Ałunit

Alunit
kategorii  VII  : siarczany, seleniany, tellurany, chromiany, molibdeniany, wolframiany
Przykładowa ilustracja artykułu Alunite
Alunite z Hiszpanii .
Generał
Klasa Strunz 7.BC.10

7 SIARCZANY (SELENANY, TELLURANY)
 7.B Siarczany (seleniany itp.) Z dodatkowymi anionami, bez H2O
  7.BC Ze średnimi i dużymi kationami
   7.BC.10 Alunit KAl3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m, R 3m
Grupa punktowa Trig
   7.BC.10 Amonoalunit (NH4) Al3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3 2 / m
   7.BC.10 Ammoniojarozyt (NH4) Fe +++ 3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3m
   7.BC.10 Beaverite PbCu ++ (Fe +++, Al) 2 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3m
   7. BC.10 Argentojarosite AgFe +++ 3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3m
   7. BC.10 Huangit Ca0,5Al3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3 2 / m
   7.BC.10 Dorallcharite (Tl, K) Fe +++ 3 (SO4) 2 (OH) 6
Space Group R 3m
Point Group 3 2 / m
   7.BC.10 Jarosite KFe +++ 3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3
Grupa punktowa 3
   7.BC.10 Hydroniumjarosite (H3O) Fe +++ 3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3m
   7.BC.10 Minamiit (Na, Ca , K) Al3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3 2 / m
   7.BC.10 Natrojarozyt NaFe +++ 3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3m
   7. BC.10 Natroalunite N aAl3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3 2 / m
   7.BC.10 Osarizawaite PbCuAl2 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3m
   7.BC.10 Plumbojarosite PbFe ++ +6 (SO4) 4 (OH) 12
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3 2 / m
   7.BC.10 Walthierite Ba0,5Al3 (SO4) 2 (OH) 6
Grupa kosmiczna R 3m
Grupa punktowa 3 2 / m
   7.BC .10 Schlossmacherite (H3O, Ca) Al3 (AsO4, SO4) 2 (OH) 6
Grupa przestrzenna R 3m
Grupa punktowa 3 2 / m
Klasa Dany 30.02.04.01

Siarczany
30. Siarczany bez H 2 O (z hydroksylem lub halogenem)
Wzór chemiczny K Al 3 (SO 4 ) 2 (OH) 6
Identyfikacja
Forma masy 414,21 amu
Kolor Biały; szarawy; żółtawy; czerwonawy; brązowawy; żółty
Klasa kryształu i grupa przestrzenna Ditrigonale-skalenoedryczny ( 3 m) lub ( 3 2 / m)
R 3 m
System kryształów Trójkątny
Sieć Bravais Rhomboedryczny Ra
= 6,98, c = 17,32 [A]; Z = 3
Łupliwość Dobra na {0001}
Złamać muszlowy
Habitus Pseudo-sześcienne kryształy na {01-12} lub lamelarne kryształy na {0001}
Skala Mohsa od 3,50 do 4,00
Linia Biały
Blask szklisty; perłowy; ziemisty
Właściwości optyczne
Współczynnik załamania światła w = 1,572,
e = 1,592
Dwójłomność Jednoosiowe (+); 0,0200
Fluorescencja ultrafioletowa tak i luminescencyjne
Przezroczystość Przezroczysty do nieprzezroczystego
Właściwości chemiczne
Gęstość od 2,60 do 2,90
Rozpuszczalność Kwas Siarkowy
Właściwości fizyczne
Magnetyzm Nie
Radioaktywność wykrywalny
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej.

Ałunit gatunek mineralna składa się z hydroksy - siarczan z aluminium i potasu o wzorze K Al 3 (SO 4 ) 2 (OH) 6 ze śladami sodu i żelaza . Kryształy do 1  cm .

Wynalazca i etymologia

Pierwsza pisemna wzmianka o tym gatunku pochodzi z 1565 roku, gdzie Gesner wspomina o nim w De omni rerum fossilium genere, gemmis, lapidibus, metallis pod nazwą Alumen de Tolpha . Wallerius po raz pierwszy opisał go pod nazwą Romersk Alunsten w 1747 r. Francuski mineralog Jean-Claude Delamétherie nadał mu w 1797 r. Nazwę aluminilitu od łacińskiego „Alumen” = ałun. Ale to François Beudant jest wynalazcą i wybrał nazwę „alunite” w 1824 roku.

Topotyp

Cave di Allumiere, Allumiere, góry Tolfa , prowincja Rzym , Włochy.

Krystalografia

Krystalochemia

Grupa Alunite

jest podzielony na kilka podgrup:

Podgrupa alunitu

Gitology

Powstaje w temperaturze od 15  ° C do 400  ° C w wyniku działania siarczanu, który może powstać w wyniku rozkładu pirytu lub w wyniku działania solfatycznego, na skałach glinowych, czemu często towarzyszy kaolinityzacja i krzemionkowanie.

Powiązane minerały

Diaspor , gips , haloizyt , kaolinit , piryt , kwarc .

Synonimia

Niezwykłe złoża

Kryteria uznania

Galeria

Użyteczność

Alunit służy do datowania (metoda K-Ar) procesów wietrzenia złóż rud lub osadzania alunitu w jaskiniach.

Uwagi i odniesienia

  1. American Mineralogist, tom 065, str. 953 (1980)
  2. Klasyfikacja składników mineralnych wybranych jest , że z Strunz , z wyjątkiem polimorfów krzemionki, które są zaliczane do krzemianów.
  3. Wallerius, JG (1747) Mineralogia, eller Mineralriket. Sztokholm: 163
  4. Delamétherie, JC (1797) Teoria Ziemi, 2. Wydanie, 5 tomów, Paryż: 2: 113
  5. Beudant, FS (1824), Podstawowy traktat mineralogiczny, Paryż: 449
  6. Haüy, RJ (1801) Traktat o mineralogii. 1 st wydanie: w 4 objętościach z Atlas fol. 2: 119.
  7. Biuletyn Francuskiego Towarzystwa Mineralogicznego, tom 87, wydany przez Francuskie Towarzystwo Mineralogii i Krystalografii s.  288 1964
  8. Flug (1887) Mineralogicheskoe Obshchestvo, Leningrad. Materialien zur Geology Russlands. Verhandlungen: [2]: 23: 116.
  9. Mitscherlich (1861) Journal für praktische Chemie , Lipsk: 83: 474.
  10. Brackett i Williams (1891) American Journal of Science: 42:11.
  11. Blass, G.; Graf, HW, Neue Mineralfunde - mineralogische Raritäten - aus der Vulkaneifel, Mineralien-Welt 7/5, 28, 1996
  12. [AmMin 85: 1324]
  13. Rosell, J., Garrido, JL (2006). Minerały z Montcada Hill Quarry. Barcelona, ​​Hiszpania. Mineral Up, I, 2: 16–20. Barcelona, ​​Hiszpania.
  14. Favreau, G., Legris, J.-R. & Dardillac, M. (1996): La Verrière (Rhône): History and Mineralogy, Le Cahier des Micromonteurs, 53 (3), 3-28.
  15. Od Michele, V. (1974): Guida mineralogica d'Italia. Istituto Geografico De Agostini, Novara, 2 vol.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia