Kościół Saint-Hilaire Wielkiego z Poitiers | |||
Prezentacja | |||
---|---|---|---|
Cześć | rzymskokatolicki | ||
Dedykowany | Św Hilary | ||
Załącznik | Diecezja Poitiers | ||
Rozpoczęcie budowy | X th century | ||
Koniec prac | XIX th century(rekonstrukcja nawy) | ||
Dominujący styl | Powieść | ||
Ochrona |
Światowe dziedzictwo ( 1998 ) Na liście MH ( 1840 ) |
||
Stronie internetowej | Parafia La Trinité de Poitiers | ||
Geografia | |||
Kraj | Francja | ||
Region | Nowa Akwitania | ||
dział | Wiedeń | ||
Miasto | Poitiers | ||
Szczegóły kontaktu | 46°34′38,9″ północ, 0°19′56,9″ wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Kościół Saint-Hilaire le Grand to dawna bazylika i kolegiata, obecnie kościół parafialny w Poitiers .
St Hilaire , pochodzący z Poitiers, biskup stał się ośrodkiem IV -go wieku. Był wielki obrońca w Galii z prawosławny wiary chrześcijańskiej , który został następnie przeciwieństwie do triumfującego arianizm . Wybudował na swój pogrzeb, poza murami, na południowym cmentarzu miasta, kaplicę poświęconą świętym Janowi i Pawłowi , rzymskim męczennikom, którzy zginęli w 362. Został tam pochowany między swoją żoną i córką, św . Abre .
Wykopaliska przeprowadzone przez INRAP w 2007 i 2008 roku na terenie w pobliżu obecnego kościoła Saint-Hilaire le Grand odsłoniły wczesnochrześcijańską nekropolię. To byłoby wokół grobu św Hilaire który opracował religijne pogrzebowy złożony i od IV th century, w tym bazyliki, budynków pomocniczych i cmentarza. W 412 r. miejsce zostało zniszczone przez Wandalów, aw 453 r. przez Hunów .
Powstaje nowa bazylika. Ale wymiary i położenie nie są znane, nawet jeśli poświadczono jego istnienie. Rzeczywiście, poeta Venance Fortunat (530-609) mówi, że około 507 roku światło pochodzące z bazyliki ostrzegłoby Chlodwiga, by poszedł i walczył z wojskami króla Wizygotów wiary ariańskiej, Alaryka. Spotkanie miało miejsce w Vouillé , bitwie, w której zginął Alaric . Podobnie w „ Historii kościelnej Franków ” biskup Grzegorz z Tours (538-594) opowiada około 575 r. o wizji kuli ognia wychodzącej z bazyliki przed bitwą pod Vouillé. Ponadto fragmenty mozaik odnaleziono w 1856 roku podczas wykopalisk pod nawą obecnego kościoła.
Od VIII -go wieku, cała bazylika stała się kolegium. W tym okresie miejsce to zostało zdewastowane, najpierw przez muzułmanów na czele z Abdiramanem w 732, następnie w 863 i w 865 przez Wikingów . W obawie przed nowymi najazdami mnisi zabrali kości świętego Hilaire'a w bezpieczne miejsce w Puy-en-Velay .
W 935 roku hrabiowie Poitou zostali świeckimi opatami bazyliki. Tytuł został przekazany w 1204 królom Francji.
Decyzję o jego ufortyfikowaniu podjęto w 939 roku.
W XI th century rozpoczął budowę obecnego budynku (poświęcenie na 1 st listopada 1049 ). Około 1022-1028 biskup Chartres, Fulbert, został szefem kanoników Saint-Hilaire. To Fulbert zbudował wielką katedrę w swoim mieście Chartres , zniszczonym przez pożar w 1195 roku. Byłby zatem sponsorem tego dzieła.
Budowę rozpoczęto od wieży-kruchty, następnie prawdopodobnie niesklepionego transeptu i kontynuowano przez nawę główną bez sklepień i naw bocznych. Kończy się przy łóżku i ambulatorium . Inauguracja kościoła odbyła się w obecności 13 arcybiskupów i biskupów, hrabiny Agnès Burgundii, trzeciej żony hrabiego Wilhelma V Wielkiego (ok. 959-1030), która w dużej mierze uczestniczyła w finansowaniu prac, oraz jego syna Guillaume VII Aigret, hrabia Poitou i książę Akwitanii (zm. 1058).
Około 1060-1070 szkielet nawy jest zgodny z tekstem Cudów św. Hilaire'a spisanym około 1115-1130, zastąpiony kamiennym sklepieniem, aby zapobiec pożarom. Aby udźwignąć ciężar tego sklepienia, architekci musieli zbudować filary pośrednie, aby zmniejszyć szerokość nawy głównej. Dodatkowo między filarami a murami zbudowano łuki, aby skonsolidować całość.
