robert Todd Lincoln, głęboko zdenerwowany, wraca myślami do śmierci ojca i mówi: „Ile tragicznych godzin spędziłem już w tym mieście? "

Garfield wraca do Białego Domu. W jej ciele tkwiła kula, lekarze nie byli w stanie jej zlokalizować. Ostrzegli swojego pacjenta, że ​​może nie przeżyć nocy, ale prezydent nie umiera. Pozostaje przytomny i czujny. Następnego ranka jej parametry życiowe są dobre, a lekarze zaczynają mieć nadzieję na wyzdrowienie. Długie czuwanie właśnie się rozpoczęło, lekarze Garfielda będą regularnie wydawać biuletyny zdrowotne, które amerykańska opinia publiczna będzie uważnie obserwować przez całe lato 1881 r. Jego stan będzie się więc wahał, pojawiały się i znikały gorączki. Garfield stara się utrzymać stałą żywność i je mało przez większość lata, a tylko płyny.

Aby odciążyć poszkodowanego przed upałem latem w Waszyngtonie, inżynierowie Marynarki Wojennej opracowali jeden z pierwszych systemów klimatyzacji . Wentylatory zmuszają powietrze do cyrkulacji przez skrzynię pełną lodu do komory prezydenta. System działa zadowalająco i pozwala na obniżenie temperatury o dwadzieścia stopni Fahrenheita (około dziesięciu stopni Celsjusza ). Lekarze nieustannie przeszukują ranę Garfielda palcami lub niesterylnymi narzędziami, próbując znaleźć kulę, gdy to poszukiwanie nie jest absolutną koniecznością. Alexander Graham Bell opracowuje wykrywacz metalu, aby znaleźć niesławną kulę w ciele prezydenta, ale łóżko Garfielda o metalowej ramie powoduje zakłócenia, które uniemożliwiają działanie urządzenia.

Plik 29 lipca, po raz pierwszy i jedyny po zamachu, cały gabinet przyjeżdża z wizytą do prezydenta. „Ministrowie” otrzymali od lekarzy formalne instrukcje, aby nie poruszać tematów, które mogłyby zdenerwować ich pacjentów. Stan Garfielda pogarsza się, gdy infekcja rozprzestrzenia się i osłabia jego serce. Pozostaje przykuty do łóżka w Białym Domu, nękany bólem i gorączką. Garfield, który ważył ponad dwieście funtów (około dziewięćdziesięciu kilogramów), waży tylko sto trzydzieści pięć (sześćdziesiąt kilogramów). Jego ciało nie może już spożywać ani trawić pokarmu. Pojawia się posocznica i przez krótki czas nawet prezydent cierpi na halucynacje .

Plik 6 wrześniaGarfield zostaje zabrany do przybrzeżnego New Jersey, aby uciec przed upałem Waszyngtonu i mieć nadzieję, że chłodne morskie powietrze pomoże w jego uzdrowieniu. Aby pociąg prezydencki mógł dojechać jak najbliżej domu armatora Charlesa G. Franklina, w którym będzie mieszkał Garfield, po południu wybudowaliśmy5 wrześniator kolejowy. Ta łącząca stację z domem ma około kilometra długości. Realizują go dwa tysiące osób, pracowników kolei, ale przede wszystkim wolontariuszy, mężczyzn, kobiety i dzieci, mieszkających w regionie. Prezydent siedzi w rezydencji Franklin w łóżku, z widokiem na okno z widokiem na plażę i ocean. Jednak pojawiają się nowe infekcje, a także napady dusznicy bolesnej . Prezydent Garfield umiera na zawał mięśnia sercowego lub pęknięty tętniak z powodu posocznicy i zapalenia płuc o dziesiątej trzydzieści pięć w poniedziałek19 września 1881W dystrykcie Elberon w Long Branch w stanie New Jersey. Zmarł dokładnie dwa miesiące przed swoimi pięćdziesiątymi urodzinami. W ciągu osiemdziesięciu dni, między napadem a śmiercią, jedynym jego oficjalnym aktem było podpisanie dokumentu ekstradycyjnego .

