Opactwo Saint-Antoine-des-Champs

Opactwo Saint-Antoine-des-Champs
Widok ogólny, dokument nie pochodzi.
Widok ogólny, dokument nie pochodzi.
Prezentacja
Kult rzymskokatolicki
Geografia
Kraj Francja
Region Ile-de-France
Departament Paryż
Miasto Paryż
Informacje kontaktowe 48 ° 50 ′ 56 ″ na północ, 2 ° 22 ′ 57 ″ na wschód
Geolokalizacja na mapie: Paryż
(Zobacz sytuację na mapie: Paryż) Opactwo Saint-Antoine-des-Champs
Geolokalizacja na mapie: Île-de-France
(Zobacz sytuację na mapie: Île-de-France) Opactwo Saint-Antoine-des-Champs
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Opactwo Saint-Antoine-des-Champs

Opactwo Saint-Antoine-des-Champs , bardziej ogólnie znane jako Opactwo Saint-Antoine teraz przekształcony w szpitalu Saint-Antoine (w 12 th  arrondissement of Paris ), była centralnym rozwoju Faubourg Saint Antoine , którego działalność odegrała wiodącą rolę w historii .

Średniowiecze

Aż do XII th  wieku, obecna lokalizacja w szpitalu Saint-Antoine jest tylko zarośla i bagna. Tylko starożytna rzymska droga , łącząca centrum Paryża z Meaux i Melun , przecina to miejsce, skąpane w strumieniach spływających ze wzgórz Ménilmontant lub Belleville .

W 1198 roku Foulques de Neuilly , proboszcz Saint-Baudile (w Neuilly-sur-Marne ), kaznodzieja Czwartej Krucjaty w imieniu papieża Innocentego III , kazał zbudować małą pustelnię dla pokutowanych prostytutek pośrodku bagien.

W 1204 roku , klasztor został przekształcony w opactwie w cystersów posłuszeństwa , z inicjatywy Odona de Sully , w tym samym czasie co opactwa Port-Royal , założony nieco wcześniej. Jest ufortyfikowany, a woda z rowów doprowadzana jest kanałami z Sekwany . Zbrojni bronią się pod bezpośrednim rozkazem opatki, zwanej „Panią Faubourg”. Jej kościół jest pod wezwaniem św . Antoniego . W stylu gotyckim jego nawę flankują nawy boczne, a głowę zwieńczoną iglicą . Opactwem zajmie się poważnie Pierre de Nemours , kuzyn i następca Eudes. Guillaume de Seignelay założył opactwo wysp w Auxerre w 1210 r. Z zakonnicami pochodzącymi z Saint-Antoine-des-Champs.

W latach 1209–1218 wśród ofiarodawców opactwa znalazły się postacie z rodzin wielodzietnych ( Montfort , Mauvoisin , Beaumont ). Robert Mauvoisin założył kaplicę w Saint-Antoine, gdzie został pochowany. Ich krewni - Cressonsacq , Aulnay , Garlande ... - również należą do dawców.

W 1229 roku król Ludwik IX wzniósł to miejsce jako opactwo królewskie. Królewskie łaski, którymi cieszyły się zakonnice, rozprzestrzeniły się po całym przedmieściu. Wielu rzemieślników przybywa na obrzeża opactwa, ale mimo to pozostaje pod kontrolą paryskich korporacji . Bagna są stopniowo osuszane, a następnie uprawiane. Ponadto bliskość Sekwany umożliwia dostawy drewna i zachęca do montażu mebli przez profesjonalistów.

Plik 18 sierpnia 1239, Saint Louis wykazuje w obudowie z opactwa w „  Świętej Korony  ” z cierni, które nabył od cesarza Konstantynopola , Baudoin  II . Sam też nosi go w swojej cennej kasecie, kiedy wjeżdża do Paryża przez Porte Saint-Antoine .

W 1261 roku Ludwik IX potwierdził prawo jednego ze swoich poprzedników, Ludwika  VI Le Gros , dotyczące włóczęgostwa świń , ale zwolnił opactwo Saint-Antoine, które mogło w ten sposób wypuścić swoje świnie, pod warunkiem, że zostały wyposażone w `` dzwonek ''. oznaczone krzyżykiem, aby można je było rozpoznać.