W 1074 papież Grzegorz VII umieścił opactwo pod ochroną Stolicy Apostolskiej, a statut w 1078 ograniczył liczbę kanoników w bazylice do 60.
Ekstrawagancki portal wybudowano w 1474 roku. Wówczas królewską opiekę nad tym kościołem ponownie potwierdził list patentowy Ludwika XI wwrzesień 1481.
Kościół ucierpi z powodu wojen religijnych. W 1562 r. kościół został splądrowany przez protestantów i doznał znacznych zniszczeń, w tym dzwonnicy. Zawalił się kilka lat później, w 1590 roku. W identyczny sposób został odrestaurowany w 1592 roku.
W okresie rewolucyjnym, w 1793 r., kościół został ponownie zdewastowany. Jest następnie używany do przechowywania koni. W 1799 roku, stając się własnością narodową, został sprzedany obywatelowi Roy, znanemu jako Cassandre. Ten ostatni nie zapłacił żądanej sumy, państwo odzyskało budynek w 1800 roku. W tym czasie tylko chór, transept, dzwonnica i część ostatniego przęsła nawy pozostały bez sklepienia na pięciu początkowych przęsłach.
W 1808 roku budynek przywrócono do kultu, ale była to rudera. Pierwsze prace prowadzone są: brakujące klatki są zastąpione przez grubą warstwą ziemi na sklepieniach tych absydy i naw bocznych, w którym płytki są określone. Następnie w 1810 r. na jedynym zachowanym przęśle dobudowano sklepienie murowane. Tymczasowy fasada ozdobiona jest ponowne szczątki gotycki portal z XV -go wieku.
W 1840 r. Prosper Mérimée , generalny inspektor zabytków , przeniósł się do Poitiers. O Saint-Hilaire le Grand pisał do Ludovica Viteta, przewodniczącego Komisji Zabytków Historycznych, w liście datowanym na28 lipca 1840 r : "... umieścić największą gwiazdkę w Saint-Hilaire, klasztorze Saint-Hilaire de Poitiers, który jest arcydziełem. Uważam, że jest w dość dobrym stanie, z wyjątkiem absydy, która wymagałaby kilku kawałków na licu i przyporach. Nie mówię o wszystkim, co należy zrobić, aby dokończyć renowację. Jego wspaniałe rzeźby zostały bardzo zmienione przez ten rodzaj gnicia kamienia, o którym mówiłem w jednym z moich ostatnich listów: ale zostało jeszcze wystarczająco dużo, aby można było wszystko przywrócić. Mając pieniądze i gorliwego architekta, który nadzorowałby murarzy kraju, bardzo łatwo byłoby wykonać wspaniałe archiwolty fasady, których wszystkie zworniki są wyrzeźbione w bezkształtny sposób. Saint-Hilaire nadal należy do tego smukłego stylu bizantyjskiego, tak powszechnego w Poitou, który łączy w sobie wdzięk architektury gotyckiej z bogactwem i próżnością ornamentyki z poprzedniego okresu. "
W 1847 r. kościół został uznany za Zabytek Historii.
Kontynuowano prace konserwatorskie przy odbudowie dachów i apsyd . Architekt Charles Joly-Lanterme rozpoczął renowację, a raczej całkowitą przebudowę budynku od 1855 roku. Najpierw zaatakował przyłóżkę, aby przywrócić jej pierwotną elewację, odrestaurowując konfesję, która została przekształcona w 1762 r. Ukazuje się sklepienie grobowe, a świątynia Uwydatnia się rzymska struktura łuku. Rozeta północnego krzyża, przebite w 1570 roku, został zamknięty w 1858 Gotycki portal na stronie północnej kościoła usuwa się w tym samym roku.
Od 1869 do 1875 roku do obecnego budynku będą kontynuowane prace: rozpoczęcie budowy elewacji, która zakończy się dopiero w 1884 roku, przebudowa dwóch pierwszych przęseł nawy i budowa hełmów według projektu kopuły przejścia przez transept. Nawa z XIX th wieku, w porównaniu do romańskiej nawy, stracił dwie wnęki, aby umożliwić układ ulic.
W 1881 r . wybudowano peron . W 1882 roku zainstalowano mozaiki chóru, a ołtarz główny i bramę dopiero w 1885 roku.
W 1949 r. ponownie otwarto dolny poziom dzwonnicy.
ten 16 lutego 2007Miasta Poitiers kwestie Sala A zabudowy zezwalające na budowę budynku z 33 mieszkań na dawnym refektarzu XIII th wieku i podziemnego parkingu pomiędzy kościołem i sali piwnicznej-jadalna, gdzie zlokalizowano nekropolię i starożytnego cmentarza we używać aż do końca XVIII th wieku. Po protestach projekt zostaje zmieniony, a nowe pozwolenie na budowę wydane5 września 2008z eliminacją niektórych mieszkań w zamian za skrzydło i podziemnego parkingu, który jest następnie budowany na powierzchni między kościołem a refektarzem. Dla obserwatorów dziedzictwa ten projekt jest „skandaliczny” i „zdecydowanie zrujnował okolice Saint-Hilaire”.
Obecny kościół jest romańska budowla z XI -tego wieku. To XII th century do chóru, transeptu, pierwszego przęsła nawy i wieży od strony północnej. Od drugiego wschodniego przęsła nawy konstrukcja jest inna. Odpowiada on w rzeczywistości do rekonstrukcji XIX -tego wieku. Aby reprezentować kościół w jego pierwotnych rozmiarach, konieczne jest dodanie półtora przęsła od zachodu.
Wzdłuż południowego skrzydła kościoła rzymskiemu pożarowi towarzyszą napisy łacińskie
Dzwonnica znajduje się nad północnym ramieniem transeptu. Jej podstawą jest idealny kwadrat o boku 11,60 m . Dzwonnica posiadała niegdyś drzwi do wnętrza sanktuarium.
Fasada zachodnia jest neoromańska . Został zbudowany w latach 1869-1884.
Chevet wyróżnia się kolejnymi poziomami: poziom czterech promieniujących kaplic i dwóch kaplic transeptu, poziom obejścia, poziom zaułka apsydy i poziom placu transept. Spojrzenie wznosi się jak dusza, od stopnia do stopnia, by sięgnąć nieba.
Kolegiata Saint-Hilaire odchodzi od klasycznego schematu szkoły Poitou i pokazuje wpływy różnych ośrodków artystycznych. Naprzemienność filarów i kolumn inspirowana jest budowlami normańskimi. Apsydy, w liczbie czterech, zapożyczono z powieści Owernii.
Budynek, który należał do licznej wspólnoty kanoników i korzystał z potężnych zabezpieczeń, to budynek o ogromnych rozmiarach, przeznaczony dla wiernych i pielgrzymów, którzy przybyli medytować nad relikwiami.
NawaCałe sklepienie nawy głównej i duża część murów tej nawy zostały zniszczone podczas rewolucji .
Pierwotnie nawa okryta była ramą. Wtedy zdecydowano się go przesklepić i, aby zmniejszyć szerokość przęsła, wrzuciliśmy dwa rzędy podpór, które wyznaczały dwa boczne korytarze istniejące przed pozostałymi nawami bocznymi właściwymi. Gdy decyzja w drugiej połowie XIX -go wieku odbudować nawę zniszczony podczas Rewolucji, sądzono, że sklepienie składał się z kopulastym kolejce. Według świadectwa podróżnika Claude'a Perraulta , architekta kolumnady Luwru, w 1669 roku wiemy, że nawa pierwotnie była przykryta kołyską z podwójnymi aux.
Aby umożliwić założenie ulicy, nawę zmniejszono od zachodu o półtora przęsła.
Dziś łączna szerokość nawy głównej wraz z nawami bocznymi wynosi 34 m . Szerokość statku centralnego wynosi 15,55 m . Jego długość w środku wynosi 59 m .
Kościół Saint-Hilaire wyróżnia się unikalną we Francji nawą główną obramowaną trzema nawami bocznymi, które z każdej strony biegną wzdłuż nawy głównej, tworząc w ten sposób zestaw 7 majestatycznych naw.
Elewacja nawy jest dwupoziomowa.
Filary nawy obejmowały malowane po pierwszych 20 biskupów Poitiers, przywołać funkcję grobowy z Saint-Hilaire do XII th wieku.
W narożniku północno transeptu i nawy, podstawy form romańskich dzwon wieżowych kwadratowy pokój przestarzały XI th century, którego piękny stolice archaiczny widzimy, w tym kapitału reprezentującego lwy ożywia ich młodych. "Lwica ... rodzi martwe dziecko ... trzeciego dnia lew przybywa: dmucha na lwiątko ... i reanimuje się tak samo oddechem, jak głosem". Ta stolica może być symbolem Zmartwychwstania . Sklepienia są niezwykle ciekawe: cztery przęsła wsparte na ogromnym centralnym filarze są zwieńczone po przekątnej dwoma prostokątnymi półkolistymi łukami, które przecinają się pod kątem prostym, jeden krzyżując się z drugim.
Nawa jest oddzielona od transeptu galerią poprzeczną, prowadzącą z obu stron na schody prowadzące do transeptu.
TranseptTransept ma szczególnych cech podniesione 2,30 m od nawa. Transept – podobnie jak chór – obejmuje spowiedź, czyli miejsce pochówku św. Hilarego.
Transept ma 7,50 m szerokości i 42 m długości .
Stolice daty kościół z XI -tego wieku. Są jednymi z najstarszych świadków tej formy sztuki w Poitou. Na rogu transeptu i nawy, po stronie północnej, stolica symbolizuje śmierć św. Hilaire'a. Kolejna stolica reprezentuje ucieczkę do Egiptu .
Chór i ambulatoriumChór z ambulatoryjnych i promieniście kaplic znajduje swój początek w kryptach pierścieniowych początku średniowiecza . Taka konfiguracja była zgodna z praktycznym ograniczeniem: zapewnieniem obsługi Mszy św. przy jednoczesnym umożliwieniu przepływu pielgrzymów i rozwijającego się wówczas kultu relikwii.
Chór i ambulatorium wyróżniają się równowagą tomów. Jeśli chodzi o transept, to chór i obejście są z tych samych powodów wyniesione 2,30 m nad posadzkę nawy. Ten architektoniczny wybór miał ułatwić procesje pielgrzymów wokół relikwii.
Ambulatoryjnych otwiera cztery promieniujące kaplice zdobione malowidłami romańskie XI th wieku, która pozostaje ważne fragmenty:
Jest to jeden z pierwszych przedstawień na muralu Apokalipsy. Krypta zaułek miała prawdopodobnie przedstawiać Chrystusa w chwale .
Obejście nie posiada kaplicy osiowej. W ścianie łączącej dwie kaplice najbliżej osi budynku znajduje się witraż. Pochodzi z XIX th wieku i reprezentuje Chrystusa na majestacie.
Chór zamknięty jest ośmioma kolumnami o wysokości 6 mi ustawionymi w półokręgu.
KryptaKrypta , znajduje się pod chórem, zawiera polowanie XVII th century, zawierający relikwie Saint Hilaire.
Narząd został zainstalowany w 1884 przez Gastona Maille . Zmodyfikowany przez Louisa Debierre'a w 1902 roku , został odrestaurowany przez Gérarda Bancellsa w 2006 roku . Ze względu na część instrumentalną jest klasyfikowany jako zabytek historyczny .
W jednej z kaplic trzy posągi nawiązują do legendy o Cudzie Kluczy (patrz kościół Notre-Dame-la-Grande w Poitiers). Jest to figura Matki Boskiej , kolejnej św Hilarego i trzecia św . Radegonde .
Rzeźba Trójcy z XVI -tego wieku reprezentuje Boga Ojca , który trzyma Chrystusa na krzyżu zwieńczony gołąb symbolizujący Ducha Świętego .
Na dole ostatniej alejce po prawej stronie, biały marmurowy sarkofag pokrywa chrześcijanina IV -go i V th wieku zdobi delfina. Tradycja czyni z niego grób św. Abre, córki św. Hilarego.
Kilka interesujących tabel:
Bardzo wcześnie wspólnota duchownych na czele z opatem świadczyła usługi dla kaplicy, która miała przyjąć nazwę Saint-Hilaire-le-Grand. Od IX XX wieku społeczność ta staje się rozdział kanonów. Kościół nie będzie aż do końca XVIII th -wiecznej kolegiaty .
Od X XX wieku opat rozdziału jest hrabia Poitou. Od XIII -tego wieku, kiedy Poitou spotkał koronę Francji, ta funkcja jest obecnie wykonywane przez królów Francji. Również kapituła będzie szczególnie chroniona: Ryszard Lwie Serce , Karol VIII , Henryk IV , Ludwik XIII , Ludwik XIV zostali tam przyjęci jako „ opat ”.
Kapituła Saint-Hilaire dostarczyła 24 biskupów . Zawsze był ośrodkiem kultury. Świetna szkoła kapitularna , kolegiata posiadała bogatą bibliotekę, zniszczoną w czasie wojen religijnych. Pierwsza księga wydrukowana w Poitiers znajdowała się w domu jednego z kanoników w 1479 roku.
Grób św. Hilaire'a był od początku siedzibą cudów i odwiedzany przez wielu wiernych.
Krok na drodze do Santiago od XII -tego wieku, kościół Saint-Hilaire-le-Grand jest zarejestrowany w odniesieniu do nieruchomości do Światowego Dziedzictwa w UNESCO od 1998 roku.