Wyspy Saint-Marcouf

Wyspy Saint-Marcouf
Widok na wyspy Saint-Marcouf. od plaży Ravenoville
Geografia
Kraj	Francja
Archipelag	Nie
Lokalizacja	Zatoka Sekwany , Manche ( Ocean Atlantycki )
Informacje kontaktowe	49 ° 29 ′ 45 ″ N, 1 ° 09 ′ 00 ″ W.
Liczba wysp	2
Główne wyspy	Wyspa Ziemi , duża wyspa
Geologia	Wyspy kontynentalne
Administracja
Region	Normandia
Departament	Uchwyt
Demografia
Populacja	Brak mieszkańca
Inne informacje
Odkrycie	Pre-historia
Strefa czasowa	UTC + 1
Geolokalizacja na mapie: Manche Wyspy Saint-MarcoufWyspy Saint-Marcouf Geolokalizacja na mapie: Francja Wyspy Saint-MarcoufWyspy Saint-Marcouf
Archipelagi we Francji

Na Wyspy Saint-Marcouf stanowią archipelag w Zatoce Sekwany w kanale La Manche , składa się z dwóch wysp ( Île de Terre i Île du Large ), znajduje się około siedmiu kilometrów od miejscowości Saint-Marcouf na wschodnim wybrzeżu Cotentin półwysep , są częścią obszaru miejskiego z francuskiej gminy z Saint-Marcouf ( Manche , Normandy ).

Historia

W czasach rzymskich obie wyspy nosiły imię Duolimonis .

W VI -tego  wieku, Saint-Marcouf , urodzony w 490 do Bayeux , a następnie królestwo Neustrii , że wycofał się spędzić Postu . Kiedy zmarł w 558 roku, został pochowany w pobliżu Coutances , w założonym przez siebie opactwie Nanteuil. Święty, znany z leczenia skrofuli (lub skrofuli), następnie nadał swoje imię archipelagowi. W 898 roku jego szczątki zostały przeniesione do opactwa Corbeny niedaleko Laon (Aisne), aby uchronić je przed najazdami Wikingów. Jego relikwie cieszyły się opinią uzdrawiania skrofuli . Wiara ta jest źródłem pielgrzymek królów Francji do opactwa Corbeny dzień po ich koronacji w Reims.

Brytyjska okupacja

Podczas rewolucyjnych kłopotów Brytyjczycy zajęli archipelag i znacznie zakłócili ruch towarowy w zatoce Sekwany  : statki wypływające z Cherbourga lub Le Havre były przyjmowane przez korsarzy, którzy tam osiedlili się.

W próbie pojazdów Brytyjczyków, którzy zajęli wyspy, to gdzie został zatrudniony w 1800 roku z rozkazu Napoleona I er pierwszy podwodny War: z Nautilusa , zbudowany przez amerykański wynalazca Robert Fulton . Operacja zakończyła się niepowodzeniem, ale wyspy zostały zwrócone Francji przez Wielką Brytanię w 1802 r. Podczas Pokoju w Amiens . Aby przeciwdziałać zagrożeniu ze strony Anglii, Napoleon I er budował wówczas w centrum wyspy Wielką okrągłą fortecę z 24 armatami. Za Napoleona III od 1860 roku zbudowano drugą linię obrony . Kompleks wojskowy obejmuje fort o średnicy 170 metrów i 48 dział , port , prochownię , budynek elektrosemaforyczny , a wszystko to otoczone fosą wykopaną w skale bezpośrednio z morza. następnie.

Druga wojna światowa

Podczas przygotowań do lądowania 6 czerwca 1944 r. Wyspy podejrzewano, że są niemiecką placówką uzbrojoną w ciężkie baterie. Sztab aliancki zdecydował więc, że to stanowisko powinno zostać zneutralizowane przed lądowaniem. W D-Day , o godz. 4.30, grupa komandosów składająca się z sierżanta Harveya S. Olsona, szeregowego Thomasa C. Killerana (Oddział A), sierżanta Johna W. Zandersa, kaprala Melvina F. Kenziego (Oddział B) z 4. Grupy Kawalerii dopłynął do wysp uzbrojony w proste noże. Nie znaleźli tam ani broni, ani żołnierzy i byli w stanie oznaczyć ziemię, aby umożliwić lądowanie oddziału 132 żołnierzy 4. i 24. Grupy Kawalerii pod dowództwem podpułkownika Edwarda C. Dunna. O godzinie 5.30 oddział został wylądowany, a wyspy zajęte, ale żołnierze musieli opłakiwać dziewiętnaście strat (17 rannych i 2 zabitych) z powodu min S posianych podczas strajków.

Stan obecny

Wyspy Saint-Marcouf nie były częścią żadnej gminy we Francji aż do 30 kwietnia 1987, data, w której na mocy dekretu prefektury ogłoszono przyłączenie do gminy Saint-Marcouf w departamencie Manche.

Archipelag, będący częścią prywatnej domeny państwa , składa się z dwóch wysp, Wielkiej Wyspy i Wyspy Terre .

Zabrania się im wstępu: ze względów bezpieczeństwa na Île du Large od 1999 r. , A ze względów ekologicznych na Île de Terre od 1967 r. , Gdzie od tego czasu utworzono tam rezerwat ornitologiczny , zamieszkały głównie przez mewy i kormorany . Jednak kotwiczenie jest dozwolone między dwiema wyspami.

Wymienione miejsce naturalne

Wyspy Saint-Marcouf oraz odpowiadające morski domeny publicznej zostały sklasyfikowane wśród „malowniczych miejsc” w rozumieniu tej ustawy z 2 maja 1930 przez dekret z dnia28 grudnia 1981.

Dziedzictwo naturalne

ZNIEFF typ 1

Wyspy zaliczane są do naturalnych obszarów o znaczeniu ekologicznym, faunistycznym i florystycznym (ZNIEFF).

Sieć Natura 2000

Są również przedmiotem szczególnej ochrony w ramach sieci Natura 2000 obejmującej Sekwanę Zachodnią.

Inne zabezpieczenia

• Rezerwat łowiecki dekretem z dnia 30 czerwca 1972.
• Obwód morski morskiego rezerwatu łowieckiego na mocy dekretu międzyresortowego z dnia 25 lipca 1973.
• ZICO miejsce , wyznaczone przez Francję do EWG w specjalnej strefie ochrony (kategoria A).
• Fortyfikacje uznane za zabytki w całości dekretem z25 stycznia 2017 r.
• Umieszczony w obwodzie plaż lądowania z czerwca 1944 r., Których wpis na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jest pożądany.

Duża wyspa

Na Île du Large znajduje się forteca, która jest odrestaurowywana przez stowarzyszenie.

Wyspa Ziemi

Wyspa Terre, pierwotnie ufortyfikowana, jest rezerwatem przyrody.

W fikcji

W kilku powieściach kryminalnych , komiksach lub książkach przygodowych akcja rozgrywa się na wyspach Saint-Marcouf:

• Maurice-Charles Renard , L'Inconnu des îles , Paryż, Librairie des Champs-Élysées , pot.  " Maska ",1954, Nagroda główna powieści przygodowej.
• Paul-Jacques Bonzon , Sześciu towarzyszy i butelka morza , Paryż, Hachette , wyd.  "Zielona Biblioteka",1979, 158  str. ( ISBN  978-2-01-202138-9 ).
• Bernard Gouley , The Mysteries of Saint Marcouf , Cheminements, wyd .  "Czarne ścieżki",2003( ISBN  978-2-84478-163-5 ).
• Stéphane Piatzszek i Stéphane Douay , Everybody Dies , Paryż, Casterman , pot.  "Dowódca Achab" ( n o  objętości 4)2013, 55  pkt. ( ISBN  978-2-203-07083-7 ).
• Michel Bussi , Never zapomnij: powieść , Paryż, Presses de la Cité ,2015, 504  str. ( ISBN  978-2-258-10554-6 ).

Linki zewnętrzne

• Wideo: Krótka historia wysp ze zdjęciami z Francji 3.
• Siedziba stowarzyszenia, które od 2003 roku prowadzi prace konserwatorskie na fortyfikacjach.

Bibliografia

• Edmond Thin , Les Îles St-Marcouf: Historia, nawigacja, ekologia , Cully, OREP,2005, 143  pkt. ( ISBN  2-912925-76-2 )
• Éric Barré, Kiedy wyspy Saint-Marcouf prawie weszły w erę przemysłową , Revue de la Manche , 2015, t. 57, str. 228, s. 3-16.

Uwagi i odniesienia

1. Edmond Thin , Les Îles St-Marcouf: Historia, nawigacja, ekologia , Cully, OREP,2005, 143  pkt. ( ISBN  2-912925-76-2 ).
2. The English in the Saint-Marcouf Islands, The Expedition of 1798 , Gabriel Vanel, Ed. Louis Jouan, Caen, 1910
3. „  Tekst traktatu z Amiens 1802  ” .
4. http://www.donnees.normandie.developpement-durable.gouv.fr/pdf/SITES/50028f.pdf
5. Witryna DDay-Overlord „  Wyspy Saint-Marcouf w 1944 roku  ”.
6. Dekret z 28 grudnia 1981 odnoszący się do klasyfikacji między miejscami (Departament Manche) , JORF n O  34 uzupełniającą z 10 lutego 1982, str.  1572, Légifrance .
7. ZNIEFF 250006495 - Wyspy St. Marcouf poza (obszar morski) na terenie INPN .
8. Postanowienie z dnia 6 stycznia 2005 r wyznaczenie obszaru Natura 2000 na Wyspach Saint-Marcouf (specjalna strefa ochronna) , JORF n O  12 z 15 stycznia 2005 roku, str.  676 tekst n O  44, ANI DEVN0430443A na Lgifrance .
9. FR2510047 - Zachodnia Zatoka Sekwany , na obszarze Natura 2000.
10. "  Fortyfikacje w Saint-Marcouf Wyspy  " , zawiadomienie n O  PA50000084, bazowe Mérimée , francuski Ministerstwo Kultury .