Renesans i oświecenie

W 1471 roku opactwo Saint-Antoine-des-Champs skorzystało z rzadkiego przywileju króla Ludwika  XI : wolności spod kurateli korporacji. Zwolnieni w ten sposób z wysokich podatków rzemieślnicy osiedlili się wokół opactwa. Przez ponad półtora wieku przedmieście wykorzystywało tę przewagę, aby odejść od modeli, które dotychczas były ściśle regulowane, a zawód zaczął używać innego drewna niż dąb.

W połowie XVII -go  wieku, ksieni, czasami z królewskiej krwi, miał jego twierdza pięćdziesiąt ulic. Samo opactwo nie mogło pomieścić więcej niż dwudziestu młodych dziewcząt, którym oprócz edukacji zaoferowano ogrzewanie i pranie, ale mimo to zajmowała się zaopatrzeniem dzielnicy. Jej ufortyfikowane ogrodzenie pozwalało również na zakwaterowanie mieszkańców wsi, co jednak nie zawsze uniemożliwiało jej zmuszanie i grabieże.

W 1767 r. Dwa skrzydła dobudował do gmachu parafii Samson-Nicolas Lenoir , architekt, który w tym samym czasie utworzył dzielnicę Aligre z ziemi scedowanej przez opactwo, wykorzystując spekulacje na rynku nieruchomości. W 1788 roku opactwo Saint-Antoine osiągnęło szczyt dochodów w klasztorach żeńskich z 40 000  funtów. Dekretem z dnia28 lutego 1790przełożony udziela generalnego i specjalnego pełnomocnictwa André Guibertowi, handlowcowi, do zadeklarowania przed Barthélémy le Coulteux de La Moray, burmistrzem Paryża, że ​​dochody opactwa wyniosły 75 285  funtów, 15 solów i 2 denary od czynsze za domy Paryża, z jatek rzeźniczych, z tantiem z ziarna Paryża i Montreuil , z rent dożywotnich oraz że opłaty wynosiły 32,119  funtów, 12 solów i 10 denarów, ale był dług w wysokości 78,195  funtów , 10 sol. Prawo13 lutego 1790po zniesieniu ślubów zakonnych przeprowadzono spis ludności, aby dowiedzieć się, co się stanie z zakonnicami. Plik25 marca 1790Dwadzieścia pięć chór mniszek są rejestrowane w Saint-Antoine, z których pięć to brakuje: jeden w jego rodzinie, dwa n o  77 Faubourg Saint-Denis, innym w opactwie Andrécy-en-Brie, a piąty do wspólnota Grand Charonne. Dwanaście sióstr świeckich, w tym ogółem 88 i pół roku życia , trzy z nich w rodzinie, najstarsza w wieku 82 1/2 , najmłodsza siostra Augustine de Vergèses 21 i jej dwie siostry Marie-Marguerite de Vergèses w wieku 28 lat , Catherine Justine de Vergèses 25 lat . Dwa kolejne spisy powszechne zostaną przeprowadzone w maju iLipiec 1792.

Opatki

Opactwem zarządzało w sumie czterdzieści dwie opatki, wszystkie potężne panie z przedmieścia.

