5 lutego Salvador Dalí graniczy z wykluczeniem z surrealistycznej grupy za swój obraz The Enigma of William Tell, przedstawiający Lenina z miękkim pośladkiem, a także z uwagi na reakcyjne uwagi. Wezwany do domu André Bretona , Dalí , w towarzystwie Galy , przybywa rozgorączkowany, z termometrem w ustach, który sprawdza, gdy tylko dyskusja się nagrzewa, i przykrywa kilkoma warstwami ubrań, które zdejmuje po kolei, idąc dalej. jego błagania, że kończy bez koszuli.
10 lutego W reakcji na gwałtowne demonstracje faszystowskie, które miały miejsce w Paryżu wokół Zgromadzenia Narodowego, im 6 lutego, Breton podjęła inicjatywę zgromadzi dużą liczbę intelektualistów całego tekstu zaproszenia Walki i odwiedził Leon Blum , aby poprosić go o pomoc. Ten ostatni odmawia mu jakiejkolwiek debaty politycznej. „Przez cały poranek, w jego gabinecie na Ile Saint-Louis, na próżno starałem się odciągnąć rozmowę od płaszczyzny literackiej, po której poruszał się ponadto z niezwykłą łatwością i finezją: niestety nie po to przyjechałem. Ogarnął mnie dobrocią, ale za każdym razem, gdy próbowałem sprowadzić go z powrotem do celu mojej wizyty, trzymał się opieszałych słów. "
Marsz
8 marca Guy Mangeot , Histoire du surréalisme , praca opublikowana w Brukseli.
W Brukseli wydawca Albert Skira i ELT Mesens organizują wystawę Minotaure w Palais des Beaux-arts.
12 maja Zaproszony przez Messens i Pawła Nougé na okazji MINOTAURE wystawy , Breton daje konferencję: Co to jest surrealizm? : "Przypisywane nam niestosowne uwagi, rzekomo lekkomyślne ataki, obelgi, zerwania, skandale - wszystko to, co nas tak bardzo krytykuje - znaleźliśmy je na tej samej drodze co wiersze [...] Dzisiaj więcej niż kiedykolwiek wyzwolenia ducha, wyraźnego końca surrealizmu , w oczach surrealistów, wymaga w pierwszym warunku wyzwolenia człowieka, co oznacza, że każda przeszkoda do niego muszą być zwalczane z energii rozpaczy, które dziś bardziej niż surrealiści zawsze liczą się za wyzwolenie człowieka we wszystkim i we wszystkim w rewolucji proletariackiej. ”. Do wydania tego tekstu René Magritte podpisuje okładkę książki.
29 maja Breton spotyka Jacqueline Lamba . Kilka dni później wspomina wiersz Tournesol , napisany w 1923 roku, przywołujący mniej więcej okoliczności tego spotkania w cieniu Tour Saint-Jacques .
czerwiec
8 czerwca Przerwa między Artaudem i Rogerem Vitracem po stworzeniu w Théâtre de l'Atelier sztuki Le Coup de Trafalgar w reżyserii Marcela Herranda . Artaud: „ Roger Vitrac nie wiedział, jak wybierać między bezinteresownym, ale poetyckim surrealizmem Tajemnic miłości a wyraźną satyrą zwykłej sztuki bulwarowej; a jego pokój pachnie paryżanizmem, bieżącymi wydarzeniami, bulwarem. […] Spektakl ponosi karę przynależności do systemu i do potępionego świata i musi zniknąć wraz z tym światem. ”.
Mała poetycka antologia surrealizmu, skupiająca surrealistów tamtej epoki od Bretona po Tristana Tzara z wyjątkiem poetów opublikowanych przez Gallimarda.
Publikacja w Brukseli pierwszego numeru Documents 34 (reżyser Jean Stéphane i redaktor naczelny Mesens ) poświęconego surrealizmowi . Liczne rysunki Yves Tanguy i dialog z Bretonem : „B. Jaki jest Twój obraz? T. To trochę białego dymu. B. Co to jest Bretania? T. Jest to owoc zjadany przez osy. B. Co wolisz? T. To odbicie w wodzie. B. Co to jest miłość fizyczna? T. To połowa zabawy. B. Co to jest starość? T. Jest tchórzem. ”.
Dokument 34 publikuje Intervention surréaliste , tekst napisany przez René Magritte'a , Mesensa, Paula Nougé , Scutenaire'a i André Sourisa , w którym kwestionują oni warunki działalności rewolucyjnej poza Partią Komunistyczną.
Apel do młodzieży : „Nic nie mogę zrobić z opium, które jest rzeczywiście najbardziej ohydnym oszustwem, najgroźniejszym wynalazkiem nicości, który zapłodnił ludzką wrażliwość. Ale nie mogę nic zrobić bez w pewnym momencie w sobie tej kultury nicości. "
Malebolge , wiersze: „Najpiękniejsza rzeźba / To jest bruk z piaskowca / To jest kostka brukowa / Ciężka kostka brukowa, którą rzuca się w usta gliniarzy / Pieśniami i modlitwami / Krew, żelazem i sztuką / Używać to "
The Strange K of Monsieur K , olej na płótnie. Breton : „Wielki nocny i odwieczny garnek dudni w oddali iz każdym uderzeniem gongu - to jego wieczko trzepocze - przez szczelinę prześlizgują się wszelkiego rodzaju istoty i wątpliwe przedmioty. "
The Masterless Hammer : "Ciemne ręce tak straszne / Córki ekskomunikowanych / Spraw, by czyste głowy krwawiły / Za sprayem, który nazwaliśmy krwią / Wszechmocne ciało ożywione w snach / Pielęgniarka feniksa / Mała śmierć lata / Rozwiąż mnie oświetlając śmierć / Teraz wiem, jak żyć »
S.Alarcia, Le Groupe Rupture , w Cahiers marxistes n ° 174, czerwiec-lipiec 1990.
Adam Biro ( reż. ) And René Passeron ( reż. ), General Dictionary of Surrealism and its Surroundings , Geneva and Paris, Office du livre and University Presses of France,1982, s.405.
Nota biograficzna , Vítězslav Nezval: wybrane wiersze , wydania Seghersa , Paryż, 1954, s. 85 .
Xavier Canonne , Le Surréalisme en Belgique. 1924-2000 , Paryż, Actes Sud ,2007, str. 29 : „[…] - nawet jeśli nie wymienia swojej nazwy - pierwsza międzynarodowa wystawa surrealizmu na świecie. »Oraz Alain i Odette Virmaux, Wielkie liczby międzynarodowego surrealizmu , Bordas, Paryż, 1994, s. 1. 31.
Jean-Louis Bédouin , The Surrealist Poetry , Seghers, Paryż, 1964, s. 53 .
Paryż, Centre Pompidou, Narodowe Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Cytat za: André Breton, Le Surréalisme et la Peinture , Gallimard, 1928-1965, s. 120 oraz reprodukcja w Didier Ottinger (pod kierunkiem), Słownik obiektu surrealistycznego , Gallimard & Centre Pompidou, Paryż 2013, s. 162 .
22 × 16 cm, Museum of Modern Art Centre Georges-Pompidou, Paryż. Dar Aube Breton-Elléouët . Reprodukcja w Artpress nr 333, kwiecień 2007, s. 32 .
Redaktor René Henriquez, Bruksela, In-8 °, 103 str. Książka dostępna w [1]
74 × 116 cm, kolekcja prywatna. Reprodukcja w Jacques Meuris , René Magritte , Taschen, Kolonia, 1997, s. 37.
25 × 18 cm, Galerie Isy Brachot, Bruksela. Reprodukcja w Meuris, op. cit. , s. 38.
63,3 x 47 cm. Fundació Joan Miró, Barcelona. Reprodukcja w Parcours des arts n ° 44, październik 2015, s. 7 . Joan Prats, przyjaciółka Miró i właścicielka galerii.
Reprodukcja w języku bretońskim, [LSELP], str. 102.
"Wokół tematów dzieciństwa i śmierci, jest to opowieść o pogoni wpisanej w geografię Paryża, co czyni ją najbardziej surrealistycznym ze wszystkich poematów kinematograficznych", Biro i Passeron 1982 .
Reprodukcja w Angliviel, op. cit. , s. 111.
Reprodukcja w Angliviel, op. cit. , s. 55 .
111,5 × 84 cm. Muzeum Sztuki i Historii, Saint-Denis (Seine-Saint-Denis). Reprodukcja w Connaissance des arts n ° 714, kwiecień 2013, s. 65 .