Odpowiedzialność lekarzy

Podczas sekcji stwierdzono, że kula przeszła przez kręg bez dotykania rdzenia kręgowego. Nie uszkodził żadnego głównego organu, żyły ani tętnicy, zanim wylądował w tkance tłuszczowej lewego boku, nieco poniżej trzustki . Obecnie większość historyków i ekspertów medycznych uważa, że ​​Garfield prawdopodobnie przeżyłby kontuzje, gdyby jego lekarze byli bardziej kompetentni. Kilku z nich włożyło palce lub niesterylne narzędzia do rany w poszukiwaniu kuli. Jeden z nich nawet przebił w ten sposób wątrobę Garfielda. To samo w sobie nie spowodowałoby jego śmierci, ponieważ wątroba jest jednym z nielicznych narządów o dobrej zdolności do regeneracji. Jednak ten lekarz i inni wprowadzili paciorkowce do ciała prezydenta w trakcie tego procesu. Spowodowało to posocznicę, na którą nie było wówczas antybiotyku . Dr Ira Rutkow, profesor chirurgii na Uniwersytecie Medycyny i Stomatologii w New Jersey i historyk medycyny napisał w swoim James A. Garfield opublikowanym w 2006 roku: „Uraz Garfielda był dzisiaj tak nieśmiercionośny. Wróciłby do domu po drugiej lub trzy dni. "

Proces Guiteau

Rozpoczyna się proces 14 listopada 1881. Sądowi przewodniczy sędzia Walter Cox, a jury składa się z dwunastu mężczyzn: restauratora, emerytowanego biznesmena, mechanika, dwóch tynkarzy, hutnika, dwóch sklepów spożywczych, handlarza cygarami i trzech handlarzy. Reprezentowany przez swojego szwagra, George'a Scolville'a i młodego prawnika z Waszyngtonu, Leigh Robinsona, Guiteau staje się ulubieńcem mediów ze względu na swoje dziwne zachowanie. Nieustannie karci swoich obrońców, zeznaje w formie epickich wierszy, które recytuje publiczności, a także zbiera opinie prawne, przekazując im notatki. Dyktuje autobiografię New York Herald , którą kończy ogłoszeniem małżeństwa dla ładnego chrześcijanina poniżej trzydziestki. Doskonale zdaje sobie sprawę z oburzenia i nienawiści, jaką wzbudza w amerykańskiej opinii publicznej, zwłaszcza po dwóch próbach zamachu na jego życie. Twierdzi, że nie jest winny, ponieważ zamach na Garfielda jest wolą Bożą, a on był tylko jej narzędziem. Innym razem twierdzi, że Garfield został zabity nie przez siebie, ale przez serię błędów medycznych: „Lekarze zabili Garfielda, właśnie go zastrzeliłem. „ Przez cały proces i aż do egzekucji Guiteau był internowany w szpitalu St. Elizabeths w południowo-wschodniej dzielnicy Waszyngtonu.

Proces Guiteau jest jednym z pierwszych przypadków w Stanach Zjednoczonych, w których bada się niepoczytalność. Guiteau stanowczo podkreśla, że ​​chociaż był prawnie szalony w momencie strzelaniny, nie jest, ściśle mówiąc, psychicznie niepoczytalny. Jest to jedna z głównych przyczyn rozdźwięku między jego prawnikami a nim, a także prawdopodobnie powód, dla którego ława przysięgłych uważa, że ​​po prostu próbują zaprzeczyć odpowiedzialności. Pod koniec procesu Guiteau zaczął aktywnie planować wygłoszenie przemówienia po zwolnieniu, które uznał za nieuchronne, i sam rozważał kandydowanie w wyborach prezydenckich w 1884 r., Jednocześnie ciesząc się medialnym cyrkiem otaczającym jego sprawę.

Jest szczerze zbulwersowany, gdy ława przysięgłych, nie do końca przekonana o jego boskiej inspiracji, skazuje go za morderstwo ,25 stycznia 1882. On odwołał , ale została ona odrzucona. On jest powieszony na30 czerwca 1882w Waszyngtonie. Na szafocie Guiteau recytuje jeden ze swoich wierszy zatytułowany Idę do Lordy . Poprosił nawet o orkiestrę do gry, podczas gdy będzie śpiewał swój wiersz, ale jego prośba została odrzucona.

Konsekwencje

Zabójstwo Garfielda doprowadziło do uchwalenia ustawy Pendelton o służbie publicznej z dnia16 stycznia 1883. Sam Garfield wezwał do reformy służby cywilnej w swoim przemówieniu inauguracyjnym i poparł ją jako prezydenta, wierząc, że pozwoli to rządowi działać skuteczniej. Ustawa została uchwalona jako hołd dla pamięci zamordowanego prezydenta. Arthurowi nie udało się wygrać republikańskiej nominacji w 1884 roku przeciwko Blaine'owi , który sam został pokonany w wyborach prezydenckich przez demokratę Grovera Clevelanda .

Stacja Sixth Street została później zburzona. Obecnie miejsce to zajmuje Narodowa Galeria Sztuki . Żadna tablica pamiątkowa nie wskazuje miejsca bombardowania, ale kilka przecznic dalej pomnik Garfield Memorial stoi przed południowo-zachodnim rogiem Kapitolu.

Nie poruszono kwestii niezdolności prezydenta. Artykuł II ust. 1 ust. 6 Konstytucji Stanów Zjednoczonych stanowi, że w przypadku „niezdolności (prezydenta) do wykonywania uprawnień i wypełniania obowiązków związanych z jego urzędem, zostaną one przekazane wiceprezydentowi ” , Ale nie zawiera żadnych dalszych instrukcji co do tego, co stanowi niezdolność do pracy lub w jaki sposób należy ją ustalić.

Garfield pozostał leżąc na łóżku do 80 dni bez wykonywania żadnej z zajmowanym stanowiskiem, z wyjątkiem podpisania ekstradycji, ale nie było takiego problemu, ponieważ w XIX th  wieku, rząd federalny był na wakacjach przez całe lato tak czy inaczej. Kongres nie obradował, a prezydent niewiele miał do zrobienia. Blaine zasugerował, aby rząd ogłosił Arthura prezydentem, ale ta opcja została jednogłośnie odrzucona, w tym przez Arthura, który nie chciał wyglądać na spragnionego władzy (gdyby Garfield przetrwał do grudnia, kiedy zwołano Kongres, Gabinet prawdopodobnie musiałby przyjąć propozycję Blaine'a).

Kongres nie zajął się również tym, jak poradzić sobie z kwestią niezdolności prezydenta do życia, jeśli jeszcze żyje. Ani też nie zrobił tego trzydzieści osiem lat później, kiedy Woodrow Wilson miał udar, który wprowadził go w śpiączkę na kilka dni i pozostawił go częściowo sparaliżowanego i ślepego na jedno oko przez ostatnie osiemnaście miesięcy jego prezydentury. Dopiero po ratyfikacji dwudziestej piątej poprawki do konstytucji w 1967 r. Ustanowiono procedurę na wypadek niezdolności Prezydenta do pełnienia funkcji.

Kongres nie podjął też żadnych kroków w celu zapewnienia prezydentowi ścisłej ochrony. Dopiero po zabójstwie Williama McKinleya , dwadzieścia lat później, Kongres powierzył bezpieczeństwo prezydenta Secret Service , pierwotnie utworzonej w celu zwalczania fałszerstw .

Po śmierci Garfielda zburzono tory kolejowe, które pozwoliły prezydentowi dotrzeć bezpośrednio pod drzwi rezydencji Franklinów w Long Branch. Część podkładów kupił aktor Oliver Doud Byron (1842–1920), który zlecił stolarzowi Williamowi Presleyowi zbudowanie z nich herbaciarni . Nazwany Garfield Tea House , został zbudowany w ogrodzie letniej rezydencji Byrona. Odcinek jednej z szyn został użyty jako główna belka jej dachu. Oryginalnymi kolorami budynku były Stany Zjednoczone: czerwony, biały i niebieski; dziś jest czerwono-biała. Następnie został zainstalowany w różnych miejscach, w tym w rezydencji Elvisa Presleya w North Long Branch. Wreszcie herbaciarnia naturalnie znalazła swoje miejsce na dziedzińcu Muzeum Historycznego Long Branch .

