| ||||||||||||||
Włoskie wybory powszechne w 1979 r | ||||||||||||||
630 mandatów w Izbie Deputowanych Większość bezwzględna: 316 mandatów 315 mandatów w Senacie Republiki Większość bezwzględna: 158 mandatów | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
3 i 4 czerwca 1979 | ||||||||||||||
Typ wyborów | wybory parlamentarne | |||||||||||||
Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
Zarejestrowany | 42 203 354 | |||||||||||||
Wyborcy | 38 242 918 | |||||||||||||
90,62% ▼ −2,8 | ||||||||||||||
Głosy oddane | 36 671 308 | |||||||||||||
Puste i nieważne głosy | 1,571,610 | |||||||||||||
DC - Benigno Zaccagnini | ||||||||||||||
Głos | 14 046 290 | |||||||||||||
38,30% | ▼ −0.4 | |||||||||||||
Posłowie wybrani | 262 | ► 0 | ||||||||||||
Wybrani senatorowie | 138 | ▲ +3 | ||||||||||||
PCI - Enrico Berlinguer | ||||||||||||||
Głos | 11 139 231 | |||||||||||||
30,38% | ▼ -4 − | |||||||||||||
Posłowie wybrani | 201 | ▼ −27 | ||||||||||||
Wybrani senatorowie | 109 | ▼ -7 | ||||||||||||
PSI - Bettino Craxi | ||||||||||||||
Głos | 3 596 802 | |||||||||||||
9,81% | ▲ +0,2 | |||||||||||||
Posłowie wybrani | 62 | ▲ +5 | ||||||||||||
Wybrani senatorowie | 32 | ▲ +3 | ||||||||||||
Impreza zwieńczona prowincją | ||||||||||||||
Skład Izby Poselskiej | ||||||||||||||
Skład Senatu Rzeczypospolitej | ||||||||||||||
Rząd | ||||||||||||||
Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
Andreotti V DC - PSDI - PRI |
Cossiga I DC - PSDI - PLI |
|||||||||||||
Te włoskie ogólne wybory1979(w języku włoskim : Elezioni politiche italiane del 1979 ) odbywają się w niedziele3 i poniedziałek 4 czerwca 1979W celu wybierają 630 posłów i 315 senatorów VIII th ustawodawcę do Izby Deputowanych i do Senatu Rzeczypospolitej .
Zakup dwóch lat od normalnego koniec VII th ustawodawcy , te wybory jest nazywany przez nowego prezydenta Sandro Pertini po Giulio Andreotti nie uzyskać zaufanie parlamentu .
U władzy od Lipiec 1976, Andreotti doprowadziła dwóch dyrektorów mniejszościowe utworzona przez Chrześcijańskiej Demokracji (DC) korzystającą ze wstrzymującym wówczas wsparcie bez udziału z Włoskiej Partii Komunistycznej (PCI). Nieopublikowane od1947współpraca ta jest postrzegana jako pierwszy krok w kierunku „ historycznego kompromisu ” promowanego przez prezydenta DC Aldo Moro i sekretarza PCI Enrico Berlinguera .
Wybory odbywają się w szczególnym kontekście politycznym, zaledwie 13 miesięcy po zabójstwie Moro i 11 miesięcy po rezygnacji prezydenta Giovanniego Leone , zamieszanego w sprawę korupcyjną. Widzą kolejne zwycięstwo DC, gdy PCI powraca do 30% po zebraniu ponad jednej trzeciej głosów w1976. Główny przełom dokonała Partia Radykalna (PR), formacja libertariańska i antyklerykalna.
Ponad dwa miesiące po głosowaniu i trzech nieudanych mandatach rozpoznawczych głowa państwa składa przysięgę na mniejszościowy rząd byłego chadeckiego ministra spraw wewnętrznych Francesco Cossigi .
W przedterminowych wyborach powszechnych20 i 21 czerwca 1976, Chrześcijańska Demokracja (DC) u władzy1948potwierdza swój status wiodącej włoskiej siły politycznej z 38,7% głosów w Izbie Deputowanych i 38,9% w Senacie Republiki .
Druga z grup politycznych i pierwsza siła opozycji, Włoska Partia Komunistyczna (PCI) Enrico Berlinguera, dokonała bezprecedensowego przełomu. Łącznie 34,4% głosów oddanych w Izbie i 33,8% w Senacie zdobyła po raz pierwszy ponad jedną trzecią ważnych głosów i została pierwszą partią po DC, która osiągnęła taki wynik. Pozyskuje 74 nowych parlamentarzystów, co oznacza 36-procentowy wzrost reprezentacji w parlamencie. Ten dobry wynik pozwolił mu wyjść poza swoje twierdze w Emilii-Romania , Umbrii i Toskanii, by zwyciężyć w Ligurii , Lombardii i Piemoncie .
Włoska Partia Socjalistyczna (PSI), powtarzające się sojusznikiem chadeków, nie zwróci powyżej 10% w izbie niższej do pierwszego samotnego uczestnictwa wyborczego od1963, łącznie 9,6% obsadzonych i 10,2% w wyższej izbie. Jeśli nadal podąża za nim Włoski Ruch Społeczny - Prawica Narodowa (MSI-DN), to podupada, ponieważ traci prawie 40% swojej reprezentacji parlamentarnej, z 6,1% w Izbie Deputowanych i 6 , 6% w Senacie Republika. Włoska Partia Socjaldemokratyczna (PSDI) przeżywa podobny los, porzucając połowę swoich dwóch grup parlamentarnych z powodu wyniku 3,4% w Domu i 3,1% w Senacie. Tuż za nim plasuje się włoska Partia Republikańska (PRI), która zrzesza 3,1% w izbie niższej i 2,7% w izbie wyższej.
Ogólna porażka partii centrowych skłoniła DC do poszukiwania poparcia PCI, zgodnie z celem „ historycznego kompromisu ” realizowanego przez ustępującego przewodniczącego Rady Aldo Moro i Berlinguera. Obie partie uzgodniły następnie utworzenie rządu mniejszościowego kierowanego przez Ministra Budżetu i byłego Przewodniczącego Rady Giulio Andreottiego , który skorzystał z wstrzymania się komunistów i objął urząd pod koniec miesiącaLipiec 1976. W zamian PCI uzyskała wybór Pietro Ingrao na przewodniczącego Izby Deputowanych , czyniąc go pierwszym komunistą, który sprawował jeden z czterech najwyższych urzędów w państwie. Po raz pierwszy od1947partia komunistyczna opuszcza opozycję parlamentarną.
Ze swojej strony PSI angażuje się w proces wewnętrznej renowacji i wybiera swojego wicesekretarza Bettino Craxi na nowego lidera, aby zastąpić Francesco De Martino , przedstawiciela poprzedniego pokolenia politycznego . Podobnie w PSDI dożywotni senator i były prezydent republiki Giuseppe Saragat sceduje sekretariat partii na Pier Luigi Romita.
Chcąc posunąć się dalej we współpracy, DC i PCI negocjowały w celu ukonstytuowania się nowej władzy wykonawczej, której komuniści udzielą poparcia podczas wotum zaufania. Więc Andreotti utworzył swój czwarty gabinet w dniu13 marca 1978. Trzy dni później, na godzinę przed rozpoczęciem wotum zaufania w Izbie Deputowanych, przewodniczący Narodowej Rady Chrześcijańskiej Demokracji Aldo Moro został porwany w środku Rzymu przez Czerwone Brygady (BR), podczas gdy jego pięciu agentów bezpieczeństwa są zabijane. Nowy rząd otrzymał wtedy 545 głosów przychylnych w Izbie, a wkrótce potem 267 głosów w Senacie. Po 55 dniach przetrzymywania Moro zostaje zamordowany i znaleziony martwy w stolicy Włoch.
To w tym ciężkim kontekście 11 i 12. czerwcadwa referenda uchylające się w związku z mobilizacją Partii Radykalnej (PR), dotyczące zniesienia „Prawa realnego” dotyczącego porządku publicznego; oraz publiczne finansowanie partii politycznych. Ponad 80% wyborców idzie do sondaży i odmawia uchylenia obu tekstów, 76,4% za ustawą Reale i 56,4% za finansowaniem politycznym. Sprzeciwiał się ustawie o porządku publicznym, gdy została uchwalona w1975, PCI w końcu rozpoczęła kampanię na rzecz jego utrzymania.
