Amstel Gold Race
Amstel Gold Race| Sport | Kolarstwo szosowe |
|---|---|
| kreacja | 1966 |
| Edycje | 54 (w 2019 r.) |
| Kategoria | Światowa trasa UCI |
| Typ / Format | Ardeny klasyczne |
| Okresowość | Roczny (kwiecień) |
| Miejsca) |
Holandia Limburgia.svg){kind=small}
|
| Uczestnicy | 176 (w 2019 r.) |
| Status uczestników | Profesjonalny |
| Dyrektor | Leo van vliet |
| Oficjalna strona internetowa | www.amstelgoldrace.nl |
| Posiadacz tytułu | Wout Van Aert |
|---|---|
| Więcej tytułów |
Jan Raas (5 wygranych) |
Aktualne zawody patrz: Amstel Gold Race 2021
Amstel Gold Race to jednodniowa rowerowa rasa stworzona w 1966 roku , a sponsorowany przez piwa marki Amstel . Przemierza południe prowincji Limburg wokół Maastricht , a także czasami sąsiednią Belgię . Główne trudności znajdują się w Montagne Saint-Pierre iw Fauquemont-sur-Gueule (Valkenburg).
W latach 1989 i 2004, rasa ta została ujęta w Pucharze Świata kalendarzu , to była część ProTour między 2005 i 2010 roku przed przystąpieniem do UCI World Tour kalendarza w 2011 roku . Jest to pierwszy z klasyków Ardenów , rozgrywający się przed Flèche wallonne i Liège-Bastogne-Liège . Jest tradycyjnie używany jako punkt sztafetowy podczas wiosennych klasyków , pomiędzy Flandryjczykami , specjalistami w wyścigach z sektorami brukowymi a pięściarzami - alpinistami .
Edycja 2020 zostaje odwołana z powodu pandemii Covid-19 .
Jedyny jednodniowy wyścig na poziomie World Tour, który odbędzie się w Holandii, jest uważany za najważniejsze wydarzenie w holenderskim kalendarzu szosowym. Holender Jan Raas jest rekordzistą sukcesu z pięcioma zwycięstwami. Wyścig kobiet , również World Tour , organizowany jest w tym samym dniu.
Historia
Pierwsza edycja
Amstel Gold Race tworzą holenderscy promotorzy sportu Ton Vissers i Herman Krott, którzy prowadzą firmę Inter Sport. Ich marzeniem jest stworzenie holenderskiego klasyka zdolnego konkurować z klasycznymi belgijskimi i włoskimi „Monuments” . Pierwsza edycja zaplanowana jest na30 kwietnia 1966 r, Święto Narodowe Holandii . Wstępny plan zakłada rozpoczęcie wyścigu w Amsterdamie, a następnie udanie się na wschód, aby ukończyć wyścig w Maastricht na południowym wschodzie kraju na dystansie 280 km.
Pojawia się jednak wiele problemów. Krott i Vissers nie wzięli pod uwagę wielu strumieni na trasie i błędnie obliczyli objazdy potrzebne do ich pokonania, przez co rzeczywista odległość znacznie przekraczała 280 km. Przewidywane są nowe miasta wylotu, takie jak Utrecht , następnie Rotterdam , a przylot zostanie przeniesiony do małej wioski Meerssen w Limburgii. Jednak na niespełna trzy tygodnie przed startem organizatorzy zdają sobie sprawę, że nie otrzymali pozwolenia na przekroczenie mostu Moerdijk , jedynego sposobu na opuszczenie Rotterdamu na południe. Trasa musi zostać ponownie przeprojektowana, a start przesunięty jest dalej na południe, do Bredy . Co więcej, hippisi z Provo ogłosili w 1966 roku Holandię stanem bezprawia . Władze obawiają się, że wyścig w dniu uroczystości rodziny królewskiej może wywołać powstania.
Na cztery dni przed planowanym terminem Vissers i Krott rezygnują z pomysłu zorganizowania wyścigu i organizują konferencję prasową, na której holenderskie Ministerstwo Drogowe w Hadze wzywa, aby powiedzieć, że wyścig może się odbyć pod warunkiem, że nigdy więcej się nie odbędzie. Dzień Króla .