Uwagi i odniesienia

  1. (en) Lynne Vincent Cheney, pani Gazeta ilustrowana Franka Lesliego . Magazyn Dziedzictwa Amerykańskiego. Październik 1975. Tom 26, wydanie 6.
  2. (w) Atak na życie Prezydenta . Biblioteka Kongresu.
  3. Michel Mourre, Encyklopedyczny słownik historii , Paryż, Bordas ,1978, 4894,  str. ( ISBN  978-2-04-006510-2 ) , str.  983.
  4. Kingsbury 2002 , s.  20.
  5. Peskin 1978 , s.  587.
  6. Peskin 1978 , s.  588-589.
  7. Peskin 1978 , s.  588.
  8. Peskin 1978 , s.  589.
  9. Peskin 1978 , s.  590.
  10. Peskin 1978 , str.  591.
  11. Vowell 2005 , s.  165.
  12. Vowell 2005 , s.  168.
  13. Vowell 2005 , s.  164-165.
  14. Oryginalny list w Georgetown Univ. kolekcja
  15. Peskin 1978 , s.  592.
  16. Peskin 1978 , str.  593.
  17. Vowell 2005 , str.  160.
  18. Peskin 1978 , s.  581.
  19. Conwell 1881 , str.  349.
  20. Peskin 1978 , str.  596.
  21. (w) Patrick Sauer, Kompletny przewodnik idioty po amerykańskich prezydentach , Indianapolis, Ind., Alpha,2000, 428  str. ( ISBN  978-0-02-863821-8 ) , str.  220.
  22. New York Herald , 3 lipca 1881.
  23. Lamphier 2003 , s.  212.
  24. Peskin 1978 , s.  596-597.
  25. Peskin 1978 , str.  597.
  26. Peskin 1978 , s.  598.
  27. Peskin 1978 , s.  599.
  28. Peskin 1978 , s.  600.
  29. Vowell 2005 , s.  124.
  30. Peskin 1978 , s.  601.
  31. Peskin 1978 , s.  601-602.
  32. (en) prezydent Felled przez Assassin i 1880 za Opieki Medycznej , New York Times , 25 lipca 2006 r.
  33. Peskin 1978 , s.  602.
  34. Peskin 1978 , s.  603.
  35. Peskin 1978 , str.  604.
  36. Peskin 1978 , str.  605.
  37. (w) Russell Roberts i Richard Youmans, Down the Jersey Shore , New Brunswick, NJ, Rutgers University Press,1993, 290  pkt. ( ISBN  978-0-8135-1995-1 ) , str.  56.
  38. Peskin 1978 , s.  606.
  39. Linder, Chronologia
  40. Vowell 2005 , s.  173.
  41. Vowell 2005 , s.  175.
  42. (w) Guiteau Found Guilty, New York Times. 26 stycznia 1882, s.  1 .
  43. (w) „  Last Words of Assassin Charles Guiteau  ” , University of Missouri-Kansas City , School of Law (dostęp 15 grudnia 2007 ) .
  44. Peskin 1978 , s.  540.
  45. Peskin 1978 , s.  551-553.
  46. Peskin 1978 , s.  610.
  47. Vowell 2005 , s.  159.
  48. Vowell 2005 , s.  171.
  49. Prezydencka Komisja ds. Zabójstwa Prezydenta Kennedy'ego , Raport Komisji Warrena , Nowy Jork, St. Martin's Press,1992, 110  s. ( ISBN  978-0-312-08257-4 ).
  50. (w) Emil R. Salvini, Boardwalk Memories: Tales of the Jersey Shore , Guilford, Conn Insider's Guide.2006, 180  pkt. ( ISBN  978-0-7627-3674-4 ) , str.  11.

Bibliografia

Artykuły prasowe