Cinecitta

Cinecitta
Obraz związany ze studiem
Wejście do studia Cinecittà .
Lokalizacja Rzym Włochy
Informacje kontaktowe 41°51′01″ północ, 12°34′31″ wschód
Inauguracja 28 kwietnia 1937
Liczba tac 16
Stronie internetowej http://www.cinecittastudios.it
Geolokalizacja na mapie: Rzym
(Zobacz lokalizację na mapie: Rzym) Cinecitta
Geolokalizacja na mapie: Włochy
(Zobacz sytuację na mapie: Włochy) Cinecitta

Cinecittà [ ʃ tʃ i n e tʃ i t t a ] ( "Miasto kina" po włosku) to kompleks włoskich studiów filmowych założonych w 1937 roku . Znajduje się on w Rzymie , w dzielnicy o Ks .

Geneza

Idea Cinecittà , „  città del cinema  ” (miasta kina), narodziła się w latach 30. XX wieku w umyśle Luigiego Freddiego , szefa Generalnej Dyrekcji Kina Włoskiego ( Direzione generale della Cinematografia ) faszystowskiego rządu. czas. Celem było stworzenie największego w Europie kompleksu kreacji kinematograficznej, zdolnego konkurować ze Stanami Zjednoczonymi i ich imponującym i wszechobecnym Hollywood . Celem było także stworzenie faszystowskiego kina propagandowego .

Budowa kompleksu wytwórni filmowych o powierzchni 600 000  m 2 kosztuje 4 mln lirów . Położono pierwszy kamień26 stycznia 1936przez Benito Mussoliniego , a zaledwie piętnaście miesięcy później przystąpił do jego inauguracji na28 kwietnia 1937. Ten filmowy ośrodek przemysłowy, nazywany szybko „Hollywood nad Tybrem” ( Hollywood sul Tevere ), położony na południowym wschodzie i zaledwie dziewięć kilometrów od serca Rzymu przy via Tuscolana (droga do Neapolu ), zajmuje powierzchnię 60 ha , 73 budynki w tym 16 teatrów scenicznych z wygodnymi lożami , 4 ha dróg w tym 75 km ulic , 3,5 ha ogrodów , dwa duże baseny wykorzystywane do zdjęć „morskich”, trzy restauracje, różne hotele dla kadry kierowniczej i pracowników oraz wszystkie sektory techniczne niezbędne do realizacji i produkcji filmów ( dźwięk , oświetlenie , montaż , scenografia ). W swojej koncepcji kompleks, który w ten sposób się wyłania, jest całkowicie samowystarczalny.

Ma 21 planów filmowych.

Impuls nadany w ten sposób produkcji filmowej okazał się skuteczny: w ciągu zaledwie sześciu lat, od 1937 do 1943 , wyprodukowano około 300 filmów.

Rozwój

Tymczasem prawo Alfieriego 18 stycznia 1939 zapewniła kinie włoskiemu nowe zasoby, przyznając filmom krajowym hojny wkład finansowy, co wyjaśnia zawrotny „boom” w produkcji.

Początkowo studia Cinecittà były używane głównie do promowania filmów faszystowskich inspiracji ku chwale większej rządu w miejscu, ale od 1942 roku , stał się inspiracją bardziej eklektyczny, wspomagany przez upadku Mussoliniego w25 lipca 1943.

Mit Cinecittà wzbogacają największe nazwiska włoskiego kina, wśród nich Alessandro Blasetti , Mario Mattoli , Luchino Visconti, a przede wszystkim apostołowie neorealizmu Roberto Rossellini i Vittorio De Sica . Jednak ten nowy gatunek zamknie za sobą drzwi Cinecittà, kina, które musi iść w kierunku socrealizmu, ludzi i klas upośledzonych: kino uliczne zastąpi kino studyjne.

Podczas II wojny światowej Cinecittà zostało zbombardowane, a od 1945 do 1947 stało się obozem dla przesiedleńców.

Amerykańskie odrodzenie

W 1949 roku amerykański reżyser Mervyn LeRoy wpadł na pomysł, aby nakręcić czwartą wersję filmową (pierwsze przemówienie, które ukaże się w 1951 ) Quo vadis? na podstawie tytułowej powieści polskiego pisarza Henryka Sienkiewicza . Postanawia kręcić w miejscach historycznych, we Włoszech, a dokładniej w Cinecittà. Okazuje się, że koszty filmowania i produkcji są znacznie niższe niż w Hollywood , a statyści i technicy płacą niewiele. Dlatego to Stany Zjednoczone rewitalizują studia, „opracowując” odcinki i filmy z wielkich show. Rozpocznie się złoty wiek Cinecittà, który potrwa do połowy lat 60  .: w ciągu tych piętnastu lat na miejscu zostanie nakręconych około 150 odcinków (np. Hélène de Troie w 1956 , Ben-Hur w latach 1958-1959 (9 miesięcy). ) czy Kleopatra w 1962 r. ) wszystkie zyskują podczas pędów swoistą „włoską” wartość dodaną.

