Narodziny |
28 sierpnia 1957 Pekin |
---|---|
Imię w języku ojczystym | 艾 未 未 (-chiński |
Narodowość | Chiny |
Szkolenie |
Pekińska Akademia Filmowa (od1978) University of Pennsylvania (odDziewiętnaście osiemdziesiąt jeden) Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley (odDziewiętnaście osiemdziesiąt jeden) Parsons Nowa Szkoła Projektowania (1982-1983) Art Students League w Nowym Jorku (1983-1986) |
Działalność | Artysta , architekt |
Ojciec | Ai Qing |
Wspólny | Lu Qing ( w ) |
Członkiem |
Berlińska Akademia Sztuk Pięknych Royal Academy Stars Group ( d ) |
---|---|
Ruch | Grafika koncepcyjna |
Reprezentowane przez | Galeria Lisson , Galeria Mary Boone ( d ) |
Gatunki artystyczne | Rzeźba , instalacja , instalacja ( en ) , projekt społeczno - artystyczny ( d ) |
Wpływem | Marcel Duchamp , Andy Warhol |
Stronie internetowej | (pl) www.aiweiwei.com |
Nagrody |
Ziarna słonecznika |
Ai Weiwei ( chiński :艾 未 未 ; pinyin : ), urodzony28 sierpnia 1957w Pekinie jest chińskim rzeźbiarzem, performerem, fotografem, architektem, kuratorem i blogerem. Jest synem poety i intelektualisty Ai Qing (1910-1996) oraz przyrodnim bratem malarza Ai Xuana . Jest żonaty z artystą Lu Qing . Ma syna, Ai Lao.
Ai Weiwei jest głównym artystą na chińskiej scenie sztuki niezależnej . Jest znany na całym świecie ze swojej sztuki, która jest zarówno prowokacyjna, jak i polityczna. Jest postacią rządzącej opozycji i symbolem wolności słowa w Chinach. Jest jednym z 303 chińskich intelektualistów, którzy podpisali Kartę 08 i otwarcie krytykują stanowisko rządu chińskiego w sprawie demokracji i praw człowieka. Jako architekt był doradcą artystycznym szwajcarskiej firmy architektonicznej Herzog & de Meuron przy realizacji Stadionu Narodowego w Pekinie wybudowanego na Letnie Igrzyska Olimpijskie 2008 .
Został aresztowany przez policję w 2011, oficjalnie za uchylanie się od płacenia podatków i zwolniony za kaucją 81 dni później. Od tego czasu pozostaje na zwolnieniu warunkowym i nie może opuścić Pekinu bez pozwolenia. Po odebraniu chińskiego paszportu w dniu22 lipca 2015, wyjechał z Chin, aby osiedlić się z rodziną w Berlinie w Niemczech, a następnie w 2019 r. w Cambridge w Wielkiej Brytanii. Od końca 2019 roku mieszka w Montemor-o-Novo , portugalskim miasteczku położonym w dystrykcie Évora, w regionie Alentejo .
Urodzony w Pekinie ,28 sierpnia 1957Ai Weiwei pierwsze lata dzieciństwa i młodości spędziła w trudnych warunkach życiowych narzuconych jej rodzinie przez rewolucję kulturalną . Jego ojcem jest poeta i intelektualista Ai Qing , którego podczas kampanii Stu Kwiatów nazwano „prawicowcem” po kilku krytycznych uwagach na temat reżimu. W 1958 roku został wysłany wraz z żoną Gao Ying i dziećmi do obozu pracy i reedukacji, najpierw do leśnej farmy w Beidahuang w prowincji Heilongjiang , na północnym wschodzie kraju. Dwa lata później, w 1960 roku , rodzina została wysłana do północno-zachodnich Chin, na środku pustyni Gobi , do Shihezi , w prowincji Xinjiang . Weiwei mieszkał tam do 17 roku życia, podczas gdy jego ojciec doznał wszelkich możliwych publicznych upokorzeń podczas swojej politycznej reedukacji w środku rewolucji kulturalnej .
W 1976 roku rodzina mogła dołączyć do Pekińskiej Wiosny . W 1978 został przyjęty na Pekiński Uniwersytet Filmowy , gdzie studiował u Chen Kaige i Zhang Yimou . Uczestniczył w budowie Muru Demokracji w dystrykcie Xidan około grudnia 1978 roku i skazaniu jego gospodarza Wei Jingshenga na 15 lat więzienia, dosłownie zdegustował Ai Weiwei polityką i sprawiedliwością.
W 1979 roku założył wraz z innymi ( Huang Rui , Ma Desheng , Li Shuang , Wang Keping , Zhong Acheng …) awangardową grupę „The Stars”. Jego prace zostaną uwzględnione na wystawach jubileuszowych Gwiazd: „Gwiazdy: dziesięć lat, 1989” (Hanart Gallery, Hongkong i Taipei) oraz retrospektywnej wystawie w Today Art Museum w Pekinie „Origin Point, 2007”.
W 1981 roku dzięki sieci znajomości wyjechał do Stanów Zjednoczonych , głównie do Nowego Jorku , gdzie był studentem Parsons The New School for Design , którą szybko porzucił, żyjąc z drobnych zawodów jako stolarz lub malarz w budowanie i tworzenie żyznego środowiska z chińskimi wygnańcami w swoim mieszkaniu w East Village .
Zostaje przyjacielem poety Beat Generation Allena Ginsberga i wielbicielem twórczości Marcela Duchampa , „ponieważ zmienił stan sztuki i opinie innych na temat sztuki”. W tym czasie wykonał wiele zdjęć Nowego Jorku i West Side, uruchomił performanse artystyczne oraz stworzył sztukę konceptualną poprzez modyfikację gotowych obiektów .
W 1987 roku Ai brał czynny udział w tworzeniu Chińskiego Związku Artystów Zamorskich z siedzibą w Nowym Jorku. Ai odegrał ważną rolę w ruchu East Village, pierwszym kolektywie sztuki eksperymentalnej.
Po protestach na placu Tian'anmen i ich tragicznym wyniku,4 czerwca 1989, Ai Weiwei bierze udział w ośmiodniowym strajku głodowym przed budynkiem ONZ z kolektywem Solidarność dla Chin .
W 1993 roku , gdy jej ojciec był chory, Ai wróciła do Pekinu.
Od 1994 roku zaczyna się od Feng Boyi , niezależnego krytyka i kuratora wystawy, serii podziemnych publikacji znanych pod nazwą Czerwona flaga książek ( Książki czerwonej flagi ). Niektóre z tych publikacji wywarły wówczas decydujący wpływ na chińskie kręgi artystyczne. Dotyczy to w szczególności trzech książek o artystach eksperymentalnych, Black Cover Book (1994), White Cover Book (1995) i Gray Cover Book (1997), które przybliżają żądnemu wiedzy chińskiej publiczności fundamentalne dzieła i figury sztuki. .
Od tego czasu stworzył dzieło bardzo obrazoburcze, a jednocześnie złośliwe, destrukcyjne i głębokie, oddając się klasycznej kulturze chińskiej i popularnemu środowisku zachodniemu, przywiązany do reprezentacji scentralizowanego systemu politycznego i sprzeczności nowoczesności . Ai jest stale otoczona przez artystów i innych aktorów.
Ai Weiwei dość szybko odkrył architekturę i design i aktywnie uczestniczył w tworzeniu swojej rezydencji Studio House w 1999 roku , inspirowanej fotografią Stonborough House autorstwa Paula Engelmanna i Ludwiga Wittgensteina w Wiedniu, a następnie w 2000 roku nowej przestrzeni galerii China art Archives and Warehouse (CAAW), pierwsza galeria i archiwum sztuki współczesnej w Chinach, którą pomógł założyć w 1998 roku .
Wściekły na Chiny wyprodukował w 2000 roku wystawę „Fuck off” ze zdjęciem jego środkowego palca skierowanego przeciwko Tian'anmen (dosłownie „Brama Niebiańskiego Pokoju”), znajdującą się na placu o tej samej nazwie, obecnie pozycjonującym się jako antypekinowski, antyrządowy i antykomunistyczny.
W „Provisional Landscapes” , serii zdjęć wykonanych w latach 2002-2005, Ai próbuje przedstawić społeczną i miejską rzeczywistość Chin, chcąc dać świadectwo „rozwijającemu się anarchicznemu kapitalizmowi i sprzecznościom współczesności. Hutongi (ulice starego Pekinu) zniknęły, by wznosić nowe budynki, bez szacunku dla historii i kultury. Te krajobrazy oznaczają koniec dawnych czasów i nadejście nowych czasów ”.
W 2003 roku stworzył pracownię architektoniczną FAKE Design w Caochangdi , zatrudniającą 19 osób (w 2010 roku). Studio to stworzyło na przykład Yiwu South Riverbank ( Jinhua , 2002), kompleks 9 Boxes-Taihe (Pekin, 2004) czy Gowhere Restaurant (Pekin, 2004).
W 2007 roku projekt „Bajka” („Bajka”) miał na celu sprowadzenie na wystawę Documenta w Cassel w Niemczech 1001 Chińczyków, co było utopijne, ponieważ Chińczykom bardzo trudno było uzyskać wizę wyjazdową.
Po czterech latach pozbawienia wizy poddał się 30 lipca 2015 r.w Monachium w Niemczech, aby znaleźć tam swojego syna. W 2019 roku przeniósł się z rodziną do Cambridge w Wielkiej Brytanii, ale zatrzymał swoje studio w Berlinie.
Na początku 2016 roku zainstalował dzieło sztuki w hali paryskiego sklepu Le Bon Marché .
Od końca 2019 roku mieszka ze swoim 11-letnim synem w Montemor-o-Novo , portugalskim miasteczku położonym w dystrykcie Évora, w regionie Alentejo . Od czerwca do listopada 2021 roku jego ekspozycja Rapture prezentowana jest w Muzeum Cordoaria Nacional (w) w Belém , dzielnicy Lizbony .
Pearl Bowl , 2006. Detale montażowe, miski porcelanowe z Jingdezhen i perły słodkowodne znane jako "China Pearl" , 100×43 cm każdy pokój. Wystawa So Sorry , Monachium 2010
Nasiona słonecznika w hali turbin w Tate Modern ,październik 2010.
Kolorowy Dom
Symbol jego aresztu domowego
Żyrandol Ai Weiwei
Prace Ai Weiwei były wystawiane w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Belgii, Włoszech, Niemczech, Francji, Hiszpanii, Czechach, Szwajcarii, Australii, Chinach, Korei i Japonii.
Jego praca została zaprezentowana na 48 XX Biennale w Wenecji w 1999 roku (Włochy); na I Triennale w Kantonie w 2002 roku (Chiny); na Biennale w Sydney 2006 Strefy kontaktu (Australia); oraz na documenta 12 w Cassel (Niemcy), gdzie „zaimportował 1000 i 1 Chińczyka”.
Jako organizator: „Fuck Off” (z Feng Boyi), Szanghaj, Chiny, 2000.
Niedawno w Sewilli w Hiszpanii w dawnym klasztorze La Cartuja (od 31 stycznia do 30 czerwca 2013 r.).
Jedną z jego najsłynniejszych ostatnich prac jest instalacja „ Nasiona słonecznika ” („ Nasiona słonecznika ”) prezentowana w ramach „Seria Unilever”, z10 października 2010 do 2 maja 2011, w Tate Modern Museum w Londynie . Praca składa się z kilku milionów przedstawień nasion słonecznika; bawi się słynną metaforą Mao Zedonga, w której Chińczycy musieli patrzeć na niego jak słoneczniki do słońca. Rzeźba ta, zgodnie ze słowem wybranym przez Tate Modern do prezentacji dzieła, składa się z małej porcelany malowanej kolejno ręcznie przez blisko 1600 rzemieślników i robotników z miasta Jingdezhen (którego porcelana jest historycznie główną działalnością gospodarczą i która przechodzi bezprecedensowy kryzys zatrudnienia) i zainstalowano na 1000 m 2 hali, po której początkowo mogli się poruszać goście.
W latach 2005 i 2008 , Ai Weiwei zaprojektowany z architektów Herzog & de Meuron głównego stadionu do igrzysk olimpijskich w Pekinie, znany jako „Ptasie Gniazdo”, jednak kilka miesięcy po jego zakończeniu, wezwał do bojkotu gier w 2008 roku.
Muzeum Jeu de Paume w Paryżu wystawiało Aï Weiwei: Entrelacs du21 lutego do 29 kwietnia 2012. Z okazji tej wystawy dziennikarz Vincent Huguet, w tygodniku Marianne od 7 do13 kwietnia 2012, zastanawia się nad zaangażowanym artystą i jego twórczością. W swoim artykule zatytułowanym „Les crûtes de la revolte” przypomina, że „dla tak skrzywdzonego artysty, który został zaproszony przez rząd do zaprojektowania stadionu olimpijskiego w Pekinie, wraz ze szwajcarskimi architektami Herzogiem i Meuronem, sprzeczne jest twierdzenie, że przynajmniej. , nawet jeśli wzywa do bojkotu Igrzysk w 2008 roku ”. Vincent Huguet martwi się „rozbieżnością między medialną pracą postaci a artystycznym ubóstwem eksponowanych prac” w Jeu de Paume. Jeśli uzna, że prezentowane fotografie „mają wartość dokumentalną”, to twierdzi, że „plastycznie i artystycznie nie mają one prawie żadnej jakości”, wskazując na cykl zatytułowany Études de perspective , „gdzie przed Białym Domem widać środkowy palec , Opera w Sydney, San Marco w Wenecji czy Wieża Eiffla ”.
czerwiec do listopad 2018Muzeum Cywilizacji europejskich i śródziemnomorskich (Mucem) w Marsylii prezentuje wystawę daje postrzeganie całej jego twórczości. Artystka zaakceptowała tę wystawę, ponieważ, jak wyjaśnia Emmanuelle Jardonnet, jej ojciec, Ai Qing, miał 19 lat, kiedy przybył do Marsylii w 1929 roku. Ai Weiwei pozostaje naznaczony dzieciństwem, w którym widział swojego ojca, w Chinach, odpowiedzialnego za najbardziej upokarzające zadania, ofiarę rewolucji kulturalnej, został wygnany i deportowany do obozu. Kuratorka wystawy Judith Benhamou-Huet określa, że Ai Weiwei jest „artystą kompletnym, w tym samym duchu co Andy Warhol: tworzy obie formy – jest spadkobiercą artystów surrealistów i Marcela Duchampa – ale także inwestuje w nowe obszary, takie jak media społecznościowe, w których jest bardzo skuteczny. Jest pomostem między kulturą zachodnią a kulturą chińską, mimo że wyraźnie sprzeciwia się chińskiemu rządowi.
W 2007 roku został zaproszony przez portal Sina do prowadzenia bloga. Ai szybko zrozumiał potencjał tego nowego medium. Kiedy w maju 2008 r. dochodzi do trzęsienia ziemi w Syczuanie, kiedy budynki tak łatwo się zawalają, Ai Weiwei, który jest architektem i zna normy przeciwdziałania trzęsieniu ziemi, buntuje się i wszczyna dochodzenie obywatelskie. Około 200 wolontariuszy podróżuje przez dotknięty region, aby znaleźć imiona zaginionych dzieci, ich imiona i wiek. Po roku rząd publikuje listę 5335 osób. Ai oddaje hołd tym dzieciom za pomocą Remembering , instalacji składającej się z 9000 plecaków.
W czerwcu 2009 roku , zmagając się z cenzurą otaczającą wszelkie próby upamiętnienia masakry na placu Tiananmen , opublikował wiersz ironicznie zatytułowany Oblivion . Ai wyraża swoje opinie na temat Tian'anmen, Tybetu, tajnej policji na Twitterze … W Internecie jest nazywany „Ai Welai”, dosłownie „ten, który kocha przyszłość”. W odwecie władze zamykają jego konta w chińskim Internecie, poplecznicy pobili go i niszczą jego nowy warsztat w Szanghaju. Jego blog prowadzony przez Sinę jest zamknięty pomimo 13 milionów subskrybentów.
ten 3 grudnia 2010, Ai Weiwei, który chciał dołączyć do Korei Południowej, wskazuje, że policja odmówiła jego opuszczenia terytorium Chin, ponieważ „zagrażał bezpieczeństwu narodowemu”. Analizuje ten zakaz w następujący sposób: „policja i władze graniczne wzmagają wysiłki, aby uniemożliwić prominentnym członkom chińskiego społeczeństwa obywatelskiego podróżowanie za granicę w okresie poprzedzającym ceremonię wręczenia Pokojowej Nagrody Nobla” przypisywanej Chińczykowi Liu Xiaobo, który przebywa obecnie więzienie.
Ai WeiWei został wybrany przez witrynę Sina.com na liście mającej na celu wybranie „artysty roku” pomimo chińskiego rządu.
ten 3 kwietnia 2011, Ai Weiwei, zmierzający do Tajpej przez Hongkong , zostaje zatrzymany przez policję na międzynarodowym lotnisku w Pekinie, zanim wejdzie na pokład samolotu. Jej warsztat i dom zostają splądrowane, a komputery skonfiskowane tego samego dnia.luty 2011. Oskarżony o uchylanie się od płacenia podatków, został umieszczony w izolatce i zniknął. ten17 kwietnia 2011w Hongkongu odbyła się demonstracja poparcia, aby domagać się „uwolnienia tego działacza na rzecz praw człowieka”. wmaj 2011, Li Xianting (w) i Zhang Yihe napisali esej wspierający Ai Weiwei: Ai Weiwei jest kreatywnym artystą .
ten 15 maja 2011 r., artysta mógł na krótko spotkać swoją żonę w sekretnym miejscu, w którym jest przetrzymywany. Według jej zeznań, Ai Weiwei nie był poddawany żadnym torturom przez władze chińskie, a także otrzymał leczenie wymagane przez jego stan zdrowia ( cukrzyca i nadciśnienie ).
Ai Weiwei, broniony przez prawnika Pu Zhiqianga , zostaje zwolniony za kaucją, ogłasza22 czerwca, pekińska policja, według oficjalnej strony internetowej agencji informacyjnej Xinhua . Ai Weiwei był przedmiotem dochodzenia w sprawie przestępstw gospodarczych, które wykazało „znaczące uchylanie się od płacenia podatków przez kontrolowaną przez artystę firmę Fake oraz celowe niszczenie dokumentacji księgowej”. "Zwolnienie za kaucją zostało postanowione" ze względu na uznanie przez Ai Weiwei jego przestępstw, z uwagi na jego stan przewlekłej choroby i jego powtarzający się zamiar zwrotu organom podatkowym brakujących kwot ". Uważa jednak, że jego wolność słowa i interwencji jest ograniczona, jako warunek zwolnienia. Według Laetitii Cénac przeszedłby jednak około pięćdziesięciu przesłuchań i musiałby nagrać przed kamerą tyle samo krytycyzmu. Globalna solidarność internautów i muzeów zebrała ponad milion euro, czyli więcej niż grzywna. Od tego czasu władze oskarżają go o pornografię, powołując się na pracę „Tygrys i osiem piersi”, na której Ai Weiwei pozuje nago na tradycyjnym krześle, w otoczeniu czterech nagich młodych kobiet.
W 2013 roku Ai Weiwei został ambasadorem stowarzyszenia Reporterzy bez Granic i przekazał sto swoich zdjęć na stworzenie papierowego i cyfrowego albumu, z którego zyski są przeznaczone na finansowanie projektów służących obronie wolności informacji. Również w 2013 roku zaprojektował okładkę książki Tseringa Woesera, dotyczącej samospalenia 125 Tybetańczyków w latach 2009-2013. Woeser przedstawił swoje uwagi na ten temat: „Tybet poddaje Chiny niezwykle surowym przesłuchaniom, prawa człowieka społeczności międzynarodowej i standardy sprawiedliwości. Nikt nie może przed tym uciec, ani nie mogą tego uniknąć. Obecnie wstyd i wstyd dotykają wszystkich. ” .
W 2015 roku Ai Weiwei udaje się na wyspę Lesbos, aby pokazać codzienne życie migrantów i uchodźców, którzy przechodzą przez grecką wyspę. Swoimi zdjęciami dzieli się ze swoją społecznością, w szczególności za pośrednictwem sieci społecznościowej Instagram . Podczas tej podróży wyraził życzenie stworzenia pomnika, aby zachować pamięć o osobach, które zginęły na morzu.
W 2016 roku zamknął wystawę w Kopenhadze w proteście przeciwko decyzji rządu duńskiego o konfiskacie cennych przedmiotów uchodźcom. W tym samym roku kazał przykryć kolumny Konzerthaus w Berlinie kamizelkami ratunkowymi odzyskanymi z greckich plaż i używanymi przez migrantów do przekraczania Morza Śródziemnego. Aby zwrócić uwagę na ten problem, zbudował też instalację F Lotus w Jardins du Belvédaire w Wiedniu.