  1. 1212-1214: Teofania,
  2. 1214-1221: Agnès I re ,
  3. 1221-1233: Amicie I re (oświadcza w lutym 1225 , że na ziemi Saint-Merry otrzymała do tej pory jedynie dochód w wysokości 9 su ),
  4. 1233-1240: Agnès II Mauvoisin de Cressonsacq (córka Raoul  IV Mauvoisin i wdowa Guillaume de Gerberoy i Dreu  II de Cressonsacq, ( 1233 - 1240 ), matka trojga dzieci, w tym: Robert de Cressonsacq kto będzie biskup Beauvais od 1237 roku do 1248),
  5. 1240–1253: Amicie II de Briart de Villepêche,
  6. 1253-1255: Jeanne I re ,
  7. 1255-1256: Guillemette d'Aulnay,
  8. 1256-1267: Jeanne II ,
  9. 1267-1275: Filippa,
  10. 1275-1287: Agnieszka III ,
  11. 1287–1295: Héloïse I re de Moncy d'Aunoy,
  12. 1295–1298: Laure de Tressemane,
  13. 1298–1304: Gillette de Beaumont,
  14. 1304–1318: Alix de La Roche,
  15. 1318–1324: Héloïse II Allaire,
  16. 1324-1331: Marguerite I re Petit,
  17. 1331–1338: Pétronille I re de Condé,
  18. 1338–1359: Ameline de Bourdon,
  19. 1359-1372: Marguerite II z Niemiec,
  20. 1372-1381: Drocque de Bourgoigne,
  21. 1381-1396: Jeanne III du Pont,
  22. 1396-1416: Jacqueline de Chanteprime,
  23. 1416-1417: Małgorzata III ,
  24. 1417–1419: Pétronille II Le Duc,
  25. 1419-1440: Emerentienne z Calonne,
  26. 1440-1489: Marie V de Gouy,
  27. 1489-1497: Jeanne IV Thibousé,
  28. 1497-1502: Anne I re Martine Baillet de Villiers (córka Jeana II Bailleta , doradcy Ludwika  XI ),
  29. 1502-1525: Isabelle Simon,
  30. 1525-1554: Jeanne V de Longuejoüe (ma prawo do niskiej i wysokiej sprawiedliwości),
  31. 1554-1572: Marguerite IV d'Artois de Vaudetar,
  32. 1572-1595: Anne II of Thou,
  33. 1595-1596: Jeanne VI Camus de Pontcarré,
  34. 1596-1597: Madeleine I re Brûlart de Sillery,
  35. 1597-1600: Jeanne VII z Puy de Vatan,
  36. 1600-1636: Renée de La Salle,
  37. 1636-1652: Marie II Le Bouthillier de Chavigny (zostawiła swój herb jako emblemat Wydziału Lekarskiego Saint-Antoine: „  Azure z trzema złotymi lontami ustawionymi w fessie  ” z dodatkiem krzyża opactwa, który podtrzymuje ten płaszcz broni),
  38. 1652-1681: Madeleine II Mole Champlâtreux (obejmie urząd w 1653 roku w obecności Anny Austriaczki , córki Mathieu Mole , pierwszego prezydenta z dnia Parlamentu Paryża w XVII th  . Wieku i Renee NICOLAY żoną rozwinął pomysły na walka z ubóstwem w kontakcie z przyjacielem Wincentym a Paulo ),
  39. 1681-1686: Françoise Molé de Champlâtreux (młodsza siostra poprzedniej, była koadjutrice swojej starszej siostry od 1653 r.),
  40. 1709-1723: Marie III Madeleine de Mornay de Montchevreuil,
  41. 1723-1760: księżniczka francuskiej krwi królewskiej " Mademoiselle de Bourbon " (córka Louisa de Bourbon ),
  42. 1760-1790: Gabrielle-Charlotte de Beauvau (należała do rodziny Beauvau , ważnej arystokratycznej rodziny z Lotaryngii . Urodziła się29 października 1724w Lunéville. Jego ojcem był Marc, Prince de Beauvau-Craon , jego matka Anne Marguerite de Lignéville. To ona wywierciła pięć ulic kosztem opactwa, w tym: Beauvau, Aligre i Lenoir (architekt), na budynkach gospodarczych opactwa, między ich ogrodem a założycielskim hospicjum, przekazując tę ​​ziemię. W 1776 r. W Chomel de Cerville, aby założyć tam ten rynek. W tym samym czasie w 1777 r. Kazała przetransportować targ siana i słomy naprzeciw swojego klasztoru na rogu trzech nowo przebitych ulic. Była matką chrzestną według patentu na listy Ludwika  XVI i nadała swoje imię targowi Beauvau.

Czasowe

Opactwo było tymczasowo przyłączone do diecezji paryskiej w prowincji Sens do 1622 r., A od tej daty do prowincji paryskiej.

Od samego początku opactwo było dobrze wyposażone przez biskupa Paryża, króla, rodziny burżuazyjne. Ma prawa do trzech opłat: Mantes , Lieusaint , Tournan . Jego nieruchomości znajdują się w pobliżu dróg wodnych w promieniu piętnastu kilometrów od Paryża i samego Paryża, ale także dość daleko w Île-de-France. Zacytujmy: Aulnay , twierdza Savigny w Mauvoisin.

W 1211 roku Mauvoisin podarował towary, które otrzymała Agnès Mauvoisin, pani z Cressonsacq, ciotka Isabelle Mauvoisin, na towary znajdujące się w Savigny .