Sobota 30 kwietnia 1966 r, pierwszy wyścig Amstel Gold Race odbywa się pomiędzy Bredą i Meerssen, bez poważnych incydentów. Trzech kolarzy z zespołu Ford France biegnie po zwycięstwo. Holender Jan Hugens miał problem mechaniczny na ostatnich metrach i został pokonany przez Francuza Jeana Stablińskiego, który wygrał pierwszą edycję. Przebyta ponad 302 km, jest to najdłuższa edycja w historii wyścigu. Spośród 120 zawodników na starcie, 30 kończy wyścig. Pomimo początkowej intencji, Amstel Gold Race nigdy nie rozpoczął się w Amsterdamie, Rotterdamie czy Utrechcie, trzech największych miastach w kraju.
W poszukiwaniu tożsamości
W 1967 miejsce startu przeniesiono do Helmond , naprzeciwko siedziby Amstela , głównego sponsora wyścigu. Odległość zmniejsza się do 213 km. Arie den Hartog wygrywa drugą edycję, zostając pierwszym holenderskim zwycięzcą. W 1968 r. wyścig odbył się w dniu21 wrześniaz powodu konfliktu harmonogramu. To jedyny raz, kiedy jesienią organizowany jest Amstel Gold Race. Holender Harry Steevens wygrywa wyścig na dystansie 254 km.
W 1969 wyścig został ponownie przeniesiony na kwiecień. Guido Reybrouck wygrywa czwartą edycję, pierwszą z serii belgijskich zwycięstw. Śnieg i grad mocno nawiedziły bieg, co zmusiło wielu biegaczy do wycofania się z powodu hipotermii .
Jako młoda rasa, Amstel Gold Race stara się znaleźć swoje miejsce w międzynarodowym kalendarzu, pomiędzy znacznie starszymi, brukowanymi klasykami i klasykami z Ardenów . Ma trudności z przyciąganiem najlepszych biegaczy. Przez kilka lat najlepszy kolarz Eddy Merckx nie brał udziału w imprezie, ponieważ organizatorzy nie mogli pokryć jego kosztów startowych. W 1973 roku dyrektor wyścigu Herman Krott zgodził się zapłacić znaczną sumę zespołowi Merckx, pod warunkiem, że wygra wyścig. Merckx startuje i wygrywa wyścig Amstel Gold Race z ponad trzema minutami przewagi nad drugim. Dwa lata później został pierwszym kolarzem, który po raz drugi wygrał zawody.
Pod koniec lat 70. Holender Jan Raas zwyciężył w Amstel Gold Race pięć razy (w ciągu sześciu lat), cztery razy z rzędu. Raas może liczyć na swoją szybkość, aby wygrać sprint, ale wygrał też dwa solowe zwycięstwa. Holenderskie media nazwały wyścig „Amstel Gold Raas” . W 1983 roku Australijczyk Phil Anderson został pierwszym pozaeuropejskim zwycięzcą.
Podróż do Maastricht
W 1991 roku przybycie Amstel Gold Race zostało przeniesione do Maastricht , stolicy Limburga . Od 1998 roku Maastricht jest również miejscem przyjazdu. Charakter wyścigu coraz bardziej określa strefa przybrzeżna na południu prowincji. W latach 1992-2015 wyścig wygrało tylko dwóch holenderskich kolarzy, Michael Boogerd i Erik Dekker . Za każdym razem wygrywali w dwuosobowym sprincie przeciwko amerykańskiemu Lance Armstrongowi w Maastricht, odpowiednio w 1999 i 2001 roku . Podczas edycji z 2001 roku tylko 37 biegaczy ze 190 startujących na starcie ukończyło wyścig, co w dzisiejszych czasach jest najmniejszą liczbą. Przed jego dyskwalifikacją dopingową, Boogerd podzielił się rekordem siedmiu miejsc na podium z Janem Raasem , zapewniając jedno zwycięstwo, cztery drugie miejsca, dwa trzecie miejsca i kilka innych miejsc w pierwszej dziesiątce.
Przyjazd do Cauberg
Od 2003 do 2012 roku , wykończenie przeniesiono wkrótce po szczycie Cauberg wznoszenia w Fauquemont-sur-Gueule . Alexandre Vinokourov wygrał pierwszą edycję tym finiszem na skoczni, dzięki atakowi przed Caubergiem. W 2013 roku meta została przesunięta 1,8 km za szczytem Cauberg, niedaleko centrum Fauquemont, na w większości płaskiej końcowej prostej. Najbardziej utytułowanym biegaczem ostatnich lat jest specjalista od klasyki Philippe Gilbert . Belg wygrał wyścig czterokrotnie w latach 2010, opierając swoje zwycięstwa na potężnych i zdecydowanych atakach na Cauberg. W 2015 roku Polak Michał Kwiatkowski został pierwszym mistrzem świata, który wygrał wyścig od czasów Bernarda Hinaulta w 1981 roku .
Nowy przyjazd
W 2017 roku organizatorzy wyścigu przesuwają metę tak, aby ostatnie wejście na Cauberg znajdowało się 19 kilometrów od mety, w nadziei na „bardziej otwarty” wyścig. Ta edycja okazuje się jedną z najżywszych ostatnich lat i po raz czwarty wygrywa Philippe Gilbert w dwuosobowym sprincie z Michałem Kwiatkowskim .
Edycja 2020, początkowo zaplanowana na kwiecień, a następnie przełożona na 10 października , została ostatecznie odwołana z powodu pandemii Covid-19 .
Trasa
Chociaż Holandia słynie z wietrznej pogody i płaskich dróg, Amstel Gold Race odbywa się na południu w pagórkowatym regionie Limburgii . Trasa oferuje wiele krętych dróg przez krajobraz Limburgii, a także wiele bardziej stromych zakrętów i wiele wzgórz (gór). Najbardziej godnym uwagi podjazdem jest Cauberg , który pokonywany jest czterokrotnie, po raz ostatni w finale testu. Całkowita odległość to 250 km. Taktyka zespołu, rozmieszczenie i znajomość toru często odgrywają kluczową rolę w wyłonieniu zwycięzcy wyścigu.
Aktualny wyścig
Start Amstel Gold Race odbywa się w Maastricht, a metę ocenia się w Berg en Terblijt po 263 kilometrach wyścigu. Trasę tworzą cztery kręte pętle wokół Fauquemont . Tylko ostatnia pętla o długości 16 km jest modyfikowana, aby jechać węższymi drogami. Organizatorzy zamierzają w ten sposób utrudnić kontrolowanie finału przez peleton. Maastricht i miasto Fauquemont-sur-Gueule witają start i metę wyścigu odpowiednio od 1998 i 2003 roku. Obaj zaangażowali się na początku roku w organizację wyścigu, aby kontynuować go do 2022 roku .
Trasa obejmuje 35 wzniesień, na ogół stosunkowo krótkie, ale nachylenie i powtarzalność utrudniają wyścig. O ile w latach 2003-2016 finisz był oceniany w Cauberg , to nie jest to już ostatnia przejechana skocznia od 2017 roku. Jest to jednak jeździł trzykrotnie, ostatni będąc antepenultimate wzgórze z wyścigu, a następnie Geulhemmerberg i Bemelerberg (NL) . Ta ostatnia trudność znajduje się 7 km od mety.
Zmiany kursu
| Ewolucja miast odlotów i przylotów | ||
| Rok | wyjazd | Przyjazd |
|---|---|---|
| 1966 | Breda | Meerssen |
| 1967 | Helmond | Meerssen |
| 1968 | Helmond | Elsloo |
| 1969-1970 | Helmond | Meerssen |
| 1971-1990 | Heerlen | Meerssen |
| 1991-1997 | Heerlen | Maastricht |
| 1998-2002 | Maastricht | Maastricht |
| Od 2003 | Maastricht | Fauquemont |
Chociaż wyścig jest młodszy niż wielu innych klasycznych kolarzy , na przestrzeni lat trasa zmieniła się diametralnie. Pierwsza edycja wyścigu startuje z Bredy w Brabancji Północnej , ale szybko zbliża się do górzystego regionu. Od 1971 do 1997 roku , początek dano w Heerlen . Od 1998 roku wyścig rozpoczyna się na Rynku Głównym w centrum Maastricht.
