Acholla
| Acholla | ||
 Ruiny Acholli. | ||
| Lokalizacja | ||
|---|---|---|
| Kraj | Tunezja | |
| Governorate | Sfax | |
| Informacje kontaktowe | 35 ° 04 ′ 47 ″ na północ, 11 ° 01 ′ 14 ″ na wschód | |
Geolokalizacja na mapie: Tunezja
| ||
Acholla to starożytne miasto punickie, a następnie rzymskie , które stało się tunezyjskim stanowiskiem archeologicznym położonym na wybrzeżu, około 45 kilometrów na północ od miasta Sfax , zamiast obecnie nazywanego Boutria.
Historia
Historia starożytna
Według historyka Stefana z Bizancjum , miasto zostało założone przez osadników fenickich z wyspy Malty . Oni po stronie Rzymu w III wojny punickiej . Po zniszczeniu Kartaginy miasto staje się niezależne i otrzymuje status wolnego miasta. Znaleziono monetę z legendą punicką, na której widnieje głowa boga Ba'ala Hammona w diademie z piór, a także sanktuarium plażowe poświęcone najprawdopodobniej temu bogu i składające się ze steli ze znakiem Tanita , co potwierdza punickie pochodzenie. miasta.
Podczas afrykańskiej kampanii Juliusza Cezara , Acholla, nadmorskie miasto handlowe z portem o dużym znaczeniu, zebrało się do niego, uważając je za mistrza mórz. Zwycięstwo Cezara w tej kampanii przyniosło korzyść Achollitanom przez następne dwa stulecia, podczas których miasto osiągnęło swój szczyt z obfitymi monetami i kilkoma okazałymi zabytkami.
Według Louisa Deroche'a i ze względu na jego rywalizację z sąsiednimi miastami, takimi jak Thaenae i Leptis Minor , kiedy imperium rzymskim rządził pretorianin prefekt pretorianów, a cesarze leptitain the Severi , Acholla wyznaczony jako municipium aellium Augustum (a) chlulitanum już nie rośnie skala prawna.
Wczesnym IV XX wieku , miasto w dużej mierze na chrześcijaństwo dwóch znanych biskupów Restitutus w 484 i Quinus w 641 .
Miasto musiało zostać całkowicie opuszczone przed przybyciem Arabów, ponieważ żaden średniowieczny geograf nie wspomniał o jego istnieniu.
Historia wykopalisk
Pierwsze wykopaliska odbyły się w 1937 roku pod kierunkiem Bédé i umożliwiły zidentyfikowanie topheta .
Starożytna nazwa miejsca została tak naprawdę zidentyfikowana dopiero w 1947 roku dzięki inskrypcji znalezionej na miejscu, wspominającej o Populus Achollitanus . Główne wykopaliska, które rozpoczęły się w tym samym roku i trwały do 1955 r. , Prowadził w szczególności Gilbert Charles-Picard .
Odkrycia
Pozostaje
Pozostałości zajmują powierzchnię około stu hektarów. Wykopaliska ujawniły tophet i pozostałości, głównie te z rzymskiego miasta:
- pozostałości bardzo zdegradowanego amfiteatru , którego miękkie kamienie z piaskowca są erodowane przez wiatr. Podróżnik z XIX th century , Victor Guerin , szacowana wielkość budynku pięćdziesiąt jardów do głównej osi i 32 kroków do osi moll;
- sylwetka teatru;
- dwa baptysterium ;
- dwa zakłady termalne, w tym łaźnie termalne znane jako Trajan , zbudowane między 120 a 130 rokiem , błędnie przypisane czasowi Trajana, ponieważ w rzeczywistości pochodzą z czasów panowania Hadriana ;
- szczątki trzech willi : To bogatego Achollitan, M. Asinius Rufin Sabinianus, który był rzymski senator pomiędzy 180 i 185 , z domu triumfu Neptuna i willi szefa Oceanu ;
- bogata kolekcja mozaik datowanych na II th wieku i są uważane za jedne z najstarszych odkryć na tunezyjskiej ziemi.
