Anouar Brahem

Anouar Brahem Obraz w Infobox. Anouar Brahem w 2008 roku. Biografia
Narodziny 20 października 1957
Tunis
Imię w języku ojczystym أنور ابراهم
Narodowość Tunezyjski
Trening Narodowe Konserwatorium Muzyczne w Tunisie
Zajęcia Kompozytor , muzyk
Okres aktywności Od 1991
Inne informacje
Instrument Oud
Etykieta ECM
Mistrz Ali sriti
Gatunki artystyczne Jazz , arabski Muzyka , Muzyka Świat
Stronie internetowej www.anouarbrahem.com
Różnica Członek stowarzyszony Tunezyjskiej Akademii Nauk, Literatury i Sztuki
Podstawowe prace

Anouar Brahem ( arab  . أنور ابراهم ), ur20 października 1957w Tunisie jest tunezyjskim oudistą i kompozytorem .

Mocno zmodyfikował tradycyjną rolę oudu , unowocześniając go i konfrontując z muzyką zachodnią, zwłaszcza jazzem . Uważany jest za nowoczesnego muzyka, posiadającego jednocześnie głęboką wiedzę na temat tradycyjnej muzyki arabskiej .

Biografia

Urodzony w tunezyjskiej dzielnicy Halfaouine , w wieku dziesięciu lat wstąpił do Narodowego Konserwatorium Muzycznego w Tunisie , gdzie podążał za nauczaniem Ali Sriti . Zdaniem Brahema to przyjęcie jest prawie za późno, ponieważ tunezyjskie dzieci zwykle uczą się muzyki wcześniej. Zaczął grać w orkiestrach w wieku piętnastu lat. Oudista, komponuje na swój instrument i różne formacje, w szczególności jazz. W 1981 roku przeniósł się na cztery lata do Paryża , w tym czasie współpracując z Maurice Béjartem, skomponował wiele oryginalnych dzieł, zwłaszcza dla kina tunezyjskiego .

W latach 1985 i 1990 , z powrotem w Tunezji, kontynuował swoją pracę i składu, poprzez liczne koncerty, nabyty rozgłos publiczny.

W 1987 roku powierzono mu kierowanie Zespołem Muzycznym miasta Tunis, aw 1988 otworzył Międzynarodowy Festiwal Kartaginy z Leilatou Tayer  ; Tunis-Hebdo napisze: „Gdybyśmy musieli wybrać muzyka lat 80., bez wahania wybralibyśmy Anouara Brahema” . W 1990 roku wyruszył na tournée po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie , aw 1992 roku został poproszony o zaprojektowanie i aktywny udział w tworzeniu Centrum Muzyki Arabskiej i Śródziemnomorskiej zainstalowanego w Palais Ennajma Ezzahra w Baron d'Erlanger. , w Sidi Bou Saïd .

W 1988 roku Brahem wysłał demonstracyjną kasetę DAT do Manfreda Eichera z wytwórni Edition of Contemporary Music . Ten ostatni zauważa to w stosie kaset ułożonych na biurku z powodu kaligrafii na znaczku koperty pocztowej. Poza jego pierwotnej intuicji, Eicher przyniósł Brahem do Oslo wWrzesień 1990za nagranie Barzakha . Nie czekając na powrót pierwszego albumu, Eicher zmusił go do nagrania drugiego albumu Conte de l'Incroyable Amour w październiku 1991 roku . Brahem jest bardzo wdzięczny za ten znak zaufania.

Oprócz własnych albumów pisze również muzykę do filmów i jest częścią, wraz z libańskim Rabihem Abou-Khalilem , tego nurtu muzyki współczesnej, który łączy muzykę arabską i zachodnią. Ten „czarujący mistrz”, który tworzy „muzykę zarówno całkowicie zakorzenioną w wysoce wyrafinowanej kulturze przodków, jak i wybitnie współczesną w jej uniwersalistycznej ambicji”, grał i nagrywał z wielkimi nazwiskami współczesnego jazzu, takimi jak François Jeanneau , Jan Garbarek , John Surman czy Jean-Paul. Céléa .

W 2006 roku , tuż po konflikcie izraelsko-libański , Anouar Brahem poszedł za kamerą i nakręcił swój pierwszy film dokumentalny filmowe zwane Words po wojnie . Akcja filmu rozgrywa się w Libanie i dotyczy wywiadów z libańskimi artystami i intelektualistami po zawieszeniu broni, które miało miejsce po letniej wojnie między Izraelem a Hezbollahem w 2006 roku .

Pracuje

Dyskografia

Brahem jest wydawany głównie przez monachijską wytwórnię Edition of Contemporary Music (ECM).

Album Muzycy Odniesienie Rok
Barzakh Anouar Brahem (oud), Béchir Selmi ( skrzypce ), Lassâad Hosni ( perkusja ) ECM 1432 1991
Opowieść o niesamowitej miłości Anouar Brahem (oud), Barbaros Erköse ( klarnet ), Kudsi Ergüner ( nie ), Lassâad Hosni ( bendir i darbouka ) ECM 1457 1992
Madar Jan Garbarek ( saksofon ), Anouar Brahem (oud), Ustad Shaukat Hussain  (en) ( tablas ) ECM 1515 1994
Khomsa Anouar Brahem (oud), Richard Galliano ( akordeon ), François Couturier ( fortepian i syntezator ), Jean-Marc Larché ( saksofon sopranowy ), Béchir Selmi (skrzypce), Palle Danielsson ( kontrabas ), Jon Christensen ( perkusja ) ECM 1561 1995
Thimar Anouar Brahem (oud), John Surman (klarnet basowy i saksofon sopranowy), Dave Holland (kontrabas) ECM 1641 1998
Astrakan Cafe Anouar Brahem (oud), Barbaros Erköse (klarnet), Lassâad Hosni (bendir i darbouka) ECM 1718 2000
Śródziemnomorski urok National Jazz Orchestra pod dyrekcją Paolo Damianiego  (en) , Anouara Brahema i Gianluigiego Trovesiego ECM 1828 2002
Czarna łapa kota Anouar Brahem (oud), François Couturier (fortepian), Jean-Louis Matinier  (en) (akordeon) Świnoujście 1792 2002
Podróż Sahara Anouar Brahem (oud), François Couturier (fortepian), Jean-Louis Matinier  (en) (akordeon) ECM 1915 2006
Zdumiewające oczy Rity Anouar Brahem (oud), Klaus Gesing  (de) (klarnet basowy), Björn Meyer  (de) (gitara basowa), Khaled Yassine  (en) (perkusja) ECM 2075 2009
Pamięć Anouar Brahem (oud), François Couturier (fortepian), Klaus Gesing  (de) (klarnet basowy), Björn Meyer  (de) (bas), Orchestra of Italian Switzerland pod dyrekcją Pietro Mianiti  (it) ECM 2423/2424 2014
Niebieskie maqamy Anouar Brahem (oud), Dave Holland (kontrabas), Jack DeJohnette (perkusja), Django Bates  (en) (fortepian) ECM 2580 2017

Vague , dostępny tylko we Francji i Belgii, to wybór najpiękniejszych melodii Anouara Brahema wydanych w 2003 roku .

Muzyka filmowa

Filmografia

Bibliografia

  1. Lake (2007) , s.  130
  2. Patrick Labesse, „Małżeństwo jazzu i Orientu”, Jeune Afrique , 6 grudnia 2009, s. 98
  3. Lake (2007) , s.  264-265
  4. (w) „  Blue Maqams  ” na ecmrecords.com (dostęp 25 października 2017 )

Bibliografia

Link zewnętrzny