Zaledwie trzy dni później prezydent Republiki Giovanni Leone zrezygnował pięć miesięcy od zakończenia swojej kadencji, po tym, jak jego nazwisko było cytowane przez kilka lat w aferze Lockheed . Przewodniczący Senatu Amintore Fanfani pełni zatem funkcję tymczasowej głowy państwa, a Pietro Ingrao zwołuje kolegium elektorów29 czerwca. Podczas gdy DC chce wybrać byłego ministra sprawiedliwości Guido Gonella , PCI przedstawia kandydaturę Giorgio Amendola . Po 15 nieudanych głosowaniach klasa polityczna skupiła się wokół posła Sandro Pertiniego . Odznaczony za działania wojenne podczas I wojny światowej , ten dawny ruch oporu wobec reżimu Mussoliniego i były przewodniczący Izby Deputowanych zostaje pierwszym członkiem PSI, który wszedł do Pałacu Kwirynalskiego , 14 lat po swoim przyjacielu Giuseppe Saragacie .
Oskarżając DC o podważenie ich umowy, PCI ogłasza: 17 stycznia 1979 rże wycofuje się z większości. Dlatego Andreotti wyrzeka się31 styczniaprzewodzić rządowi. Trzy dni później Pertini poprosił go o utworzenie nowego zespołu. Nie udało mu się odzyskać poparcia komunistów i zrezygnował z misji w dniu21 lutego. Głowa państwa powierza następnego dnia mandat rozpoznawczy byłemu wiceprzewodniczącemu Rady Ugo La Malfa , przedstawicielowi Partii Republikańskiej. Po raz pierwszy od proklamowania Republiki - i drugi od zakończenia II wojny światowej po Ferruccio Parri - powołany jest laik do utworzenia rządu włoskiego. Zwraca mandat w dniu2 marcana zgłoszeniu awarii. Andreotti zostaje odwołany pięć dni później i udaje mu się przekonać PSDI i PRI do współpracy z nim
Ponieważ nowy gabinet zostaje zaprzysiężony20 marcaLa Malfa - obecnie Wiceprezes Rady Ministrów i budżetu - doznał krwotok mózgowy na24 marcai zmarł dwa dni później w wieku 75 lat. 31 marcaSenat odmawia wotum zaufania z wyjątkiem jednego głosu, także 2 kwietnia Prezydent Republiki rozwiązuje parlament.
Izba Deputowanych ( włoski : Izba Deputowanych ) jest wybierany przez wielu członkiem proporcjonalnym głosowaniu na okres pięciu lat.
Terytorium Włoch jest podzielone na 32 okręgi wyborcze, 31 wieloczłonkowskich – z których wszystkie obejmują co najmniej dwie prowincje, z wyjątkiem Triestu – oraz Dolinę Aosty , która wybiera tylko jednego reprezentanta zgodnie z pierwszym stanowiskiem . Nie ma progu wyborczego .
W dniu głosowania każdy wyborca wybiera listę kandydatów w swoim okręgu wyborczym i może oddać do czterech głosów uprzywilejowanych . Pod koniec głosowania mandaty są rozdzielane proporcjonalnie od Imperial i mają pierwszeństwo wobec kandydatów, którzy otrzymali największą liczbę głosów preferencyjnych.
Nieprzydzielone mandaty i niewykorzystane głosy są następnie gromadzone na szczeblu krajowym i dzielone proporcjonalnie z Hare pomiędzy partie polityczne, które uzyskały posła do okręgu wyborczego lub 300 000 głosów w całym kraju. Mandaty tych posłów są następnie przydzielane partiom, które z nich korzystają, w okręgach, w których mają najwięcej głosów.
