Pawo Rinpocze jest jednym z najwyższych mistrzów nauk buddyzmu tybetańskiego i tradycji karma-kagyu . Jego linia inkarnacji jest uważana za emanację Buddy Amitabhy . W PAWO tulku zostały wymienione w ukryte skarby, term , z Padmasambhawę . 11 th i prąd Pawo Rinpocze Tsouglag Mawei Drayang , urodził się w 1993 roku w Tybecie Nagczu.
Pierwsi bohaterowie linii mieszkali w Indiach :
Potem w Tybecie były cztery wcielenia :
Wreszcie rozpoczyna się linia, której posiadacze noszą imię Pawo (tyb. Dpa 'bo). Poprzedniego Pawo Rinpocze byli bliskimi uczniami Karmapy , Szamarpów i Tai Sitou Rinpoczów ale także główne mistrzami Njingmapy rodowodu . W XIX -tego wieku , brali udział w ruchu Rime . Byli znani ze swojej erudycji i umiejętności jogina.
1 st Pawo Rinpocze stał się uczniem 7 th Karmapy i założył swoją główną siedzibę monastyczne Sekhar Gouthog.
Urodził się w 1455 w górnej Yarlung , nie daleko od brzegu Brahmaputry , w rezydencji Kunga Legpa, ostatniego władcy Pagmodrou dynastii (1358-1481).
Bardzo wcześnie wykazywał predyspozycje duchowe, ale jego rodzice nie zwracali na niego uwagi lub sprzeciwiali się jego woli. Przez całe dzieciństwo na próżno wyrażał gorące pragnienie życia duchowego. W końcu, gdy miał 16 lat, postanowił uciec z rodzinnego domu, zabierając ze sobą złoty relikwiarz. Odszedł, by dołączyć do Lhundé Rabdjampy (? -?), O którym prawie nic nie wiemy, poza tym, że był znanym mistrzem Maha-Ati ( Dzogczen ).
Miał wtedy sen, w którym odkrywca skarbów Guru Tcheuwang (1212-1270) ukazał mu się, który mu powiedział: „Będziesz czynić dobro innym tak, jak ja uczyniłem”, a potem złożył mu śluby nowicjusza i jego imię własne, Tcheuwang. Następnie, gdy tylko otrzymał instrukcje dotyczące Mahamudry , wykonał je i dla niego wszystko stało się niezróżnicowane. Początkowo miał wsparcie głównie trzech znanych mistrzów: Lhundé Rabdjampa, pierwszego, którego spotkał; Ngałangiem Dragpa (1418-1496) The 12 th uchwyt tron Talung Goeun, gniazdo linii Talung Kagyu ; i 2 ND Gjalłanga Drukpa , Kunga Paldjor (1428/76).
Biografowie przywołują jego bardzo wielkie duchowe zdolności, a także jego zwykłe osiągnięcia: wizje i cuda wyznaczały jego peregrynacje do tego stopnia, że niektórzy wkrótce wzięli go za szaleńca lub przeciwnie, za istotę o często ekstrawaganckim, ale niezwykłym zachowaniu. . Nazywano go Pawo, Bohater, i odtąd był znany tylko jako Pawo Tcheuwang Lhundroup, „Bohater, spontaniczna moc Dharmy”.
Spotkał się z 7 th Karmapy Tcheudrag Gyatso (1454-1506), który uznał go za równego sobie i poprosił go o przejęcie klasztoru Drowo loung Sekar w Lhodrag na południu kraju, gdzie mieszkał ojciec rodu, Marpy tłumacz (1012-1097) i gdzie jego uczeń Milarépa (1052-1135) zbudował wieżę podczas wieloletnich prób ze swoim mistrzem. Z kolei Pawo Tcheuwang Lhundroup rozpoznał w karmapie swojego głównego nauczyciela.
Stając się jednym z dzierżawców linii karma-kagyu , resztę życia spędził głównie w Drowo Loung Sékar. Oprócz nauk njingmy , których był posiadaczem, przekazał również nauki specyficzne dla karma-kagyus , w szczególności te, które były szczególne dla Drowo Loung Sékar, takie jak praktyka jogi Naropy (Tcheu drouk sékarma) .
Zmarł w 1503 roku. Jego uczniowie bardzo się od siebie różnili. Najpotężniejszy Pan wtedy, Prince Deunyeu Dordże (1452 / 53-1512), który włożył swoją zbrojną służbę w 4 th Szamarpy , Chokyi Dragpa (1453/24), był jednym z tych, który polecił 1 er PAWO Rinpocze. W przeciwieństwie do księcia, wśród jego najbliższych uczniów był jego młodszy brat, wędrowny jogin Ritreu Rétchen (? -?), I Szaleniec z U, Kunga Zangpo (1458-1532).
Do 2 nd Pawo Rinpocze, Tsouglag Trengwa , jeden z najważniejszych historyków Tybecie, napisali ważne filozoficzne, historyczne i traktaty astrologiczne.
Tsouglag Mawei Wangchoug (1912-1991) był 10 th Pało Rinpoczem. Został rozpoznany przez 15 th Karmapa , Khakyab Dordże , który był 4 th dnia 6 th miesięcy Roku drewna królikiem czy16 lipca 1915, przystąpił do ceremonii przystąpienia do religii i nadał mu swoje imię: Gyourmé Rangjoung Dagpei Dorjé Thegtchog Tsouglag Mawéi Wangtchoug Nampar Gyalwai Dé. Kilka dni później karmapa uroczyście intronizował ją w Nénang i przekazał jej inicjację długiego życia Białej Tary , od czasu do czasu układając modlitwę, aby zagwarantować jej długowieczność. Wszystkie Palden Pawos są manifestacjami Buddy Amitābhy i Padmasambhavy ; a dokładniej, nowy mistrz Nénang został uznany za ludzką manifestację Wadżrapaniego , obrońcy tantr .
Od 1917 roku Karmapa podniósł go jak własnego syna z jego dzieci, zwłaszcza z 2 nd Dziamgona Kongtrula Lodro Taje , Khjentse Euser (1904-1953), który był kilka lat starszy niż nowy Palden PAWO. Odtąd otrzymał wszystkie nauki kagju właściwe dla karmapów, do których dodano wszystkie te, które karmapa otrzymał od znanych mistrzów różnych linii, w szczególności Nyingmapas Kathok Sitou (1880-1925) i Minling Dodzin (? -?) i prawie wszystkie nauki innych szkół.
W 1922 roku, pomimo swojego młodego wieku 10 th Palden PAWO nadzorował ceremonie pogrzebowe odbyły się po 15 -tego Karmapy, który właśnie zmarł. Kilka lat później, w 1925 roku udał się do Lhasy, gdzie spotkał się z 13 th Dalai Lama Thubten Gjaco , który wykonuje dla niego inaugurację w religii i wezwał go, aby w pełni śluby zakonne w czasie, który to przyjął Palden Pawo. W następnym roku27 lutego 1926w dzień pełni księżyca pierwszego miesiąca roku Tygrysa Ognia, w samym sercu wielkiego święta Mönlam, które odbyło się w Lhasie , Dalajlama złożył mu pierwsze śluby zakonne w Guetsul i przy tej okazji złożył mu swoje pierwsze śluby zakonne w Guetsul. podał imię Pawo Tsouglag Thoubten Kunsel. Następnie, po powrocie do Nénang , wycofał się do pustelni Samten Tsésar że 2 nd Szamarpa założył powyżej klasztoru. Tam wielokrotnie wykonuje praktyki i medytacje Mahamudry .
Karmapa ponownie rodzi się w Kham w 1924 roku, gdzie 11 th Tai Sitou , Pema Wangtchoug Gyelpo (1886/52), wziął go pod swoją opieką. W 1931 roku 16 th Karmapy, Rangdjoung Rigpéi Dordże , wrócił do Tsourphou, powitał na drodze przez 2 nd Kongtrula Rinpocze The 11 th Gjaltsab Rinpocze , Dragpa Gjaco (1902-1959), a 10 th Palden PAWO który zorganizował w jego zaszczyt wystawnych ceremonii. Po intronizacji nowego karmapy Pawo Rinpocze złożył hojne ofiary i sformułował modlitwy o długim życiu za nową głowę karma-kagyus . Odtąd Karmapa regularnie przebywał w Nénang, gdzie Paweł Rinpocze przekazywał mu nauki.
W 1940 roku rozpoczął długą podróż w Kham, aby udać się do Palpung , klasztoru Tai Sitou, w którym rezydowali wielcy mistrzowie posiadający cenne nauki, w tym te zebrane przez założycieli ruchu Rimé . Przebywał cztery lata, przekazywanie nauk otrzymanych od 15 -tego Karmapy, a to z kolei otrzymaniu instrukcji od 11 th Tai situ, 1 st Bérou Khyentse Rinpocze , Mize Djampéi Gotcha (1890/46), a Shechen Kongtrula (1901 -1960 ). Mówiono o nim, że otrzymał nauki tak, jak naczynie jest wypełnione po brzegi, nie tracąc absolutnie nic z tego, co zostało mu przekazane.
W 1944 roku w Palpung pojawił się wielki kruk z Nénang , ptak spokrewniony z opiekunem klasztoru . Pawo Rinpocze zrozumiał, że nadszedł czas, aby powrócił do centralnego Tybetu i dlatego rozpoczął podróż powrotną z ptakiem jako eskortą. Nénang miał wtedy około stu mnichów; zbudował pustelnię, aby mogli odprawiać rekolekcje jidama , co było dla nich warunkiem wstępnym, aby mogli odprawiać rytuały pogrzebowe.
Jako 13 th Dalajlamy chciał, otrzymał pełne śluby zakonne w 1947 roku z 2 nd Kongtrula Rinpocze. Chcąc utrzymać duchowe dziedzictwo jego linii wcieleń, w 1949 roku wyreżyserował odbudowę klasztoru przeciągnij ngag który był pod nadzorem Palden PAWO od PAWO Tsouglag Gawa , w XVIII -tego wieku. W celu ułatwienia praktyk oczyszczania nyoungné przez mieszkańców wioski Kado u podnóża Nénang , polecił im zbudować poświęconą im świątynię. Przeznaczył również czynsz na tę świątynię, aby jej utrzymanie nie zależało od mieszkańców wioski.
Klęska armii tybetańskiej przeciwko wojskom chińskich komunistów w latach 1950-1951 zakłóciła organizację kraju. Palden Pawo Rinpocze zdołał utrzymać stabilność w swoim klasztorze iw 1954 roku wyruszył na wielką pielgrzymkę na górę Kailash w zachodnim Tybecie. Dwa lata później, na krótko przed wyjazdem do Indii, aby wziąć udział w wielkich uroczystości obchodzone za 2500 lat Buddy , z 14 th Dalajlama odwiedził klasztor Karmapy , Tsurpu. Po drodze zatrzymał się w Nénang, gdzie Pawo Rinpocze zaprosił go do przekazania nauk Drogi i jej etapów, Lamrim skomponowanych przez Tsongkapę (1357-1419), założyciela linii Gelug . Młody Dalajlama udzielił także inicjacji Awalokiteśvary dużej rzeszy mnichów, pustelników i świeckich oraz odprawił rytuały konsekracji klasztoru.
W pierwszych tygodniach 1959 roku udał się do Lhasy, aby złożyć ofiary posągowi Jowa w świątyni Tsouglagkhang , najbardziej szanowanej w Tybecie, ale musiał opuścić miasto wcześniej, niż by chciał. Sytuacja polityczna była tak napięta, że każdy, kto miał okazję, rozważał ucieczkę z kraju, chociaż jeszcze tego nie zrobił. Chociaż w Nenang niektórzy z jego krewnych nie wierzyli w nieuchronne niebezpieczeństwo, był przekonany, że proroctwa Padmasambhawy dotyczące mrocznego czasu dla Dharmy w Tybecie wkrótce się spełnią.
W nocy 23 marcaKilka dni po Dalajlamie wyjechał z krewnymi na południu, bezpiecznie i bezpiecznie dotarł do Bhutanu , a następnie do Indii, gdzie przebywał w obozie dla uchodźców, zanim osiadł w Kalimpong w Zachodnim Bengalu.
Podczas gdy 16 th Karmapy osiedlił się w Sikkim The 14 th Dalajlamy ponownie tworząc swój rząd , najpierw w Mussoorie , a następnie do Dharamsali ( Himachal Pradesh ). Bardzo wcześnie, świadomy wagi ochrony świeckiej i religijnej kultury Tybetańczyków, Dalajlama mianował na kluczowe stanowiska osobistości znane ze swojej wiedzy. W ten sposób poprosił Paldena Pawo Rinpocze, aby w 1962 r. Objął katedrę Kagyu na sanskryckim Uniwersytecie w Waranasi . Pozostał tam do 1966 r., Spotykając tam ludzi z Zachodu, w tym amerykańskiego tybetologa Herberta V. Günthera (en), który kierował sekcją tybetańską. Uniwersytetu. Tam przekazał wiele nauk nowym indyjskim uczniom, w tym sześciu jogom Naropy , i napisał książkę o Mahamudrze . W końcu, nawet jeśli przebywali w Benares na przemian z krótkimi okresami w Darjeeling i Kalimpong , poprosił Dalajlamę o zwolnienie z obowiązków, ponieważ klimat był dla niego trudny.
Od czasu wyjazdu z Tybetu często wyrażał pragnienie, zarówno karmapie, jak i Dalajlamie, by porzucić wszystko i wieść życie wędrownego praktykującego w Indiach lub w Himalajach. Karmapa i Dalajlama stanowczo się temu sprzeciwiali: sytuacja tybetańskiego zakonnika na wygnaniu była bardzo trudna, a jego odejście jako żebraka przysporzył wszystkim wielkim trudnościom, gdyż niewielu było kompetentnych nauczycieli, którym udało się uciec. Biorąc również pod uwagę, że taka decyzja może przysporzyć trudności jego najbliższej świcie, Pawo Rinpocze zgodził się poprowadzić istnienie wysokiego rangą lamy. Jednak zamiast zbudować klasztor, wolał pozostać na odosobnieniu, osiedlać się w Bhutanie, a czasem przebywać w północnych Indiach lub w Sikkimie . On dozowany nauk piastował do innych mistrzów Kagyüpa lub Ningma rodów .
W 1975 roku przyjął ofertę zrujnowanym gospodarstwie we Francji, w pobliżu Vézère Dolinie , gdzie już 16 th Karmapy nie mieszkaliśmy. Mieszkał tam na stałe od 1978 roku, zakładając pustelnię Néhnang Samten Choling niedaleko Plazac , poświęconą odosobnieniom Mahamudry , niedaleko tybetańskich ośrodków studiów buddyjskich założonych przez Dudjoma Rinpocze (1904-1987), szefa szkoły nyingmapa , karmapę , Dilgo Khyentse Rinpocze (1910-1991), wówczas rodzina Kangyour Rinpocze .
W 1982 roku, 14 th Dalajlama udał się do Francji na zaproszenie Ośrodka Gelugpy z Wadżrajogini , niedaleko Tuluzy. Na prośbę Pawo Rinpocze Dalajlama udzielił inicjacji Awalokiteśvary wielu ludziom z Zachodu, którzy przybyli, aby słuchać jego nauk. W prywatnym wywiadzie Dalajlama podzielił się swoimi obawami dotyczącymi przyszłości linii Palden Pawo, prosząc Pawo Rinpocze, aby pozostał przy życiu przez długi czas i rozważył zabezpieczenie przyszłości. Pawo Rinpocze uspokoił Dalajlamę i powiedział mu, że w jego przypadku list z przepowiednią byłby nawet bezużyteczny, ponieważ oznaki jego powrotu byłyby oczywiste. Następnie, pochylając się u jego stóp, Dalajlama ofiarował mu swoje Ciało, swoje Słowo i swojego Ducha, dając mu dzwonek, różaniec i tekst. Ilekroć nadarzyła się okazja, Dalajlama podkreślał, jak rzadcy byli bodhisattwowie tacy jak Pawo Rinpocze, ponieważ jego życie, poświęcone wyłącznie dobru innych, było wzorowe.
Aby zapewnić trwałość swojej linii, zdecydował się zbudować klasztor. Pomimo wysiłków byłych uczniów w Tybecie, którzy zaczynali odbudowywać klasztor Nenang na ruinach starego, zniszczonego podczas chińskiej rewolucji kulturalnej , nie można było sobie wyobrazić, że Pawo Rinpocze tam wróci. To właśnie w świętym miejscu Bodnath , niedaleko Katmandu w Nepalu , rozpoczęto na początku lat 80. prace nad nowym klasztorem, Nénang Phuntsog Chodar Ling , a Pawo Rinpocze osiadł tam wListopad 1986. Tam zebrał małą społeczność mnichów i dalej przekazywał dalej swoje nauki.
Plik 20 sierpnia 1991, jego oddech zaczął słabnąć, a stan jego zdrowia się pogarszał 22 sierpniawieczorem, kiedy przestał oddychać. W tym czasie we Francji Dalajlama odwiedzał pokój Pawo Rinpocze, aby przemówić swoje modlitwy i złożyć mu hołd. Żyjąc w największej prostocie, czytał codziennie krótki tekst Thokmé Zangpo , The 37 Practices of the Sons of the Conquerors , którego celem jest altruistyczne postępowanie. Uczył tylko za pomocą krótkich, kluczowych instrukcji dostosowanych do każdego z jego uczniów i mówiono o nim, że usłyszenie choćby słowa z jego ust oznacza otrzymanie wszystkich inicjacji i wszystkich wyjaśnień przekazanych przez Buddę. Jeśli był kompetentnym mistrzem we wszystkich obszarach umysłu, sam uważał się za zwykłą istotę na duchowej ścieżce.
Jego uczniowie byli bardzo liczni. Wśród nich, najbardziej znany na Zachodzie są 16 th Karmapa, cztery główne religijne linii Karma Kagyu ( Szamar Rinpocze , Gjaltsab Rinpocze , Tai Sitou Rinpocze i Jamgoeun Rinpocze ), Chatral Rinpocze , Tenga Rinpocze , Kalou Rinpocze , Dilgo khong Rinpocze Rinpocze Zigar Tchoktrul ... było wiele innych, z którymi miał szczególny związek, jak Dudjom Rinpocze , Thouksé Rinpocze , lub nawet zwięzłe Tulku, wielkiego syna wielkiego odkrywcy Skarby XIX th wieku Chogyur Lingpa . Palden Pawo Rinpocze uważana za jego duchowych synów 12 th Gjalłang Drukpy , głowy rodu Droukpa-Kagyu, a 12 th Gjaltsab Rinpocze . Jego nepalski klasztor i europejska kwatera główna pozostawały pod mądrym kierownictwem dwóch lamów, którzy pomagali mu przez całe życie, lamów Karma Tsultrim i Ngédeun Chopel.
Tsouglag Mawei Drayang urodził się w 1993 roku bieżącym i 11 th Pawo Rinpocze został rozpoznany przez 17 th Karmapa Ogjen Trinlej Dordże , a następnie zakłada fotelu Nenang klasztor w Tybecie. W młodym wieku poprosił swoich asystentów, aby wykopali kawałek ziemi. Po wielu dniach głębokiego kopania odkryli święte przedmioty pochowane przez Nenanga Pawo z poprzednich wcieleń. Obejmowały one święte kamienie Padmasambhawy i inne relikwie. Pamięć i zdolności młodego Nenanga Pawo pokazują, że jest on prawdziwym ucieleśnieniem.
Po ucieczce Urdziena Trinleja Dordże w Indiach w 2000 roku pojawiły się doniesienia wskazujące, że w odwecie młody ośmioletni Pawo został wyrzucony ze swojego zwykłego miejsca zamieszkania w klasztorze i objęty nadzorem Nyenang, a jego edukacja religijna została ograniczona. : musiał zrezygnować z monastycznego stroju i wstąpić do świeckiej szkoły.