Jednak włoski neorealizm gwałtownie zanikał na początku lat 50. Wizja biedy i rozpaczy prezentowana przez neorealistyczne kino była demoralizująca. Ponadto pierwsze pozytywne skutki włoskiego cudu gospodarczego – takie jak stopniowy wzrost dochodów i poziomu życia – sprawiają, że te tematy są mniej istotne. W rezultacie większość Włochów woli go optymizmem widocznym w wielu amerykańskich filmach tamtych czasów. Zmieniają się gusta publiczności, a żyła peplum jest na wyczerpaniu. Styl „Jamesa Bonda” zaczyna kwitnąć, a Cinecittà przez jakiś czas będzie poddana temu gatunkowi, zanim znajdzie kwitnący, bardziej sprzyjający włoskiej fantazji, w spaghetti westernie zapoczątkowanym przez wielkiego włoskiego reżysera Sergio Leone z Pour une Handle dolary w 1964 . Przez około pięć lat nakręci wiele filmów tego gatunku.

Zmiana telewizji

Lata siedemdziesiąte i nadejście telewizji w pewnym sensie były dzwonem śmierci dla kina domowego. Cinecittà zajmuje się produkcją programów telewizyjnych i seriali lub filmów telewizyjnych. Dziś nadal prowadzona jest tam działalność kinematograficzna dla wysokiej jakości filmów, studia dostarczają reżyserom i technikom narzędzi wykorzystujących najnowsze technologie.

Niewątpliwie, poza modą i kierując się własnymi inspiracjami, najwierniejszym reżyserem będzie Federico Fellini, który przez ponad dwadzieścia lat nadal korzystał z usług Cinecittà przy tworzeniu filmów składających się na jego dzieło: The Vitelloni in 1953 , La Dolce Vita w 1960 , Osiem i pół w 1963 , Satyricon w 1969 , The Clowns w 1971 , Fellini Roma w 1972 , Amarcord w 1973 , Le Casanova Felliniego w 1976 , Próba orkiestrowa w 1979 , La City of Women w 1980 , Żeglarstwo The Ship ... w 1983 roku oraz Ginger i Fred w 1986 roku wszyscy urodzili się w rzymskich studiach. W 1987 roku nakręcił nostalgiczny film o Cinecittà, Intervista .

Inne zastosowania strony

Cinecittà wita także muzyczną Europę , z Eurowizją w 1991 roku , w miejsce San Remo , po sprawie korupcyjnej.

Zaoferowała także zestawy zewnętrzne dla Gangs of New York (2002). Jest to również w tych ustawieniach, że duża część sezonu 6 francuskiej serii Kaamelott (2009) został postrzelony , historia jest oparta na młodości króla Artura w Rzymie, a także jednym z odcinków brytyjskiego serialu. Doctor Who , kiedy akcja dzieje się w Pompejach ( Upadek Pompei , 2008). W końcu w serwisie kręcono serię Młody papież (2016) i jego kontynuację Nowy papież (2019), z odtworzeniem zestawów Watykanu.

Od kwietnia do listopada 2011 r. na stronie odbywa się wystawa tymczasowa Cinecittà si Mostra („Cinecittà ukazuje się”), która jest teraz stała.

W 2013 roku reżyser Luc Petit „ożywia” miejsce starożytnego Rzymu na prywatnej imprezie, wystawiając godne starożytnego Rzymu widowisko plenerowe, po którym następuje show.wnętrze, które zakończyły się występami Émili Sandé i Alicii Keys .

Dyrektor generalny Tod, Diego Della Valle, stoi za otwarciem w 2014 roku ogromnego parku rozrywki Cinecittà World .

Ogień

W nocy z 9 do10 sierpnia 2007 r., ogromny pożar zniszczył prawie 4 000 m² 40 hektarów (lub 400 000 m²) kompleksu kinowego. Masowa interwencja strażaków uratowała historyczne plany filmowe, takie jak te z filmu Ben Hur ( 1958 ). Zwarcie byłoby przyczyną katastrofy, która zaczęła się w miejscach filmowania rzymskiego , amerykańsko - brytyjskiego serialu telewizyjnego . Według niektórych źródeł alarm przeciwpożarowy został ogłoszony przez mieszkańców okolicy, a nie przez służby nadzoru terenu.

Uwagi i referencje

  1. Wymowa w standardowym języku włoskim transkrybowana zgodnie ze standardem API .
  2. Jean-Claude Mirabella, kino włoskie dziś (1976-2001) , Gremese Editore,2004, s.  58.
  3. „Czy wiesz kina? », Le Monde hors-série jeux , 2011, s. 83.
  4. Konkurs Piosenki Eurowizji (1991) (TV) - Miejsca filmowania .
  5. (it) (fr) (en) Cinecittà si Mostra
  6. Luc Petit, „  Odkryj nas  ” , o Luc Petit Creation: moc emocji (dostęp 5 czerwca 2020 r. )
  7. Richard Heuzé, „Diego Della Valle, Patron Patriotyczny”, Le Figaro , wkładka Kultura, sobota 28 / niedziela 29 grudnia 2013, s. 36.
  8. Strona internetowa świata (10.08.2007): https://www.lemonde.fr/web/depeches/0,14-0,39-32009114@7-54,0.html .
  9. Strona internetowa RTBF (08.10.2007): https://www.rtbf.be/info/societe/ARTICLE_111487 .
  10. Dziennik strony du Dimanche (10.08.2007): http://www.lejdd.fr/cmc/culture/200732/cinecitta-en-cendres_45271.html .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne