Narodziny |
12 sierpnia 1952 Pekin , Chiny |
---|---|
Narodowość | Chiny |
Wybitne filmy |
Żółta ziemia Żegnaj moja konkubino Kusicielko Księżycu Cesarz i Asasyn Wu ji, legenda jeźdźców wiatru |
Chen Kaige ( chiński uproszczony :陈凯歌 ; chiński tradycyjny :陳凱歌 ; pinyin : ) to chiński filmowiec urodzony w 1952 roku w Pekinie , znany w szczególności z Adieu ma konkubiny , Złotej Palmy w Cannes w 1993 roku . Kaige jest obecnie jedynym chińskim reżyserem, który go prowadzi. Uważany jest za jednego z liderów „piątego pokolenia”.
Chen Kaige urodził się w Pekinie dnia12 sierpnia 1952. Jest synem reżysera Chen Huaikai i redaktorem literackim. Dorastał z przyszłym reżyserem Tianem Zhuangzhuangiem jako przyjacielem z dzieciństwa. W czasie rewolucji kulturalnej student Liceum nr 4, zarezerwowany dla dzieci wysokich dygnitarzy, wstąpił do Czerwonej Gwardii: „Kiedy pojawiła się Czerwona Gwardia, próbowałem do nich dołączyć. Chciałem być częścią grupy, a nie być już samotnym nastolatkiem. Byłem przerażony. Czerwona Gwardia mnie nie chciała, ponieważ mój ojciec był z Guomindangiem. Byłem synem wroga. Nauczyłem się „ Czerwonej Księgi ” na pamięć, jak wszyscy, uczestniczyłem w pokazach. Wreszcie zostałem przyjęty. Potem Czerwona Gwardia włamała się do naszego domu i zmusiła moją chorą matkę do stania w kącie przez cztery godziny. Kiedy zaproponowano jej krzesło, odmówiła. Nie broniłem tego, winiłem siebie. Byłem rozdarty, jak mogłem okazywać miłość rodzicom i jednocześnie służyć ludziom? Jako reżyser mam teraz odpowiedzialność: muszę powiedzieć, co zrobiłem, jak potępiłem ojca ... Cierpię na to, a cierpienie to znajduje się w Adieu ma konkubine ” . Następnie w 1968 r. Został zmuszony do pracy na wsi, a wkrótce potem w 1971 r. Wstąpił do Armii Ludowo-Wyzwoleńczej .
W 1978 roku został przyjęty na wydział reżyserii Pekińskiego Uniwersytetu Filmowego, który ukończył w 1982 roku. Następnie pracował w Beijing Studios jako asystent reżysera, zanim nakręcił swój pierwszy film w 1984 roku .
Żółty Ziemi , na który został zainspirowany jego doświadczenie komunistycznego żołnierza jest uważany za jeden z najważniejszych filmów o 5 th generacji. Siła obrazów, epicka i eliptyczna narracja mają głęboki wpływ na współczesne chińskie kino. Ten pierwszy film zdobył nagrody na festiwalach w Locarno i na Hawajach.
Kontynuuje w tym duchu z La Grande Parade i Le Roi des enfants, które tworzą nieformalną trylogię z Yellow Earth . Król Dzieci został zaprezentowany w oficjalnej selekcji w Cannes w 1988 roku . Te wczesne sukcesy przyniosły Kaige stypendium Asian Cultural Council, które umożliwiło jej podjęcie studiów w New York University Film School .
W 1991 roku wyreżyserował dramat ezoteryczny La Vie sur un fil, ale dopiero w 1993 roku z Adieu ma konkubiną został ujawniony na Zachodzie. Film o przyjaźni dwóch niejednoznacznych studentów Peking Opera od 1920 do 1970 roku , zajmuje się najnowszą historią Chin tle: japońskiej okupacji do Rewolucji Kulturalnej, przez głoszenie Republiki Ludowej. W tym fresku z wielką mocą wizualnym Kaige otrzymał Złotą Palmę na festiwalu w Cannes w 1993 roku ( związany z La Lecon de piano przez Jane Campion ). Film był także nominowany do Cezara i Oscara dla najlepszego filmu zagranicznego następnego roku. Pozwala ujawnić aktorkę Gong Li całemu światu i uczynić ją międzynarodową gwiazdą. Chen Kaige przejmuje parę Gong Li / Leslie Cheung w swoim następnym filmie Temptress Moon, który jest również dramatem historycznym.
W 1999 roku zwrócił się ku epickim legendom, grając Cesarza i zabójcę . W 2002 roku nakręcił swój pierwszy film w języku angielskim Feu de glace, który nie spotkał się z oczekiwanym krytycznym i publicznym sukcesem.
W 2002 roku wydał intymny dramat L'Enfant au violin, a trzy lata później powrócił do wielkiego filmu inspirowanego chińskimi legendami i historią z Wu ji, legendą jeźdźców wiatru .
Chen Kaige jest także aktorem i dlatego pojawił się w Ostatnim cesarzu (1987) oraz we własnych filmach, takich jak Cesarz i zabójca oraz Dziecko ze skrzypcami .
Jest on uważany za jednego z liderów „piątej generacji” (wraz z innymi reżyserami, takimi jak Zhang Yimou i Tian Zhuangzhuang ), filmowego randki ruchu z 1980 roku , która skupia chińskich filmowców, którzy studiowali kino po Rewolucji Kulturalnej. I którzy, zainspirowani francuskim kinem autorskim, po raz pierwszy odważą się krytycznie zająć się dziedzictwem komunistycznym, domagając się pewnej swobody w ich tworzeniu.