Tytuł oryginalny |
L'ultimo imperatore Ostatni Cesarz |
---|---|
Produkcja | Bernardo Bertolucci |
Scenariusz | Mark Peploe i Bernardo Bertolucci |
Główni aktorzy |
John Lone |
Ojczyźnie |
Włochy Wielka Brytania Francja Chiny |
Uprzejmy | Dramat historyczny |
Trwanie |
163 minuty 219 minut (wersja długa) |
Wyjście | 1987 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Ostatni cesarz ( L'ultimo imperatore po włosku i Ostatni cesarz po angielsku) to włosko - chińsko - francusko - brytyjski film biograficzny wyreżyserowany przez Bernardo Bertolucciego i wydany w 1987 roku .
Życie Puyi , ostatniego cesarza Chin , a następnie Manchoukouo . Następuje okres od 1908 roku, w którym wstąpił na tron w wieku 2 lat, do 1967 roku, w którym zmarł w wieku 61 lat.
W 1950 r. na chiński dworzec przyjechał pociąg z ZSRR . Pasażerowie, którzy wysiadają, traktowani jak więźniowie, są szybko eskortowani przez żołnierzy do holu. Jeden z tych pasażerów, smutny i przygnębiony, natychmiast zwraca uwagę innych podróżników, którzy rozpoznają go w osobie swego dawnego upadłego cesarza Puyi. Wkrótce idzie do toalety i próbuje się zabić, podcinając sobie żyły. Potem wspomina swoją młodość ...
W 1908 roku na rozkaz umierającej cesarzowej Cixi , jej siostrzeniec, dwuletni mandżurski syn Puyi, został zabrany matce, aby zostać nowym cesarzem dynastii Qing . Ale 4 lata po jego wstąpieniu na tron, Republika Chińska została proklamowana w 1912 roku przez Sun Yat-Sena . Były cesarz jest upoważniony do zachowania tytułu, który jest teraz tylko symbolem, tylko w Zakazanym Mieście , ogromnym cesarskim mieście w sercu Pekinu , gdzie przebywa w areszcie domowym . Dorastał w swoim starym pałacu, ignorując cały świat zewnętrzny „za murami”, otoczony przez swoich dworzan. Wraz ze swoim młodszym bratem Pujie , dorastające dziecko otrzymało zachodnią edukację u szkockiego nauczyciela, Reginalda Johnstona (w tej roli Peter O'Toole ), wielkiego literata, który później został historykiem ostatniej chińskiej dynastii ze słynną książką Zmierzch w Zakazanym Mieście . W 1915 r. widział, jak przechodził Yuan Shikai , który próbował przywrócić monarchię cesarską na swoją korzyść. Jednak warunki życia Puyi przez jakiś czas pozostają takie same.
W Mieście eunuchowie są odpowiedzialni za zarządzanie żywnością i dobrami, co pozwala im się znacznie wzbogacić. Każda zmiana, jaką cesarz chce wprowadzić do tego stanu rzeczy, napotyka na bezruch jego ostatnich poddanych. Stopniowo Puyi odzyskuje władzę: zdobywa okulary, które uniemożliwiają mu utratę wzroku, mianuje nowego szambelana polecanego przez Johnstona, dwukrotnie żeni się (jego pierwszą żoną jest cesarzowa Wan Rong , drugą drugorzędną żoną, Wen Xiu). ). Ale kiedy chciał zbadać ruch zorganizowany przez eunuchów w swojej rezydencji, sklepy zostały spalone: cesarz wezwał następnie armię republikańską do wypędzenia wszystkich eunuchów z miasta.
W 1925 roku, wraz ze śmiercią Sun Yat-sena, władza polityczna została obalona przez Czang Kaï-sheka, a Chiny pogrążyły się w chaosie. Guominjun od Feng Yuxiang wydalony Puyi i rodziny cesarskiej Zakazanego Miasta, przejmując kontrolę nad miastem, kiedy Pekin strzału . Nankin tymczasowo stał się stolicą Chin w 1927 roku. Puyi, który nigdy nie znał świata poza murami Zakazanego Miasta, prowadził przez kilka lat światowe życie w japońskiej enklawie Tianjin , w towarzystwie cesarzowej i swojej drugiej żony, uczęszczał do amerykańskich i brytyjskich salonów jet-set. On i jego pierwsza żona chcą wyjechać na Zachód. Ale jego druga żona chce się rozwieść i kończy z ucieczką, podczas gdy kuzyn cesarza ( Yoshiko Kawashima ) udaje mu się przekonać go, by zamiast tego związał się z Japończykami .
W 1932 roku Japończycy umieścili Puyi na tronie Manchoukuo , w politycznej sytuacji „marionetkowego” cesarza. Japonia Hiro Hito marzy tylko o podbiciu kraju w celu wydobycia całego bogactwa mineralnego, a także w celu uczynienia z niego punktu wyjścia do podboju całej Azji aż po Indie , ku rozgoryczeniu Tchang Kaï-chek . Naiwny Puyi zauważa zbyt późno, wracając z podróży do Japonii, że jest tylko marionetką w japońskich planach podboju i jest pod stałą obserwacją Masahiko Amakasu . Jego żona Wan Rong pogrąża się w narkotykach i stopniowo od niego odrywa. W końcu rodzi, ale Puyi nie jest biologicznym ojcem, ponieważ cesarzowa miała pozamałżeński romans z kierowcą pary, który zostanie zamordowany później. Dziecko urodziło się martwe, jak powiedział japoński lekarz, który urodził cesarzową, podczas gdy dziecko najwyraźniej żyło. Matka zostaje zabrana z mandżurskiego pałacu pod pretekstem odpoczynku: Puyi zostaje w ten sposób odcięty od całej rodziny przez sojuszników, którzy nie są już strażnikami. Jej brat został wysłany do Japonii do szkoły wojskowej i poślubił Japonkę ( Hiro Saga ).
Puyi został aresztowany przez Sowietów w 1945 roku, kiedy próbował uciec do Japonii (podczas ewakuacji Manchouku ), kiedy miał nadzieję, że uda mu się poddać Amerykanom, i po ostatnim spotkaniu z żoną. W 1950 roku został przekazany władzom chińskim, a następnie internowany przez władze komunistyczne w „ więzieniu reedukacyjnym ”, w którym musiał wyznać swoje winy i dokonywać samokrytycyzmu , bacznie obserwowanego przez naczelnika więzienia , w którym znalazłby również swojego brata i swoich byłych ministrów. Po prawie dziesięciu latach internowania został ostatecznie zwolniony w 1959 roku i został ogrodnikiem. Podczas Rewolucji Kulturalnej , widzi byłego szefa więzienia poddawanego thamzing przez Czerwonej Gwardii ; próbuje go bronić, ale zostanie odepchnięty przez strażników.
Podczas wizyty w Zakazanym Mieście, które stało się muzeum, odnajduje skrzynkę do krykieta, którą otrzymał od mandaryna podczas koronacji: ofiarowuje ją z kolei młodemu synowi opiekuna tego miejsca, obecnie jednej z nielicznych mieszkańców miasta. Pod koniec filmu przewodnik prowadzący jej grupę turystów do Zakazanego Miasta wspomina, że były cesarz zmarł w 1967 roku w wieku 61 lat.
Jest to pierwsza zachodnia praca, która uzyskała pełną współpracę władz chińskich od 1949 roku, a także pierwszy zachodni film kręcony w Zakazanym Mieście . Część filmu została również nakręcona w legendarnych studiach Cinecittà w Rzymie.
Ukoronowany 9 Oscarami, w tym dla najlepszego filmu i najlepszego reżysera, Cezarem dla najlepszego filmu zagranicznego z 19 000 statystów, 9 000 kostiumów i 300 włoskich, brytyjskich i chińskich techników, zdjęcia do filmu trwały ponad 6 miesięcy. Ostatni cesarz pozostaje do dziś jednym z największych fresków, jakie kiedykolwiek powstały w kinie.
Film jest najbardziej znany ze swojej 163 minutowej wersji operacyjnej, która zdobyła 9 Oscarów. Jednak projekt początkowo miał doprowadzić do filmu telewizyjnego w kilku odcinkach. Rzeczywiście, filmowiec został poproszony o dostarczenie czterogodzinnej wersji telewizyjnej w ramach swojej pierwotnej umowy. Ta wersja składająca się z 4 odcinków po 50 minut została wyemitowana w telewizji przed wydaniem na DVD we Francji w 2003 roku w formacie 4/3 przez 219 minut. Wśród nowych elementów znajdziemy w szczególności:
Japoński dystrybutor poprosił Bernardo Bertolucciego o usunięcie fragmentu odnoszącego się do masakry w Nankinie (co zresztą straszne wydarzenie, wciąż będące przedmiotem poważnego sporu między Chinami a Japonią). Ten segment został ponownie wprowadzony później po ostrych skargach dyrektora.
Jeśli film opiera się w jak największym stopniu na prawdziwej historii Puyi , zawiera pewne swobody w porównaniu do tego: