| Adrafinil | |
| Identyfikacja | |
|---|---|
| Nazwa IUPAC | 2 - [(difenylometylo)sulfinylo]-N-hydroksyacetamid |
| N O CAS | |
| N O ECHA | 100 058 440 |
| N O WE | 264-303-1 |
| UŚMIECH |
C (C [S @@] (= O) C (c1ccccc1) c1ccccc1) (= O) NO , |
| InChI |
InChI: InChI = 1 / C15H15NO3S / c17-14 (16-18) 11-20 (19) 15 (12-7-3-1-4-8-12) 13-9-5-2-6- 10-13 / h1-10,15,18H, 11H2, (H, 16,17) |
| Właściwości chemiczne | |
| Formuła |
C 15 H 15 N O 3 S [Izomery] |
| Masa cząsteczkowa | 289,35 ± 0,019 g / mol C 62,26%, H 5,23%, N 4,84%, O 16,59%, S 11,08%, |
| Jednostki SI i STP, chyba że zaznaczono inaczej. | |
Adrafinil jest pobudzającym - stymuluje centra oświecenia w mózgu : cząsteczką agonisty alfa 1 Środek - odkryto pod koniec 1970 roku przez laboratoria Lafon. Obecnie sprzedawany przez Laboratoires Céphalon ze specjalnością Olmifon , dostępny tylko na receptę . Jest stosowany w leczeniu zaburzeń czujności i niektórych objawów neurologicznych u osób starszych.
Adrafinil został odkryty pod koniec lat 70. przez naukowców pracujących w laboratorium Lafona. Było to pierwsze laboratorium, które dostarczyło leki jako eksperymentalne leczenie narkolepsji w 1986 roku we Francji. Później to samo laboratorium opracowało inny lek będący głównym metabolitem adrafinilu: modafinil . Co więcej, mechanizm działania jest niejasny i większość badaczy założyć, że Adrafinil i modafinil używane agoniści dla adrenergicznego a1. Dowodem na poparcie tej hipotezy jest słabość mechanizmów i fakt, że modafinil może reagować z innymi odczynnikami. To jest powód, dla którego uważa się, że modafinil ma większą selektywną aktywność adrenergiczną α1 niż adrafinil. Naukowcy muszą jeszcze znaleźć wspólny efekt z adrafinilem. Dlatego ważne jest, aby monitorować wątrobę osoby stosującej adrafinil przez dłuższy czas.
Lek prawdopodobnie działa poprzez aktywację postsynaptycznych receptorów α1-adrenergicznych zlokalizowanych w ośrodkach czujności i czuwania. U ludzi, po podaniu doustnym i na pusty żołądek, wchłanianie z jelit jest szybkie. Absorpcja t1/2 wynosi 12 ± 3 minuty. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest w ciągu 0,9 ± 0,2 godziny. Efekty pojawiają się zwykle w ciągu 45-60 minut. Wiązanie z białkami osocza jest wysokie (80%).
W przeciwieństwie do modafinilu , adrafinil jest prekursorem chemicznym, potrzeba czasu, aby pierwszy metabolit osiągnął aktywny poziom we krwi.
Nietypowe spektrum farmakologiczne adrafinilu nie pozwala na zaklasyfikowanie go do zwykłych ram leków o działaniu ośrodkowym: klasycznych psychotoników, antydepresantów czy anksjolityków.
Mechanizm działania polega na aktywacji posynaptycznej typu 1-adrenergicznego ośrodkowych układów pobudzenia.
Adrafinil stosuje się w leczeniu spowolnień ideomotorycznych i zaburzeń uwagi u osób starszych. Dzięki swoim zdolnościom psychostymulującym , ludzie szybko zaczęli używać adrafinilu poza etykietą, głównie po to, by nie zasnąć lub się skoncentrować. Adrafinil jest również uważany za nootropowy , dlatego ludzie przyjmują go jako środek pobudzający do pomocy w nauce. Niektórzy uważają również, że jest w stanie poprawić zdolność tworzenia, utrzymywania i poprawiania pamięci w bardziej efektywny sposób. Być może zależy to od jego zdolności do wpływania na receptory glutaminianu w mózgu.
Leczenie u osób starszych:
Stosowanie adrafinilu nie jest zalecane w czasie ciąży niezależnie od jej etapu: dane kliniczne i na zwierzętach są niewystarczające, aby to stwierdzić.
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i wątroby należy stosować mniejszą dawkę ( 300 do 600 mg na dobę, zwykle 600 do 1200 mg na dobę).
U chorych na epilepsję należy potwierdzić skuteczność leczenia antycommitial i prawidłowo postępować przed przyjęciem adrafinilu.
W przypadku długotrwałego stosowania wskazane jest monitorowanie fosfatazy alkalicznej . Wykazuje nadwrażliwość na którąkolwiek substancję pomocniczą (substancje pomocnicze tabletek: skrobia kukurydziana, kroskarmeloza sodowa (E468), powidon (E1201), makrogol, talk (E553b), stearynian magnezu (E572), poliakrylan, laktoza, dwutlenek tytanu (E171), glicerol (E422)).
U szczurów jeden miesiąc leczenia doustnego 400 mg/kg lub trzy miesiące leczenia do 200 mg/kg nie spowodowały żadnych objawów toksyczności. Ale zmierzono je przy 1250 mg / kg (mysz) i 3400 mg / kg (szczury). Widoczna próba samobójcza u człowieka po przedawkowaniu modafinilu ( ostre 4500 mg ) spowodowała bezsenność i nadmierne pobudzenie, które ustępowały po 24 godzinach hospitalizacji.
Studium przypadku z dawką adrafinilu w dawce 900 mg dziennie przez dziesięć miesięcy wykazało rozwój dyskinezy ustno-twarzowej bez drżenia lub innych objawów choroby Parkinsona, które nie uległy poprawie po czteromiesięcznej nieobecności terapii adrafinilem, wzmocnionej tetrabenazyną, środkiem wyczerpującym dopaminę . Skutek uboczny jest również zgłaszany w przypadku terapii modafinilem, co sugeruje, że dyskineza ustno-twarzowa wywołana adrafinilem może być związana z konwersją do modafinilu po spożyciu. Należy zauważyć, że pacjent w badaniu przypadku modafinilu miał wiele problemów zdrowotnych, które mogły prowadzić do zmniejszonego klirensu modafinilu, prawdopodobnie powodując dyskinezy ustno-twarzowe.
Adrafinil został wpisany na listę substancji zakazanych przez Światową Agencję Antydopingową we wszystkich zawodach sportowych od 2004 roku.
Informacje dotyczące bezpieczeństwa adrafinilu są błędne, dlatego często stosuje się modafinil . Leki nie zalecają stosowania adrafinilu przez długi czas, ponieważ adrafinil jest metabolizowany w wątrobie do modafinilu, a jego bezpieczeństwo pozostaje do udowodnienia. Adrafinil i modafinil są zakazane przez Światową Agencję Antydopingową (WADA), ponieważ są stymulantami .
W Stanach Zjednoczonych adrafinil nie jest lekiem regulowanym, można go kupić w aptekach bez recepty i używać go wtedy, gdy jest potrzebny, można go również sprowadzać prywatnie przez obywateli.
W Kanadzie adrafinil jest lekiem regulowanym, ale można go kupić jako substancję chemiczną do badań i importować prywatnie przez obywateli.
W Nowej Zelandii adrafinil jest lekiem na receptę i należy go kupić na receptę .
We Francji adrafinil został wycofany ze sprzedaży w dniu 26 sierpnia 2011. Był sprzedawany we Francji i Europie pod nazwą olmifon dowrzesień 2011, kiedy EMA (Europejska Agencja Leków) ponownie oceniła cząsteczkę i wycofała pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, powołując się na znane działania niepożądane i niezadowalający stosunek korzyści do ryzyka.