Od 2005 roku wyścig odbywa się w całości na terenie Limburgii. Poprzednie edycje obejmowały znaczną część prowincji Liège w Belgii, zajmując się Côte de Hallembaye , mając na celu zwiększenie selekcji.
Od 1991 do 2002 roku , wyścig zakończył się w Maastricht . Przyjazd odbywa się na Maasboulevard, na płaskim końcu trasy. W 2001 roku sprinter Erik Zabel wygrał wyścig przed grupą 20 biegaczy.
Od 2003 do 2012 roku , meta znajduje się w górnej części Cauberg wznoszenia , w miejscowości Valkenburg ( Fauquemont-sur-Gueule ), niedaleko Maastricht. W 2013 roku linia mety została zmieniona i przesunięta na zachód, do wioski Berg en Terblijt , 1,8 kilometra od szczytu Cauberg. Zmodyfikowane wykończenie odzwierciedla miejsce, w którym odbyły się Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym 2012 w Fauquemont.
Od 2017 roku lokalizacja mety nie uległa zmianie, ale jej podejście w końcowej pętli jest inne. Ostatnia wspinaczka na Cauberg zostaje porzucona, była to ostatnia wspinaczka w wyścigu od 14 lat. Niemniej jednak Cauberg, najtrudniejszy i najbardziej emblematyczny odcinek, pokonywany jest trzykrotnie podczas wyścigu. Trzecia przeprawa znajduje się 18 kilometrów od mety, a za nią znajduje się Geulhemmerberg na 13 kilometrów i Bemelerberg na 7 kilometrów od mety.
Charakterystyka testu
Tydzień w Ardenach
Chociaż lokalizacja wyścigu w Limburgu nie jest częścią Ardenów , ani geograficznie, ani geologicznie, Amstel Gold Race jest często uważany za wyścig otwierający Tydzień Ardenów. W 2004 roku Amstel Gold Race zmienił swoją pozycję w międzynarodowym kalendarzu z Liège-Bastogne-Liège . Od tego czasu wyścig odbywa się w następną niedzielę Paris-Roubaix (klasyczny brukowany) i przed Flèche Wallonne (klasyczny z Ardenów), który odbędzie się w następną środę.
Do 2002 roku finisz Amstel Gold Race odbywał się na płaskiej drodze i często wygrywali go zawodnicy wyróżniający się w brukowanych klasykach, zwłaszcza Tour of Flanders . W ciągu ostatnich dziesięcioleci organizatorzy postanowili położyć nacisk na wyścigi górskie i zmienił się charakter wyścigów. Peleton na ogół składają się z tych samych zawodników podczas Ardenach klasyków: klasyczne zawodników z wystarczających umiejętności wspinaczkowych i nawet Grand Tour specjalistów .
Holenderskie wzgórza, na dalekim południu Limburgii, są jedynym pagórkowatym regionem w Holandii. Wybrzeża te zostały utworzone przez podnóża sąsiednich Ardenów i Eifel . Żebra określają charakter rasy: są krótsze i nie tak wysokie jak w Ardenach, ale są znacznie liczniejsze niż w Liège-Bastogne-Liège . Najwyższym punktem wyścigu jest Vaalserberg, położony 322,7 m npm Szczyt Cauberg ma 133,7 m npm.
Żebra
Obecna trasa obejmuje ponad 30 krótkich podjazdów, które następują po sobie w miarę postępu wyścigu, co oznacza, że biegacze mają mało czasu na regenerację między podjazdami. Na ostatnich 165 kilometrach wyścigu znajduje się 25 podjazdów, w tym osiem na ostatnich 45 kilometrach. Najtrudniejsze to Cauberg , Keutenberg i Eyserbosweg (nl) . Niektóre bardzo strome podjazdy osiągają maksymalne nachylenie 22% (Keutenberg), inne są znacznie mniej strome. W przeciwieństwie do brukowanych gór Tour of Flanders , wszystkie wybrzeża Limburgii są dziś wybrukowane.
Aby wyjaśnić trudność kursu, dziennikarz Peter Easton przywołuje obliczenia matematyka:
„... stosowanie logiki w celu przezwyciężenia poczucia niezrozumienia jest kluczem do zrozumienia tego wyścigu. A w liczbach jest prawda. Sześć podjazdów znajduje się w ciągu pierwszych 92 kilometrów – to jedna co 15,2 kilometra. Pozostałe 25 przyjeżdża na ostatnich 165 kilometrach. To jeden co 6,6 kilometra. Idąc dalej, ostatnia godzina wyścigu to osiem podjazdów na dystansie 42 kilometrów. Teraz jesteśmy co 5,25 kilometra. Przy 40 km/h to jeden co 7 minut 30 sekund. Niezbyt zabawne i zdecydowanie bardzo intensywne. "
Szanse na Amstel Gold Race 2016 są następujące:
| Numer | Nazwisko | Dystans początkowy ( km ) | Długość ( m ) | Średnie nachylenie (%) | Maksymalne nachylenie (%) |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Slingerberg | 9,4 | 900 | 4,4% | 9,5% |
| 2 | Adsteeg | 14,1 | 700 | 4,3% | 7,5% |
| 3 | Lange Raarberg | 22,3 | 1700 | 3,7% | 6,6% |
| 4 | Bergseweg | 38,0 | 2700 | 3,3% | 6,8% |
| 5 | Grubodziób (1) | 49,7 | 2100 | 3,6% | 6,0% |
| 6 | Cauberg (1) | 54,1 | 800 | 6,5% | 12,8% |
| 7 | Geulhemmerberg (1) | 58,6 | 1200 | 4,6% | 8,0% |
| 8 | Wolfsberg | 78,1 | 1200 | 2,8% | 12,0% |
| 9 | Loorberg (1) | 81,2 | 1500 | 5,3% | 8,6% |
| 10 | Schweibergerweg | 92,5 | 2700 | 4,5% | 7,1% |
| 11 | Camerig | 98,9 | 4400 | 4,0% | 7,7% |
| 12 | Vaalserberg | 109,5 | 3200 | 4,4% | 9,9% |
| 13 | Gemmenich | 114,0 | 2200 | 5,0% | 8,8% |
| 14 | Vijlenerbos | 117,8 | 2700 | 3,8% | 10,7% |
| 15 | Eperheide | 126,5 | 2100 | 4,7% | 8,0% |
| 16 | Gulpenerberg (1) | 135,1 | 600 | 5,7% | 13,9% |
| 17 | Plettenberg | 141,6 | 1200 | 3,7% | 8,0% |
| 18 | Eyserweg | 143,7 | 2100 | 4,4% | 9,0% |
| 19 | Huls | 148,2 | 900 | 7,8% | 10,7% |
| 20 | Vrakelberg | 153,5 | 600 | 7,2% | 11,4% |
| 21 | Sibbergrubbe | 161.2 | 2100 | 3,6% | 6,0% |
| 22 | Cauberg (2) | 165,5 | 800 | 6,5% | 12,8% |
| 23 | Geulhemmerberg (2) | 170,2 | 1200 | 4,6% | 8,0% |
| 24 | Bemelerberg (1) | 182,9 | 900 | 4,5% | 7,0% |
| 25 | Loorberg (2) | 198.2 | 1500 | 5,3% | 8,6% |
| 26 | Gulpenerberg (2) | 207,7 | 600 | 5,7% | 13,9% |
| 27 | Kruisberg | 216,7 | 600 | 8,8% | 15,5% |
| 28 | Eyserbosweg | 218,6 | 900 | 9,3% | 17,0% |
| 29 | Fromberg | 222,4 | 1600 | 3,6% | 8,0% |
| 30 | Keutenberg | 226,9 | 1200 | 5,9% | 22,0% |
| 31 | Cauberg (3) | 236,9 | 800 | 6,5% | 12,8% |
| 32 | Geulhemmerberg (3) | 241,5 | 1200 | 4,6% | 8,0% |
| 33 | Bemelerberg (2) | 251,0 | 900 | 4,5% | 7,0% |
| 34 | Cauberg (4) | 256,2 | 800 | 6,5% | 12,8% |
Nerwowość rasy
Amstel Gold Race to największy profesjonalny wyścig w Holandii, ale często jest krytykowany za niebezpieczny charakter jego przebiegu. Trasa wytyczona jest wąskimi drogami, przez przedmieścia i często gęsto zaludnione wsie. Ze względu na dużą gęstość zaludnienia wiele domów holenderskich nie posiada garaży, a samochody najczęściej parkują po lewej stronie ulicy. Znaczna część trasy ma charakter miejski, z mnóstwem urządzeń spowalniających ruch , takich jak progi zwalniające , słupki , szykany , wysepki i ronda, co skłoniło Brytyjczyka Roberta Millara do nazwania wyścigu „Tour of the Roundabouts” – Roundabouts Tour . Jest tam wiele upadków.
