Íñigo Errejón

Íñigo Errejón
Rysunek.
Íñigo Errejón w 2019 roku.
Funkcje
Członek przez Kortezy Generalne
W biurze od 3 grudnia 2019 r
( 1 rok, 5 miesięcy i 2 dni )
Wybór 10 listopada 2019 r
Okręg wyborczy Madryt
Legislatura XIV th
Grupa polityczna Liczba mnoga
Rzecznik prasowy grupy Más Madrid na Zgromadzeniu Madryckim
11 czerwca - 14 listopada 2019 r
( 5 miesięcy i 3 dni )
Legislatura XI th
Poprzednik Utworzono pozycję
Następca Pablo Gómez Perpinyà
Członek zgromadzenia madryckiego
11 czerwca - 14 listopada 2019 r
( 5 miesięcy i 3 dni )
Legislatura XI th
Następca Loreto Arenillas Gómez
Członek przez Kortezy Generalne
7 stycznia 2016 r - 21 stycznia 2019 r
( 3 lata i 14 dni )
Wybór 20 grudnia 2015
Ponowna elekcja 26 czerwca 2016 r
Okręg wyborczy Madryt
Legislatura XI e i XII e
Grupa polityczna Unidos Podemos
Następca Sol Sánchez
Rzecznik Grupy Podemos na Kongresie Deputowanych
19 stycznia 2016 - 20 lutego 2018 r
( 2 lata, 1 miesiąc i 1 dzień )
Legislatura XI e i XII e
Poprzednik Utworzono pozycję
Następca Irene Montero
Biografia
Imię urodzenia Íñigo Errejón Galván
Data urodzenia 14 grudnia 1983
Miejsce urodzenia Madryt ( Hiszpania )
Narodowość hiszpański
Partia polityczna Podemos (2014-2019)
Más País (od 2019)

Íñigo Errejón Galván [ I ɲ i ɣ o e r r e x o n ɣ jest ' β jest n ] , urodzony14 grudnia 1983w Madrycie jest hiszpańskim politykiem i badaczem nauk politycznych na Uniwersytecie Complutense w Madrycie .

Były sekretarz polityczny Podemos , był członkiem Kortezów Generalnych w latach 2016-2018. Powrócił tam w 2018 roku jako członek Más País .

Pochodzenie

Íñigo Errejón Galván, urodzony dnia 14 grudnia 1983w Madrycie jest synem starszego urzędnika służby cywilnej w robotach publicznych i matką pracującą w domu, oboje bardzo oddani lewicy. Jego ojciec jest „wybitnym członkiem” antykapitalistycznego ruchu lewicy , który jest jednym z sygnatariuszy manifestu  (-ów) Teneryfy z 1983 roku, który dał początek Partii Zielonych .

Wykształcenie

Poświęcił swoją pracę doktorską (otrzymane z wyróżnieniem) do przyjścia do władzy w Boliwii w Movimiento al Socialismo (MAS), partia stworzona przez Evo Morales  ; dlatego mieszkał w La Paz . Pracował także w Caracas (stolicy Wenezueli ) jako politolog doGrudzień 2013. Spotyka Pablo Iglesiasa na Uniwersytecie Complutense w Madrycie , skąd pochodzi wielu dyrektorów Podemos. Jest członkiem rady redakcyjnej czasopisma Viento Sur poświęconego analizie politycznej .

Tło polityczne

Pierwsze kroki

Początkowo bliski libertariańskiemu marksizmowi , pierwsze kroki w aktywizmie politycznym stawiał w „Kolektywu 1984” w Pozuelo de Alarcón . W 2006 roku Íñigo Errejón założył Contrapoder, antykapitalistyczne lub antysystemowe stowarzyszenie studenckie.

Kierownik Podemos (od 2014)

Jest menadżerem kampanii Podemos w wyborach europejskich w 2014 roku . Wlistopad 2014dołączył, podobnie jak inni bliscy współpracownicy Sekretarza Generalnego Pablo Iglesiasa , do rady koordynacyjnej Podemos (uważanej za wykonawczy ruchu) jako sekretarz polityczny.

Poseł (2016-2019)

Jest menadżerem kampanii dla Podemos w wyborach powszechnych w 2015 roku . Wybrany członek Kortezów Generalnych , obejmuje urząd13 stycznia 2016 r. Sześć dni później utworzono Konfederacyjną Grupę Podemos-En Comú Podem-En Marea , której przewodniczył Pablo Iglesias, a Íñigo Errejón został mianowany rzecznikiem z czterema zastępcami: Xavi Domènech d ' En Comú Podem , Alexandra Fernández d' En Marea i Irene Montero i Àngela Ballester de Podemos.

Z biegiem lat stał się wewnętrznym rywalem Pabla Iglesiasa w Podemosie, został pokonany przez tego ostatniego w prawyborach przed drugim walnym zgromadzeniem partii wluty 2017, a następnie zwolniony z dwóch obowiązków: Irene Montero zastępuje go na stanowisku rzecznika parlamentu, a jego stanowisko sekretarza politycznego zostaje zniesione, nawet jeśli zostanie sekretarzem ds. analizy strategicznej i zmian politycznych. W nowej radzie koordynacyjnej ma tylko dwóch krewnych na 15 członków, podczas gdy zwolennicy Iglesiasa zajmują dziesięć miejsc.

Poza 2019

Zapowiada w liście otwartym i filmie - opublikowanym na portalu społecznościowym Twitter  - o17 stycznia 2019 rże będzie startował w wyborach26 majakontynuując we Wspólnocie Madrytu pod akronimem Más Madrid , projekt polityczny zainicjowany dwa miesiące wcześniej przez burmistrza Madrytu Manueli Carmenę . Jego decyzja zapadła po napięciach z regionalnym sekretarzem generalnym Podemosa Ramóna Espinara w sprawie porozumienia koalicyjnego ze Zjednoczoną Lewicą (IU). W odpowiedzi na tę decyzję Iglesias życzył „powodzenia Íñigo w tym nowym projekcie”, ale dodał, że „Podemos ma mapę drogową wybraną przez aktywistów” . Zrezygnował cztery dni później z mandatu parlamentarnego, twierdząc, że nadal jest częścią Podemos. Paradoksalnie, jego siedziba przypada Sol Sánchez de IU, podczas gdy to porozumienie, które przewidywało - między innymi - że Sánchez był numerem dwa w Errejón w regionie, spowodowałoby odejście tego ostatniego. Irene Montero wskazuje28 styczniaże Podemos jest gotowy do dialogu, w tym z Errejónem, „aby osiągnąć jak największą jedność i pokonać Partię Ludową” .

Pozycja polityczna

Íñigo Errejón określa siebie jako „anty- esencjalistyczny post- marksista  ” . Jest to zgodne z Antonio Gramsci i jego tezami o hegemonii kulturowej , a także Ernesto Laclau . Mówi też, że jest bliski belgijskiej politolog Chantal Mouffe , z którą opublikował w 2015 roku książkę z wywiadami. Podobnie jak ona, zauważa, zdaniem politologa Gaëla Brustiera , „prawdziwe intelektualne, strategiczne i polityczne wyczerpanie obu socjaldemokracja niż najbardziej tradycyjna radykalna lewica ” . Zależny od poprzecznego pozycjonowania i kwestionowania podziału na prawicę i lewicę, broni on także patriotycznego stanowiska i domaga się przywłaszczenia sobie pojęcia porządku, jak oświadcza na stronie Le Vent Se Lève  : „Kandydat, który wygrywa, który jest zdolny do hegemonizowania narodu, a nie hegemonizowania lewicy.

Przechodząc przez ruch libertariański , broni federalizmu w organizacji Podemos, podczas gdy Pablo Iglesias promuje centralizm . Opowiada się również za „poprzecznym” ustawieniem Podemosa („ani w lewo, ani w prawo”).

Publikacje

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Grupa Konfederacyjna Podemos-En Comù Podem-En Marea do19 lipca 2016 r, następnie Unidos Podemos-En Comù Podem-En Marea.
  2. wymowa w języku hiszpańskim hiszpańskim transkrybowana zgodnie z normą API .

Bibliografia

  1. François Musseau, „Iñigo Errejón: baby, peace, wolność” w: Wyzwolenie , 22 marca 2016 r.
  2. Barret 2015 , s.  40
  3. Segundo Sanz , „  The 'casta' of Podemos: el padre de Errejón es alto cargo del Gobierno desde hace 30 años  ” , Voz Pópuli ,kwiecień 2018
  4. Ludovic Lamant, „  Skrzynia idei intelektualistów z Podemos  ” , na Mediapart ,16 grudnia 2015 r(dostęp 17 grudnia 2015 ) .
  5. (es) Segundo Sanz, „  Quién es quién en Izquierda Anticapitalista, el partido que mueve los hilos dentro de Podemos  ” , na vozpopuli.com ,16 czerwca 2014(dostęp 22 kwietnia 2016 ) .
  6. Iván Gil , „  Íñigo Errejón: la forja de un líder del cambio con mochila ligera  ” , El Confidencial ,24 grudnia 2016 r
  7. Tatiana G. Rivas , „  El hermano de Errejón declarará en el juicio de Rita Maestre por hacer pintadas obscenas  ” , ABC ,18 lutego 2016 r
  8. (es) Segundo Sanz, „  Iñigo Errejón, jefe de campaña by Pablo Iglesias, se convierte en el nuevo líder mediático de Podemos  ” , na vozpopuli.com ,29 maja 2014(dostęp 22 kwietnia 2016 ) .
  9. (es) Europa Press , „  Iglesias diseña una Ejecutiva de once personas, en la que se incluyen sus más estrechos colaboradores  ” , w El Mundo .es ,16 listopada 2014(dostęp 22 kwietnia 2016 ) .
  10. Ludovic Lamant, „  Hiszpania coraz bliżej nowych wyborów  ” , w Mediapart ,13 kwietnia 2016 r(dostęp 13 kwietnia 2016 ) .
  11. (es) Alberto Lardiés, „  Podemos 'naufraga': Compromís se desmarca y pide grupo propio  ” , na elespanol.com ,19 stycznia 2016(dostęp 19 stycznia 2019 ) .
  12. Mathieu de Taillac, „  Hiszpania: Podemos na skraju implozji  ” , na lefigaro.fr ,18 stycznia 2019 r(dostęp 18 stycznia 2019 ) .
  13. (Es) Alejandro López de Miguel, „  Podemos pacta una Ejecutiva con Montero, Errejón, Urbán y mayoría de mujeres  ” , w publico.es ,18 lutego 2017 r(dostęp 22 stycznia 2019 ) .
  14. (es) Gloria Rodríguez-Pina i Juan José Mateo, „  Carmena y Errejón se alían y convocan primarias alternativas a las de Podemos  ” , na elpais.com ,17 stycznia 2019 r(dostęp 18 stycznia 2019 ) .
  15. (es) Aitor Riveiro, "  Iglesias sitúa a Errejón fuera del partido y anuncia que Podemos e IU se presentarán contra él en las autonómicas  " , na eldiario.es ,17 stycznia 2019 r(dostęp 18 stycznia 2019 ) .
  16. (es) Javier García, "  Errejón deja su escaño en el Congreso ... pero no se va de Podemos:" Lo he fundado y sigo siendo militant "  " , 20minutos.es ,21 stycznia 2019 r(dostęp 22 stycznia 2019 ) .
  17. (Es) „  Podemos plantea ahora llegar a un acuerdo con Errejón para la Comunidad de Madrid  ” , na publico.es ,28 stycznia 2019 r(dostęp 28 stycznia 2019 ) .
  18. Gaël Brustier , "  " Budowanie ludzi ": Iñigo Errejon, człowiek, który wstrząsa pewnikami europejskiej lewicy  " , na Slate ,17 grudnia 2015(dostęp 22 kwietnia 2016 ) .
  19. Redakcja , "  Íñigo Errejón:" Wygrywasz, gdy przestajesz być kandydatem lewicy, aby zostać kandydatem do godności i suwerenności narodowej "  " , w Le Vent Se Lève ,19 sierpnia 2018 r(dostęp 29 lipca 2019 )

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne