Yamāntaka ( tybetański : གཤིན་ རྗེ་ གཤེད་, wylie : gshin-rje-gshed, phon: Shin'djéshé [najczęściej praktykowana forma w Tybecie nazywa się Vajrabhairava, tib.: རྡོ་ རྗེ་ འཇིགས་ བྱེད །, wylie : rCzy rje „przyrządy byed]; japoński :大威徳明王Daïitoku Myoo; chiński :大威德金剛Da Weide Jingang lub Yanmandejia; mongolski : Эрлэгийн Жаргагчи Erlig-jin Jarghagchi; sanskryt : यमान्तक wadźrabhajrawa) jest jidamem buddyzmu tantrycznego lub wadżrajany , popularny m.in. w Gelugpy szkoły w buddyzmie tybetańskim . Jest jednym z 8 wielkich Heruków i Dharmapalą (obrońcą Dharmy).
Yamantaka jest gniewnym aspektem Mañjushrî , wielkiego bodhisattwy mądrości. Znany jest również jako Vajrabhairava ( Adamantine Terror ).
Jego nazwa to sanskryckie słowo, które można podzielić na dwa elementy: Yama , imię boga śmierci i antaka : co kończy się, terminator). Dlatego imię Yamāntaka dosłownie oznacza „terminator śmierci”.
Według Philippe'a Cornu , imię to jest wyjaśnione w starożytnych tantrach i ich komentarzach: Mandziuśri to niedualna mądrość, która kładzie kres dualistycznej fragmentacji zjawisk związanych z ignorancją. Zjawiska wywodzące się z pierwotnej Bazy są zasadniczo nienarodzone, ale pod wpływem ignorancji i przywiązania do samego siebie powstają jako samsara i nirwana. „Ustanowione” przez iluzję złożonych i nietrwałych zjawisk, są następnie poddawane narodzinom i śmierci [...] Aby położyć kres śmierci, Mañjushrî przyjmuje okropną postać Yamāntaki, która ujawnia mądrość pustki i podsumowuje sztukę mnogości w niedwoistości.
Umieszczone na zachodzie w mandali matrycy taizokai buddyzmu Shingon . Asystuje Buddzie Amitābha , który jest tradycyjnie związany ze światem zmarłych w Azji.