Prace zdeponowane w Muzeum Narodowym Bardo
Wśród większości tych mozaik, które są zdeponowane w Narodowym Muzeum Bardo w pomieszczeniu zarezerwowanym dla witryny Acholla, są:
- Dzieła Herkulesa : mozaika w kształcie litery T w jadalni willi senatora Asiniusa przedstawiająca siatkę w „węzłach Herkulesa ” tworzących różne medaliony, w których przedstawione są postacie ludzkie, zwierzęce lub potworne; bohater jest przedstawiony na środku chodnika, wyposażony w lwią skórę, jego maczugę i łuk, otoczony dziesięcioma medalionami poświęconymi podbitym przez niego stworzeniom;
- dekoracja odbitego sklepienia wyjętego z jednego ze skrzydeł wielkiej sali frigidarium tzw. łaźni Trajana, przedstawiająca triumf Dionizosa , popiersia pór roku i procesję morską;
- centralny obraz wielkiego pomieszczenia frigidarium podzielonego pasmami z różnymi postaciami i ograniczającymi trapezoidalnymi przedziałami, oferującymi serię grotesek , walkę centaurów i bestii, motyw dionizyjski przedstawiający wybryki satyra i nimfy ; całość nawiązuje do panowania Dionizosa nad dzikimi siłami i radości życia, którą zapewnia;
- mozaika „domu czerwonych kolumn”: giloszowe wieńce laurowe tworzące sześć okrągłych medalionów ozdobionych dwoma różyczkami w kształcie krzyża i czterema popiersiami pór roku.
Bibliografia
- Aïcha Ben Abed-Ben Khedher , Muzeum Bardo , wyd. Ceres, Tunis, 1992
- Suzanne Gozlan, Dom triumfu Neptuna w Acholla (Botria, Tunezja) , tom I „Mozaiki”, wyd. Szkoła Francuska w Rzymie, Rzym, 1992 ( ISBN 2728302227 )
- Suzanne Gozlan, Nabiha Jeddi, Véronique Blanc-Bijon i Ariane Bourgeois, francusko-tunezyjskie badania archeologiczne w Acholla: mozaiki domów w centralnej dzielnicy i rozproszone mozaiki , wyd. Szkoła Francuska w Rzymie, Rzym, 2001 ( ISBN 2728305927 )
- Pascal Mongne, Archeologia: dwadzieścia lat francuskich badań na świecie , wyd. Maisonneuve i Larose / ADPF.ERC, Paryż, 2005, s. 253
- Guy Rachet , Słownik archeologii , wyd. Robert Laffont, Paryż, 1983
- Mohamed Yacoub , Muzeum Bardo , wyd. Narodowy Instytut Archeologii i Sztuki, Tunis, 1969
- Mohamed Yacoub , Wspaniałości mozaiki Tunezji , wyd. Narodowa Agencja Dziedzictwa, Tunis, 1995 ( ISBN 9973917235 )
Bibliografia
- Guy Rachet, Słownik archeologii , wyd. Robert Laffont, Paryż, 1983, s. 8.
- Gilbert Charles-Picard, „Acholla”, CRAI , vol. 91, nr 3, 1947, str. 558-559 .
- Gilbert Charles-Picard, op. cit. , s. 562.
- Odniesienie do rejestracji: AE 1948, 00116 .
- Victor Guérin, Podróż archeologiczna w rejonie Tunisu , tom I, wyd. Henri Plon, Paryż, 1862, s. 161.
- Jean-Claude Lachaux, Teatry i amfiteatry Afryki prokonsularnej , wyd. Édisud, Aix-en-Provence, 1970, s. 31.
- Mohamed Yacoub, Muzeum Bardo , wyd. Narodowy Instytut Archeologii i Sztuki, Tunis, 1969, s. 264.
- Mohamed Yacoub, op. cit. , s. 265.