Okręgi wyborcze do Izby Poselskiej.Nie. | Nazwisko | Prowincje | Wyborcy | Siedzenia | Menu |
---|---|---|---|---|---|
1 | Turyn | Turyn , Novara , Vercelli | 2 504 825 | 39 | |
2 | Cuneo | Cuneo , Aleksandria , Asti | 977 115 | 15 | |
3 | Genua | Genua , Imperia , La Spezia , Savona | 1 475 778 | 23 | |
4 | Mediolan | Mediolan , Pawia | 3 387 593 | 52 | |
5 | Como | Como , Sondrio , Varese Var | 1 272 704 | 20 | |
6 | Brescia | Brescia , Bergamo | 1 372 472 | 23 | |
7 | Mantua | Mantua , Cremona | 548 863 | 8 | |
8 | Trzydzieści | Trydent , Bolzano | 635 463 | 10 | |
9 | Werona | Werona , Padwa , Vicenza , Rovigo | 1 882 579 | 29 | |
10 | Wenecja | Wenecja , Treviso | 1 151 439 | 17 | |
11 | Udine | Udine , Belluno , Gorizia , Pordenone | 945 237 | 11 | |
12 | Bolonia | Bolonia , Ferrara , Rawenna , Forlì-Cesena | 1 775 968 | 27 | |
13 | Parma | Parma , Modena , Piacenza , Reggio Emilia | 1 331 945 | 19 | |
14 | Florencja | Florencja , Pistoia | 1 133 386 | 15 | |
15 | Piza | Piza , Livorno , Lukka , Massa-Carrara | 1,034,450 | 14 | |
16 | Jego | Siena , Arezzo , Grosseto | 626 884 | 9 | |
17 | Ankona | Ancona , Pesaro i Urbino , Macerata , Ascoli Piceno | 1 101 597 | 17 | |
18 | Perugia | Perugia , Terni , Rieti | 742 626 | 10 | |
19 | Rzym | Rzym , Viterbo , Latina , Frosinone | 3 587 247 | 54 | |
20 | L'Aquila | L'Aquila , Pescara , Chieti , Teramo | 995,738 | 14 | |
21 | Campobasso | Campobasso , Isernia | 285 313 | 4 | |
22 | Neapol | Neapol , Caserta | 2 434 519 | 38 | |
23 | Benevento | Benevento , Avellino , Salerno | 1 288 369 | 18 | |
24 | Bari | Bari , Foggia | 1 473 581 | 23 | |
25 | Lecce | Lecce , Brindisi , Tarent | 1200 987 | 18 | |
26 | Potenza | Potenza , Matera | 447 346 | 7 | |
27 | Catanzaro | Catanzaro , Cosenza , Reggio Calabria | 1 508 553 | 23 | |
28 | Katania | Katania , Mesyna , Syrakuzy , Ragusa , Enna | 1 869 718 | 27 | |
29 | Palermo | Palermo , Trapani , Agrigento , Caltanissetta | 1,785,185 | 25 | |
30 | Cagliari | Cagliari , Sassari , Nuoro , Oristano | 1 098 937 | 17 | |
31 | Aosta | Dolina Aosty | 87 770 | 1 | |
32 | Triest | Triest | 239,167 | 3 |
Senat Rzeczypospolitej ( włoski : Senat Republiki ) jest wybierany przez wielu członkiem reprezentacji proporcjonalnej na pięcioletnią kadencję przez Włochów w wieku 25 lat.
Terytorium Włoch jest podzielona na 20 okręgów, które odpowiadają regiony , 19 multi-członek i Dolina Aosty , który wybiera tylko jedną parlamentarna według pierwszego obok słupka . Zgodnie z art. 57 Konstytucji1948, każdy region ma co najmniej siedmiu senatorów, z wyjątkiem Molise, która ma dwóch. Nie ma progu wyborczego .
Okręgi wyborcze podzielone są na kilka kolegiów elektorów (łącznie 238). Aby wygrać w kolegium, kandydat musi uzyskać liczbę głosów równą co najmniej 65% głosujących. W przypadku kolegiów, w których ten próg nie został osiągnięty (313 z 315 w1976), głosy każdego kandydata są grupowane według partii, na szczeblu regionalnym, a mandaty do obsadzenia są rozdzielane proporcjonalnie d'Hondt . Mandaty są przydzielane dla każdej partii kandydatom o najwyższym indywidualnym ilorazie (odpowiadającym stosunkowi uzyskanych głosów do liczby wyborców w poszczególnych kolegiach elektorskich).
Okręgi wyborcze do Senatu Rzeczypospolitej.Nie. | Nazwa / Region | Wyborcy | Siedzenia | Menu |
---|---|---|---|---|
1 | Podgórski | 3 066 832 | 25 | |
2 | Dolina Aosty | 77,011 | 1 | |
3 | Lombardia | 5 723 980 | 48 | |
4 | Trentino Alto Adige | 541.714 | 7 | |
5 | Wenecja | 2 769 441 | 23 | |
6 | Friuli-Wenecja Julijska | 889,139 | 7 | |
7 | Liguria | 1 321 970 | 10 | |
8 | Emilia Romagna | 2 750 068 | 22 | |
9 | Toskania | 2 480 423 | 20 | |
10 | Umbria | 559,255 | 7 | |
11 | Kroki | 964 332 | 8 | |
12 | Lacjum | 3 177 881 | 27 | |
13 | Abruzja | 864,128 | 7 | |
14 | Molise | 247,580 | 2 | |
15 | Kampania | 3 083 677 | 29 | |
16 | Apulia | 2 226 907 | 20 | |
17 | Bazylikat | 374 645 | 7 | |
18 | Kalabria | 1 255 904 | 11 | |
19 | Sycylia | 3 073 581 | 26 | |
20 | Sardynia | 913 569 | 8 |
Lewo | Ideologia | Sekretarz | |
---|---|---|---|
Chrześcijańska Demokracja Democrazia Cristiana |
Centrum Chrześcijańskiej Demokracji , antyfaszyzm , antykomunizm |
Benigno Zaccagnini | |
Włoska Partia Komunistyczna Partito Comunista Italiano |
Lewicowy komunizm , eurokomunizm , marksizm-leninizm |
Enrico Berlinguer | |
Włoska Partia Socjalistyczna Partito Socialista Italiano |
Socjalizm centrolewicowy , socjaldemokracja , socjalliberalizm |
Bettino Craxi | |
Włoski Ruch Społeczny – Prawica Narodowa Movimento Sociale Italiano – Destra Nazionale |
Skrajnie prawicowy neofaszyzm , nacjonalizm , antykomunizm |
Giorgio Almirante | |
Włoska Partia Socjaldemokratyczna Partito Socialista Democratico Italiano |
Centrum lewica Socjaldemokracja , socjalizm |
Pietro longo | |
Włoska Partia Republikańska Partito Republicano Italiano |
Centrum Republikanizmu , Mazzinizm |
Oddo Biasini |
Lewo | Głosy | Siedzenia | |||
---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Posłowie | +/- | ||
Chrześcijańska Demokracja (DC) | 14 046 290 | 38.30 | 262 | ||
Włoska Partia Komunistyczna (PCI) | 11 139 231 | 30,38 | 201 | 27 | |
Włoska Partia Socjalistyczna (PSI) | 3 596 802 | 9.81 | 62 | 5 | |
Włoski Ruch Społeczny – Prawica Narodowa (MSI-DN) | 1 930 639 | 5.26 | 30 | 5 | |
Włoska Partia Socjaldemokratyczna (PSDI) | 1 407 535 | 3,84 | 20 | 5 | |
Partia Radykalna (PR) | 1 264 870 | 3.45 | 18 | 14 | |
Włoska Partia Republikańska (PRI) | 1 110 209 | 3,03 | 16 | 2 | |
Włoska Partia Liberalna (PLI) | 712 646 | 1,94 | 9 | 4 | |
Partia Jedności Proletariatu dla Komunizmu (PdUP) | 502,247 | 1,37 | 6 | ||
Inny | 960 839 | 2,62 | 6 | 2 | |
Ważne głosy | 36 671 308 | 95,89 | |||
Puste i nieważne głosy | 1,571,610 | 4.11 | |||
Całkowity | 38 242 918 | 100,00 | 630 | ||
Wstrzymanie się od głosu | 3 960 436 | 9.38 | |||
Zarejestrowany/uczestniczy | 42 203 354 | 90,62 |
Lewo | Głosy | Siedzenia | |||
---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Senatorowie | +/- | ||
Chrześcijańska Demokracja (DC) | 12 010 716 | 38,34 | 138 | 3 | |
Włoska Partia Komunistyczna (PCI) | 9 855 951 | 31,46 | 109 | 7 | |
Włoska Partia Socjalistyczna (PSI) | 3 252 410 | 10.38 | 32 | 3 | |
Włoski Ruch Społeczny – Prawica Narodowa (MSI-DN) | 1.780.950 | 5.68 | 13 | 2 | |
Włoska Partia Socjaldemokratyczna (PSDI) | 1 320 729 | 4.22 | 9 | 2 | |
Włoska Partia Republikańska (PRI) | 1,053,251 | 3.36 | 6 | 1 | |
Włoska Partia Liberalna (PLI) | 691 718 | 2,21 | 2 | ||
Partia Radykalna (PR) | 413 444 | 1,32 | 2 | 2 | |
Inny | 951 626 | 3,04 | 4 | ||
Ważne głosy | 31 330 795 | 95.01 | |||
Puste i nieważne głosy | 1 645 509 | 4,99 | |||
Całkowity | 32 976 304 | 100,00 | 315 | ||
Wstrzymanie się od głosu | 3 385 733 | 9.31 | |||
Zarejestrowany/uczestniczy | 36 362 037 | 90,69 |
Spadek o 2,8 punktu w porównaniu do 1976, udział jest w tym czasie najniższy odnotowany od proklamacji republiki. DC pozostaje najpotężniejszym włoska partia, kontynuując uchwycić prawie 40% oddanych głosów. Gwałtowny spadek PCI – który cofa się głównie w Lacjum , Abruzji i Lombardii – pozwala nawet chadecji odzyskać przewagę nad komunistami w okręgu mediolańskim w Izbie Izby i zwiększyć dzielącą ich różnicę do 1 312 000 głosów w porównaniu do1976.
Wciąż trzecia siła w politycznym łuku, PSI pogrążyła się w stagnacji w głosowaniu, ale nieznacznie awansowała w mandatach, wymazując porażkę poprzednich wyborów. Pozostawia daleko w tyle MSI-DN , które kontynuuje swój upadek zapoczątkowany trzy lata wcześniej. Jeśli PSDI zlikwiduje część swoich strat z1976wzmacnia swoją obecność o jedną trzecią w każdej izbie, najsilniej w Izbie Deputowanych PR . Czterokrotny udział w swojej grupie parlamentarnej i udanie się do Senatu, udaje mu się pokonać historyczną PRI w izbie niższej. PLI częściowo powraca do swojej trasie z poprzednich wyborów, ponieważ podwaja swoją obecność w Izbie Deputowanych i przewyższa PdUP , wynikające z Demokracja Proletariatu (DP).
Partia wiodąca według okręgu wyborczego w Izbie Deputowanych.
Partia kierowana przez okręg wyborczy w Senacie Rzeczypospolitej.
Różnica między DC a PWZ według województw w Izbie Deputowanych.
Upadek komunistów i stagnacja innych sił rządowych zmusiły Chrześcijańską Demokrację do uzyskania poparcia Partii Socjalistycznej.
Na otwarciu VIII th ustawodawcę komunistyczny deputowany do Parma Nilde Iotti został mianowany przewodniczący Izby Deputowanych 433 głosami przeciwko 33 do radykalnego posła z Rzymu Leonardo Sciascia oraz 109 pustych kart do głosowania. W tym samym czasie chadecki senator życia Amintore Fanfani został ponownie wybrany na prezydenta Senatu Republiki , zdobywając 264 głosy przeciwko 12 dla neofaszystowskiego senatora z Apulii Araldo Crollalanza i 28 białych głosów.
Prezydent Republiki Sandro Pertini powierza2 lipcado Giulio Andreotti misja tworzenia nowego wykonawczej. Zwraca go pięć dni później, PSI pragnąc, aby laik uzyskał dostęp do kierownictwa rządu. 9 lipca, mandat rozpoznawczy trafia do Bettino Craxi , sekretarza Partii Socjalistycznej. Ten ostatni następnie zaproponował formułę pięciopartyjną, później znaną jako „ Pentapartito ”, łączącą DC, PSI, PSDI, PRI i PLI. Odrzucając tę opcję przez chadeków, socjalista wyrzeka się25 lipca. Po odmowie Forlaniego głowa państwa apeluje do26 lipcado ustępującego ministra skarbu Filippo Marii Pandolfiego , ale ten z kolei musi zwrócić swój mandat Pertiniemu .1 st sierpień po tym, jak PSI sprzeciwiło się swojej władzy wykonawczej utworzonej między DC, PSDI i PRI.
Następnego dnia zadanie utworzenia gabinetu przypadło ustępującemu ministrowi spraw wewnętrznych Francesco Cossiga . Tworząc sojusz między Chrześcijańską Demokracją, Demokratyczną Partią Socjalistyczną i Partią Liberalną, udało mu się zapewnić absencję Partii Socjalistycznej i Partii Republikańskiej. Jego rząd jest zaprzysiężony5 sierpnia 1979 i uzyskuje zaufanie obu izb w ciągu dziesięciu dni.