W praktyce medycyny , recepty jest czynnością, dzięki której an upoważniony zdrowia profesjonalne porady leczenie rozkazy do pacjenta . Tradycyjnie recepta dotyczy zastosowania planu terapeutycznego zaproponowanego przez lekarza , sporządzonego zgodnie z jego diagnozą i współczesnymi praktykami medycyny współczesnej . Gdy recepta dotyczy innego lekarza (radiologa, biologa) lub przedstawiciela zawodu farmaceuty (farmaceuta), ten ostatni dzieli odpowiedzialność za receptę z osobą wystawiającą receptę. Pomocnicze służby medyczne (np. Pielęgniarki) nie odpowiadają za skierowane do nich recepty.
Recepta obejmuje wszystkie czynności pielęgnacyjne, terapię (leczniczą lub nie), wyroby medyczne , zalecenia i protokoły opieki, które są skierowane do pacjenta lub grupy osób. W języku potocznym pojęcie recepty jako recepty na lek jest w coraz większym stopniu uzupełniana bez recepty.
W kulturze anglosaskiej symbol „ ℞ ” może oznaczać receptę.
Pojęcie recepty dotyczy kilku zastosowań, zarówno w kontekście praktyki lekarskiej, jak iw kontekście praktyki lekarskiej. Definicje zastosowań mogą się różnić w zależności od przepisów zdrowotnych, kodeksu cywilnego lub szczególnych przepisów ubezpieczeniowych danego kraju.
Generalnie recepta dotyczy zarówno:
W kontekście prawa do wykonywania zawodu lekarza, treść przepisu jest medyczne dane i jest częścią osobistej zdrowia dane, które mają być chronione.
Prawo do przepisywania jest regulowany dla zdrowia specjalistów zgodnie z przepisami dotyczącymi zdrowia i praktyce medycznej w kraju.
Na przykład we Francji receptę na lekarza , dentystę , weterynarza , położną lub pielęgniarkę reguluje kodeks zdrowia publicznego . Kodeks etyki medycznej ma na celu uniknięcie overprescribing :
„W granicach wyznaczonych przez prawo i biorąc pod uwagę dane naukowe, lekarz może swobodnie wystawiać recepty, które uzna za najbardziej odpowiednie w danych okolicznościach. Musi, nie zaniedbując swojego obowiązku pomocy moralnej, ograniczyć swoje zalecenia i działania do tego, co jest konieczne dla jakości, bezpieczeństwa i skuteczności opieki. Musi uwzględniać zalety, wady i konsekwencje różnych możliwych badań i terapii. "W odniesieniu do lekarzy weterynarii, położnych lub pielęgniarek, kodeks zdrowia publicznego określa listę wyrobów lub leków, które mogą być przepisywane specjalnie przez tych specjalistów. Ponadto prawo do przepisywania określonych rodzajów leków może być zastrzeżone dla określonych specjalizacji medycznych lub określonego kontekstu ( badanie kliniczne , wyłączne zastosowanie szpitalne itp.). W tym kontekście recepta jest realizowana zgodnie z określonymi prerogatywami. W Stanach Zjednoczonych, prawo recepty dotyczy, na przykład, do lekarza (lekarza) i niektórych zawodów paramedycznych, w tym lekarzy psychologii dr zarejestrowanego pod praktyce medycznej.
Recepta jest tradycyjnie wypisywana lub drukowana na recepcie . W zależności od przepisów dotyczących zdrowia lub praktyki lekarskiej obowiązujących w danym kraju, forma wypisywania recept (lub, w przyszłości, recept elektronicznych w kontekście pojawiającego się cyfrowego zdrowia ) może podlegać regulacji.
W sposób niewyczerpujący, recepta na lek ogólnie wyraźnie identyfikuje przepisującego lekarza, w tym jego podpis, odbiorcę recepty, w tym pewne podstawowe informacje (waga, wiek, alergie itp.), Przepisane produkty (w przypadku leków: ich formy galenowe , ich dawki, ich nazwy naukowe ( INN ) i ewentualnie wymyślona lub nazwa „ specjalności ”, data (lub nawet godzina) recepty, czas trwania terapii i wszelkie wskazania specyficzne dla planu terapeutycznego (na przykład : w razie potrzeby , z rezerwy , według bólu itp.) Niektóre terminy można skrócić zgodnie z listą terminów normatywnych, np. we Francji recepta lekarska , aby była ważna, musi spełniać określone kryteria.
Przepisywanie leków bez recepty obejmuje elementy aktywności fizycznej , dietę , zachowanie , procedury , monitorowanie , edukację zdrowotną , historię naturalną choroby .
W bogatych krajach, zwłaszcza w Europie, w kontekście rozwoju cyfrowego zdrowia pojawiają się eksperymenty z cyfrową osobistą dokumentacją medyczną , Europa testuje standardy interoperacyjności w ramach europejskiego projektu „ Inteligentne otwarte usługi dla pacjentów europejskich ” . (Or epSOS ), zapoczątkowany w 2008 r. w celu opracowania podsumowania pacjenta lub „ Podsumowania pacjenta ” oraz formy elektronicznej recepty zgodnie ze standardami transgranicznymi, mających na celu ułatwienie ewentualnego lepszego zarządzania mobilnością pacjentów z jednego kraju do drugiego. Podejścia te wymagają nowych środków ochrony wrażliwych i osobistych danych dotyczących zdrowia .