Nagrody
Statystyka
Wielu zwycięzców
Zwycięstwa według kraju
|
Rasa żeńska
W latach 2001-2003 zorganizowano trzy edycje Amstel Gold Race dla kobiet. W 2003 roku brała udział w Pucharze Świata Kobiet . Wyścig rozpoczyna się w Maastricht , 30 minut za mężczyznami. Trasa liczy ponad 114 km , w tym dziewięć podjazdów (Maasberg, Adsteeg, Lange Raaberg, Bergseweg, Sibbergrubbe, Cauberg, Bemelerberg, Keutenberg) oraz metę na Cauberg.
Wyścig zostaje przerwany po trzeciej edycji, ponieważ organizacja tego samego dnia iw dużej mierze na tych samych drogach co wyścig mężczyzn okazuje się zbyt trudna. Tak więc wyścigi kobiet i mężczyzn w 2003 roku groziły zderzeniem.
Pojawił się ponownie w 2017 roku i stał się rundą UCI Women's World Tour .
Wyścigi kolarskie Gold Race
Od 2001 roku odbywa się wyścig dla turystów rowerowych . Organizowany jest co roku, dzień przed imprezą dla profesjonalistów. Fanatycy kolarstwa i rowerzyści rekreacyjni mogą wziąć udział w trasach o długości 60, 100, 125, 150, 200 lub 240 km . Każdy dystans kończy się w miejscu profesjonalnego wyścigu, zaraz po wspinaczce na Cauberg . Liczba uczestników ograniczona jest do 12.000, w celu zagwarantowania bezpieczeństwa biegaczom. W 2009 roku oficjalna strona internetowa została usunięta z powodu gorączki biletowej. W 2010 roku 12 000 biletów zostało sprzedanych w zaledwie 38 minut.
Uwagi i referencje
Uwagi
- Dlatego nazwa nie odnosi się bezpośrednio do rzeki Amstel , która przepływa przez Amsterdam .
- Eneco Tour , A wyścig etap organizowany wspólnie z Belgii od 2005 roku, jest kolejnym wydarzeniem w obwodzie WorldTour
- Vissers początkowo był hokeistą na trawie w drużynie Rotterdamu. Do świata kolarstwa dołączył w 1963 roku, kiedy przyjaciel poprosił go o zarządzanie zespołem podczas Tour of the Netherlands . Świadkowie twierdzą, że był równie zły jak jego biegacze. Stewardzi zakazali go po tym, jak zawrócił i pojechał w kierunku wyścigu w przeciwnym kierunku po usłyszeniu, że jeden z jego kolarzy ma przebicie opony. Trzy lata później, w 1966 roku, został kierownikiem profesjonalnego zespołu Willem II , zespołu klasycznych specjalistów Rik van Looy .
- Doświadczenie Krotta w kolarstwie jest niewiele większe. Otworzył salon samochodowy o nazwie HeKro. Ponieważ podziwia holenderskiego zawodnika Petera Posta , pracuje dla niego jako jego osobisty asystent. Pracował również jako sprzedawca w firmie Amstel. Krott i Vissers wspólnie organizują małe wyścigi w całej Holandii. Krott wykorzystuje również swoje kontakty w Amstel do stworzenia profesjonalnego zespołu Amstel, a później dla browaru do sponsorowania międzynarodowego wyścigu zawodowego.
- Nagrody wynoszą 10 000 guldenów – około 5000 euro – w tym jedna piąta dla zwycięzcy.
- Na innym krańcu skali społecznej Holendrzy również protestowali przeciwko małżeństwu córki królowej Beatrix z Niemcem Clausem von Amsbergiem .
- Inter Sport zakończył działalność w 1970 roku, a Herman Krott prowadził wyścig do 1995 roku, kiedy wyścig przejął były zawodowy kolarz Leo van Vliet .
- Lance Armstrong , początkowo drugi w latach 1999 i 2001, został zdegradowany przez UCI
Bibliografia
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego " Amstel Gold Race " ( zobacz listę autorów ) .
- " Amstel Gold Race odwołany z powodu koronawirusa " , na lequipe.fr ,30 września 2020 r.(dostęp 4 października 2020 r. )
- (en) " Amstel Gold Race " , na uci.ch , UCI (dostęp 27 listopada 2015 )
- (en) „ Amstel Gold Race. Historia wyścigu ” , na Amstel Brewery (dostęp 2 grudnia 2015 r. )
- http://sporza.be/cm/sporza/videozone/retro/retro_voorjaarsklassieekers/retro_agr/1.1270886 Film z 1983 Amstel Gold Race (w języku holenderskim)
- (w) " 34th Amstel Gold Race Netherlands World Cup Round 5, 24 kwietnia 1999 " na autobus.cyclingnews.com , CyclingNews (dostęp 28 listopada 2015 )
- http://www.cyclingfever.com/video.html?detp=view&video_idd=NDA5Ng== Film z 1999 Amstel Gold Race (w języku holenderskim)
- (w) Tim Maloney , „ 36th Amstel Gold Race (CDM) Netherlands, 28 kwietnia 2001 ” na autobus.cyclingnews.com , Cycling News (dostęp 28 listopada 2015 )
- (w) TIm van Dijk , „ 2001 Amstel Gold Race – Erik Dekker, de laatste Nederlandse winnaar, 12 kwietnia 2011 ” na Cyclingstory (dostęp 28 listopada 2015 )
- W grudniu 2015 r. Michael Boogerd, który przyznał się do stosowania dopingu, stracił wszystkie swoje wyniki uzyskane w latach 2005-2007 ( „ Michael Boogerd jest zawieszony na dwa lata i przegrywa zwycięstwa uzyskane w latach 2005-2007 ” , na lequipe.fr ,6 stycznia 2016(dostęp 9 stycznia 2016 ) )
- (w) John Wilcockson , „ Amstel Gold classic Vinokourov bierze swoje pierwsze zwycięstwo ” na velonews.competitor.com , Velonews (dostęp 28 listopada 2015 )
- (w) January Aubrey , „ Preview: Czy Sagan może triumfować w Amstel Gold Race? Nowa linia mety w 2013 roku, aby zapewnić bardziej definitywny wybór ” , na cyclingnews.com , CyclingNews (dostęp 28 listopada 2015 )
- (w) Gregor Brown , „ Philippe Gilbert: Amstel wygrywa oznacza dużo grupowania ” na cyclingweekly.co.uk , Cycling Weekly (dostęp 28 listopada 2015 )
- (w) Stuart Clarke , „ Michał Kwiatkowski wygrywa Amstel Gold Race ” , na cyclingweekly.co.uk , Cycling Weekly (dostęp 28 listopada 2015 )
- (w) " Kwiatkowski wygrywa Amstel Gold Race. Mistrz świata pokonuje Valverde i Matthewsa na Cauberg ” , na cyclingnews.com , CyclingNews (dostęp 28 listopada 2015 )
- http://sporza.be/cm/sporza/videozone/retro/retro_voorjaarsklassieekers/retro_agr/1.1602472 Film z 1981 Amstel Gold Race (w języku holenderskim)
- „ Wykończenie Cauberg usunięte z Amstel Gold Race ” , na Cycling News (dostęp 17 kwietnia 2017 )
