Kangdung康定 康定 | |||
Położenie miasta Kangding (Dartsedo) w Xian Kangding (na różowo) i prefektury Garze (na żółto) | |||
Administracja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Chiny | ||
Prowincja lub region autonomiczny | Syczuan | ||
Prefektura | Garze | ||
Status administracyjny | dzielnica miasta | ||
Kod pocztowy | 626000 | ||
Orientacyjny | +86 (0) 836 | ||
Rejestracja | V | ||
Demografia | |||
105 992 mieszk . (1999) | |||
Gęstość | 9,1 mieszkańca/km 2 | ||
Geografia | |||
Informacje kontaktowe | 30°03′00″ północ, 101°58′00″ wschód | ||
Wysokość | Miasto Kangding: 2600 m² |
||
Powierzchnia | 1 159 445 ha = 11 594,45 km 2 | ||
Lokalizacja | |||
Geolokalizacja na mapie: Chiny
| |||
Znajomości | |||
Stronie internetowej | www.kangding.gov.cn | ||
Miasto-powiat Kangdingu ( chiński :康定市 ; pinyin : ) lub Dardo Dzong ( tybetański : དར་ མདོ་ རྫོང་ , Wylie : Dar-RTSE-MDO , pinyin tybetański : Darzêdo , THL : Dardo Dzong ), czasami również przepisywane w Dardo lub Darcedo , jest administracyjnym miasto-powiat z prowincji w Syczuanie w Chinach . Miasto Kangding jest stolicą Tybetańskiej Prefektury Autonomicznej Garze . Miasto było również znane na Zachodzie jako Dajianlu ( chiński :打箭爐 ; pinyin : ; Wade : Ta-chien-lu ; EFEO : Ta-tsien-lou ), od tybetańskiej nazwy Darzêdo.
Była stolicą specjalnego okręgu Chuanbian od 1916 do 1928, pod rządami Beiyang i byłej prowincji Xikang od 1939 do 1950 .
Miasto Dartsedo jest, od czasów dynastii Song , ważnym punktem wymiany między Tybetańczykami a Chińczykami, które nazywa się chama maoyi (茶 马 贸易/茶 馬 貿易, , „herbaciany handel końmi”). Herbata z Chin jest następnie wymieniana na konie z Tybetu. Prowincja Syczuan staje się wtedy ważnym regionem produkującym herbatę. Za dynastii Ming handel ten uległ spowolnieniu, a chińska potęga nałożyła ograniczenia i wykorzystała go jako instrument kontroli Tybetańczyków: produkcja herbaty w Syczuanie została zmniejszona o dwie trzecie w porównaniu z dynastią Song. Tybetańczycy, coraz częściej poszukujący żywności z Chin (ryż, ubrania, tytoń itp. ), przejmują kontrolę nad miastem, wykorzystując upadek dynastii Ming do rozmieszczenia tam wojsk. W 1696 tybetańska kontrola była tam najsilniejsza.
Dynastia Qing odzyskała kontrolę nad miastem podczas bitwy pod Dartsedo w 1701 roku. Cesarz wysłał tam armię 20 000 ludzi z Jingzhou w prowincji Hubei , aby rozwiązać ten konflikt.
W 1890 , aby dotrzeć do Paryża w Tonkin , we francuskich Indochinach , odkrywca Gabriel Bonvalot w środku zimy przekroczył płaskowyż tybetański. Tuż przed przybyciem do Lhasy aresztowali go ambasadorowie tybetańskiego rządu. Po długich negocjacjach jego podróż może zostać wznowiona. Następnie musi przejść przez płaskowyż tybetański do jego wschodniego krańca. Do Tatsienlou dotarł w czerwcu, przebywał tam przez miesiąc i odwiedził misję ojców francuskich Towarzystwa Misji Zagranicznych . Gabriel Bonvalot opisuje miasto w następujący sposób:
„Tatsienlou ma populację składającą się z Tybetańczyków i Chińczyków. Większość Chińczyków to żołnierze lub kupcy, zajmujący się głównie handlem herbatą, złotem, rabarbarem i skórami. Towary europejskie, rosyjskie dywany i pościel, angielskie banery, szwajcarskie zegarmistrzostwo, niemieckie podróbki również można znaleźć w ich sklepach. ”.Kangding było stolicą prowincji Xikang pod rządami Republiki Chińskiej (1912-1949) w latach 1939-1945.
Fabienne Jagou wspomnieć, że aż do końca XIX th wieku, chiński wpływ nie przekraczał Darcedo (Kangding) .
Claude Arpi, w 1905 roku , kiedy Manchu imperium było w spadku, bracia Zhao Erfeng i Zhao Erxun chińskie Warlords, wspólne zadanie podzielenie Tybet do różnych regionów administracyjnych. Amdo i Kham stały się prowincjami Qinghai i Xikang. Najpierw specjalny okręg Chuanbian (1912 - 1939), Xikang oficjalnie stał się prowincją w 1939 roku . Aż do 1950 roku , jej kapitał było miasto Kangdingu, a jego gubernator Warlord Liu Wenhui .
W wyniku wojny Qinghai z Tybetem oraz podpisania umowy między Niepodległym Tybetem (1912-1951) a Ma Bufang w 1933 r. granica między tybetańską a chińską kontrolą przebiega wzdłuż rzeki Jinsha (górny Yangzi Jiang ). Chińczycy następnie kontrolują Wschodni Kham, Tybetańczycy kontrolują Zachodni Kham (region Qamdo ), rzekę Jangzi, która następnie stanowi faktyczną granicę między Chinami a Tybetem. W tym okresie obszar kontrolowany przez Liu Wenhui stał się ważnym ośrodkiem produkcji opium .
W 1950 roku , po klęsce Kuomintangu przeciwko Komunistycznej Partii Chin w chińskiej wojnie domowej , prowincja została amputowana z terytorium Qamdo, formalizując w ten sposób dotychczasową sytuację, a jej stolicę przeniesiono do Ya'an . W ten sposób zmniejszona prowincja zniknęła w 1955 roku , podczas integracji East Kham z prowincją Syczuan ; jeśli chodzi o terytorium Qamdo, zostało ono przyłączone jako prefektura Qamdo do autonomicznego regionu Tybetu, kiedy zostało utworzone w 1965 roku .
Miasto Kangding położone jest na dnie wąwozu, u zbiegu rzek Dar i Tse , skąd pochodzi jego tybetańska nazwa Dartsedo .
Powiat liczył 105 992 w 1999 roku.
Miasto Kangding ma teraz znaczną większość Hansów , głównie urzędników państwowych, żołnierzy lub innych urzędników. W 2000 roku liczyła 35 480 mieszkańców.
Położone przy Bramie Tybetańskiej miasto Kangding było w przeszłości ważnym ośrodkiem handlowym na starożytnym szlaku herbaty . Tam powstały karawany, które przewoziły herbatę Ya'an na płaskowyż tybetański oraz wymieniano produkty tybetańskie takie jak konie , ale także futra , piżmo czy sól , przeznaczone dla Chin. Dziś ważne miejsce zajmują działania administracyjne.
Lotnisko Kangdingu , znajduje się czterdzieści kilometrów od miasta, drugi najwyższy lotnisko na świecie o wysokości 4280 m , ma ścieżkę 4000 m . Został otwarty dla ruchu na22 października 2008.
Droga do Lhasy zajmuje pięć dni . Strategiczna autostrada połączy oba miasta od 2015 roku.
Co roku o godz 25 październikakalendarza księżycowego odbywa się tam „ święto zapalania lamp ” ( chiń. :节 ; pinyin : ; . „święto zapalania się lamp”), podczas którego wiele świec robionych masło klarowane (lub Ghi , zwane w Indiach diya ), zapala się na pamiątkę śmierci Congkhapy , założyciela szkoły gelug .
Językami używanymi są głównie tybetański , tybetański z Amdo , Khampais (zh) , muya .