W przywileju z 1214 r. Jean V de Beaumont, za zgodą swojej pierwszej żony Alice, przekazuje opactwu muid pszenicy w stodole położonej między Paryżem a Montmartre. Miał twierdzę w Clignancourt . Alice jest spokrewniona z Mauvoisinami.

W 1232 roku Saint-Antoine-des-Champs posiadał ziemię w Bondy i Noisy-le-Sec .

W Lipiec 1248Jean i Guillaume de Beaumont podpisują akt potwierdzający, że ich zmarły ojciec złożył jałmużnę w wysokości 60 soli w spisie ludności w Mitry na rzecz opactwa.

W 1263 r. Do 1310 r. Ustanowiono opłatę za przejazd Passage de Bondy .

Symon d'Allonville d'Oysonville ( 1458 - 1533 ), wielki mistrz wód i lasów Francji, syn Karola d'Allonville , jest sądzony z mniszek.

W 1530 roku François I er sprzedaje opactwu ziemię, w tym ziemię Bondy w Saint-Antoine-des-Champs.

Szpital Saint-Antoine

Dekretem z dnia 11 lutego 1791, opactwo Saint-Antoine zostaje uznane za własność narodową. Ewakuowany przez zakonnice, na mocy Konwencji stał się hospicjum de l'Est, z jednej strony aby zrekompensować brak szpitali w tej części stolicy, z drugiej zaś podziękować mieszkańcom powiatu za ich aktywną rolę. , w rewolucyjnych wydarzeniach.

28 Nivôse rok III (17 stycznia 1795), dekret Konwencji decyduje o utworzeniu dwóch szpitali ludzkości, jednego w domu Beaujon, a drugiego w nowym budynku w opactwie Saint-Antoine. Saint-Antoine szpital otwiera24 stycznia 1796.

Kościół Saint-Antoine został zrównany z ziemią w 1796 roku . Za rozwój hospicjum odpowiada architekt Clavareau . Rozpoczął tworzenie dwóch dodatkowych skrzydeł, ale szybko został zatrzymany przez brak budżetu. Szpital, obejmujący dwa pokoje po 72 łóżka (jeden dla kobiet, jeden dla mężczyzn), ma tylko jednego lekarza , farmaceutę i około piętnastu pielęgniarek jako zespół medyczny . Zakład zmienił nazwę w 1802 roku i stał się szpitalem Saint-Antoine .

Dopiero w 1811 r . Szpitalnicy Sainte-Marthe de Beaune , którym szpital został powierzony do 1881 r. , Zorganizowali dystrybucję opieki i lekarstw. Rozbudowa lokalu trwa, a warunki higieniczne ulegają poprawie. W 1842 r. Szpital miał 320 łóżek na trzykrotnie większą niż na otwarciu recepcję.

Wielkie nazwiska w medycynie pozwoli na koniec XIX th  jednym wieku szpitali najbardziej znana: Georges Hayem , Marcel Lermoyez , Brissaud i Baletu , Antoine Béclère ,  etc.

Pozostałości starego opactwa

Ze starego opactwa pozostał tylko pawilon Zegara, pozostałość po krużganku i odznaka wydziału Saint-Antoine, która odtwarza pieczęć jednej z opactw Saint-Antoine, Marie de Bouthillier, wyrytą w kamieniu budynku z 1643 roku  : "  Lazurowy z 3 rzędami złotych lontów w żłobie wspartym na złotej kolbie  " .

W n o  170 bis rue du Faubourg Saint-Antoine , istnieje również portierni Abbey, pilastrami pokrytych rzeźbionym wiązki drzwi.

Uwagi i odniesienia

  1. KOSZYK, PIERRE. , Dzieło pokutujących w Awinionie od XIII do XVIII wieku. , HACHETTE BOOK BNF,2016( ISBN  2013765266 i 9782013765268 , OCLC  987728222 , czytaj online )
  2. AM Le Fèvre, Kalendarz historyczny i chronologiczny kościoła paryskiego , 1747.
  3. Émile Raunié, Épitaphier du vieux Paris , Paryż, Imprimerie nationale, 1890, str.132
  4. National Archives, Protokół Notariusze Paryża XV th  century , n O  3531-3532.
  5. Solenne Coutagne, „  Saint-Antoine Hospital  ” , na Le Blog Gallica ,4 maja 2020 r
  6. „  Szpital Saint-Antoine wczoraj  ” , na Saintantoine.aphp.fr

Załączniki

Bibliografia

Link zewnętrzny