- Amstel Gold Race odwołany z powodu koronawirusa - Kolarstwo - Amstel Gold Race
- (w) " Wyścig De Amstel Gold w Cauberg. Enige klassieke fietsberg van Nederland ” , na npogeschiedenis.nl , Nederlands Publieke Omroep (dostęp 28 listopada 2015 )
- (Nl) „ ROUTE 53e AMSTEL GOLD RACE 15 kwietnia 2018 ” , na amstel.nl (dostęp 12 kwietnia 2018 )
- (en) „ Amstel Gold Race 2018: Wszystko, co musisz wiedzieć ” , na cyclingtips.com ,10 kwietnia 2018(dostęp 12 kwietnia 2018 )
- (nl) " Amstel Gold Race wil met smalle wegen finale spannender maken " , na wielerflits.nl ,15 lutego 2018(dostęp 12 kwietnia 2018 )
- (nl) " Amstel Gold Race verlengt samenwerking met Maastricht en Valkenburg " , na wielerflits.nl ,17 stycznia 2018(dostęp 12 kwietnia 2018 )
- Zakończ Amstel Gold Race nie w Cauberg
- Sadhbh O'Shea , „ Zapowiedź: Amstel Gold Race przyciąga gwiazdy na 50. edycję ”, na cyclingnews.com , CyclingNews (dostęp 28 listopada 2015 r. )
- (w) Jeff Jones , „ 39. wyścig Amstel Gold Race – HOM. Holandia, 18 kwietnia 2004 ” , na Cycling News (dostęp 4 grudnia 2015 )
- (w) „ Wiosenne klasyki: Jak wygrać najtrudniejsze wyścigi jednodniowe w kolarstwie ” , BBC Sport (dostęp 27 marca 2015 )
- (w) Peter Easton , „ Amstel '09 Preview: Double Dutch Does the Trick ” na pezcyclingnews.com , PEZ (dostęp 28 listopada 2015 )
- (nl) „ De Amstel Gold Race: draaien, keren, 34 hellingen en 4.000 hoogtemeters ” [„The Amstel Gold Race: zakręty, zakręty, 34 podjazdy i 4000 metrów pionowych”], Het Nieuwsblad ,14 kwietnia 2016( przeczytaj online , skonsultowano 14 kwietnia 2016 r. )
- (w) Emil Axelgaard , „ Costa walczy z katastrofą, aby zająć czwarte miejsce w Amstel ” na cyclingquotes.com , CyclingQuotes (dostęp 28 listopada 2015 )
- (w) Edmond Hood , „ PEZ Preview: Amstel Gold Race ” , na pezcyclingnews.com , PEZ (dostęp 28 listopada 2015 )
- (w) Jared Gruber , „ Cancellara zamknęła wiosenną kampanię z rozczarowującym krachem ” na velonation.com , VeloNation (dostęp 28 listopada 2015 )
- (w) " Joaquim Rodriguez Andy Schleck Wśród ofiar katastrofy w Amstel Gold. Opublikowano Kwi. 20, 2014 ” , na velonews.competitor.com , Velonews (dostęp 28 listopada 2015 )
- (w) Jesper Ralbjerg , „ Voeckler wypadł z wyścigu Amstel Gold Race. 14.04.2013 ” , na cyclingquotes.com , CyclingQuotes (dostęp 28 listopada 2015 )
- " Armstrong traci swoje 7 wycieczek " , na lequipe.fr ,22 października 2012(dostęp 22 października 2012 )
- (w) Jeff Jones , „ 38th Amstel Gold Race - World Cup for Women's Amstel ” na autobus.cyclingnews.com , CyclingNews (dostęp 28 listopada 2015 )
- (w) Jeff Jones , „ 38. wyścig Amstel Gold Race – HOM. Nicole Cooke wstrzymuje ładowanie peletonu ” , na autobus.cyclingnews.com , CyclingNews (dostęp 28 listopada 2015 )
- Anna van der Breggen zwycięża solo podczas powrotu kobiet do Amstel Gold Race
- (w) „ Informacje Amstel Gold Race Tour Version ” na amstel.com , Amstel (dostęp 28 listopada 2015 )