Dynastia | Dom Orleański |
---|---|
Imię i nazwisko | Henri Philippe Marie d'Orléans |
Narodziny |
16 października 1867 Szynka ( Wielka Brytania ) |
Śmierć |
9 września 1901 Saïgon ( Cochinchina ) |
Tata |
Robert d'Orléans , książę Chartres |
Matka | Françoise d'Orléans |
Małżonkowie | Bez związku |
Dzieci | Bez potomności |
Henri Philippe Marie d'Orléans urodzony dnia16 października 1867w Morgan House, w mieście Ham w Anglii i zmarł dnia9 sierpnia 1901w Sajgonie , w Cochin (obecnie w Wietnamie ) jest fotografem , malarzem , pisarzem , badaczem i przyrodnikiem francuskim członkiem Domu Orleańskiego .
Henri d'Orléans jest drugim synem Roberta d'Orléans (1840-1910), księcia Chartres oraz jego żony i kuzynki, księżniczki Françoise d'Orléans (1844-1925) . Dla obojga rodziców jest jednym z kilku prawnuków francuskiego króla Ludwika Filipa I st .
Samotny i bezdzietny Henri d'Orléans nigdy nie otrzymał tytułu grzecznościowego, w przeciwieństwie do swojego brata Jeana, księcia Guise i orleańskiego pretendenta do tronu Francji pod imieniem Jana III .
Opal Whiteley twierdził, że jest jego naturalną córką. Została pochowana pod imieniem „Françoise de Bourbon-Orléans”, ale wielu kwestionowało to.
Przygody i polowania zainteresowały młodego Henri d'Orléans bardzo wcześnie, ale najpierw pomyślał o karierze wojskowej. Jednak w 1886 r. Republika usunęła go z list Saint-Cyr, gdy właśnie został dopuszczony do egzaminów wstępnych. Rzeczywiście, uchwalona w tym samym roku ustawa o wygnaniu , która zakazuje terytorium państwa głowom rodzin, które niegdyś panowały we Francji, wyklucza również członków ich rodzin z wojska.
Z wrzesień 1887 w Marzec 1888w towarzystwie pana de Boissy, byłego porucznika myśliwych, przeprowadził wyprawę myśliwską w Sunderbans (delta Gangesu), następnie ze swym kuzynem Filipem, księciem Orleanu , którego znalazł w Kalkucie , kolejną wyprawę myśliwską w Nepal. WMarzec 1888, wyrusza do Japonii.
W latach 1889-1890 towarzyszył francuskiemu podróżnikowi Gabrielowi Bonvalotowi (1853-1933) w podróży finansowanej przez księcia Chartres , jego ojca, której celem było przejście z Paryża do Hanoi przez Europę i Azję Środkową . Podróżują przez południowej Syberii w sposób trojki , a następnie ruszył w przyczepie skrzyżowaniu Semipałatyńsk , Djarkent (gdzie są one połączone za pomocą RP Constant de Deken kto mówi po chińsku), Azja Środkowa, łącząca gór Tian-chan, który oni podążają w trzystu kilometrów przechodzą przez chiński Turkiestan . Henri odnajduje również innego odkrywcę swojej rodziny, swojego kuzyna „Księcia” Filipa d'Orléans , stacjonującego wówczas w Himalajach , w północnej części Indii Brytyjskich , jako żołnierz armii brytyjskiej. Henri d'Orléans wysyła okazy do Francji: na przykład motyla Parnassius orleans , którego odkrywa i opisuje Charles Oberthür . Bonvalot i Henri d'Orléans udali się do Changthang na płaskowyżu tybetańskim i tym samym stali się pierwszymi Europejczykami, którzy postawili stopę w tym regionie świata. Mogą zbliżyć się tylko sześćdziesiąt kilometrów od Lhassy , miasta zakazanego nie-buddystom, a następnie idą w kierunku Setchouan w Chinach, inną drogą niż ta, którą obrał ojciec Huc w 1846 roku. Następnie przekraczają Yunnan i w końcu schodzą w dół rzeki Czerwonej , aż Hanoi, do którego docierają koniecwrzesień 1890. Następnie biorą liniowiec z Maritime Messageries w Haiphong do Marsylii przez Hongkong .
Z tej przygody Henri d'Orléans zaczerpnął pracę opublikowaną w 1894 roku, a przede wszystkim serię fotografii, które przedstawiają wyczyn, który rozprzestrzenił się na ponad 6700 kilometrów i ilustruje historię Bonvalota. To Henri d'Orléans opiekuje się ogromnym zebranym zielnikiem . Podróż ta pozwoliła również Henri d'Orléansowi nadać swoje imię kilku taksonom , w tym Meconopsis henrici , czyli nieznanej wówczas odmianie tetraogallus , nazwanej na jego cześć Tetraogallus tibetanus henrici . Wyniki botaniczne części ekspedycji do Tybetu i zachodnich Chin zostały opublikowane w książce napisanej przez dwóch botaników z Muzeum Historii Naturalnej , Édouard Bureau i Adriena Francheta , którzy dzięki wysyłkom definiują i opisują szereg nowych gatunków. dwóch odkrywców.
W 1892 roku Henri d'Orléans ponownie wyruszył w podróż, tym razem jednak do Afryki, gdzie odwiedził miasto i region Harar w dzisiejszej Etiopii . W 1895 wrócił do Azji, gdzie odkrył górne partie Irrawaddy , za co otrzymał wielki złoty medal Towarzystwa Geograficznego . W końcu wraz z hrabią Léontiefem w latach 1897-1898 podróżował przez Etiopię i tam spotkał negusa Ménélika II .
W 1897 roku książę Henryk walczył mieczem z księciem Wiktorem-Emmanuelem Sabaudii-Aosty , hrabią Turynu. Ten ostatni prosi o satysfakcję za artykuły przeciwko armii włoskiej w Abisynii, które książę opublikował w Le Figaro . Pojedynek wygrywa hrabia Turynu.
Jego poszukiwania kończą się fatalnie dla księcia, który umiera 9 sierpnia 1901ataku malarii w Sajgonie ( Cochinchina ) w wieku 33 lat. Jego pogrzeb odbył się dnia28 września 1901w Dreux .
Kawaler Legii Honorowej (dekret z9 marca 1896 r, zdobione na 19 kwietnia 1896 r.) | |
Złoty medal Towarzystwa Geograficznego |