Inżynier dźwięku

Funkcja miksera pojawiła się w latach 70. XX wieku, po czym stała się specjalnością. Mikser przechodzi do mieszania elementów źródłowych o różnym pochodzeniu, dostarczonych przez:

• „bezpośredni” edytor dźwięku (jeśli taki istnieje), który po edycji obrazu poprawia, czyści i poprawia brzmienie dialogów ; pozycja ta stała się istotna od czasu pojawienia się wielokanałowego nagrywania dialogów na planie;
• edytor dźwięku , który patrzy na najlepsze efekty i dźwięki (nastrojów), które mogą wzbogacić ścieżkę dźwiękową i dostosować się do scenariusza i narracji w filmie  ;
• te dźwięki nagrane za pomocą brzęczyka , zamontowane przez redaktora  ;
• z postsynchros dialogów nagranych po strzelaninie;
• muzyka zarządza równowagą , kolorami, a także przestrzenią dźwiękową .

Miksowanie filmów to ostatnia operacja poprodukcyjna . To moment bolesny dla reżysera, bo wie, że z miksowaniem dobiega końca proces twórczy; jego praca będzie ostateczna (jest też potocznie porównywana do zespołu porodowego). Oprócz swoich stale rozwijających się cech technicznych, mikser musi wykazać się cierpliwością i psychologią.

Telewizja

W telewizji nie mówimy o inżynierze dźwięku, ale o operatorze nagrywania dźwięku (w skrócie OPS ). W filmie dokumentalnym porozmawiamy o operatorze dźwięku .

Praca składa się z kilku rzeczy:

• uchwycenia na ziemi w lekkim zespołem. Praca wykonywana jest według ograniczeń za pomocą miksera , mikrofonu kierunkowego lub półkierunkowego zamontowanego na słupie, sprzętu HF (mikrofon krawatowy - mikser, mikser - podłączenie kamery do synchronicznej rejestracji dźwięku);
• mieszania . Praca tutaj składa się z dwóch etapów, najpierw nagrania komentarza redaktora, a następnie miksowania wywiadów, dźwięków otoczenia i komentarza, ze szczególnym uwzględnieniem obrazu. Główną różnicą w stosunku do miksowania radiowego jest to, że w radiu dźwięk pozwala na usytuowanie kontekstu. W telewizji dźwięk ubiera obraz i, o ile to możliwe, musi zawsze odpowiadać temu, co widzimy;
• uchwycenia w domu . Praca polega na zarządzaniu różnymi źródłami dźwięku (mikrofonami scenicznymi, maszynami i urządzeniami zewnętrznymi) w celu nagrania lub nadania programu na żywo. Kontrolowany OPS jest również odpowiedzialny za sieć zamówień, zestaw paneli scentralizowanych na macierzy, które pozwalają każdej stacji komunikować się z innymi. Ta część jest często ignorowana, a mimo to pozostaje istotna.

Radio

W radiu realizator dźwięku zarządza nagraniami programów, tymi bezpośrednimi (wywiady, debaty ...), transmisjami, a także wszystkim, co dotyczy emisji animacji w przedziałach czasowych. Zapewnia również, szczególnie w małych strukturach radiowych, obsługę techniczną: informatyczną, radiową lub elektroniczną (konsole, przetwarzanie), satelitę, jeśli stacja radiowa jest do tego wyposażona.

Często pełni funkcję reżysera, bo poza montażem, miksowaniem, oczyszczaniem dźwięku często wymaga się od niego prawdziwej pracy dyrektora artystycznego.

Muzyka

Inżynier dźwięku pracujący przy muzyce nagrywa i miksuje albumy w studiu nagraniowym lub podczas publicznych koncertów, a nawet w dowolnym miejscu.

Reżyserem dźwięku może być specjalista np. Od muzyki klasycznej , jazzu , rocka itp.

Z dyktafonu stał się także mikserem, pojawiając się w latach 70-tych w magnetofonach wielościeżkowych .

Niektórzy znakomici realizatorzy dźwięku mogą zostać reżyserami artystycznymi , czyli zainteresowanymi produkcją. Inżynier dźwięku pozostaje w profesjonalnym kontakcie z artystami, którzy są w pełni zaangażowani w ich sztukę. Musi przynajmniej umieć uchwycić czasami delikatne i przełomowe sytuacje artystyczne.

Producent tradycyjnie doradza muzykom w zakresie budowy utworów, sposobu ich zagrania, oczekiwanego efektu po nagraniu utworu. Zajmuje się częścią artystyczną, ale potrafi ustąpić miejsca kompozytorowi. Następnie współpracuje z inżynierem dźwięku, aby połączyć aspekty artystyczne i techniczne: jakich mikrofonów użyć, jak je ustawić, jakiego typu wzmacniacza użyć, jakiej korekcji, jakiej kompresji itp.

Przed sesją nagrań dźwiękowych jej przygotowanie odbywa się pod kierunkiem realizatora dźwięku: aranżacja orkiestry, dobór i ustawienie mikrofonów , instalacja sieci słuchawkowych dla muzyków. Podczas nagrywania dźwięku inżynier dźwięku sprawdza, czy nagrania dźwiękowe nie są nasycone, najlepiej dostosowując ustawienie przedwzmacniaczy mikrofonowych i przyjmuje prawidłową równowagę muzyczną. Można powiedzieć, że nagranie dźwiękowe jest na żywo, gdy wszyscy muzycy nagrywają jednocześnie lub w kolejnych warstwach ( Overdub ): najpierw sekcja rytmiczna jest nagrywana z referencyjnym kliknięciem dla tempa, a następnie pozostałe sekcje: smyczki, blaszane, chóry, instrumenty solowe i (nie) dubbing na instrumentach i wreszcie wokalistka solowa. Te nagrania mogą być wykonane od końca do końca ( (in) wykrawanie i wykrawanie).

Jest to coraz ważniejszy krok, który stał się prawie nieunikniony. Ponieważ nagrywanie to nic innego jak uchwycenie tylko muzyki akustycznej, miksowanie pozwala nadać kształt muzyce czysto elektroakustycznej, to znaczy takiej, która nie istnieje i która tylko nabiera kształtu. '' Na koniec miksowania (tak samo jest w przypadku kino i utwory audiowizualne). Co więcej, w latach 80. problem ten wzbudził wiele refleksji, ponieważ niektóre zespoły rockowe nie potrafiły jednakowo występować na scenie. Stopniowo urządzenia peryferyjne oferowały nowe sposoby przetwarzania nagranych lub tworzonych dźwięków. Urządzenia peryferyjne były najpierw sprzętem, a duma i reputacja studiów nagraniowych, a następnie, wraz z pojawieniem się oprogramowania cyfrowego i specjalistycznego, stało się oprogramowaniem znanym jako wtyczki . W przypadku niektórych rodzajów muzyki, głównie z wykorzystaniem pętli narzędzi elektronicznych ( lub instrumentów ), Midi itp., Granica między nagraniem a miksowaniem staje się bardziej rozmyta.

Ostatni krok przed masową produkcją płyty lub nagrania (DVD). Obejmuje wyrównywanie poziomów i kolorów w celu uzyskania jednorodności płyty CD. Czasami mikser umożliwia mastering kilku oddzielnych podgrup miksujących, na przykład podgrupę dla orkiestry i drugą dla głosu, aby umożliwić bardziej wyrafinowaną pracę.