Yves de Silguy

Yves de Silguy Obraz w Infobox. Yves de Silguy w 2008 roku. Funkcje
Europejski komisarz ds. Gospodarczych i walutowych
23 stycznia 1995 -15 września 1999
Henning Christophersen Pedro Solbes
Sekretarz generalny Międzyresortowego Komitetu ds. Europejskiej Współpracy Gospodarczej
1993-1995
Jean Cadet ( d )
Biografia
Narodziny 22 lipca 1948
Rennes
Imię w języku ojczystym Yves-Thibault de Silguy
Narodowość Francuski
Trening University of Rennes
Institute of Political Studies of Paris
National School of Administration (1974-1976)
Zajęcia Biznesmen , polityk , prawnik
Inne informacje
Członkiem Zegar Klub ( 1974 - 1.975 )
Różnica Dowódca ds. Sztuki i literatury

Yves de Silguy , urodzony dnia22 lipca 1948w Rennes jest starszym urzędnikiem państwowym i francuskim biznesmenem .

Biografia

Geneza i formacja

Yves Thibault de Silguy pochodzi z bretońskiej rodziny . W młodości założył nieformalną grupę przyjaciół Pélopides, do której należał Christian Noyer .

Studiował na Wydziale Prawa w Rennes , w Instytucie Nauk Politycznych (IEP) w Paryżu oraz w National School of Administration (ENA) (promocja Guernica).

Jest „zszokowany” do 68 maja i bierze udział w kontrdemonstracjach w Rennes . Był członkiem klubu zegarowego w latach 1974-1975, którego celem było „oddanie pomysłów większości” prezydenckiej większości Valéry Giscard d'Estaing . Następnie „ przesuwał się stopniowo w skrajną prawą stronę” , zanim oddalił się „w czasie” .

Kariera

Do Ministerstwa Spraw Zagranicznych dołączył w 1976 r. W latach 1981–1984 pracował w Komisji Europejskiej jako doradca François-Xaviera Ortoliego . W latach 1985-1988 był kolejno doradcą ekonomicznym w Ambasadzie Francji w Stanach Zjednoczonych, a następnie w Matignon pod kierownictwem premiera Jacquesa Chiraca . Następnie został dyrektorem generalnym do spraw międzynarodowych w Usinor-Sacilor w latach 1988-1993, sekretarzem generalnym Międzyresortowego Komitetu ds. Europejskiej Współpracy Gospodarczej w latach 1993-1995 i został członkiem Komisji Europejskiej odpowiedzialnej za sprawy gospodarcze i finansowe, reprezentując z Francji na wniosek Édouarda Balladura w 1995 roku.

Zrezygnował wraz z innymi członkami Komisji Santera w 1999 roku. Kontynuował karierę w grupie Suez jako dyrektor generalny ds. Międzynarodowych. Na tym stanowisku zostaje członkiem zarządów M6 i Vinci . Po kryzysie wywołanym odejściem Antoine'a Zachariasa od szefa tej ostatniej grupy, został prezesem Vinci wczerwiec 2006.

Jest członkiem rady dyrektorów z dwóch ośrodków badawczych , które z Francuskiego Instytutu Stosunków Międzynarodowych , i że z Friends of Europe . Jest także przewodniczącym rady dyrektorów AgroParisTech oraz członkiem komitetu konsultacyjnego czasopisma Politique internationale .

Jest członkiem Rady Nadzorczej oddziału w Paryżu rosyjskiego banku VTB oraz starszym doradcą DC Advisory.

W 1996 r Został również wybrany „  Bretonem roku  ” przez magazyn Armor .

Obecnie jest członkiem rady ds. Zagranicznych w ministerstwie i przewodniczącym komitetu Francja-Katar w ramach MEDEF International.

Pracuje

Bibliografia

  1. Jean Quatremer i Pascal Riché , „  Yves-Thibault de Silguy. Policjant  ” , na liberation.fr ,23 stycznia 1995.
  2. „Les Silguy: w imię prawa” , L'Express, 13.06.2005
  3. Philippe Lamy (pod redakcją Claude Dargent), Le Club de l'horloge (1974-2002): ewolucja i mutacja laboratorium ideologicznego (praca doktorska z socjologii), Paryż, Uniwersytet Paris-VIII,2016, 701  str. ( SUDOC  197696295 , czytaj online ) , s.  579, nie. 2.
  4. Corinne Lhaik, „  Silguy, the euro techno  ” , na lexpress.fr ,14 maja 1998.
  5. Jean-Michel Bezat, „  Yves Thibault de Silguy, europejski„ jack-of-all- trades  ” , na lemonde.fr ,2 czerwca 2006.
  6. Émile Favard, „  Yves-Thibault de Silguy, Europe saber en clair  ” , na lesechos.fr ,18 stycznia 1995.
  7. ifri
  8. http://fr.dcadvisory.com/Noséquipes/

Linki zewnętrzne